FanFic.nl

Hanna

Hoofdstuk 7: Het ongeluk

Normaal heb ik vandaag geen stage, maar ik ben toch weer op weg naar Kaiba Corp. voor mijn training. Seto staat al bij de balie met een pak kaarten. Ik pak ze aan en begin ze te schudden. Ik heb thuis geoefend met een gewone pak kaarten. Seto zegt niets. Mokuba heeft me verteld dat als ik niets hoor, het goed zit. Mijn oom komt Kaiba Corp. binnen en kijkt naar mij en Seto. ‘Sinds wanneer speel jij dat spel?’ vraagt hij verbaast. ‘Sinds ik het leer.’ antwoord ik vrolijk. Mijn oom zijn mond valt open. ‘Van….?’ vraagt hij en hij knikt met zijn hoofd naar Seto. Seto kijkt weg en met zijn ogen dicht zodat hij het niet hoeft te zien. Ik knik. Mijn oom gaat langzaam weg en kijkt zo lang mogelijk ons na. In een gang komt hij Mokuba tegen. ‘Is het waar dat meneer Kaiba haar gaat leren duelleren?’ vraagt hij vol ongeloof. Mokuba knikt. Mijn oom vindt het prachtig en samen met Mokuba kijkt hij toe. Het schudden van de kaarten gaat perfect! Seto knikt alleen maar. ‘Kom mee.’ beveelt hij. Bij de lift gaat Seto in de lift staan. Ik schud mijn hoofd en ik knik naar de trap. Seto kijkt me verbaast aan. Ik haal mijn schouders op. ‘De vorige keer moest ook met de trap.’ zeg ik. Mokuba en mijn oom steken hun hoofd stiekem om de hoek. ‘Vermaak je maar met de trap, maar als je niet binnen vijf minuten bij mijn kantoor bent dan....’ ‘Ja, ik weet.’ zeg ik. Ik ben aan zijn dreigementen gewend geraakt. ‘Wat jij wil.’ zeg ik en ik ren, nog steeds aan het schudden van de kaarten, de trap op. ‘Hij is wel streng.’ zegt mijn oom tegen Mokuba. ‘Dat is typisch Seto.’ zegt Mokuba en mijn oom is het er mee eens. Seto is ietsjes eerder dan mij. Seto gromt alleen en gaat het kantoor binnen. Ik volg hem en sluit de deur. Seto begint aan zijn papierwerk en ik ga weer verder met schudden. Na een tijdje komt Mokuba ook het kantoor binnen. ‘Hoe gaat het?’ vraat hij aan mij. ‘Ohja, je mag niet praten.’ zegt Mokuba er gelijk achteraan. Ik knik. Het is nu twaalf uur en Mokuba stelt voor dat we wat gaan eten. Ik kan inderdaad een pauze gebruiken en stem toe. Met z’n drieën lopen we de trap af naar een grote kantine. Het is er mooi en je kan zien dat er tijd in is gestoken. ’Het is nog mooier dan de kantine bij mij op school.’ merk ik op. Mokuba lacht. Seto neemt gewoon plaats ergens. Ik ga naast Mokuba zitten. Ik en Mokuba nemen een tosti. Mijn oom zit aan een andere tafel en kijkt toe. ’Heb jij ooit ketchup op je tosti gegeten?’ vraagt Mokuba. Ik kijk hem vies aan. ’Gatver! Wat is daar nou lekker aan?’ vraag ik. ’De smaak.’ zegt Mokuba en hij spuit enthousiast met de ketchup op zijn tosti. Seto schud zijn hoofd. Mokuba neemt een grote hap van zijn tosti. ’Heerlijk!’ zegt hij. Ik knik. ’Ja.’ zeg ik. Uiteindelijk besluiten Mokuba en ik zuurtjes te nemen die Mokuba heeft meegenomen. ’Wedstrijdje?’ vraagt Mokuba. Ik knik. ’Wie de meeste zuurtjes in zijn mond kan houden.’ zegt Mokuba. Dat lijkt me simpel. Uiteindelijk zitten we met zestien zuurtjes in onze mond. Seto wend zijn hoofd van ons af. Mokuba is de eerste die het opgeeft en trekt een zuur gezicht. Ik slik de zuurtjes door. ’Ik heb dus gewonnen.’ zeg ik. Een man komt naar Seto en fluistert wat in zijn oor. Seto knikt en gaat staan. ’Ik moet weg.’ zegt hij en hij verdwijnt de kantine uit. Dit is het moment waar mijn oom op wachtte. Zo snel als hij kan schuift hij bij ons aan. ’Hoe gaat het met je training?’ vraagt hij. ’Goed, hoor.’ antwoord ik. ’Gisteren was eigenlijk de eerste keer dat ik Seto heb zien lachen.’ zegt mijn oom. Dezelfde vent die Seto van de tafel pikte, komt nu ook naar mijn oom. ’Een belangrijke vergadering.’ zegt hij. Mijn oom staat op. ’Ik zie jullie later weer en Hanna, je moet met de fiets naar huis. Ik moet namelijk overwerken.’ zegt mijn oom. Ik knik. Mijn oom verdwijnt, net zoals alle andere medewerkers. Mokuba en ik zitten nu alleen in de kantine. ‘En nu?’ vraag ik aan Mokuba. Hij haalt zijn schouders op. Een vrouw komt de kantine binnen met een pak kaarten. ‘Moest u zeker van Seto brengen?’ vraag ik terwijl ik het antwoord eigenlijk al weet. De vrouw knikt. Met tegenzin pak ik de kaarten aan en schud ze. ‘Mijn broer geeft je wel een zware training.’ zegt Mokuba. Geconcentreerd schud ik verder. ‘Ik heb ze al miljoenen keer geschud. Kan ik niet gewoon wat anders doen?’ vraag ik zeurend. Mokuba schud zijn hoofd. ‘Als mijn broer iets in gedachten heeft, kan hij het moeilijk loslaten.’ Ik zucht. Is hij daadwerkelijk alleen maar van plan mij die rot kaarten te laten schudden? Na vijf minuten ben ik de kaarten zat en ik gooi ze in de hoek van de kantine. Het valt me op dat de getekende Blue Eyes kaart er nog tussen zit. ’Jij had dit toch gemaakt?’ vraag ik aan Mokuba waarop hij knikt. ’Ja.‘ Ik bekijk het. ‘Hij is wel mooi gelukt.‘ complimenteer ik Mokuba en ik bekijk de kaart. ‘Dank je.‘ zegt Mokuba. ‘Seto droomde er vroeger van om de eigenaar van drie Blue Eyes kaarten te worden. Toen hij de schoolboeken zat was, had ik stiekem in een van de boeken die kaart verstopt.‘ Ik knik. Alleen maar leren is ook een hel. Seto heeft het inderdaad vroeger het zwaar gehad. ‘Is dat ook waarom hij zo hard is met het trainen van mij?‘ vraag ik. ‘Hoe bedoel je?‘ ‘Komt het door zijn verleden dat hij zo hard is met trainen?‘ vraag ik nog een keer. ‘Ik weet het niet.‘ antwoord Mokuba. Het is al bijna vijf uur en aangezien er toch niets gebeurt, besluit ik maar naar huis te gaan. ‘Ik zie je morgen weer.’ zeg ik. ’Doei!’ Mokuba knikt. ’Tot morgen.’ Ik loop Kaiba Corp. uit. Mijn fiets blijkt omgevallen te zijn. Ik raap mijn fiets op en ik fiets weg. Ineens steekt er ,aan de hoek van de straat, een klein kind over. Ik wijk uit naar links om het kind te ontwijken en ineens…..



Het laatste wat ik me kan herinneren, is dat ik keihard met mijn hoofd op de grond ben gevallen.

Reacties:

bonita105 zei op 17 sep 2011 - 13:17:
nice
snel verder
en graag een melding als je verder bent

Iloveanime zei op 17 sep 2011 - 9:45:
Spannend!
Pest me niet met een cliffhanger.
Snel verder...