FanFic.nl

Maskers Af

Maskers Af

‘En kijk eens wie we daar hebben’ hoorde Lucas Noud roepen, zodra hij de Koning binnenstapt, ‘We hadden je bijna als vermist opgegeven’.
Lucas rolt even met zijn ogen en liep naar zijn vrienden, die aan een ontbijtje zaten. ‘Waar was je ineens gisteravond?’ vroeg Nina meteen. Lucas greep even een broodje van haar bord en nam zwijgend een hap.
‘Bing wil je ook spreken trouwens’ voegt Wiet als laatste toe, ‘Hij was niet bepaald te spreken over je verdwijntruc’
‘Ik bel hem straks wel’ zuchtte Lucas, ‘Mag ik misschien eerst even ontbijten?’
‘Gast, wat is dat in je nek?’ vraagt Noud plots, terwijl hij even dichterbij komt, ‘Is dat wat jij gisteravond heb gedaan?’
Even kijkt Lucas gewaarschuwd op, als ook de rest een zuigzoen in zijn nek opmerken. ‘Lucas Sanders’ brengt Wiet verbaasd, maar speels uit, ‘Wat heb jij gedaan gisteravond?’
Nina schudt haar hoofd, ‘Laat dat wat maar weg’ onderbreekt ze haar, ‘Focus je liever op de wie’
Lucas ziet de meiden vragend kijken en stopt snel het laatste hapje van zijn broodje in zijn mond. ‘Nou?’ vraagt Wiet ongeduldig, als hij blijft zwijgen, ‘Lucas?’
Die haalde uiteindelijk met een zucht zijn schouders op, ‘Gewoon een jongen’ zei hij tenslotte.
‘Gewoon een jongen?’ herhaalde Nina, ‘Kun je nog vager zijn?’
Plots begon Noud de lachen als hij Lucas ongemakkelijk ziet kijken, ‘Hij weet het gewoon niet’ besefte hij hardop, ‘Hij heeft geen idee’
De meiden keken elkaar even aan en richtten zich toen met grote ogen op Lucas, die inderdaad weigerde ze recht aan te kijken.
‘Ik dacht dat jij daar niet meer aan deed’ reageerde Nina verbaasd, ‘Ik dacht dat je had besloten dat je diepte en inhoud wilde?’
‘En wie zegt dat dat niet zo was?’ kaatste Lucas terug, terwijl hij zijn jas aantrok, ‘Misschien heb ik gewoon geen zin om dit en publiek te bespreken’. Voordat iemand nog iets kon zeggen, sprong hij op, ‘Ik ben naar Bing’.
Even keek de rest hem verbaasd na, ‘Wat heeft die ineens?’ vroeg Wiet verbaasd, terwijl Nina en Noud beide hun schouders ophaalden.

‘Zo, het ziet er hier alweer helemaal normaal uit’ reageert Sjoerd verbaasd, als hij ’s middags samen met Edwin Dansatoria binnenkomt, ‘Het leek wel helemaal verbouwd gisteren’
Edwin knikte afwezig en volgde zijn broer richting de bar, waar Noud net met Bing stond, pratend over enkele reparaties.
‘Zouden wij twee colaatjes mogen?’ vraagt Sjoerd, terwijl hij even een blik naar Edwin werpt ter bevestiging. Die knikt, als Lucas binnenkomt met in zijn hand een opengeslagen laptop en hij meteen opschrikt
‘Bing, heb jij nog gekeken naar die gastenlijst?’ begint Lucas echter meteen, als hij zijn laptop op de bar zet, ‘En als die fotograaf terugbelt..’
Bing zuchtte, ‘Lucas, ik zal de volgende keer zorgen dat ze zowel naam, telefoonnummer, seksuele voorkeur en burgerlijke staat noteren van al onze bezoekers’ beloofde hij spottend. Lucas rolde met zijn ogen, ‘Weet je wat, laat ook maar!’ reageerde hij dramatisch, ‘ik bel zelf wel!’
‘Hebben wij iets gemist?’ vroeg Sjoerd verbaasd aan Noud, terwijl Edwin Lucas nakijkt. Noud haalde zijn schouders op, ‘Hij heeft gisteren een jongen ontmoet’ vertelde hij, ‘en volgens mij is hij daar nogal van onder de indruk’
Bing kon een glimlach niet onderdrukken, terwijl hij even een blik wierp op een ijsberende Lucas, druk in gesprek, ‘Ik moet wel zeggen, zo ken ik hem niet’ bekende hij toen.
Noud knikte, ‘Ik weet ook niet wat hij heeft’ voegde hij toe, ‘maar het begint wanhopig te worden’
De jongens lachten even, voordat Bing en Noud verder aan het werk gingen en Sjoerd en Edwin een tafeltje zochten.
‘Zo, Lucas lijkt het wel flink te pakken hebben zeg’ becommentarieerde Sjoerd, als hij Edwins blik volgt. Die haalde op zijn beurt nonchalant zijn schouders op.
‘Hoe gaat het eigenlijk met je toetsen?’ vroeg hij toen plots.
‘Geen idee, maar waarschijnlijk niet goed’ reageerde Sjoerd droog, waarop Edwin even glimlachte.
De jongens praatten verder, maar Sjoerd merkt al snel dat Edwin behoorlijk afwezig was. Hij nam een slok van zijn cola en observeerde zijn broer zwijgend. Als hij een glimlach ziet verschijnen, fronst hij een wenkbrauw en kijkt op.
‘Edwin, weet je nog ons gesprek vorige week’ begint hij plots. Edwin schrok duidelijk, maar knikte.
‘En weet je nog wat je me vertelde over die klasgenoot?’ vervolgde Sjoerd toen. Edwin knikte nogmaals en beet op zijn lip, ‘Hoezo?’
Even bleef Sjoerd stil en keek nog even naar zijn broer, die zich duidelijk niet helemaal op zijn gemak voelde, ‘Weet je zeker dat..’ begon hij toen, ‘dat het een klasgenoot is?’
Edwin keek even vragend, ‘Ik weet niet of ik je volg’ reageerde hij.
Sjoerd zuchtte, ‘Is het mogelijk dat je niet verliefd bent op die klasgenoot’ verduidelijkte hij, ‘Maar dat die klasgenoot eigenlijk een clubeigenaar is’
Edwins ogen werden groot, tot hij ze afwendde en zweeg. ‘Ja dus’ concludeerde Sjoerd.
Edwin beet op zijn lip, ‘Hoe..’ stamelde hij, toen Sjoerd glimlachte. ‘Ik ben niet blind’.
De broers zaten even zwijgend tegenover elkaar, tot Edwin zijn cola met een zucht neerzette. Met hakken en stoten vertelde hij toen dat hij Lucas op zijn verjaardagsfeest al had gezoend en sindsdien totaal in de war was geweest. Dat hij Lucas sinds die tijd had ontlopen, weggeduwd en zelfs uitgescholden had tot deze hem had verteld dat hij er klaar mee was en hem had opgegeven. Dat hij er toen pas achterkwam hoe erg hij dat vond en hoe gevoelloos hij eigenlijk tegenover Wiet stond.
Sjoerd hoorde het verhaal geruisloos aan, totdat Edwin bekende dat hij Lucas nog steeds niet uit zijn hoofd kreeg, hoe erg hij het ook probeerde.
Sjoerd knikte begrijpelijk, ‘Dan is dit natuurlijk ook klote voor je’ zei hij, ‘dat hij zo ondersteboven is van een totale vreemde’
Even zag hij Edwin kijken en die zuchtte, ‘Ik wist gewoon niet meer wat ik moest doen’ zei hij tenslotte.
Als Sjoerd vragend kijkt, zuchtte Edwin nogmaals, ‘Lucas zoekt mij’ bekent hij plots, ‘Ik ben de jongen die hij gisteren heeft ontmoet’.
Sjoerds ogen worden even groot, ‘Wat?’ bracht hij tenslotte verbaasd uit.
‘Ik was wanhopig en dacht dat hij me wel zou herkennen’ vertelde Edwin, ‘en nu zit ik helemaal met een probleem’
Sjoerd schudde zijn hoofd, ‘Ik zie geen probleem’ besloot hij, ‘Jij wil hem toch en hij wil jou’
Edwin sloeg zijn ogen neer, maar bleef stil.
‘Je moet het hem gewoon vertellen’ concludeerde Sjoerd toen simpel, ‘No guts, no glory’. Edwin beet even op zijn lip, maar knikte tenslotte. ‘No guts, no glory’ herhaalde hij.

Lucas zapte afwezig langs de kanalen, terwijl hij half in het donker in de huiskamer zat. Zijn ouders waren uit eten en Nina was net naar Noud vertrokken. Hij keek op toen hij iets hoorde, maar verzekerde zichzelf dat hij inderdaad alleen was.
Als hij een duidelijker getik hoorde, kijkt hij nogmaals op en merkt een silhouet bij de tuindeuren op. Met een zucht stond hij op en opende de deuren.
‘Edwin’ sprak hij verbaasd, toen hij zijn bezoeker identificeerde, ‘Wat doe jij hier?’
Edwin glimlachte zwakjes, ‘Mag ik binnenkomen?’ vroeg hij.
Lucas trok zijn wenkbrauw zwijgend op, maar stapte tenslotte opzij. ‘Er is niemand thuis’ vertelde hij overbodig.
Edwin knikte,’Mooi’ bracht hij uit, waarop Lucas nog verbaasder keek.
Even stonden de jongens zwijgend tegenover elkaar. Lucas krabde ongemakkelijk achter zijn oor, ‘Wil je misschien wat drinken?’ vroeg hij tenslotte. Edwin glimlachte, maar schudde zijn hoofd.
Lucas keek Edwin nog steeds vragend aan, maar zuchtte toen die geen aanstalten leek te maken om iets te zeggen. Hij liet zijn schouders iets hangen, ‘Ga je nog iets zeggen?’.
Edwin keek op en beet even op zijn lip, ‘Ja’ sprak hij toen kort, waarna hij even ongemakkelijk met zijn voeten schoof.
‘Ik ben verliefd op je’ zei hij plots. Lucas’ ogen werden even groot, maar hij zweeg.
‘En ik weet dat ik daar nogal laat mee kom’ ging Edwin toen verder, ‘En dat ik je er waarschijnlijk mee overval’
Lucas knikte, maar glimlachte desalniettemin, ‘Ja, nogal’ reageerde hij eerlijk, ‘Weet je het zeker?’
Edwin knikte op zijn beurt, ‘Ik ben verliefd op je’ herhaalde hij.
Lucas glimlach verbreedde en hij deed een stap dichterbij, tot Edwin zijn hand op Lucas’ borst legde en hem tegenhield. Meteen keek Lucas gewaarschuwd op, een vragende blik in zijn ogen.
‘Ik moet je nog iets vertellen’ bekende Edwin toen. Lucas knikte even, en wachtte tot hij verder ging. Even beet Edwin op zijn lip en keek naar de grond, ‘Die jongen gisteren’ begon hij. Lucas glimlachte, ‘Maak je geen zorgen’ onderbrak hij hem.
Edwin schudde echter zijn hoofd, ‘Je snapt het niet’ bracht hij uit, ‘Die jongen was ik’.
Het blijft even stil en als Edwin opkijkt ziet hij Lucas hem met een veelwetende glimlach aankijken.
‘Je wist het?’ concludeerde Edwin verbaasd. Lucas knikte, waarop Edwin zijn wenkbrauw optrok, ‘Waarom heb je niets gezegd?’
Lucas haalde zijn schouders op, ‘Weet ik niet’ bekende hij, ‘Ik was denk ik bang dat je er dan weer vandoor zou gaan’
Edwin knikte begrijpend, maar pakte tegelijkertijd Lucas’ hand, ‘Ik ga nergens heen’ beloofde hij.
Even stonden ze zwijgend tegenover elkaar, terwijl Lucas zijn vrije hand op Edwins middel liet rustten. ‘En nu?’ vroeg Edwin tenslotte, terwijl hij Lucas vragend aankeek.
‘Ik mag toch hopen dat je me zo eindelijk gaat zoenen’ knipoogde Lucas speels terug. Edwin lachte even opgelucht en drukte snel een zoen op Lucas’ lippen. Lucas haalde een hand door Edwins haar als Edwin zich terugtrekt en hem opnieuw vragend aankijkt.
‘Maar waarom ging je dan zo op zoek?’ vraagt hij, ‘Als je wist dat ik het was?’
Lucas glimlachte veelwetend, ‘Omdat jij keek’ reageert hij simpel, voordat hij Edwin weer een zoen gaf.

Reacties: