FanFic.nl

Pokémon Black and White Adventure's!

Chapt 49: A Old Friend Returns!

Sora deed zijn loodzware ogen open. Hij probeerde omzich heen te kijken. Zo te zien lag hij in een kamer met een comfortabel bed waar hij in lag. Een klein geel hoopje lag op het voeteneinde van het bed, “Sparky?, zei Sora aarzelend. Meteen toen hij dat had gezegd sprong de Pikachu overeind en rende meteen naar zijn armen waar hij in verdween en dolgelukkig kopjes tegen zijn borst drukte. “Sora?, je bent wakker.”� Zijn broer verscheen in de deuropening en kwam naar hem toegelopen met niemand minder dan zijn opa, Lucas, Dawn en Johanna, de moeder van Lucas en Dawn. Sora wierp een vuile blik naar zijn opa terwijl hij Sparky beschermend van hem weghield, “ga weg, ik heb geen behoefte aan jou, gromde Sora nijdig en keek weg van zijn opa, “een momentje, zei Roxas en wees de anderen dat ze even op de gang moesten wachten, “hoe kan je dat zeggen?, ze waren doodongerust om jou denk je niet dat jij het nieuws heb gehaald met die reddingsactie van je, zei Roxas met een strenge blik. Sora keek hem kwaad aan, “is dat soms zo spectaculair?, jij had toch ook dat kind uit dat brandende huis gesleept of niet? Als die lui van de Brandweer later waren gekomen was dat kindje misschien nu wel dood geweest, zei Sora fel en kwam overeind uit de kussens terwijl er een stekende pijn in zijn rechterarm kwam opzetten. Roxas duwde hem terug, ”�dat kan wel zo wezen maar jij bent sowieso al een stijfkop die niet nadenkt voor dat hij iets gaat doen, zei Roxas met een droge blik en keek hem met spleetogen aan, “ja dus?”� Terwijl Sora hem schaapachtig aan keek, “dus gedraag je en luister naar wat opa te zeggen heeft, zei Roxas met een neutrale gezichtsuitdrukking op zijn gezicht. Sora gromde iets onverstaanbaars en Roxas verdween de gang op…


Even later kwam hij terug met Johanna, Lucas en Dawn maar tot zijn opluchting was Burg met hen meegekomen, “Burg!, riep Sora uit en kwam overeind, “Sora, me jongen hoe gaat het nu met je?, vroeg Burg met een brede glimlach. De jongen had hem breed glimlachend aangekeken, “het gaat uitstekend met me. Alleen me arm maar dat is waarschijnlijk ook wel logisch als je een houtenbalk tegen je schouder krijgt, zei Sora grinnikend hierdoor moest Lucas gniffelen terwijl Burg naar Sora toe boog en iets uit zijn zak haalde, “ ik vind dat je deze Badge wel hebt verdiend. Tenslotte heb je wel het leven van een peuter gered dus hier krijg je de Beetle Badge, zei Burg en duwde een klein staalachtig dingetje in zijn hand. “dit verdien ik niet. Ik… Ehm… dacht niet na over wat mij had kunnen overkomen… dus ik verdien deze badge niet, zei Sora en wilde hem weer terug geven maar Burg nam hem niet terug, “nee, je verdiend die Badge wel. En trouwens dan zou je toch een tijdje moeten wachten want ik verlaat de Gym voor een tijdje, legde Burg uit hierdoor begon Lucas in eens te stralen en keek haast slijmerig naar Burg, “kan ik in de tijd dat u weg bent misschien de Gym overnemen?, vroeg Lucas opeens heel erg onverwachts. Sora, Dawn en Roxas keken hem schaapachtig aan, “Luc, loop je niet nu een beetje te hard van stapel?, vroeg Dawn onverwachts en keek haar broer fel aan, “zusje, waar bemoei jij je mee? Ga Sora maar zoenen, zei Lucas waarbij Dawn en Sora knalrood waren geworden, “Houd je kop, sukkel!, siste Dawn en Sora in koor terwijl Sora zich in het dekbed probeerde te verstoppen, “stelletje malloten, gromde Roxas en keek Sparky grijnzend aan terwijl die vragend zijn blik op zijn trainer had gericht.
“Dawn, Lucas we moeten nu gaan!, riep de stem van hun moeder, “Mam!, wacht ik blijf hier!, riep Lucas uit. Burg wierp een blik op de twee broers, “ik kan wel een invaller gebruiken. Ik laat me Pokémon wel hier en bespreek wat dingetjes met zijn moeder en Sora snel beter worden, me jongen, zei Burg en ging met zijn hand door het haar van Sora zodat het alle kanten op stond…


Sora was wat in slaap gevallen met Sparky in zijn armen toen opeens Lucas weer binnen kwam, “ik kom je Tommie teruggeven, sprak hij. Roxas had ook opgekeken, “wat? Waarom!, ik dacht..”� wilde Sora zeggen maar Lucas snoerde hem de mond, “ik heb Tommie de afgelopen dagen gezien en hij mist je. Tommie is je eerst gevangen Pokémon. Neem hem alsjeblieft bij je, zei Lucas en gaf hem de Pokéball van de Buizel, “gast, veel succes met je Gymgevechten hier in Unova, zei Sora met een knipoog naar vriend, “en jij moet snel beter worden, jongen, antwoordde Lucas weer daarop en verliet de kamer, “nu zijn we weer met z’n tweeën, zei Sora neerslachtig. Hij had gehoopt dat Dawn hier zou blijven en de lege plek die hij had kon opvullen met haar, “je ziet Chiara weer zo snel mogelijk”� dat spookte in zijn hoofd al de dag dat ze was vertrokken. Steeds leek het zich te herhalen, hij had de moed omdat vuur in te rennen en dat kindje te redden omdat hij wist dat zij dat ook gedaan. “Sora, hoorde je wat de zuster zei?, “ Sora keek op en schudde zijn hoofd, “nee?”� Roxas glimlachte breed, “je mag morgen uit het ziekenhuis maar met je arm in een speciale mitella, zei Roxas met een brede glimlach waardoor Sora nu de moed ook had om te glimlachen, “Sparky, het volgende Badge halen we op de eerlijke manier! Om er voor te vecht.. tot het uiterste, Auw!, zei Sora met een krachtigere stem maar kneep zijn oog deed toen hij zijn arm ophief, “Pika!.”� De Pikachu reageerde vrolijk op dat voorstel en sprong op zijn goede schouder, “met onze goeie oude vriend, Tommie”�

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.