FanFic.nl

Hanna

Hoofdstuk 15: vervloekt medaillon!

De wekker piept en ik sla het stil. Ik gaap even en rek me dan uit. Ik schuif mijn voeten in de pantoffels en als een zombie loop ik naar de badkamer. Ik draai de kraan open en klets water in mijn gezicht. Ik kijk in de spiegel. ‘AH!’ gil ik van schrik. Ik hoor mijn moeder naar beneden rennen. ‘Wat is er?’ roept ze in paniek, maar zodra ze ziet dat er geen brand is, wordt ze rustiger. Ik ben helemaal in paniek. ‘Wat doet dat medaillon om mijn nek?’ vraag ik helemaal gestrest. Mijn moeder bekijkt het. ‘Het is wel een mooie.’ zegt ze. ‘Je helpt niet.’ zeg ik en ik keer naar de spiegel. Het is inderdaad een mooie, maar ik ben te veel in paniek om daaraan toe te geven. ‘Haal het van je hals en verkoop het ofzo.’ zegt mijn moeder en ze sloft weer naar haar bed. Ik pak het medaillon beet en trek zo hard als ik kan eraan. Tevergeefs, het medaillon wil niet van mijn nek. Ik draai het rond opzoek naar het sluitertje, maar die is er niet. Ik trek het over mijn hoofd heen. Zelf zo hard dat ik mijn evenwicht verlies en achterover val. ‘Nee.’ treur ik en ik ren naar mijn kamer. Op mijn bureau ligt een schaar. Ik probeer het draad door te knippen. Het heeft geen schijn van kans. Hulpeloos laat ik me op mijn bed vallen. ‘Wat moet dat kut ding om mijn nek?’ vraag ik en ik schreeuw in mijn kussen. Ik bedenk me dat ik het misschien met een mes het draad door kan snijden. Ik ren naar beneden en vol goede moed pak ik het mes. ‘Daar ga je dan.’ zeg ik en als een gek begin ik te snijden en te snijden en te snijden. Weer geen schrammetje of sneetje. ‘Ik ben verdoemd.’ zucht ik. Ik ga maar ontbijten. Ik kom misschien later wel op een oplossing om het eraf te krijgen. Gelijk heel mijn ochtend verpest. ‘Stom ding.’ zeg ik tegen het medaillon. Ik probeer het ding naar de andere kant van de kamer te smijten, maar ik trek mijn hals mee. ‘Ik haat jou zo erg nu.’ zeg ik boos tegen het medaillon. Ik besluit me maar aan te gaan kleden, mijn deck te pakken en naar Kaiba Corp. te gaan. Daar aangekomen speer ik me naar de balie om een papiersnijder te pakken. Weer geen sneetje. ‘Wat si er toch mis met dat ding?!’ roep ik gefrustreerd. Ineens krijg ik een krankzinnig idee. Als een hond met een kluif begin ik op het draadje te kauwen en te bijten. Mokuba komt net de trap af en kijkt me vragend aan. ‘Oké?’ vraagt hij. Ik stop met bijten en spuug zo snel mogelijk het touwtje uit mijn mond. ‘Wat was jij aan het doen?’ vraagt hij alsof ik gek ben. Eigenlijk ben ik dat ook. ‘Ik werd vanmorgen wakker en toen ging ik naar de badkamer en toen keek ik in de spiegel en en…’ ratel ik in paniek door. ‘Rustig!’ roept Mokuba. ‘Ik versta er niets van.’ Ik haal rustiger adem en leg het opnieuw en rustiger uit. ‘Misschien kan Seto helpen?’ vraagt Mokuba en we nemen de lift naar zijn kantoor. ‘Kan jij ons even helpen?’ vraagt Mokuba. Ik storm naar Seto zijn bureau. ‘Alsjeblieft, je bent voorlopig mijn laatste hoop.’ stel ik ongelofelijk aan. Seto kijkt vragend van Mokuba naar mij. ‘Wat is er dan?’ ‘Kijk.’ Ik pak het medaillon en laat het zien. ‘Kan jij het eraf halen?’ vraag ik met een pruillip. Seto zucht en zoekt naar het sluitertje. ‘Die zit er niet aan.’ onderbreek ik zijn zoektocht. Alles wat ik heb geprobeerd, doet Seto nu ook. ‘Misschien heb jij scherpere tanden en kan jij het wel doorbijten.’ zeg ik hoopvol. ‘Dat dacht ik dus even niet.’ antwoord Seto. Ik zucht. Mokuba bekijkt het medaillon. ‘Waarom wil je er zo graag vanaf?’ vraagt hij. Ik kijk Mokuba aan alsof hij gek is. ‘1 omdat het niet van mij is en 2 omdat ik het voor gothics en emo’s vindt.’ zeg ik en ik plof op een bank. ‘Vervloekte medaillon.’ roep ik. Ineens bedenk ik me iets. Had die vrouw op die kaart niet hetzelfde medaillon? Ik pak mijn deck en zoek de kaart op. Ik bekijk het goed en daarna mijn medaillon. ‘Dit kan niet waar zijn!’ roep ik gestrest. ‘Wat?’ vraagt Mokuba en kijkt mee op de kaart. ‘Hetzelfde medaillon!’ roept hij. Ik knik. ‘Wat moet dit pokken ding met mij? Is het verliefd ofzo?’ vraag ik me boos af. Mokuba moet er om lachen. ‘Niet grappig!’ snauw ik. Mokuba doet zijn best zijn lach in te houden. Ik ga naar Seto toe. ‘Seto,’ zeg ik zo lief mogelijk. Seto kijkt me over de laptop rand aan. ‘mag ik je laptop even?’ vraag ik. Seto schud zijn hoofd. ‘Ik heb hem nu nodig.’ antwoord hij. Ik ga met mijn hoofd op zijn schouder leunen. ‘Alsjeblieft?’ fluister ik in zijn oor. ‘Nee.’ zegt hij. Dit werkt dus niet. Mijn moeder zei altijd dat ik een goede massage kan geven. Ik begin er gelijk mee en Mokuba begint harder te lachen terwijl Seto gestoord naar zijn laptop kijkt. ‘Alsjeblieft?’ probeer ik nog een keer. ‘Nee.’ zegt hij weer, maar ik merk dat hij de massage toch lekker vindt. ‘Wees niet zo harteloos.’ zeg ik. ‘En was jij eens lief voor mijn baan.’ vult Seto aan. Ik zucht en stop met de massage. Hij is moeilijk te overtuigen. Ineens heeft Mokuba een ideetje. Hij laat zich expres vallen en doet alsof hij ernstig pijn heeft aan zijn been. Seto snelt naar hem toe en dit is mijn kans om zijn laptop te pakken. ‘Dank je, Seto!’ roep ik en ik verdwijn zo snel mogelijk de het kantoor uit. Seto is helemaal verward. Moet hij achter mij aan? Of bij Mokuba blijven? Die keuze is snel gemaakt, want Mokuba staat op met een brede lach. ‘Dank je ,broer!’ roept hij en schiet achter mij aan. Op de gangen loop ik bijna tegen iedereen op. ‘Aan de kant, personeel!’ roep ik keihard en ik snel naar de trap. Seto snelt achter mij een en botst ook bijna tegen iedereen. Mokuba is met de lift gegaan en staat al voor zijn eigen kantoor. Zo snel ik kan schiet ik zijn kantoor binnen en Mokuba doet de deur op slot. We horen een harde knal tegen de deur. ‘Auw.’ zegt Seto. Schijnbaar is hij tegen de deur geknald. Mokuba en ik hebbend e grootste lol. ‘Open de deur!’ roept Seto. ‘Nee.’ antwoorden Mokuba en ik in koor. ‘Is er wat meneer?’ hoor ik Roland zeggen. Er wordt weer geklopt op de deur. ‘Doe open!’ beveelt Roland. Mokuba en ik geven geen antwoord en we gaan op internet. Ik typ ‘medaillon heksen’ in en Mokuba en ik zoeken ons rot naar mijn medaillon. ‘Daar.’ zegt Mokuba en wijst naar een internet site. Ik klik het aan. Er verschijnt een donkere pagina. De hele legende rond het medaillon staat erop. We kunnen niets vinden over waarom het ding om iemand zijn nek ging zitten. We zoeken alle sites af die misschien de informatie zou hebben, maar we kunnen niets vinden. Ineens horen we een sleutel in de deur gaan en de deur vliegt open. Seto stormt binnen en pakt zijn laptop. Hij loopt ermee weg zonder iets te zeggen. ‘Is hij nu boos?’ vraag ik. ‘Dat durf ik niet te zeggen.’ zegt Mokuba. We volgen Seto naar zijn kantoor. ‘Is het kleuteruur voorbij?’ vraagt Seto. ‘Ja.’ antwoorden Mokuba en ik. Seto knikt en zet zijn laptop weer op zijn bureau. ‘Heb jij niet een duel waar je je op moet voorbereiden?’ vraagt Seto. Ik sla een hand voor mijn mond. ‘Oeps.’ zeg ik en ik pak mijn deck. ‘Dat dacht ik al.’ zegt Seto.

Reacties:

bonita105 zei op 27 sep 2011 - 7:29:
omg
dit is echt geweldig
lkkr voor seto dat hij tegen een deur aanknalde
snel verder

Iloveanime zei op 26 sep 2011 - 21:22:
Ah, echt mega spannend, dat medaillon moet van haar nek!
Haha, Seto die tegen de deur aanknalt, hilarish!
Snel verder...

Gr. Iloveanimr