FanFic.nl

Hogwarts ' adventures

McGonagall 's office

Het kleine feestje van de vorige avond was al snel uitgelopen tot in de vroege uurtjes.
Nu hadden ze er natuurlijk wel spijt van dat ze niet op tijd naar Hermelien 's goede raad geluisterd hadden en op tijd onder de wol gekropen waren.
Maar ze konden toch ook niet vanaf de eerste dag meteen als buitenbeentjes gedragen.
Iedereen wou weten wie die twee nieuwelingen nu eigenlijk waren.
Met veel enthousiasme hadden ze verteld over hun vader- wat de meeste grote ogen deed optrekken begalve de jongsten die Remus niet meer gekend hadden- Over hun familie langs moeder 's kant waren ze redelijk op de vlakte gebleven.
Het leek hen beter dat ze niet te veel over hun grootvader te weten zouden komen.
Het was hen al snel duidelijk geworden dat de kleine aandoening van hun vader al voor genoeg problemen zou zorgen.
' Hebben jullie trouwens ook de rare gewoonte om maandelijks in een monster te veranderen?' Had een kerel met de naam Magnus Stoker plots gevraagd.
De hele kamer leek naar adem te happen en Elena had al haar overtuigingskracht nodig gehad om Garreth er van te weerhouden de kerel aan te vliegen.
' Wij hebben het geluk niet de zelfde ziekte te hebben als onze vader. '
Ze legde de nadruk vooral op het woord ziekte.
' Dus wij zijn officieel veilig in jullie aanwezigheid? '
' Ja inderdaad, net zoals je altijd al veilig was in de aanwezigheid van mijn vader. Hij en Perkamentus hadden de juiste voorzorgsmaatregelen genomen. '
' Ja maar toch, niemand leeft haar tegen zijn zin in de buurt van een weerwolf.'
' Nu is het genoeg Stoker! Niemand heeft je meenig gevraagd.' Was Ron tussenbeide gekomen.
Even leek het er op dat de jongen hem verder wou aanvallen maar toen hij in de gaten kreeg dat hij nergens op respons kon rekenen was hij snel afgedropen.
Verder was er gelukkig niemand die nog valse opmerkingen gegeven had.
Ze waren vooral erg lovend geweest over hun vader 's kwaliteiten als leraar.
Maar ja, het feit dat ze duidelijk zo goed in de smaak vielen had nu wel tot het gevolg geleid dat ze met rode ogen en dikke wallen onder hun ogen bij de deur van professor Anderling stonden.
Meteen een goede indruk voor hun eerste dag.
Het duurde even voor de deur ope ging en professor Sneep naar buiten liep.
' Je kunt er van op aan, Sererus dat ik deze zaak zo snel mogelijk aanpak. '
' Ik hoop het want iedereen weet dat jij het wel erg voor je eigen leerlingen hebt. '
' Dat heb ik niet gehoord. ' Was alles wat ze er nog aan toevoegde.
En toen pas kreeg ze de tweeling in de gaten.
' Ah, meneer en mevrouw Lupos. Sorry dat het wat langer geduurt heeft. Er kwam iets onverwacht in de plaats.'
Ze leide hen naar binnen en liet hen plaats nemen op twee stoelen.
Zelf nam ze plaats achter een eikenhouten bureau.
De inrichting van het kantoor haf wel erg sterk de indruk dat de vrouw wel eens uit Schotland afkomstig kon zijn.
Zowat iedere meubels, zelf de koekendozen op een van de planken waren versierd met een groene schotse ruit.
' Goed. Laten we maar meteen met de deur in huis vallen. Wat zijn jullie toekomstperspectieven? '
Verbaast keken de twee elkaar aan.
' Hoe bedoelt u? '
' Wat zijn jullie plannen voor de toekomst? Hebben jullie al enig idee wat jullie later als beroep willen uitoefenen? Het zit namelijk zo dat we gezien jullie leeftijd niet meer de volle opleiding die de andere hier genieten kunnen garanderen. Daarom zijn we tot het besluit gekomen dat we jullie opleiding meteen richten op jullie toekomst. Ik vraag niet om hier meteen een beslissing te maken. Jullie toekomst is iets waar je niet in een twee drie over beslist. '
Garreth had echter niet lang nodig om er over te beslissen.
' Ik kan het u nu al zeggen. Mijn droom is om schouwer te worden. '
' Ben je zeker? Het is niet iets waar je ligt over gaat. '
' ik ben nog nooit zo zeker geweest. Na wat ik gezien heb op het ministerie. Wat die kerels deden wil ik ook kunnen. '
Zijn oprechte betoog leek de vrouw wel te kunnen overtuigen.
' U moet u zeker niet gedwongen te voelen om ook meteen te beslissen, mevrouw Lupos. '
' Ik heb wel al wat in mijn hoofd, alleen ben ik er nog niet zeker.'
' Wat dan? ' Vroeg Garreth nieuwsgierig.
' Sinds ons bezoek aan het Sint Holisto moet ik toegeven dat het vak van Heler me wel aanstaat. '
' Heler, jij? ' Riep hij duidelijk verbaast.
' Ja, heler. Wat is het probleem? Denk je dat ik dat vak niet zal aankunnen? '
' Ik weet het niet, jij hebt ook nooit echt tegen bloed gekunt. Straks val je nog flauw bij een van de operatie 's.'
' Heling kun je niet vergelijken met een dreuzeloperatie! Heler 's snijden niet in het lichaam van mensen. Ze genezen de kwaal met magie! '
' Wel, jij betn percies al goed ingelicht. '
' Ik weet er in ieder geval meer over dan jij over dat belachelijke gedoe over schouwer zijn. Elke dag de zorg of je al dan niet het einde van de avond haalt!'
Niemand van de twee zag de fijne glimlach op Anderlings gezicht toen ze het gekibbel van de twee aanschouwde.
' U hebt nog wel even tijd hoor. Binnen een week zullen we het nog eens bespreken.' Glimlachte ze terwijl ze we kibbelende tieners mee naar buiten leide.

Reacties: