FanFic.nl

Hogwarts ' adventures

First birthday and an overnight trip

De volgende avond al was Jill terug met George 's antwoord.
Geen idee wat hij dat beest gegeven had maar het werkte duidelijk goed.
De vogel keek haar met een kwade blik aan.
' Waag het niet mij vanavond terug te sturen.' Leek hij haar te willen zeggen.
' Geen zorgen, jochie. Je kan nu wel even terug gaan naar de uilenvleugel. Ik zal het antwoord morgen wel sturen. '
Hij knikte alsof hij het werkelijk leek te begrijpen, en toen sloeg hij zijn vleugels uit en vloog hij weg.
Trots besefte ze dat ze niet een keer was weggedoken, vroeger zou ze al gek geworden zijn van zijn nabijheid alleen al.
Opgewonden rolde ze het stuk perkament open en begon te lezen.

Hey liefje,
Fijn dat je me nog niet vergeten bent.
Met al die knape jongens daar.
( Nee, grapje. Ik vertrouw je wel.)
Zo je zit nu officieel in Griffoendor?
Verbaast me niets, daar hoor je gewoon thuis.
Je vader zou het waarschijnlijk niet toe geven
maar toen hij het hoorde maakte hij gewoon een
vreugdedansje van trots.
Hier is alles voor het ogenblik best rustig, nu ik er
zo over nadenk veel te rustig sinds jij en Garreth
weg zijn.
Nog een geluk dat ik veel werk heb met de winkel.
Ik kijk nu al uit naar kerst, weet je?
Bij je volgende brief kan je je trouwens aan een kleine verrasing
verwachten aangezien we nu eigenlijk officieel een jaar samen zijn.
Veel liefd, van jouw George.


Ze waren een jaar samen?
Verdorie hoe had ze dat nu kunnen vergeten?
De drukte die het nieuwe schooljaar met zich meebracht?
Nee El, dat mocht geen excus zijn om zo iets belangrijks te vergeten.
Ze wist wel dat George het niet erg zou vinden maar ze zou het zichzelf nooit vergeven als ze niet op tijd een geschenk kon kopen.
Ze liep meteen naar Hermelien en Ginny om raad te vragen.
' Wel dat komt dan goed uit. Morgen brengen we een eerste bezoek aan Zweinsveld.Daar kan je vast en zeker iets vinden. '
ze haalde opgelucht adem.
Ze had al veel goede dingen over het dorpje gehoord, vooral over de winkel Zonko 's fopmagazijn was George altijd al erg enthousiast geweest.
Al vroeg ze zich wel af of ze hem daar nog blij mee kon maken nu hij zelf een fopzaak heeft.
En waren fopartikelen wel een cadeau die je kon geven op een eerste verkeringsverjaardag?
De twee zagen haar twijfels.
' Wij helpen je wel. Ik weet wel waar je mijn broer mee kunt plezieren. ' Trooste Ginny haar.
' Je kunt op ons rekenen. ' Viel Hermelien haar bij.
Dankbaar keek ze de twee aan.
' Jullie zijn echt supper. '

Die avond werden ze weer bij Anderling verwacht.
Dit maal was er een man van het ministerie bij haar.
Het bleek een examinator te zijn die enkele testen van hen moest afnemen om te zien hoe ver hun kennis van de verschillende magie disipline 's was.
Daarnaa zou hij en enkele van zijn collega 's beslissen hoe lang hun vervolgopleiding zou duren.
Beiden gaven het beste van zichzelf en zelf de man leek onder de indruk te zijn van hun kunnen.
Na enkele zware uren gebaarde hij dat het wel genoeg was.
' Ik moet zeggen dat jullie vader goed werk geleverd heeft met jullie opleiding. En jullie hebben zelf natuurlijk ook hard gewerkt.
Ik zal deze avond nog jullie resultaten bespreken met enkele collega 's en zal jullie het resultaat zo snel mogelijk proberen te bezorgen. Hadden jullie trouwens een bepaalde opleiding in gedachten? '
Deze keer was het professor Anderling die in hun plaats het woord nam.
'Meneer Lupos heeft te kennen gegeven dat hij voor Schouwer zou willen gaan. Mevrouw Lupos leek nog even te twijfelen over een bepaalt beroep. '
' En ik kan nu wel zeggen dat ik er zeker van ben. Ik wil heler worden. '
' Heler? ' Riep de man blij verrast.
' Een erg nobel beroep. Al moet ik zeggen dat jullie beiden niet meteen de makkelijkste weg gekozen hebben. Zelf met jullie capasiteiten zal het nog hard werken worden. '
' Hard werken heeft ons nooit eerder afgeschrikt. ' Antwoorde Elena vastberaden.
' Een goede instelling. ' Antwoorde de man duidelijk onder de indruk. ' En ga nu maar gaan slapen. Jullie zullen jullie slaap nog hard nodig hebben. '
Ze namen beleeft afscheid van professor Anderling en de man, namen hun spullen bijeen en liepen terug naar de leerlingenkamer.
Of dat was teminste de bedoeling want in dit vreselijke doolhof aan gangen waren ze al gauw hun weg kwijt geraakt.
' Mooie schouwer ben ik. Ik vind niet eens mijn eigen weg terug in mijn eigen school. ' Mompelde Garreth geërgerd.
' Het is gewoon onmogelijk om hier niet te verdalen, Garr. Wiens idee was het nu eigenlijk om ons zomaar in het midden van nergens te droppen. In het midden van de nacht dan nog, vind nu maar iemand die ons de weg kan wijzen.'
Ze liepen een uurtje doelloos rond zonder ook maar een iemand tegen te komen.
Zelf de schilderijen waren in een diepe slaap gevallen.
De kans dat zij zelf deze nacht nog in hun eigen bed zouden belanden leek met de seconde meer en meer te slinken.
' Zullen die vloeren hier wat confortabel liggen?' Vroeg ze in een flauwe poging een grap te maken.
' Wie weet, ik vrees dat we het zo zullen weten. Met een beetje geluk kunnen we de zelfde sfeer op roepen als die ene...'
Met een handgebaar legde ze hem het zwijgen op.
' Hoor je dat? Daar loopt iemand.'
' Wat? Weet jezeker? '
Hij spitste zijn oren en hoorde inderdaad vage voetstappen in de verte.
Meteen liepen ze achter de persoon aan in de hoop hem op tijd in te halen.
De persoon die ze vonden was echter de laatste die ze tegen het lijf wouden lopen. Malfidus!
De manier waarop hij door de gangen aan het sluipen was verried dat hij duidelijk niet betrapt wou worden.
' Dit moeten we maar eens onderzoeken. ' Mompelde Garreth. ' Wat hij ook van plan is, het kan gewoon niet veel goeds betekeken. '
Voorzichtig liepen ze een hele tijd achter hem aan.
Malfidus zelf was zo danig op zijn doel gefixeert dat hij hen niet eens in de gaten had.
' Wat denk je dat hij hier te zoeken heeft? ' Fluisterde Garreth.
' Weet ik het? Antwoorde Elena geërgerd.
Het was al moeilijk genoeg om hem in het duister te achtervolgen, laat staan met zijn gezeur aan haar hoofd.
' Jij moet duidelijk eens leren waneer jij je mond moet houden. Straks raken we hem nog kwijt. '
' Hou dan op met zeuren. ' Reageerde hij terug.
' Hou je ogen op je doel gericht! Een goede les als je ooit schouwer wil worden. '
' Wel, ik vrees dat we dat doel kwijt zijn! Ben je nu tevreden? '
Geschrokken zocht ze de gang af en moest inderdaad constanteren dat Malfidus verdwenen was.
' Zeg je nu dat het mijn schuld is? '
' Je moet ook altijd blijven doorzeuren. '
' Zeg, jongeheer. Wilt u wel wat beleefder zijn tegen deze jonkvrouwe. '
De twee maakten een sprongetje van schrik en keken recht in het gezicht van een schilderij wat het meest weg had van een ridder.
' En wie mag jij wel zijn? '
' Mijn naam is Heer Palagon. Valt deze schooier u lastig? O nobele jonkvrouwe? '
' Wat? O nee hoor. Gewoon een kleine discussie. We vinden de weg niet terug naar onze leerlingenkamer. Die van Griffoendor. '
' Dan zal het mij een grote eer zijn u te begeleiden. En die schooier kan ook mee als hij wil. '
Meteen sprong hij naar een ander schilderij en de tweeling had geen andere keuze dan te volgen.
Ze zouden het morgen met de anderen moeten bespreken want dit zaakje was gewoon niet te vertrouwen.

Reacties: