FanFic.nl

Hogwarts ' adventures

Big News

Het duurde even voor ze hun vrienden in de menigte gevonden hadden.
' Jullie zitten bij Griffoendor. Ja hé. Ik wist het, jullie horen gewoon thuis bij ons. ' Riep Ron vrolijk nog voor ze iets konden zeggen.
' Rustig drifkikker. Geef hen even wat ademruimte. ' Riep Hermelien rustig maar ze konden aan haar gezicht zien dat ze even blij was als Ron met het nieuws.
' En in welk jar starten jullie nu eigenlijk? Ze gaan jullie toch niet meteen in ons jaar plaatsen? Dat kunnen jullie nooit aan. '
' Dat gaan we morgen met professor Anderling. Best een aardige vrouw. '
Ze hoorde enkele leerlingen zacht kuchen toen ze dit hoorden.
' Daar gaan we vanavond toch niet over blijven doordrammen. anavond is het feest. '
Harry nam al plaats aan de tafel en de anderen volgden zijn voorbeeld.
' Waneer wordt het eten opgedient? ' Vroeg Garreth terwijl hij watertandend in zijn handen wreef.
' O jee, een even grote liefhebber van eten als Ron. Het eten word pas opgedient als de sorteerceremonie is afgelopen. '
' En hoe lang duurt die? ' Vroeg hij geërgerd.
' Hangt er van af hoe veel leerlingen er zijn. Daar kan ik dus nu nog geen antwoord op geven. '
Moperend sloeg Garreth zijn armen over elkaar en zag niet hoe Elena Hermelien onder tafel een hige five gaf.
Niet veel later liep Hagrid de zaal binnen op de voet gevolgd door de nerveuse eerste jaars.
Professor Anderling had een kleine kruk op het podium klaargezet en had de bekende hoed al in haar handen.
' Als ik je naam af roep kom je naar voren en neem je plaats op de kruk. Dan zal je te horen krijgen in welke afdeling je terecht komt. '
Ze rolde een rol perkament open en riep de eerste naam af.


De ceremonie nam al gauw een vol uur in beslag.
Maar tegen het einde had hun afdeling toch wel mooi de meeste nieuwe leerlingen van iedereen binnen gehaald.
Vier om percies te zijn, drie meer dan Zwadderich.
Huppelpuf had drie nieuwe leerlingen en er waren twee nieuwe leerlingen bij Ravenklauw.
' Goed waar blijft het eten? ' Riep Garreth verrukt.
Net op dat moment stond Perkamentus op.
' Mag ik jullie aandacht? Voor we het eten gaan opdienen moet ik nog enkele mededelingen doen. '
' Wat heb ik die kerel misdaan? ' Kreunde Garreth.
' Allereerst wil ik jullie vorstellen aan jullie nieuwe leraar, professor Hildebrand Slakhoorn jullie nieuwe leraar toverdranken. '
De tweeling begon spontaan te applaudiseren maar tot hun grote verwondering waren zei zowaar de enige.
En toen de anderen dan toch begonnen te klappen was dit niet meteen erg enthousiast.
De man voor wie het bedoelt was leek dit niet echt aan zijn hart te laten komen, alsof hij het verwacht had.
' Wat is het probleem? '
' We hadden verwacht dat hij was aangesteld als de nieuwe leraar Verweer tegen de zwarte kunsten. Als hij voortaan toverdranken doet, wat is er dan met Sneep? '
' is hij ontslagen? ' Vroeg Ron hoopvol.
' Doe niet zo gek. Dan zou hij toch niet aan de tafel zitten. '
' Zoals de meesten zich wel al zullen afvragen kan ik er meteen bij zeggen dat jullie geliefde leraar Sneep jullie voortaan het vak Verweer tegen de Zwarte kunsten zal doceren. '
Je had zo een spelt kunnen horen vallen in de zaal.
Aan de tafel van Zwadderich werd dit nieuws al gauw enthousiast onthaalt, aan de andere tafels bleef de stemming bedrukt.
' Heeft hij eindelijk zijn zin gekregen? Wat heeft Perkamentus bezield?'
' Wat bedoel je? '
' Iedereen weet dat hij al jaren op die baan aast. Verdorie, het enige positieve aan het feit dat ik geen toverdranken meer kan volgen was dat ik eidnelijk van die kerel af was. '
Ze keken hem medelevend aan.
' Perkamentus weet wel waar hij mee bezig is. '
Net op dat moment klapte Perkamentus in zijn handen en plots waren alle lege schalen op de tafel gevuld met de lekerste spijzen en dranken.
' Ik hou jullie maar niet langer op. Het enige wat ik nog kan zeggen is eet smakelijk. '
' Eindelijk! ' Riep Garreth terwijl hij zijn bord meteen vol schepte met aardapeltjes en worstjes.
De anderen vogden meteen zijn voorbeeld.
' Is het hier elke dag zo een feestmaal? '
' Wel vandaag is het wel extreem maar op andere dagen kom je hier ook niet snel om van de honger. ' Antwoorde Ron met volle mond.
Na het hoofdgerecht werden de schalen meteen vervangen door het nagerecht.
En toen dat tot op de kruimel was verslonden moest Elena haar broek net niet open knopen om haar volle maag plaats te geven.
' Na deze overheerlijke maaltijd word het maar eens tijd dat jullie je terug trekken naar jullie kamers. Morgen word het al weer vroeg dag. '
Meteen stonden alle leerlingen recht en liepen in rijen naar de deur.
' Waar gaan we nu naartoe? '
' De leerlingenkamer van Griffoendor. Ik heb al te horen gekregen dat jij op onze kamer terecht komt. ' Lachte Hermelien enthousiast.
' klinkt te gek. Dat worden enkele slapeloze nachten. '
' O nee, niks van. Straks geeft dat nog invloed op onze punten. '
Typisch, het eerste waar Hermelien aan kon denken was haar resultaten.
Ze kwamen bij het portret van een Dikke vrouw met zalmroze jurk aan.
' Wachtwoord? '
' Schapenwol! ' Antwoorde een van de leerlingen.
' Dat is het wachtwoord. moet je goed onthouden of je komt er niet in. '
' Goed om te weten. ' Antwoorde ze terug.
Ze liepen de trap op en kwamen terecht in een gezelige kamer.
' Kom maar mee, dan laat ik je meteen onze kamer zien. '
Elena volgde Hermelien meteen een trap op, maar toen Garreth haar wou volgen werd de trap zo waar een glijbaan en hij viel met zijn gezicht tegen de grond.
' Aauw, juist ja. Vergeten te vertellen dat het voor jongens verboden is op de meisjeskamer te komen. Alles oké Garreth? '
' Alleen mijn waardigheid heeft een deuk opgelopen. ' Antwoorde die kreunend.
Snel liepen ze naar de kamer voor hij nog iets kon zeggen.
De kamer was rond, klein maar vooral erg gezellig.
Acht hemelbedden stonden tegen de muren en Elena zag meteen haar eigen hutkoffer en de kooi van Jill aan de voet aan haar eigen bed staan.
' Het is toegestaan om de muren te versieren hoe je dit zelf wilt. Ik weet niet of je posters bij hebt maar daar kan je zeker nog aan raken. Kom je mee? Ik denk dat ze daar beneden nog een klein feestje gaan bouwen.
' Ga maar al, ik moet nog iets doen. '
Hermelien leek het niet te begrijpen maar ze ging er niet verder op in.
Toen ze weg was opende Elena haar hutkoffer en haalde er een pot met ink, een stuk perkament en een veer uit.
' Je vind het toch niet erg om nog een ommetje te vliegen? ' Vroeg ze aan de uil.
Het beest schudde wilt met zijn koppje, alsof hij haar gerust wou stellen.
Ze ging languit op haar bed liggen en draaide voorzichtig de pot met inkt open.
Hey, liefje was de eerste zin die ze neerschreef.

Reacties: