Hoofdcategorieλn
Home » Overige » Teenage Drama » Hoofdstuk 12
Teenage Drama
Hoofdstuk 12
Illeke leefde op adrenaline. Om twee uur vanmiddag begon het proces en het zag er eerlijk gezegd niet zo goed uit. Ze had gezocht en gezocht en hoe ongelooflijk Illeke het ook vond, die Jan leek wel onfeilbaar. Jammer genoeg kon ze hem niet afrekenen op zijn arrogantie en í¢Ã¢â¬ÃÅIí¢Ã¢â‰â¢m-the-maní¢Ã¢â‰â¢-attitude.
í¢Ã¢â¬Ã
âIlleke, de school wilde dat ik langskwam voor de fotografie van ÃÆéÃÆén of ander project. Heb je zin om mee te gaan?í¢Ã¢â¬ÃÂ, smeekte Laura haast. í¢Ã¢â¬Ã
âJe moet tot vanmiddag toch niet werken.í¢Ã¢â¬ÃÂ
í¢Ã¢â¬Ã
âLaura, ik verzuip in het werk, maar ik zit muurvast,í¢Ã¢â¬Ã zuchtte ze. Laura keek haar met grote ogen aan. í¢Ã¢â¬Ã
âJe weet wat ze zeggen! Verandering van omgeving ení¢Ã¢â¬Ã¦ nog iets.í¢Ã¢â¬ÃÂ
í¢Ã¢â¬Ã
âOkÃÆé, het is toch nog vroeg. Maar om tien uur zit ik op kantoor, hoor,í¢Ã¢â¬Ã waarschuwde Illeke haar. Ze deed haar bruin, leren jasje aan over haar witte strapless jurk. De gevlochten riem erin had bijna exact dezelfde kleur bruin en dat gold ook voor haar sandalen.
í¢Ã¢â¬Ã
âGa je zo in de rechtszaal staan?í¢Ã¢â¬ÃÂ, vroeg Laura kritisch in de auto.
í¢Ã¢â¬Ã
âDan draag ik zoí¢Ã¢â‰â¢n zwarte, wijde jas,í¢Ã¢â¬Ã grijnsde Illeke.
í¢Ã¢â¬Ã
âEn daarom ben ik dus geen advocate geworden,í¢Ã¢â¬Ã gruwde Laura. Illeke rolde met haar ogen en zag al een paar studenten naar hun school wandelen. Het was raar om daar niet zelf bij te horen. Laura parkeerde de auto net achter de schoolbus en liep het schoolplein over. Iedereen keek hen raar aan alsof ze ouders waren die hun kinderen aan de oren kwamen trekken. Brr, die gedachte alleen al.
Toen Laura wilde aanbellen bij de directeur, voelde Illeke plots dat ze naar het toilet moest.
í¢Ã¢â¬Ã
âIk ga even checken of de toiletten nog steeds zo degoutant zijn. Ik wacht hier op je goed?í¢Ã¢â¬ÃÂ, vroeg ze.
í¢Ã¢â¬Ã
âJij met je kleine blaas! Ik wilde dat je meekwam om hier binnen te gaan. Die directeur maakt mij bang. Nog steeds!í¢Ã¢â¬ÃÂ
í¢Ã¢â¬Ã
âLaura, doe normaal, hij mag blij zijn als je voor hem wÃÆÃÂl werken,í¢Ã¢â¬Ã knipoogde Illeke bemoedigend.
í¢Ã¢â¬Ã
âJe weet dat ik begin te lachen als ik nerveus word,í¢Ã¢â¬Ã zuchtte Laura.
í¢Ã¢â¬Ã
âJa, en doe dat alsjeblieft niet. Dan krijgen we situaties als wanneer Rani die stoel vanonder mij wegtrok,í¢Ã¢â¬Ã rolde Illeke met haar ogen.
í¢Ã¢â¬Ã
âIk hield het niet meer,í¢Ã¢â¬Ã grijnsde Laura, í¢Ã¢â¬Ã
âhet was ook zo grappig. Sofie gaf Rani een uitbrander over hoe je je rug wel had kunnen breken en dan kwam Leander binnen en je hoopte om troost bij hem te kunnen vinden, maar die lachte je gewoon keihard mee uit.í¢Ã¢â¬ÃÂ
Illekeí¢Ã¢â‰â¢s gezicht betrok, maar dat probeerde ze zo weinig mogelijk te tonen. Het was nog steeds raar om het over Leander te hebben alsof er niets gebeurd was. Ze vond het verschrikkelijk hoe hij had gereageerd na haar telefoontje, maar ze vond het nog veel erger dat ze nu nog steeds gevoelens voor hem kon hebben, en sterker dan ooit, na alles wat er gebeurd was.
í¢Ã¢â¬Ã
âDoe je best, Laura!í¢Ã¢â¬ÃÂ, moedigde Illeke haar aan en ze liep de speelplaats weer over naar de toiletten. Weer keken hooghartige blikken van leerlingen haar aan en ze wilde opeens dat ze een í¢Ã¢â¬ÃÅIk ben geen stagiaireí¢Ã¢â‰â¢-t-shirt had aangetrokken. Ze verademde bijna als ze op het toilet zat en haar oog viel op de vele boodschappen op de deur. Er waren er nog meer dan in februari. Jongensnamen die ze niet kende en die de meisjes hier blijkbaar vereerden, maar ook namen van koppeltjes die ze nog vaag herkende. Ze zag ergens í¢Ã¢â¬ÃÅI love Leanderí¢Ã¢â‰â¢ staan. Serieus, waarom had heel de wereld het over die man? Aan de andere kantí¢Ã¢â¬Ã¦ Die meid moest flink gebaald hebben toen zij hem had weggekaapt.
Er stond ook nog iets geschreven over een paar mensen die ze oppervlakkig kende. Poetsten ze hier nooit of zo? Evi hartje Jeroen, haat aan de prefect, Mieke en Jan, ik haat wiskundeí¢Ã¢â¬Ã¦ Wacht eens even, Mieke en Jan? Die kende ze nog wel. Ze waren allebei een jaar ouder dan zij. In het vijfde middelbaar was hij van school gestuurd omdat hij Mieke had laten kennismaken met zijn losse handjes. Het enige wat ze nog wist van hem was dat hij í¢Ã¢â¬ Wow, wacht. Zou het kunnen dat hij - ? Nee, dat zou te toevallig zijn. Het zou haar natuurlijk wel goed uitkomen, ook al was dat niet mooi om te zeggen.
Ze haastte zich het toilet uit, naar de inmiddels verlaten en stille speelplaats. Ze probeerde Leen te bellen, maar hij sprong meteen op voicemail, alsook die van Rani. Iedereen was natuurlijk gaan werken. Ze kende wel iemand die zijn gsm altijd bij zich had, maar het zou niet goed zijn voor haar eergevoel als ze hem moest opbellen.
í¢Ã¢â¬Ã
âIk bel alleen Julie nog evení¢Ã¢â¬Ã¦í¢Ã¢â¬Ã mompelde ze tegen zichzelf. Maar daar ging de telefoon niet eens over, dus waarschijnlijk stond hij uit. OkÃÆé, vooruit met de geit dan maarí¢Ã¢â¬Ã¦
Ze drukte Leanders nummer in en na amper twee keer rinkelen nam hij op. Dat was vrij snel voor iemand die haar liever zou negeren voor de rest van zijn leven, maar ze had geen tijd om daar nu over te piekeren.
í¢Ã¢â¬Ã
âGoeiemorgen, Leander. Ik weet dat je me niet meer wil spreken, en ik zou me daar met alle plezier aan houden, maar het is dringend. Herinner jij je die Jan nog? Hij was een jaar ouder dan ons op de middelbare school,í¢Ã¢â¬Ã vroeg Illeke.
í¢Ã¢â¬Ã
âJa, die gladde jongen met de losse handjes, toch?í¢Ã¢â¬ÃÂ, vroeg hij nadenkend en ze zag hem in gedachten aan zijn amper bestaande baard krabben. Niet aan denken, Illeke, niet aan denken.
í¢Ã¢â¬Ã
âJa, die,í¢Ã¢â¬Ã knikte Illeke hoopvol, í¢Ã¢â¬Ã
âken je toevallig zijn achternaam nog?í¢Ã¢â¬ÃÂ
í¢Ã¢â¬Ã
âGoh, nu vraag je me ietsí¢Ã¢â¬Ã¦í¢Ã¢â¬Ã blies hij. í¢Ã¢â¬Ã
âIets met gras. Of veld of zo. Iets typisch.í¢Ã¢â¬ÃÂ
í¢Ã¢â¬Ã
âVelders?í¢Ã¢â¬ÃÂ, vroeg Illeke gespannen.
í¢Ã¢â¬Ã
âJa, dat was het!í¢Ã¢â¬ÃÂ, zei hij met een eureka-stem. í¢Ã¢â¬Ã
âOh, en Illeke, over mijn gedrag de laatste í¢Ã¢â¬í¢Ã¢â¬ÃÂ
í¢Ã¢â¬Ã
âSorry, geen tijd, heel veel werk! Ga vooral verder met je leven. Dag, Leander!í¢Ã¢â¬ÃÂ, zei ze kil en ze hing op, terwijl ze snel de school uit rende.
Illeke had haar jurk ingewisseld voor een zwarte toga en bereidde zich mentaal voor op het proces, dat binnen een tiental minuutjes van start ging. Plots ging haar gsm over. Die zocht ze in haar jaszak en ze nam snel op. Ze mocht eigenlijk niet bellen in de ruimte waarin ze zich bevond.
í¢Ã¢â¬Ã
âLaura, moet je net nu bellen? Ik moet bijna gaan, hoor. Ik heb een verdediging te pleiten,í¢Ã¢â¬Ã siste ze.
í¢Ã¢â¬Ã
âJe was zomaar weg. Kon je mij niet even verwittigen?í¢Ã¢â¬ÃÂ, vroeg Laura gepikeerd.
í¢Ã¢â¬Ã
âSorry, maar de school heeft voor een doorbraak in mijn zaak gezorgd. Ik leg je vanavond alles uit,í¢Ã¢â¬Ã beloofde Illeke haar. í¢Ã¢â¬Ã
âBen je weer op de redactie nu?í¢Ã¢â¬ÃÂ
í¢Ã¢â¬Ã
âJa, daarom bel ik je. Ik heb net een fotoshoot gehad met twee beste vriendinnen. Vergeleken met ons zijn ze oersaai, maar goed. Daarna werden ze geÃÆïnterviewd door Leander en daarna hebben we nog even gebabbeld. En ik weet dat hij de vijand is en zo, maar ik had een goed gevoel bij hem,í¢Ã¢â¬Ã ratelde Laura.
í¢Ã¢â¬Ã
âIk heb nu echt geen tijd voor je zogezegde zesde zintuig,í¢Ã¢â¬Ã onderbrak Illeke haar, maar Laura ging onverstoorbaar verder: í¢Ã¢â¬Ã
âIk meen het, Ill, volgens mij moet je hem nog een kans geven.í¢Ã¢â¬ÃÂ
í¢Ã¢â¬Ã
âMisschien versta je me beter als ik in losse woorden spreek: neen. Na hoe hij mij behandeld heeft: vergeet het!í¢Ã¢â¬ÃÂ, zei Illeke ferm. í¢Ã¢â¬Ã
âJij laat je misschien snel inpakken door mooie woordjes, maar ik niet.í¢Ã¢â¬ÃÂ
í¢Ã¢â¬Ã
âHij vroeg of ik eens met je wilde praten. Hij lijkt echt spijt te hebben. Het moet voor hem ook niet makkelijk zijn met Line en zo,í¢Ã¢â¬Ã mompelde Laura.
í¢Ã¢â¬Ã
âIk heb ook spijt. Spijt dat hij terug in mijn leven is gekomen, verdomme, en alles overhoop heeft gehaald. En straks ga je me nog zeggen dat jij en Line vriendinnen geworden zijn,í¢Ã¢â¬Ã zuchtte Illeke, misschien een tikkeltje jaloers.
í¢Ã¢â¬Ã
âWat?í¢Ã¢â¬ÃÂ, spuwde Laura haar woorden uit. í¢Ã¢â¬Ã
âNooit van mijn leven. Zoí¢Ã¢â‰â¢n saaie trien. Ze haat mijn fotoí¢Ã¢â‰â¢s, kan je je dat voorstellen?í¢Ã¢â¬ÃÂ
í¢Ã¢â¬Ã
âNeen, ze haat mij en jou bijgevolg ook. Ze kan haar werk en privÃÆéleven niet gescheiden houden. Gelukkig kan ik dat wel en dat ga ik nu bewijzen!í¢Ã¢â¬ÃÂ, zei Illeke snel en ze hing op, aangezien De Bock, de advocaat van Jan Velders net binnenkwam en haar met een zelfingenomen grijns aankeek.
í¢Ã¢â¬Ã
âKlaar om in het stof te bijten?í¢Ã¢â¬ÃÂ, vroeg hij zelfzeker.
í¢Ã¢â¬Ã
âHelemaal!í¢Ã¢â¬ÃÂ, antwoordde ze monter. Hoe meer zij haar plannen geheim hield, hoe harder hij zou moeten kruipen.
í¢Ã¢â¬Ã
âIk vertrouw je niet, het is maar dat je het weet,í¢Ã¢â¬Ã knipoogde hij vrolijk.
í¢Ã¢â¬Ã
âGoed, want dat is insgelijks,í¢Ã¢â¬Ã antwoordde ze en ze gaf hem een hand om de vriendelijkheid en de professionaliteit toch enigszins te bewaren. Samen begaven ze zich naar de rechtszaal, waar Amanda en Jan op hen wachtten, elkaar geen blik waardig gunnend. Met ÃÆéÃÆén blik stelde Illeke Amanda op haar gemak en ging ze haar voor. Ze lieten Luna achter, die met de zus van Amanda net buiten de rechtszaal zat. Nadat beide partijen de gewoonlijke í¢Ã¢â¬ÃÅIk zweer dat ik de waarheid zal spreken en niets dan de waarheidí¢Ã¢â‰â¢-eed hadden afgelegd, kreeg Veldersí¢Ã¢â‰â¢ advocaat het woord. Niet dat zijn pleidooi lang duurde, want het ging er vooral over hoe onschuldig Velders wel was en wat voor slechte moeder Amanda was.
í¢Ã¢â¬Ã
âVindt u het zo verwonderlijk dat mijn cliÃÆënt zijn dochter uiteindelijk gewoon bij hem hield? Vier keer op rij, wanneer Luna bij haar mama was, vergat zij haar bloedeigen dochter op te halen bij de onthaalmoeder en liet ze haar dikwijls gewoon alleen thuis,í¢Ã¢â¬Ã zei hij met luide stem.
í¢Ã¢â¬Ã
âJe moet Velders verdedigen, geen graf delven voor mijn cliÃÆënte,í¢Ã¢â¬Ã gromde Illeke.
í¢Ã¢â¬Ã
âMeester Gijsels, u komt straks aan het woord,í¢Ã¢â¬Ã zei de rechter streng. Het was zoí¢Ã¢â‰â¢n droogstoppel die ze niet kon uitstaan. Het leek wel alsof zij de enige was die ÃÆén capabel ÃÆén leuk was.
í¢Ã¢â¬Ã
âNee, doet u maar, meester Gijsels, ik ben wel klaar voor het moment,í¢Ã¢â¬Ã zei De Bock, met nog steeds die zelfingenomen grijns op zijn gezicht. Die zou verdwijnen binnen dit en het kwartier, daar was ze van overtuigd.
í¢Ã¢â¬Ã
âDat werd ook tijdí¢Ã¢â¬Ã¦í¢Ã¢â¬Ã mompelde Illeke.
í¢Ã¢â¬Ã
âSorry?í¢Ã¢â¬ÃÂ, vroeg de rechter scherp.
í¢Ã¢â¬Ã
âNiets, nietsí¢Ã¢â¬Ã¦í¢Ã¢â¬Ã zei Illeke luchtig. í¢Ã¢â¬Ã
âIk kan niets weerleggen van wat meester De Bock gezegd heeft. Mijn cliÃÆënte heeft inderdaad fouten gemaakt, maar dat is alleen maar menselijk. Mensen maken nu eenmaal fouten en ik vind het zeer leerrijk dat zij nu aan haar dochter kan tonen dat ze haar leven weer in handen heeft genomen. Ze heeft nu de kans om haar dochter te tonen hoe het wel moet, om een voorbeeld te zijn. We mogen haar die kans niet ontnemen. Bovendien heeft mevrouw Schotens haar leven weer volledig op de rails. Ze heeft een job, een vast inkomen, vrienden en familie om op terug te vallen.í¢Ã¢â¬ÃÂ
í¢Ã¢â¬Ã
âZe heeft geen nieuwe partner,í¢Ã¢â¬Ã merkte De Bock op.
í¢Ã¢â¬Ã
âEn een vrijgezelle moeder kan niet goed voor haar kind zorgen of zo?í¢Ã¢â¬ÃÂ, snauwde Illeke. í¢Ã¢â¬Ã
âVooroordelen zijn geen goed uitgangspunt voor een advocaat.í¢Ã¢â¬ÃÂ
í¢Ã¢â¬Ã
âMeester Gijsels!í¢Ã¢â¬ÃÂ, waarschuwde de rechter haar streng. Ze beet op haar lip om niet in discussie te gaan.
í¢Ã¢â¬Ã
âIk zeg niet dat het onmogelijk is, maar het is toch een voordeel dat ze bij meneer Velders kan terugvallen op een volledig gezin?í¢Ã¢â¬ÃÂ, verweerde De Bock zich.
í¢Ã¢â¬Ã
âZijn vriendin zal nooit haar moeder zijn, zoals u onbewust misschien suggereert. Mijn pleidooi was trouwens nog niet af, dus als je me nog even laat uitsprekení¢Ã¢â¬Ã¦ Dat zou vriendelijk zijn,í¢Ã¢â¬Ã zei Illeke en ze laste even een pauze in voor ze weer verderging. í¢Ã¢â¬Ã
âBovendien heb ik voldoende bewijzen voor het feit dat meneer Velders geen al te goede vader is. Hij neemt het niet zo nauw met vaderlijke verplichtingen en is niet de man die u noch ik als vader zou willen. Eerder verklaarde hij al dat hij elk weekend tijd kon vrijmaken voor zijn dochter, maar toen ik vrijdagnamiddag zijn werk bezocht, wist zijn bazin me te vertellen dat hij wel degelijk werkte op zaterdag.í¢Ã¢â¬ÃÂ
í¢Ã¢â¬Ã
âEn sinds wanneer is dat een bewijs dat je een slechte vader bent?í¢Ã¢â¬ÃÂ, vroeg De Bock luid.
í¢Ã¢â¬Ã
âDat is het niet,í¢Ã¢â¬Ã antwoordde Illeke fijntjes, í¢Ã¢â¬Ã
âmaar het is evenmin een reden om erover te liegen. En ik was aan het woord, dank u wel.í¢Ã¢â¬ÃÂ
í¢Ã¢â¬Ã
âMeester De Bock, zou u uw collega alstublieft willen laten uitspreken?í¢Ã¢â¬ÃÂ, vroeg de rechter streng en Illeke keek De Bock hooghartig aan.
í¢Ã¢â¬Ã
âEn u, meester Gijsels, hebt u nog argumenten? Ik vrees dat uw vorige argument niet bepaald van tel is, aangezien Luna Velders in de weekends toch bij uw cliÃÆënte zou verblijven.í¢Ã¢â¬ÃÂ
í¢Ã¢â¬Ã
âOh, wees gerust, er is nog meer,í¢Ã¢â¬Ã glimlachte Illeke.
í¢Ã¢â¬Ã
âEen tijdje geleden besprak ik met mijn cliÃÆënte haar mogelijkheden, toen haar dochtertje plots een lelijke val maakte. Ik verwachtte een hoop gekrijs en gehuil, maar nietsí¢Ã¢â¬Ã¦ Volgens mij is Luna iets meer gewoon,í¢Ã¢â¬Ã begon Illeke.
í¢Ã¢â¬Ã
âWat suggereert í¢Ã¢â¬ ?í¢Ã¢â¬ÃÂ, viel Velders uit, maar Illeke ging onverstoorbaar verder: í¢Ã¢â¬Ã
âBovendien kon ik het onaangename gevoel niet van me afschudden dat ik meneer Velders ergens van kende. Toen ik in zijn verleden begon te snuisteren, kwam ik erachter dat h ij op mijn middelbare school heeft gezeten en eraf is getrapt. Wegens losse handjes.í¢Ã¢â¬ÃÂ
í¢Ã¢â¬Ã
âDat behoort tot mijn í¢Ã¢â¬í¢Ã¢â¬Ã mompelde Velders.
í¢Ã¢â¬Ã
âTot uw verleden?í¢Ã¢â¬ÃÂ, vulde Illeke hem laconiek aan. í¢Ã¢â¬Ã
âToen ik vanochtend met uw ex-vriendin belde, verklaarde die dat ze bij u is weggegaan omdat je haar dochter geslagen had.í¢Ã¢â¬ÃÂ
í¢Ã¢â¬Ã
âDat was een ongeluk,í¢Ã¢â¬Ã probeerde hij zich te redden.
í¢Ã¢â¬Ã
âDat is niet wat zij zei,í¢Ã¢â¬Ã zei Illeke grimmig.
í¢Ã¢â¬Ã
âGrote praat, meester Gijsels, dat is wat venijnige ex-vriendinnen hebben. Waarom is ze nooit naar de politie gestapt, denkt u?í¢Ã¢â¬ÃÂ, vroeg De Bock bijdehand en vrouwonvriendelijk.
í¢Ã¢â¬Ã
âZe wil niets met het gerecht te maken hebben,í¢Ã¢â¬Ã moest Illeke toegeven. Ze had de vrouw gesmeekt om te komen getuigen, maar ze had geweigerd.
í¢Ã¢â¬Ã
âDan is ze waarschijnlijk zelf niet al te zuiver op de graat,í¢Ã¢â¬Ã grijnsde De Bock zelfingenomen.
í¢Ã¢â¬Ã
âU kan mijn kind niet van me afnemen op basis van feiten uit een ver verleden en vermoedens!í¢Ã¢â¬ÃÂ, foeterde Velders. Dit ging fout.
í¢Ã¢â¬Ã
âWe zullen een bijkomend onderzoek instellen. Voorlopig blijft de regeling hetzelfde,í¢Ã¢â¬Ã besliste de rechter.
í¢Ã¢â¬Ã
âIk wil niet dat hij mijn kind bij zich krijgt,í¢Ã¢â¬Ã liet Amanda van zich horen en dan richtte ze zich tot haar ex: í¢Ã¢â¬Ã
âHoe kan je? Ze is verdomme vijf jaar oud, wat kÃÆán ze je misdaan hebben?í¢Ã¢â¬ÃÂ
í¢Ã¢â¬Ã
âIk heb haar niet aangeraakt!í¢Ã¢â¬ÃÂ, schreeuwde Velders.
í¢Ã¢â¬Ã
âLaten we het haar zelf vragen,í¢Ã¢â¬Ã zei Illeke impulsief en ze liep naar de deur.
í¢Ã¢â¬Ã
âDat is een uitermate slecht idee, ik sta dit í¢Ã¢â¬í¢Ã¢â¬Ã begon de rechter, maar Illeke liep gewoon verder. Met veel aanziens klapte ze de deuren open en wenkte ze Luna.
í¢Ã¢â¬Ã
âKom, ik wil je gewoon iets vragen,í¢Ã¢â¬Ã zei ze lief. Aarzelend kwam het meisje op haar af. Ze nam haar bij de hand en ging vooraan in de zaal staan.
í¢Ã¢â¬Ã
âDit is totaal ongehoord!í¢Ã¢â¬ÃÂ, zei de rechter afkeurend.
í¢Ã¢â¬Ã
âWilt u de waarheid weten of niet? Dit bespaart u en mij veel tijd,í¢Ã¢â¬Ã antwoordde Illeke nijdig en dan richtte ze zich tot de kleine Luna: í¢Ã¢â¬Ã
âLieverd, het is heel belangrijk dat je ons nu de waarheid vertel. Liegen is niks voor flinke meisjes zoals jij. Hoe straft papa jou als je stout bent geweest?í¢Ã¢â¬ÃÂ
í¢Ã¢â¬Ã
âDan moet ik in de hoek staan,í¢Ã¢â¬Ã zei het meisje aarzelend. Yeah, right.
í¢Ã¢â¬Ã
âEn als hij je echt heel stout vindtí¢Ã¢â¬Ã¦ Slaat hij je soms?í¢Ã¢â¬ÃÂ, vroeg Illeke.
í¢Ã¢â¬Ã
âSlaan? Nee! Papa zegt dat ik zijn favoriete meisje van de wereld ben!í¢Ã¢â¬ÃÂ, mompelde Luna, haar grote, ronde ogen neergeslagen.
í¢Ã¢â¬Ã
âZie je nu wel!í¢Ã¢â¬ÃÂ, grijnsde Velders triomfantelijk.
í¢Ã¢â¬Ã
âDan verklaar ik í¢Ã¢â¬í¢Ã¢â¬Ã begon de rechter.
í¢Ã¢â¬Ã
âWerkelijk?í¢Ã¢â¬ÃÂ, vroeg Illeke opmerkzaam. í¢Ã¢â¬Ã
âWat is dit dan?í¢Ã¢â¬ÃÂ
Ze wees op een paar blauwe plekken op Lunaí¢Ã¢â‰â¢s arm die door de verstreken tijd al bijna vervaagd waren.
í¢Ã¢â¬Ã
âDit is toch niet te geloven!í¢Ã¢â¬ÃÂ, foeterde Velders. í¢Ã¢â¬Ã
âU zet mijn dochter tegen mij op. Dit pik ik niet.í¢Ã¢â¬ÃÂ
Illeke negeerde hem geÃÆïrriteerd en keek vragend naar Luna.
í¢Ã¢â¬Ã
âIk ben gisteren gevallen,í¢Ã¢â¬Ã mompelde die.
í¢Ã¢â¬Ã
âGisteren?í¢Ã¢â¬ÃÂ, merkte Illeke sceptisch op en ze hief Lunaí¢Ã¢â‰â¢s arm op om hem te tonen aan de rechter. í¢Ã¢â¬Ã
âMet alle respect, edelachtbare, maar deze plekken zijn niet op ÃÆéÃÆén dag vrijwel genezen.í¢Ã¢â¬ÃÂ
í¢Ã¢â¬Ã
âDan is ze eergisteren gevallen. Ze is vijf, ze heeft geen besef van tijd. Uw verdediging is gebaseerd op giswerk, meester Gijsels!í¢Ã¢â¬ÃÂ, zei De Bock hard, maar de rechter leek te twijfelen. Plots trok Luna aan Illekeí¢Ã¢â‰â¢s mouw en waren alle ogen op het kleine meisje gericht.
í¢Ã¢â¬Ã
âMag ik dan bij mama blijven?í¢Ã¢â¬ÃÂ, fluisterde ze.
í¢Ã¢â¬Ã
âAls je ons de waarheid vertelt wel, Luna,í¢Ã¢â¬Ã beloofde Illeke haar. Ze hoopte maar dat ze die belofte waar kon maken.
í¢Ã¢â¬Ã
âSomsí¢Ã¢â¬Ã¦ somsí¢Ã¢â¬Ã¦ als ik heel stout ben, slaat papa me weleens. Maar daarna zegt hij dat we zulke goede vrienden zijn dat ik het aan niemand mag vertellen,í¢Ã¢â¬Ã gaf Luna toe. í¢Ã¢â¬Ã
âZijn we nu dan geen vrienden meer?í¢Ã¢â¬ÃÂ
Illeke zette zich recht en mompelde onverstaanbaar: í¢Ã¢â¬Ã
âWel, in de cel heb je nu eenmaal niet veel vriendení¢Ã¢â¬Ã¦í¢Ã¢â¬ÃÂ
En toen de rechter eindelijk de verlossende boodschap verkondigde dat Luna aan Amanda werd toegewezen, deed het Illeke wel iets om moeder en dochter in een innige omhelzing verstrengeld te zien. Dit was exact wat ze nodig had na zoí¢Ã¢â‰â¢n moeilijke zaak. Dit was zoí¢Ã¢â‰â¢n einde waardoor ze weer wist waarom ze eraan begonnen was.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.