FanFic.nl

Elena 's new adventure

The deathly Hallows

Het duurde enkele weken voor iedereen bekomen was van de emotie 's.
Zeker voor Garreth die ondanks de bemoedigende woorden en vergevingsgezindheid van iedereen last van zijn geweten bleef hebben.
Het zal veel tijd vergen voor hij er echt over zal zijn, dat had Lupos toch gezecht.
Het enige wat ze konden doen was er voor hem zijn.
Best frustrerend dat ze niets meer kon doen voor hem maar er zat niets anders op.
' Als hij ook maar een beetje op jou lijkt dan overleeft hij het wel. '
Met die zin had haar vader haar proberen gerust stellen.
' Moet ik me daar beter door voelen? IK ben niet zo sterk als je denkt. '
' Zelfkennis is percies ook niet je sterkste kant. ' Lachte hij verrast door haar lage zelfbeeld.
' Je hebt zelf ook een hoop te verduren gehad de laatste tijd. En heb je ooit het hoofd laten hangen? '
' Ik doe mijn best. ' Was het enige wat ze antwoorde.



Vreemd hoe je na maanden in het zelfde huis te hebben gewoond nog steeds nieuwe dingen kon ontdekken.
Het was puur toeval dat ze hem gevonden had maar daar was hij dan, de kleine bibliotheek.
' Wie had dat gedacht? Wie weet wat vinden we hier allemaal? '
Broer en zus gingen meteen op onderzoek uit.
Ze vonden boeken met de meest facineerende tittels goed voor meerdere uren leesplezier.
' Moet je dit eens zien.' Riep Garreth naar Elena.
Hij had een vrij dik boek in zijn handen.
Toen ze het beter bekeek kon ze lezen dat De vertelselen van Barend de Bard de tittel was.
' Waar gaat het over? '
' Als ik het goed begrijp is dit een soort sprookjesboek. Sprookjes voor tovenaars. Dit kan nog eens leuk worden.'
Ze namen plaats tegen de muur en sloegen een willigkeurige bladzijde open.
' De Relieken des doods. ' Sprak hij op duistere toon.
' Klinkt griezelig.'
Hij legde het boek tussen hun in zodat ze het beide konden lezen.


Er waren eens drie broers die op een van hun reizen te maken kregen met een rivier die op het eerste zicht onmogelijk over te steken was.
De drie waren echter machtige tovenaar en wisten toch een manier te vinden om over te steken.
De dood, woedend over het feit dat de drie aan zijn kille klauwen ontsnapt waren kwam tevoorschijn en feliciteerde de drie met hun vindingrijkheid.Als beloning mocht ieder van hen een wens doen.
De oudste stapte als eerste naar voren.
' Ik wens een staf, zo sterk dat niemand er nog tegen op kan. '
En die kreeg hij, een staf die de naam de Zegevlier genoemd werd.


Broer en zus keken elkaar verbaast aan.
' Zegevlier...Bedoelen ze onze Zegevlier? ' Mompelde Garreth verbaast.
' Dat moeten we maar eens gaan vragen. '
Ze klapte het boek dicht en samen liepen ze naar de keuken waar ze Sirius vonden.
' Is onze vader hier niet? ' Vroeg Garreth meteen.
' Die heeft vandaag wat anders aan zijn hoofd. Het is de tijd van de maand zeg maar. '
' Is dat niet iets voor vrouwen? ' Vroeg Garreth die de hint duidelijk niet begrepen had.
Sirius verslikte zich net niet in zijn thee van het lachen en Elena haf haar een harde por.
' Hij doelt op zijn maanprobleempje. '
' O juist ja.'
' Waarom hebben jullie hem eigenlijk nodig?' Vroeg Sirius nieuwsgierig.
' We hebben dit gevonden. Er staat iets in over die Zegevlier. '
Sirius nam het boek over en las haastig de eerste bladzijde.
' Juist ja, de relieken des doods. Hoe vaak ik dat boek als kind niet gelezen heb. Het was echt een schok toen ik hoorde dat die dingen echt bestaan.'
' Dus die staf is echt door de dood zelf gemaakt?'
Elena dacht nu echt dat ze alles had gezien of gehoord maar dit was nog maar eens een bewijs hoe weinig ze maar wist over deze wereld.
' Ik zou het niet weten. Ik weet wel dat het de eigenaars nooit goed afgegaan is. De eerste eigenaar is de keel overgesneden door een dief en sindsdien zijn eigenlijk alle eigenaars van die staf op een niet al te leuke manier aan hun einde gekomen. '
' Leuk om te weten. ' Mompelde Elena.
Sirius leek niet door te hebben hoe dit nu eigenlijk voor hen over kwam.
' Er waren trouwens nog twee relieken. De steen der wederkeer en de mantel van onzichtbaarheid. De steen kan er voor zorgen dat doden weer terug kunnen keren. Om die reden had de tweede broer dit gevraagd. Zodat hij zijn veel te vroeg gestorven geliefde weer terug kon halen. Het liep alleen anders uit dan verwacht.Het meisje kwam niet levend terug maar als geest die gauw weer verdween. Gek van verdriet pleegde de man zelfmoord. Alleen de jongste broer ging het goed af. Hij vroeg een manier om onzichtbaar te zijn voor alle gevaar dus haf de dood hem een stuk van zijn eigen mantel. Zijn hele leven lang bleef de man onzichtbaar voor zelf de dood. Tot hij besloot hem af te doen en hem door te geven aan zijn zoon. En toen de dood hem vond begroete ze elkaar als oude vrienden.'
' En bestaan die twee andere relieken dan ook? '
Hij haalde zijn schouders enkel op.
Hij leek in ieder geval te hebben genoten van zijn korte optreden als verhalenverteller.
De tweeling had in ieder geval weer stof tot nadenken.

Reacties: