FanFic.nl

In love with the king of pain. [Johnny Knoxville]

13) Reunited

Bam kwam de keuken binnen gestormd. "we organiseren een etentje voor de hele familie." Ik vond het een goed idee maar tot mijn verbazing was Ape veel minder enthousiast. "Je liegt. je wil die mensen echt niet uitnodigen. dat zou je nooit doen. dat doe je toch niet?" ik hield op met afwassen en volgde geboeid het gesprek. "we willen drama." "waarom? en waarom met je familie? ik krijg een hartaanval." ik deed een poging om ape te kalmeren. "de familie maakt altijd ruzie," zei bam tegen mij. "niet waar," zei ape afwerend. "wanneer dan niet?" zei bam treiterig. "met thanksgiving. de enige ruzie..."


"toen ging mum mum van d'r stokje!"


Ape trok grote ogen, dat deed ze wel vaker als ze zich opwond om iets. "dat was met kerst. maak er nou geen kwelling van. hou het fatsoenlijk."


daarmee was alles gezegt, ape ging weer aan't werk en bam liep met een klein glimlachje naar buiten. ik wilde hier meer over weten en volgde hem. Toen Bam me zag, wees hij naar het dak en ik wist wat hij bedoelde. Toen we klein waren zaten Bam en ik met uren op het dak te praatten over vanalles. het was ons plekje. Ik aarzelde, het zag er hoger uit dan ik me herinnerde. "Ik zal je helpen," beloofde Bam. Ik glimlachte en samen klommen we naar boven. "Er komen zo'n dertig familieleden," zei bam toen we op de dakpannen zaten. "Mams familie is heel erg netjes. Maar vaders familie is opgegroeid naast een elektrische centrale. en volgens mij heeft de straling ze aangetast, want ze zijn niet goed wijs." Bam keek me aan. "wist je dat nog?" ik schudde langzaam mijn hoofd.
"Phil en ik gaan straks mum mum oppikken. wil je met ons mee?" ik knikte, dat wou ik wel.
Even later stonden we in het huis van onze grootmoeder. Bam stootte me aan. "Moet je zien: een oranje-bruin-geel tapijt en een groene bank."
mum mum kwam bruusk te voorschijn. "Hoe zit dat met het geelbruine tapijt?" vroeg Bam.


"lelijk, he?" zei ze pardoes.

"pop pop vindt het nog goed genoeg," zei phil.

"het past wel goed bij de bank," grinnikde Bam en ik gaf hem onopgemerkt een stomp.

het paste nergens bij, dacht ik, terwijl ik rond me heen keek.
Plotseling werd mijn aandacht getrokken door een grote foto die aan een muur in de woonkamer hing. een meisje van ongeveer 12 jaar keek me met een guitige glimlach op haar gezicht stralend aan. ze had bruine krulletjes tot op haar schouders.
ik wist dat het meisje later zou opgroeien tot een mooie vrouw. Bam kwam grijnzend naast me staan, zijn blik was ook gevestigd op de foto.
"on-ge-lo-fe-lijk dat ze je in een jurk hebben kunnen steken voor je plechtige communie!"

"Laten we gaan," stelde phil voor. we gingen allemaal in de voiture zitten. Bam zat achter het stuur, Phil zat voorin naast zijn zoon en ik zat achterin met mum mum. "gebruik je het F-woord nog steeds niet?" informeerde bam en hij keek even naar achteren. "nee, nooit," beweerde Mum Mum.

"en het S-woord?"

"bedoel je shit?" bam gremelde terwijl hij op de weg lette. "ik laat hier het F-woord tatoeeren." hij wees naar zijn borst.
"dan wil ik je nooit meer zien."
"dat kan niet."
"ik heb je al onterfd," zei mum mum prompt.
"staat jesse nog wel in je testament?" polste phil.
mum mum schudde haar rimpelige gezicht.
"nee, hij was geen maagd meer toen hij trouwde."

"dat is toch niemand meer?" meende phil geschokt. "vroeger wel." "dat meen je toch niet?" riep phil uit. "je moet toch eerst een proefrit maken?" zei ik stilletjes. mum mum bekeek me van top tot teen. "jij hebt vast al veel proefritten gemaakt." ik was uit mijn lood geslagen en was opgelucht toen ik uit de auto kon. "pat is er ook," deelde ape vrolijk mee toen ze ons zag aankomen. we noemden hem 'pat from jail' en hij was een oom van me. "waarom ben je altijd dronken?" vroeg mum mum aan hem. "ik heb al elf maanden niet meer gedronken," zei pat verontwaardigd. "omdat je vastzat," zei ze vlak. Bam had een verassing: hij had speciaal voor de gelegenheid een olifant gehuurd. Ape moest de hele tijd de deur versperen want de olifant wou naar binnen. vito glipte wél naar binnen. "laat je een olifant in je huis?" vroeg hij verstomd.
"voor deze ene keer mag je binnen," antwoorde ze.

bam had beslist dat ze showgirls nodig hadden: ehren en dave. johnny was de gastheer en kondigde hen aan. "juffrouw ehren, kom maar." ehren kwam met een nijdig gezicht én in een rode jurk tevoorschijn.
"kom maar, dave." hij was verkleed als een barbarian. ehren was woest omdat dave zich niet als vrouw verkleed had en zich dus niet aan de afspraak had gehouden.
zelfs een familiefeest kon hier niet normaal verlopen, dacht ik.

Bam bracht een toost uit. "op don vito, de olifant en de familie. daar drinken we op."

mum mum had genoeg van dit hele circus en werd weggevoerd. ze kon elk moment in tranen uitbarsten. "de hele familie is geschift!" krijste ze uitzinnig. Bam hoorde dat laatste en glimlachte. "dat klopt."

johnny pov

Johnny keek bezorgd om zich heen. hij had ivy al een tijdje niet meer gezien. plots wist hij waar ze was. hij liep naar de struiken en zag ivy ineengedoken zitten. als kind verstopte ze zich daar ook als ze in de problemen zat of het even moeilijk had. johnny zag echter geen kind maar de prachtige jongedame die ze geworden was. het was verkeerd om te denken maar toen ze haar blauwe, droevig ogen naar hem opsloeg vond hij ivy mooier dan ooit te voren. "Hey kiddo, Are you alright? Is there anything I can do?"
Maar toen hij zijn bezordheid toonde, kwelde dat haar duidelijk.
"ik heb geen medelijden nodig, johnny."
"Dat weet ik, Ivy Margera," zei hij koel. "jij speelde als kind al nooit de 'slachtofferrol'."
Ze stond recht en wilde weglopen maar hij greep haar arm. "Mum mum haat me ok? ze haat me!" zei ze boos. Plots zag hij haar tranen. ze draaide zich even om tot ze het weer min of meer onder controle had. "was ik vroeger ook zo gevoelig?" vroeg ze half lachend, half wenend. "Nope, je toonde vroeger nooit je gevoelens... maar ik vind deze nieuwe, emotionele Ivy leuker."

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.