FanFic.nl

Love Conquers all

~7

’Ik zei toch dat ik snel was.’ Plaag ik Olivier, die nogal depressief naar de grond kijkt.
‘Ik heb verloren,’ Verzucht hij dan en kijkt me sip aan waarna zijn blik veranderd in smekend.
‘Wil je asjeblieft bij ons team komen, we hebben nog een jager nodig en dit is mijn laatste kans om te winnen.’ Ik kijk in zijn smekende ogen en knik dan, ‘Goed, als jij zegt dat je mij kan gebruiken.’
‘Yes!’ Hij pakt me stevig vast en drukt me tegen zich aan.
‘Dankje, dankje, dankje, dit moet ik de rest vertellen.’ Roept hij, waarna hij het kasteel in rent.
Verbaasd blijf ik alleen op het grasveld staan en kijk uit over het zwarte meer. Een koele wind waait door mijn haren waardoor ik niks meer zie. De zon schijnt in mijn gezicht en ik laat me langzaam in het gras zakken. Het gras kriebelt zachtjes in mijn nek en ik sluit mijn ogen tegen het felle zonlicht.
‘Genieten van de zon juffrouw Hale.’ Geschrokken doe ik mijn ogen open en kijk in twee paar identieke ogen. Ik grijns en sluit mijn ogen weer.
‘Ik dacht dat jullie Sneep waren.’
‘Weten we,’ Roepen ze in koor, ‘Mogen we bij je komen liggen?’ voegt Fred (denk ik) er aan toe.
‘Tuurlijk,’ Zeg ik, ‘Ga je gang.’
‘We hebben het nieuws net van Plank gehoord.’ Zegt George opgewonden . Ik doe mijn ogen open en draai me op mijn zij. ‘Zitten jullie ook in het team dan?’
‘Wij zijn de drijvers.’ Zeggen ze weer in koor, ‘Volgens Anderling zijn we twee wandelende beukers, maar volgens plank zijn we geniaal.’ Zegt Fred dan bescheiden.
‘Niet zo arrogant doen hé.’ Plaag ik ze en draai weer op mijn rug. Beiden jongens volgen mijn voorbeeld en dan is het even stil.
‘Genieten we van de zon juffrouw Hale?’ Ik begin te lachen, ‘Jongens daar trap ik echt niet weer in.’ Er valt een stilte en ik doe mijn ogen open. Boven me hangt sneep, die niet erg vrolijk kijkt.
‘Ik was in de veronderstelling dat u nu les heeft, en jullie ook.’ Snauwt hij, eerst tegen mij, dan tegen de tweeling. Geschrokken kijk ik hem aan en sta dan op. ‘Ik ga al meneer.’
‘Vijftien punten aftrek voor Griffoendor. En als jullie niet binnen twee minuten binnen zijn dan nog eens vijftien punten.’ Zegt hij minzaam. We knikken en met zijn drieën rennen we de school weer binnen.
Als ik Hermelien in de grote zaal tijdens het avond eten het avontuurtje met Sneep vertel barst ze in lachen uit. ‘Geen goed begin voor bij Sneep.’ Zegt ze tussen het lachen door. Als ze weer een beetje gekalmeerd is, slaat ze de krant van deze ochtend open.
‘Zijn er nog bekenden dood?’ Vraagt Ron, met een spottende ondertoon. Hermelien kijkt geschokt op van het artikel. ‘Eigenlijk wel ja,’ Voordat we kunnen vragen wie het is, geeft ze al antwoord.
‘Levenius Lorrebos is dood.’ Ik kijk haar verbaasd aan en haal dan mijn schouders op.
‘Nooit van gehoord.’ En prik weer een worstje aan mijn vork, waarna ik me realiseer dat de jongens bedrukt kijken.
‘Kennen jullie hem?’ Vraag ik voorzichtig. Hermelien knikt en legt dan uit:
‘Levenius is een, ehm, oude vriend van Ron zijn familie, we hebben hem twee zomers geleden leren kennen. Het was een beetje een louche type maar hij had toch een goed hart.’
Harry balt zijn vuisten, ‘Heeft Voldemort hem vermoord?’ Ik pak de krant uit Hermelien ’s handen en lees het artikel. ‘Ze vermoeden in ieder geval dat het een dooddoener was, dus Voldemort zal wel opdracht hebben gekregen daarvoor.’ Ron kijkt me geschokt aan.
‘Je zegt zijn naam?’
‘Angst voor een naam, vergroot de angst voor het ding op zich.’ Leg ik uit, ‘Dat heb ik vroeger eens van iemand geleerd.’ Harry knikt en neemt nog een hap van zijn aardappeltjes. Na deze korte schuift Simon, weer helemaal beter, in de bank naast me.
‘Bedankt voor het naar de ziekenzaal brengen.’ Zegt hij opgewekt.
‘Geen dank hoor,’ Ik kijk uit mijn ooghoeken naar Harry, Ron en Hermelien die stilletjes aan het fluisteren zijn.
‘Doen ze dat vaker?’ vraag ik Ginny, die tegenover me zit.
‘Ja en ieder jaar gebeuren er weer de vreemdste dingen hier op Hogwarts en altijd hebben zij er iets mee te maken.’ Ik grinnik, ‘Wat bedoel je met vreemd dan?’
‘Nou in het eerste jaar versloeg Harry jeweetwel/krinkel die hem probeerde te vermoorden en de steen der wijzen te stelen.’ Mijn lach vervaagt, maar Marcel voegt eraan toe:
‘In hun tweede jaar hebben Harry en Ron de geheime kamer gevonden, Ginny gered en heeft Harry de Basilisk en jeweetwel weer verslagen.’
‘In het derde jaar nam hij het op tegen meer dan honderd dementors.’ Zegt Simon.
‘En Harry was er bij toen Hij weer herrees, twee jaar geleden.’ Ik kijk verbaasd naar de drie, bijna onschuldige scholieren en kan niet eens voorstellen wat Harry allemaal heeft meegemaakt.
‘Dat wist ik helemaal niet,’ zeg ik, ‘Wel dat Harry als de Uitverkorenen wordt gezien, maar niet dat hij Voldemort al zo vaak gezien had.’
Ik staar een beetje voor me uit tijdens de rest van het eten terwijl ik doe alsof ik met luister naar het gesprek van Ginny en Marcel.
‘Kom je mee?’ Vraagt Hermelien, ‘Bijna iedereen is al weer boven.’ Ik werd wakker uit mijn gestaar en kijk haar aan. ‘Is Harry de uitverkorene?’ Ze knikt, verbaasd door deze vraag.

Samen met Hermelien loop ik weer terug naar de Griffoendor toren.
‘Wacht, ik ga nog even naar de wc. Ga je het kunnen vinden?’ Ik lach naar haar:
‘Dat gaat helemaal goed komen hoor.’ Hermelien slaat linksaf met een ‘Tot zo.’ Over haar schouder.
Ik loop gewoon rechtdoor en kom in een brede gang waar iets van tien gangen op uit komen.
Plotseling hoor ik wat ritselen en ik draai me snel om. Maar er staat nergens wat. Ik haal mijn schouders op en loop weer verder. Ineens grijpt iets me bij mijn arm en trekt me een donkere zijgang iets. ‘Hé!’ Roep ik geschrokken en ik geef een trap tegen de persoon.
‘Au!’ Roept de onbekende. ‘Carlo?’
‘Moest dat nou Lynn?’ Kreunt hij.
‘Ik kan hetzelfde aan jou vragen. Wat doe je?!’
‘Ik wilde gewoon met je praten, je negeert me al de hele dag.’
‘Ja dus?’
‘Ik dacht gewoon dat het gisteren wel goed klikte.’ Zegt hij, een beetje verlegen.
‘Inderdaad, dus dan helpt het niet als je met Cho gaat staan en mij negeert.’ Zeg ik boos.
‘Cho en ik zijn gewoon vrienden.’ Verdedigt hij zichzelf.
‘Zo zag het er niet uit hoor.’
‘Het spijt me, Cho en ik hebben iets gehad maar dat is over nu.’
‘Nogmaals, zo zag het er niet uit. En als je het niet erg vind dan ga ik nu naar de leerlingenkamer.’ Hij knikte een beetje verslagen en ik begin al weg te lopen
‘Ik breng je.’ Zegt hij na een korte stilte,
‘Als jij dat wilt.’ Roep ik over mijn schouder en ik hoor dat hij aan komt rennen.
Uiteindelijk komen we uit bij de leerlingenkamer en ik zwaai even naar hem voordat ik door het portret gat klim, waar aan de andere kant Hermelien al staat.
‘Waarom duurde het zo lang?’ Vraagt ze.
‘Carlo ontvoerde me.’ Hermelien giechelt, ‘Was het leuk?’ En ze wiebelt het een beetje met haar wenkbrauwen. Ik schud lachend mijn hoofd.
‘Geloof me, er is niks gebeurd.’ Zeg ik en kijk naar Ron die aan komt lopen.
‘Heb je het gehoord, we hebben dit jaar een schoolfeest.’ Hij kijkt opgetogen.
‘Ik vraag me alleen af wie ik moet vragen.’ En zijn gezicht betrekt. Ik vang zijn blik en wenk hem naar een hoekje.
‘Waarom vraag je Hermelien niet?’ Ron kijkt me verbaasd aan, maar wordt wel een beetje rood.
‘Kom op Ron, ik ben echt niet blind. Ze zegt ja, geloof me. Maar wacht nog even een uurtje zodat het lijkt alsof je dat zelf hebt bedacht.’ Hij knikt en ik loop weg waarna ik naast Harry in een stoel val.
‘Hoe lang zijn ze al aan het ontkennen?’ Vraag ik hem, ‘Al sinds jaren.’ Lacht hij.
Twee uur later zit Hermelien met een gigantische grijns op haar hemelbed.
‘Hij heeft me gevraagd!’ roept ze blij.
‘Ik zei je toch!’ Lach ik terwijl ik bij haar op bed neerval.
‘Met wie wil jij gaan?’ Ik haal mijn schouders op, ‘Niemand heeft me nog gevraagd, dus ik zie wel.’
Plotseling komt er een papieren duifje naar binnen vliegen. Het valt netjes in mijn schoot en verbaasd vouw ik het open.
Lynn, kom naar net buiten de leerlingenkamer. X Staat er op het papiertje.
‘Zal ik gaan?’ Vragend kijk ik Hermelien aan maar die is al opgestaan en trekt me overeind.
‘En of jij gaat.’ Ik trek mijn warme laars/sloffen aan onder mijn nachthemdje en loop dan zachtjes naar beneden en klim door het portretgat.
Ik loop meteen in een kring van kaarsjes en in het midden staat een roos. Verbaasd kijk ik om me heen en kijk wie er uit de schaduwen komt lopen.

Reacties: