Hoofdcategorieλn
Home » Overige » Brownsville Academy; Another Love Story » Chapter 11
Brownsville Academy; Another Love Story
Chapter 11
*Natalie*
Dagen, weken, maanden gingen voorbij, en Avan en ik waren onafscheidelijk geworden. Vandaag zal ik zijn ouders ontmoeten, nou ja... Voor de tweede keer, maar dit keer officieel als zijn vriendin. Ik wilde net de buitendeur opendoen toen ik mijn vaders stem uit de woonkamer hoorde komen.
'Natalie?'
Ik draaide me om, en liep naar de woonkamer. In de deuropening bleef ik staan. 'Wilde je wat zeggen?' Ik sprak mijn vader altijd aan met 'je' dat wilde hij liever hebben, omdat hij zich oud voelt als ik hem met 'u' aanspreek. Best grappig, eigenlijk. Ik keek mijn vader aan, en hij leek een beetje... ongemakkelijk. Ik fronste. Mijn vader was nooit ongemakkelijk.
'Nou...Het begint volgens mij echt serieus te worden tussen jou en Avan.' begon mijn vader. Ik knikte, en begon me af te vragen waar dit gesprek heen ging.
'Kom naast me zitten.' zei mijn vader, en hij klopte op de plek naast hem. Ik keek hem wantrouwend aan, en ging naar hem toe. Ik keek hem bemoedigend aan. 'Ga door..' zei ik, en mijn vader knikte. Ik zag hem slikken, en verzitten, en toen begon hij weer te praten. 'Nou... Als een man en een vrouw erg veel van elkaar houden, dan gaan ze...Iets met elkaar doen, waarbij veiligheid een grote rol sp-' Ik onderbrak hem abrupt. 'Pap!' Ik voelde dat ik bloosde. 'Ik wil dit gesprek ÃÆécht niet met je hebben!' Ik stond snel op, en liep weg. Mijn vader lachte opgelucht. 'Wat ben ik toch blij dat je dat zegt. Belachelijk dat je moeder wilde dat ÃÆÃÂk met je ging praten.' hij lachte, en ik deed mee. Dat was inderdaad typisch iets voor mijn moeder, omdat ze wist dat mijn vader zich niet snel schaamde. Ik liep lachend richting de deur, maar mijn vader hield me tegen. 'Waar is Avan?' vroeg hij me. Ik keek wantrouwend op, en de glimlach verdween abrupt van mijn gezicht. 'Buiten... Hoezo?' zei ik, en ik voelde dat mijn ogen samenknepen.
'Roep hem even.'zei mijn vader, en zijn ogen fonkelden van plezier. Ik vertrouwde het voor geen meter.
'Je gaat toch niet-' begon ik, en mijn vader rolde met zijn ogen.
'Roep hem nou maar, ik eet hem niet op hoor.' zei mijn vader. Ik liep achteruit naar de voordeur, en bestudeerde mijn vaders gezicht nauwkeurig. Ik draaide me snel om, en haalde Avan. Hij leek net zo wantrouwig als ik. Hij vlocht zijn vingers door het mijne, en ging naast me op de bank zitten. Mijn vader stond op. 'Zo, zo...' begon hij. Hij liep rondjes om de bank waar we op zaten, en ik keek hem waarschuwend aan. 'Dus jij gaat uit met mijn dochter...'
Avan knikte beleefd. 'Ja, meneer.'
Wat zijn je hobby's?' vroeg mijn vader, en ik zag dat mijn vader hier erg veel plezier in had.
'Worstelen, en andere vechtsporten.' zei Avan, en hij wreef met zijn duim over de rug van mijn hand.
'Favoriete honkbalteam?' vroeg mijn vader, en hij liep nog een rondje om de bank.
'The New York Yankees.' antwoordde Avan, en mijn vader gaf hem een highfive.
'Lievelingseten?'
'Ehm...' Avan dacht na. 'Pizza.'
'Favoriete tv-programma?' vroeg mijn vader. Ik zuchtte, waar ging dit heen?
'Friends.'
'Favoriete muziek?'
'Van alles en nog wat.' antwoordde Avan, en hij leek zich eindelijk te ontspannen.
'Heb je een SOA?' Ik geloofde mijn oren niet.
'Pap!' riep ik geschrokken, en mijn vader barstte in lachen uit.
'Het was maar een grapje.' gniffelde mijn vader, en hij gaf Avan een hand. Avan glimlachte. 'Gaan jullie tweetjes maar lol maken.' zei mijn vader, en hij liep lachend als een hyena weg. Ik rolde met mijn ogen, en realiseerde me dat ik mijn mobieltje boven was vergeten. Ik sleepte Avan aan zijn hand mee de trap op, naar mijn kamer.
'Wat gaan jullie tweetjes doen?' vroeg mijn vader.
Ik keek hem waarschuwend aan. 'Mijn. Mobieltje. Halen.' zei ik langzaam.
Mijn vaders ogen twinkelden van plezier, en ik zag dat hij hier enorme lol in had. 'Dus nu gaan jullie samen naar boven. Naar jou slaapkamer... Die een bed heeft.' zei mijn vader, en aan zijn blik kon ik zien dat hij met me dolde. 'Pap! Doe normaal!' zei ik, toen ik bloosde kon mijn vader zich niet langer inhouden, want hij barstte in lachen uit. Ik trok Avan snel achter me aan. 'Denk erom dat ik op elk moment kan verschijnen!' zei mijn vader, en ik rolde met mijn ogen. Avan grinnikte. 'Als een ninja!' riep mijn vader tussen twee lachbuien door.
'Hij geeft echt veel om je, he?' zei Avan geamuseerd, en hij leunde tegen mijn kamerdeur.
'Ja,' zuchtte ik terwijl ik mijn mobieltje zocht. 'En hij houd er ook van om mij voor schut te zetten.'
'Ik vind hem wel grappig.' zei Avan, en ik zag dat hij het meende.
'Hij mag je, wist je dat?' zei ik tegen Avan.
'Echt?' zei hij, en ik wist dat hij dat wel doorhad.
'Ja, ik merk het aan hem.' antwoordde ik.
'Ik heb hem.' zei Avan na een paar minuten, hij hield mijn mobieltje in de lucht.
Ik glimlachte dankbaar. 'Bedankt.' zei ik, en ik stak mijn hand uit om mijn mobieltje te pakken.
Avan deed hem hoger in de lucht en ik keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Geef hier.' zei ik geamuseerd.
'Niet zo snel.' zei hij speels toen ik begon te springen. Hij sloeg zijn linkerarm om me heen, en keek me uitnodigend aan. Ik kon hem niet weerstaan, en kuste hem. Mijn telefoon viel uit zijn hand, toen hij zijn rechterarm ook om me heen sloeg. Met mijn vingertoppen gleed ik over zijn borstkas, en een tevreden zucht ontsnapte van zijn lippen. Zijn handen gleden naar mijn onderrug, en ik genoot van het gevoel om de controle totaal kwijt te zijn. Zijn kus was zÃÆó gepassioneerd, dat al mijn gedachten oplosten. Avan, Avan, Avan...
Toen bedacht ik me dat mijn vader elk moment naar boven kon komen, met zijn overbezorgdheid. Ik trok me met tegenzin los, en Avan keek me onzeker aan. 'Mijn vader.' zuchtte ik. Hij knikte, en ik bukte om min mobieltje van de grond te pakken. 'Voortaan moet je tijdens het zoenen niet alles uit je handen laten vallen, veel dingen zijn breekbaar.' plaagde ik hem, en hij grinnikte. Toen pakte hij mijn hand, en liep samen met mij het huis uit. 'Niet te laat thuiskomen!' riep mijn vader van de woonkamer. Avan maakte nog even een praatje met mijn ouders, en vertelden ze dat ik niet laat thuis zou zijn. De blikken van mijn ouders vertelden me dat ze helemaal weg waren van hem. Net zoals ik.
***
We kwamen aan bij Avans huis, en zijn ouders verwelkomden ons. Avans ouder, Cindy en John, waren allebei erg jong, en vriendelijk. HÃÆéÃÆél soms, echt hÃÆéÃÆél soms leek het net of ze ons bezorgd aankeken, maar dat verbeeldde ik me vast. Nadat we tientallen minuten hadden gepraat over koetjes en kalfjes, sleepte Avan me mee naar zijn kamer. Ik ging zitten op zijn bed, en keek om me heen. Avans kamer is net als Avan erg mysterieus. Er hing niet veel aan de muur, en het leek net of deze kamer maar voor tijdelijk was. Alsof hij zÃÆó weer kon vertrekken. Mijn blik viel op een foto aan de muur. De enige foto aan de muur. Avan die naast een man staat, die sprekend op hem lijkt. De ogen van de man leken precies op die van Avan, alleen werden de zijne omringd met lachrimpeltjes. Hij leek net een... oudere versie van Avan. Ik zag dat Avan nerveus zijn gewicht van voet naar voet verplaatste toen hij zag dat ik de foto bekeek.
'Avan?'
'Ja?' zei Avan langzaam, alsof hij wist wat ik ging vragen.
'Is de man op de foto... je vader?' vroeg ik voorzichtig, en ik bekeek Avans gezichtsuitdrukking nauwkeurig.
Avan dwong zichzelf om te lachen. 'Alejandro? Nee, dat is mijn...oom.'
Ik keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Avan.' zuchtte ik. 'NÃÆóg een geheim, Avan?' Stiekem maakten zijn geheimen me doodmoe, ik wilde dat er geen geheimen tussen ons waren...
'Avan, een relatie met geheimen werkt niet.' zei ik, en ik zou willen dat ik mijn woorden terug kon nemen. Avan keek me gekweld aan, en ik zag dat hij in een tweestrijd was. Ik vervloekte mezelf om wat ik had gezegd. Het was niet dat ik niet meende wat ik zei, maar het was wel zo dat ik niet wilde dat hij het hoorde.
Avan leek erg geraakt te zijn door mijn woorden, want hij was opeens erg stil, en in gedachten verzonken.
***
Avan was nog steeds niet helemaal de oude, maar hij voelde zich duidelijk beter. Of... hij doet alsof, zodat ik me geen zorgen over hem maak. We liepen hand in hand naar zijn auto, en toen we binnen waren, pakte hij mijn hand vast en kuste hem. We reden naar mijn huis, en Avan stapte samen met mij uit. Het regende hard, en ik sleepte hem mee naar een boom.
'Wat was dat trouwens laatst met Chelsea in de kantine?' vroeg Avan geamuseerd.
Ik zuchtte, en keek hem aan. 'Ze maakte mijn kleding vies. En toen scholden we elkaar nogal uit.'
'Nogal?' zei Avan. 'Jullie scholden elkaar de huid vol!'
'Ze noemde me een hoer.' zuchtte ik.
'Wil je dat ik er wat aan doe?' vroeg Avan nu serieus.
'Nee, zeg. Dit is the Godfather niet.' ik rolde met mijn ogen.
'Wie is er aan de winnende hand?' vroeg Avan.
'Ik, maar het scheelt niet veel.'
Avan lachte, en speelde met een lok van mijn haar. 'Pak haar, tijger.'
Ik lachte. 'Bedankt trouwens, dat je me daar aan wilde herinneren, dat doet me echt goed.'
Avan keek me aan met zijn Avan keek me aan met zijn hypnotiserende blik. 'Ik heb gehoord dat een kus goed helpt om dingen te vergeten...'
Ik rolde met mijn ogen. 'Dat zeg je gewoon zodat je me kan kussen.'
í¢Ã¢â¬ÃÅMisschien..í¢Ã¢â‰â¢ bekende hij met een lome glimlach, en zijn lippen kwamen dichterbij. 'Bovendien hadden we nog wat af te maken.'
Ik wilde er nog wat tegenin brengen, maar zodra Avans lippen de mijne raakten, vergat ik gelijk wat ik dacht. Zijn kus was langzaam, niet begerig en snel zoals alle andere jongens die ik ooit gekust had. Avan woelde met zijn handen door mijn haar, en ik drukte hem dichter naar me toe. Mijn hart bonsde tegen mijn ribben, en Avans lippen gleden over mijn kaak, en naar mijn nek. Hij bleef maar fluisteren hoe veel ik voor hem betekende, en dat hij niet meer zonder me kon. Elke zin een mengeling van Spaans en Engels. Avan trok zich rustig terug. 'Je vader...' zei hij hijgend. 'Is hij hier?' zei ik verbaasd. Hij glimlachte, en zijn blik zorgde ervoor dat de vlinders in mijn buik wild rondfladderden. 'Nee, hij komt zo.' zei Avan, en ik wilde hem vragen hoe hij dat kon weten. Toen bedacht ik me dat het weer eens een geheim kon zijn. Hij streelde met zijn vingers over mijn wang, en ik verdronk in zijn mooie ogen. Avan pakte mijn hand, en liep samen met mij naar de voordeur.
Comment! ;'
Reacties:
Hartslag. Geweldig. Hartslag. Verliefd. Hartslag. Verslaafd.
Snel verder ?
xxxxx
Morbid
hahaha die vader is echt hilarisch
'Als een ninjaa' Ik zit hier echt dood te gaan van het lachen! Het is echt geweldig! ^^
Snel verder hoor!<333
Xliefs!<3
Damn girl. I like your style!