Hoofdcategorieën
Home » Goede Tijden, Slechte Tijden » For Blue Skies » For Blue Skies Chapter 1
For Blue Skies
For Blue Skies Chapter 1
Maandag 13 september 2011
Sjoerd was mee naar Lucas gegaan. Edwin had het niet aan hem gevraagd, maar Sjoerd leek wel even weg te willen uit het huis. Weg van alle verhuisdozen en weg van een vragende moeder.
Edwin snapte het wel, sinds de verhuizing bleef zijn moeder maar vragen waar Rikki was en of ze een keer langskwam. Maar toch dit was de eerste keer dat iemand naast zijn moeder met hem bij Lucas was. Het voelde toch een beetje raar maar ook wel fijn. Hij was blij dat hij steun had van zijn familie, zeker als hij het zelf even niet meer zag zitten.
Terwijl hij en Sjoerd naar het ziekenhuis reden op hun scooters bedacht hij zich dat hij zijn pasfoto nog in Lucas zijn handen had laten liggen. Hij hoopte dat wanneer Lucas wakker zou worden als hij er een keer niet was, Lucas hem meteen zou zien. En op deze manier was hij toch altijd een beetje bij Lucas. Maar hij had er niet aan gedacht dat Sjoerd nu ook de foto te zien zou krijgen. Wat zou die er van vinden? Zou hij gaan lachen of zou hij het onzin vinden. Hij had de foto gewoon weg moeten halen toen het nog kon.
Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen liep Edwin regelrecht naar Lucas zijn kamer met Sjoerd achter hem aan. Hij wilde bijna aankloppen aan de deur, maar realiseerde zich dat er toch niemand was die hem zou beantwoorden.
Hoe hevig hij ook hoopte dat wel zo was.
Edwin ging meteen op de stoel aan de linkerkant van Lucas zitten. Dit was zijn plaats. Zijn plaats langs zijn vriendjes bed. Zo lang Lucas hier zou liggen, zou hij hier gaan zitten. Hij pakte Lucas handen vast en keek naar Lucas. Hij leek bleker te zijn geworden in de tijd dat Edwin er niet was geweest.
De foto van zichzelf hij Lucas nog steeds in zijn handen liggen, Edwin lachte even toen hij het zag, maar haalde de foto niet weg. Dit was zijn manier om altijd bij Lucas te zijn en als Sjoerd het raar zou vinden dan moest hij dat zelf maar weten.
Vanuit zijn ooghoeken zag hij Sjoerd een beetje ongemakkelijk aan het einde van het bed staan. ‘Je mag wel gaan zitten, hij bijt niet,’ zegt Edwin omkijkend naar Sjoerd die een beetje lacht.
‘Dat weet ik wel, maar ik dacht misschien wil je even met hem alleen zijn’
‘Nee dat hoeft niet. Ik vind het eigenlijk wel fijn dat je er bent.’
‘Ja, soms kan ik ook heel meelevend zijn,’ zegt Sjoerd terwijl hij naar de stoel aan de rechterkant van Lucas loopt. Edwin kijkt hem verrassend aan, ‘jij meelevend?’
‘Wat, ik ben geen hopeloos geval hoor’ grapt Sjoerd terwijl hij gaat zitten en naar Lucas kijkt. ‘Hey Lucas’ zegt Sjoerd terwijl zijn ogen over het bed laat glijden. Edwin kijkt hem opnieuw vragend aan.
‘Wat? Het is onbeleefd om zonder hem te begroeten te gaan zitten.’
'Heb jij die foto daar neer gelegd?' vraagt Sjoerd terwijl knikkend naar de foto van Edwin in Lucas zijn handen.
'Ja, ik dacht dan ben ik toch een beetje bij hem, ook al ben ik thuis'' zei Edwin terwijl hij naar de foto keek en vervolgens Sjoerd aankeek. Hij zag Sjoerd even knikken voordat die weer naar Lucas zijn gezicht keek.
'Dat is wel slim, denk ik,' zegt Sjoerd zachtjes, zijn ogen gericht op Lucas zijn gezicht. Edwin kinkt instemmend ook al weet hij dat Sjoerd niet naar hem kijkt. Hij is blij dat zijn broer hem begrijpt.
Er valt een stilte over de broertjes heen waarbij ze allebei diep in hun eigen gedachtes zitten. Edwin weet niet goed wat hij moet doen, normaal zou hij alleen Lucas zijn hand vast houden en onzichtbare patronen volgen met zijn vingers over Lucas zijn armen. Hij zou zijn naam verschillende keren op Lucas zijn arm schrijven als een soort tattoo die alleen hij kan zien. Maar Sjoerd is erbij en hij is nog niet zo comfortabel om dat soort dingen voor zijn broertje zijn ogen te doen. Hij hoort Sjoerd zuchtte wat hem uit zijn gedachten haalt.
‘Is er iets?’ vraagt hij.
‘Nee niks.’ Zegt Sjoerd snel. Edwin geeft hem een blik waarop Sjoerd snel vervolgt, ‘Ik bedoel wat doe jij normaal als je bij hem bent.’
Edwin blijft Sjoerd even aankijken voordat hij aarzelend antwoord geeft. ‘geen idee, gewoon kijken en nadenken.’
‘Oh, zegt Sjoerd al knikkend.
‘Hoezo?’ kan Edwin niet helpen maar vragen.
‘Nou, misschien moet je eens proberen met hem te praten. Ik bedoel ik weet dat hij geen antwoord zal geven, maar Lucas vindt het altijd leuk om op de hoogte te zijn van al het nieuws dus ook al kan hij er zelf niet bij zijn, ik denk wel dat hij wil weten wat er aan de hand is’.
‘Dus ik moet hem gaan vertellen wat er allemaal gebeurt hier. Dat zijn moeder in het hoofd is geschoten en dat Wiet nog niet is opgepakt, dat Danny ook nog steeds in het ziekenhuis ligt en dat Rosa dood is?’zegt Edwin een beetje verontwaardigt.
‘Nee zo bedoel ik het niet. Je moet je concentreren op de goede dingen. Vertel hem over wat ons optreden op de bruiloft, vertel hem over wat jullie op jullie laatste dag hebben gedaan dat soort dingen. Dat doe ze in de films ten minste altijd.’
Edwin grinnikt even. ‘Ik dacht dat jij alleen maar naar thrillers keek?’
‘Van Rikki moest ik laatst mee naar een romantische film kijken. Ik zweer je die films willen gewoon dat je ze belachelijk maakt. En Rikki zat langs mij te huilen en ik dacht alleen maar dat dit echt belachelijk was. Maar goed ik kan je nu wel goed advies geven,’ zegt Sjoerd met een knipoog.
Edwin wil vragen welke film was, maar ze worden gestoord door een zuster die komt om te zeggen dat het bezoekuur over is. Sjoerd staat en loopt de deur uit, ‘Ik zal jullie even alleen laten’.
Edwin kijkt Sjoerd even na terwijl hij de deur sluit, voordat hij zijn aandacht weer bevestigt op zijn vriendje. ‘Ik weet zeker dat als je gehoord hebt wat Sjoerd net zei, je in lachen uitgebarsten zou zijn,’ zegt Edwin grinnikend terwijl hij met zijn duim cirkels draait op Lucas zijn hand. ‘Maar ik denk dat hij misschien wel gelijk heeft en het is sowieso het proberen waard, dus vanaf morgen krijg je alle nieuwtjes te horen van Nieuwdijk, goed?’ stelt Edwin voor. Hij kijkt hoopvol naar Lucas maar als hij geen verandering ziet in zijn gezicht slaat hij een diepe zucht.
‘Lucas, ik mis je, word alsjeblieft snel wakker.’
Hij staat op en geeft Lucas snel een kus op zijn voorhoofd voordat hij de kamer uitloopt en de deur achter zich dichtdoet.
____________________________________________________________________
En wat vonden jullie ervan?
Reacties:
Prachtig! Heel mooi geschreven! Er gaat een chapter 2 komen? Hope so!
Ahh...! Heel mooi zeg!!