FanFic.nl

In love with the king of pain. [Johnny Knoxville]

20) Johnny in hospital... Again...

"Hij is knettergek. hij doet gewoon wat hij wil."
daniels stem klonk zo zuur als azijn.
ik zat voor de spiegel en deed mijn oorbellen en schoenen uit. Daniel was nog steeds boos op Bam omdat hij zijn auto had vernield.
"Bam heeft me vanalles geleerd," legde ik uit. "Hij sloeg elk kind dat me ooit plaagde. En als er iets is wat familie doet dan is dat geloven, tegen alle verwachtingen in, in het beste in elkaar. ik hou van hem. want hij is mijn grote broer."
Daniel ontplofte.
"die gast denkt dat hij alles kapot kan maken." helaas lokte dit bij mij een onbedwingbare lachbui uit.
"daniel, laten we erover ophouden," zei ik. "het spijt me, het spijt me echt heel erg dat... je weet wel. Bam had dat niet moeten doen, en het spijt me."



Ik verveelde me, dus pakte ik een kussen en mikte het op johnny's hoofd.
ik gilde het uit van plezier toen hij achter me aan zat om wraak te nemen. hij nam me vast en net op dat moment ging de deur open. daniel stond daar. "we moeten eens praten," zei hij stug.
ik volgde hem naar de gang en er volgde een knallende ruzie. daniel was jaloers en wou dat ik johnny uit het huis zette. "hij betekend niks voor mij!" schreeuwde ik toen daniel wegliep. johnny had de hele tijd stil op de bank gezeten.
"ik... dat meende ik niet," zei ik.
Ape kwam kijken wat er aan de hand was.
"wat heeft dat te betekenen? daniel is totaal van de kaart."
Ik zweeg.
"Ik ben je mama. Moeders en dochters moeten daarover kunnen praten, Ivy."
"Ik ben samen met daniel en dat zal zo blijven tot ik of hij fucks up!"
Ik ging naar mijn kamer en maakte een (kleine) valies, ik dacht dat het beter zou zijn als ik bij Daniel zou intrekken.


Daniel ging vanavond voor me koken. Het appartement dat hij huurde was luxueus maar vreselijk ongezellig.
"gaan we een waterballonnengevecht houden?" vroeg ik.
"are you kidding?"
"no."
"deed je zo'n dingen met johnny?"
ik zuchtte.
"DIT is het echte leven," zei daniel ernstig. Ik keek hem aan.
"wat is mijn lievelingskleur?"
"blauw?"
"nee dat is JOUW lievelingskleur."
Mijn gsm ging af. Toen ik opnam herkende ik de stem van jeff termaine.
Er was een stunt misgegaan. Johnny lag in het ziekenhuis.
Ik nam mijn vest en autosleutels.
"waar ga je naartoe?" vroeg daniel beduusd.
"ziekenhuis. knoxville heeft me nodig."
Daniel greep mijn arm. "ga niet, Ivy."
het klonk als een bevel en dat beviel me niet. "als je nu weggaat, dan moet je niet terug bij mij komen. ik ben geen idioot, ivy."
"Nee, want je bent een KALF! screw you daniel! als je zo parnanoïde bent dat ik je zal bedriegen, then we're done!"

Gejaagd bestuurde ik de auto naar het ziekenhuis dat Jeff had genoemd.
Mijn hoofd cirkelde toen ik daar aankwam.
Ze is een taaie, net als haar moeder...
Zijn jullie familie van patiënte Ivy margera?
Buiten levensgevaar...
Ik was hier lang geleden geweest. maar ik duwde de groeiende herinneringen weg, ik had hier nu geen tijd voor.
"wat is er gebeurt?" vroeg ik toen ik zijn kamer binnenliep. "johnny, zeg iets! waarom zegt hij niets? Phillip!"
Moeizaam hees Johnny zichzelf half overeind. "Je weet dat ik het haat als je me zo noemt. En er is niet veel te zeggen als een raket boven op je valt."
Ik omhelsde hem stevig en tranen van blijdschap sprongen in mijn ogen. "gaat het, knox?"
"zo krijg ik geen adem," lachte hij.
"ik ben zo blij dat ik niet de ster van de film ben," zei chris.
"thanks man," zei johnny droog.
"komt er een nieuwe film? hoe kon dit gebeuren?"
"hij rijdt tegenwoordig op raketten. daar kun je niet overheen," zei Bam. Ik lachte. Op zulke momenten wist ik dat johnny knoxville knettergek was. "guys, ik wil even met ivy spreken onder 4 ogen," zei johnny.
De jongens volgden bam naar de gang, terwijl ze ons allemaal veelbetekenende blikken toewierpen.
"Heb je je al dingen kunnen herinneren sinds je in West Chester bent?"
"Kleine dingen... maar die zijn wel bijzonder voor me. johnny, wordt het geen tijd dat je me vertelt waarom ik me niets kan herinneren?"
"wanneer je thuis komt, moet je in mijn logeerkamer jouw oude dagboek uit het nachtkastje halen."
Ik knikte verbaasd. Had hij al die jaren een of ander oud dagboek van mij bijgehouden? toen ik bij de deur stond, draaide ik me om. "je bent een goede vriend, johnny."

De woorden drongen pas minuten later tot hem door. "een goede vriend." Johnny rende door de gangen. toen hij bij de uitgang was, zag hij haar aan de overkant van de straat. "IVY," schreeuwde hij. "Lees het dagboek niet!" Maar ik hoorde hem niet en de verpleegsters sleurden johnny terug naar binnen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.