FanFic.nl

Love Conquers all

~6

De volgende ochtend zitten Hermelien en ik met een slaperig gezicht aan het ontbijt.
‘Hoi Harry!’ Hoor ik een hoge, vervelende stem zeggen aan mijn linkerkant. Harry, die tegenover me zit, wordt knalrood. Ik kijk naar links en zie een chinees meisje staan die er best aardig uitziet.
‘Hoi Cho.’ Zegt Harry terwijl hij een beetje zenuwachtig in zijn eieren prikt.
Ik negeer de twee stuntelende tieners en ga chagrijnig verder met het eten van mijn toast.
‘Cho?’ Hoor ik achter me en ik draai me meteen om. Naast Cho staat Carlo die een arm om haar heen heeft geslagen. Ik kijk hem vragend aan, maar hij is te bezig om een gesprek met Harry te voeren en mij dus niet ziet. Boos draai ik me om en kijk Hermelien aan, die haar schouders ophaalt. Dan gaat de bel en abrupt sta ik op en loop de grote zaal uit.
‘Waarom zo’n haast?’ Hoor ik Draco’s stem door de hal roepen. Ik draai me geïrriteerd om.
‘Wat moet je Draco?’ Hij grijnst naar me, ‘Beetje een ochtendhumeur?’ Ik haal mijn schouders op.
‘Nou ja, misschien is dit dan niet het goede moment.’ Schattend kijkt hij me aan.
‘Waarvoor dan?’ Hij wiebelt geheimzinnig met zijn wenkbrauwen. ‘Tja dat is voor mij een vraag en voor jou een weet.’ De domme jongen die achter hem staat steekt zijn hand op.’
‘Het is andersom Draco.’ Draco draait zich geërgerd om.
‘Kop dicht Kwast, niemand heeft jou wat gevraagd.’ De domme jongen gaat verder met voor zich uit te staren waardoor ik zachtjes lach.
‘Hij heeft wel gelijk,’ wijs ik hem op zijn fout. ‘Het is voor jou een weet en voor mij een vraag.’
Draco rolt met zijn ogen en grijnst naar me. ‘Wat ik dus wilde zeggen is dat ik het later wel vraag.’
‘Dat kun je echt niet maken!’ Zijn grijns wordt breder. ‘Ik spreek je later Lynn.’
‘Draco!’ Roep ik hem boos achterna. Geïrriteerd stamp ik met mijn voet.
‘Ik dacht dat meisjes dat alleen maar in films deden.’ Hoorde ik de stem van Carlo achter me zeggen.
Ik draai me even om en staar hem aan.
‘Jou kan ik er ook even niet bij hebben.’ Roep ik gefrustreerd en loop dan weg, Carlo verbaasd achter latend.
Als Hermelien en ik bij gedaanteverwisselingen naast elkaar zitten en ik haar het verhaal van Draco en Carlo vertel kijkt ze me verbaasd aan.
‘Denk je niet dat je misschien een ietsje pietsje overdreven reageerde?’ Ik grijns schuldbewust.
‘Je hebt gelijk, maar het was zo vervelend.’ Hermelien giechelt.
‘Denk je dat Draco je mee wilde vragen naar het feest?’ Ik staar haar verbaasd aan.
‘Hoezo dat nou weer?’ Hermelien haalt haar schouders op.
‘Nou ik weet het niet, hij lijkt je wel aardig te vinden en normaliter praat hij nooit met Griffoendors.’
Ik staar even naar flacon die we moeten veranderen in een wijnfles en mompel dan zachtjes de spreuk zodat de hals van de flacon begint te groeien en er een kurk in groeit.
‘Goed zo miss Hale. Het lijkt bijna op een echte fles.’ Hoor ik Anderling best tevreden zeggen. Plotseling klinkt er een harde Beng en staart iedereen naar Simon wiens haar zachtjes schroeit. Op zijn gezicht zit een flinke brandwond. ‘Maar helaas bij meneer Filister nog niet. Juffrouw Hale loopt u even mee met hem naar de ziekenzaal.’ Ik knik, blij dat ik aan Hermelien haar kruisverhoor ben ontkomen en sta op van de bank en pak Simon bij zijn arm.
‘Werk even mee Simon.’ Kreun ik als hij niet meegeeft. Hij beweegt zijn hand naar zijn gezicht. ‘Au.’ Zegt hij verbaasd en kijkt me aan. Ik rol met mijn ogen en trek hem overeind waarna ik met mijn arm om hem heen hem de klas uit help naar Mevrouw Plijster.
‘Zijn we er al?’ vraagt Simon als we halverwege de vierde verdieping zijn. Ik kreun van zijn zware gewicht en schud mijn hoofd.
‘Nee, maar het zou leuk zijn als je zelf zou lopen.’ Simon knikt en laat me los wankelt even en valt daarna meteen weer op de grond. ‘Shit.’ Mopper ik in mezelf en probeer hem overeind te hijsen.
‘Lukt het?’ Hoor ik de stem van Olivier Plank boven me zeggen. Ik kijk omhoog en veeg wat haar uit mijn gezicht.
‘Eigenlijk niet echt nee.’ Zeg ik zuchtend.
‘Sorry.’ Mompelt Simon meer tegen zichzelf dan tegen mij.
‘Kom maar,’ Zegt Olivier, ‘Ik draag hem wel.’ Hij hijst Simon overeind en zorgt dat hij op hem kan steunen. ‘Wat heb je met hem gedaan? Ik dacht even dat ik je zag slepen aan een dode Simon.’ Zegt hij lachend. ‘Hij heeft zijn flacon laten ontploffen.’ zeg ik hoofdschuddend.
‘Serieus?’ Lacht Olivier, ‘Alweer?’ Ik lach met hem mee en samen dragen we hem de andere trappen op. ‘Ze zouden hier een lift moeten bouwen.’ Klaag ik, als we op de zesde verdieping zijn.
‘Wat is een lift?’ Vraagt Simon verbaasd.
‘Laat maar zitten.’ Ik druk met mijn schouder de deur naar de ziekenzaal open en mevrouw Plijster komt aangesneld.
‘Wat is er nu weer?’ Als ze Simon zijn verschroeide haar ziet, schud ze haar hoofd.
‘Heb je weer iets laten ontploffen?’ Ik lach zachtjes en sla mijn hand voor mijn mond als ze me boos aankijkt. ‘Hup, juffrouw Hale, gaat u maar weer terug naar uw les. Ik regel dit verder.’ Ik knik braaf,
‘Beterschap Simon.’ Ik geef hem een voorzichtige knuffel en loop dan naar Olivier die in de deuropening staat te wachten.
‘Heb je zin om een stukje te gaan vliegen?’ Vraagt hij dan.
‘Moeten we niet terug naar de les?’ Olivier rolt met zijn ogen en haalt zijn schouders op.
‘Heel eventjes maar en als je niet kan vliegen mag je achter op.’ Ik kijk Olivier even aan.
‘Ik kan best vliegen! Best goed zelfs.’ Hij kijkt me uitdagend aan. ‘Wedstrijdje dan maar.’
‘Het is dat je het zo lief vraagt.’
‘Je weet niet waar je aan begint.’
‘Ik kan hetzelfde van jou zeggen.’ We kijken elkaar even aan en rennen met zijn tweeën zo snel mogelijk naar beneden en stoppen pas weer bij de bezemstalling. Snel pak ik mijn Nimbus 2001 en ga naar buiten, klaar om op te stijgen. Olivier komt naast me staan:
‘Klaar?’ Vraagt hij, ‘3, 2, 1 AF!’

Reacties: