Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Losing Control. » 12.
Losing Control.
12.
Het was zeven uur in de ochtend toen ik wakker werd. Mijn wimpers plakte tegen elkaar waardoor het even pijn deed om mijn ogen te openen. Ik herinnerde me weer dat ik mezelf in slaap had gehuild. Een leeg gevoel was alles wat ik voelde. Ik greep naar het jasje dat achter het bed op een stoel lag. Ik nam het plastic zakje eruit en haalde er een pilletje uit. Ik slikte het in één keer door en trok dan even een vies gezicht. Aan de smaak zou ik nooit wennen, maar de bijwerking zou ik vooral missen. De mooie vormen die ik dan zag. Geluidloos ging ik weer liggen en trok de lakens tot hoog over mijn hoofd en wachtte tot ik begon te hallucineren. Ik begon meteen te glimlachen toen ik leuke vormpjes en bloempjes zag. Ik betrapte mezelf op hardop lachen. Hopelijk maakte ik Caitlin niet wakker, maar ik kon mezelf niet beheersen. Vaag voelde ik iets aan me trekken en toen werd alles nat. Ik gilde luid omdat het zo koud was. En plots was ik weer in de gewone wereld, de leuke vormpjes waren weg en alles zag er weer zo saai en grijs als voordien uit.
“Je bent stoned dude.”¯
Caitlin keek niet echt blij. Het enige wat ik nu op dit moment kon doen was zitten op de bodem van de douche. Ik giechelde nog na, maar kreeg het al snel ijskoud door het koude water. Onhandig kroop ik eruit. Caitlin gaf me een handdoek.
“Je was echt eng weetje.”¯
Ik keek haar vaag aan aangezien ik geen idee had waar ze het over had.
“Je weet dus niet wat je allemaal gedaan hebt?”¯
Ik schudde mijn hoofd en droogde me af.
“Je hebt als een gek door het huis gelopen, hebt tegen het niets zitten praten en volgens mij heb je ook met je broer gepraat, herinner je je dat nog?”¯
Ik dacht even na. Had ik met Tom gepraat? Natuurlijk. Hij zag eruit zoals hij er nu zou uitzien.
“Ja, hij zei dat hij me miste.”¯
Mijn ogen vulde zich vol tranen.
“Ssst, niet huilen, kleed je nu maar aan dan gaan we middag eten. Het is ondertussen al half één.”¯
Ik knikte en ging terug naar haar kamer om daar mijn kleren aan te trekken. Ondertussen had Caitlin de tafel al klaargezet.
“Hoe laat zou die agent komen?”¯ vroeg ik terwijl ik ging zitten.
“Geen idee, dat zullen we wel merken,”¯ zei Caitlin.
En ze had gelijk. Om half twee stond er een politieagent voor de deur. Het was diezelfde die toen mijn verklaring kwam opnemen.
“Dag Bill, hoe gaat het nu met je?”¯ vroeg de man.
“Best goed,”¯ fluisterde ik haast.
“Ga je schoenen maar aandoen,”¯ zei Caitlin. Ik knikte en ging naar haar kamer waar ze stonden. Ik hoorde Caitlin met de agent praten en ik hoorde haar zeggen dat ik vanmorgen stoned was. Ik zuchtte en trok mijn schoenen aan. Ik deed alsof ik haar niet had horen praten.
De rit naar het weeshuis verliep in stilte. Ik en Caitlin zaten op de achterbank bij die agent. Gelukkig was hij niet met een politieauto gekomen. Ik ben sowieso al gespreksonderwerp nummer één. Dan moet ik ook niet meer de aandacht gaan trekken.
Ik voelde hoe Caitlin naar me keek, maar ik negeerde het zo goed mogelijk en staarde naar buiten.
De agent belde aan, Miranda deed open. Zij is Ronald zijn zus en hielp vroeger al vaak in het weeshuis en waarschijnlijk heeft ze het nu helemaal overgenomen.
De agent liet haar zijn penning zien zodat ze ons met rust zou laten. Ze kon me altijd iets aandoen. Voorlopig bleef het op een vuile blik en gebalde vuisten. Ongemakkelijk ging ik de trap op met Caitlin en de agent achter ons. Al een geluk dat die voor de deur zou wachten zodat Caitlin en ik wat privacy zouden hebben. In mijn kamer nam ik mijn koffer vanonder mijn bed. Ik legde al mijn spullen erin. Uit de kast nam ik ook mijn drugsvoorraad. Ik stopte hem in een dikke trui en verstopte die onder een paar broeken in mijn tas. Pas nu zag ik dat Caitlin de foto van mama, papa, Tom en mij vast had. Hij was een aantal maanden genomen voor het ongeluk.
“Het spijt me verschrikkelijk,”¯ fluisterde ze. Ik knikte en nam de foto uit haar handen om die in mijn koffer te steken.
“Zo een dure laptop?”¯
“Hij had mijn arm gebroken.”¯
Ik zag aan Caitlin haar gezicht dat ze in haar gedachten terug ging in de tijd. De frons in haar voorhoofd verdween toen ze het weer wist. De roddel ging dat ik van de trap was gevallen en zo mijn arm had gebroken. Gelogen natuurlijk. Ronald wilde geen aandacht zoeken om het feit dat hij me mishandelde.
“Sorry.”¯
“Jij kan er niets aan doen.”¯
Ik stopte ook mijn laptop in mijn koffer en ritste hem dan toe.
“Ik denk dat ik alles heb.”¯
Caitlin trok toch nog een kastje open, maar sloot die snel weer. Ze werd knalrood.
“Oh ja…”¯
“Neem je het niet mee?”¯
“Nee,”¯ zei ik vastbesloten.
Ik nam het koffer van mijn bed en droeg hem naar buiten, de condooms en glijmiddel in het kastje achterlatend. Het voelde alsof ik een stukje van mijn verleden achterliet. Ookal was het nog niet eens lang geleden dat ik nog in dat bed seks had gehad met een of andere vieze vent die me aan een verslaving had geholpen. Nu ik er aan dacht werd mijn mond droog en stopte ik automatisch mijn hand in de zak van mijn trui waar het kleine pakje met drugs inzat. Bij Caitlin haar thuis, beloofde ik mezelf.
De agent nam mijn koffer over en liep al verder. Miranda stond onder aan de trap me op te wachten. Ik gaf Caitlin een duwtje in haar rug zodat ze wat sneller doorging.
“Je moet naar het gesticht hé, ik wist altijd wel dat je gek in je kop was. Hoer.”¯
Ik negeerde haar woorden en liep snel achter Caitlin en de agent aan. Ik vocht tegen mijn tranen en kroop snel op de achterbank. Ik trok mijn knieën op en liet mijn hoofd tegen het raam rusten. Caitlin kwam langs me zitten. Ze zei niets, maar ik voelde haar wel kijken.
Ik sloot mijn ogen en viel inslaap.
Reacties:
stom mens dat die vrouw is die het tehuis nu heeft overgenomen
Ik hoop zo dat Bill snel beter word
Oww, ik wil verder lezen... Goed geschreven! Hmmm, is het goed als ik/wij (als anderen het ook willen) je helpen met spel-typfoutjes? Dan wordt je altijd nog beter in schrijven
Zeg het maar als je dat fijn zou vinden. Maar voor de rest is het echt heel goed! 
Gauw verder 
-KiKey
Ik wil Bill echt wel eens als een stonde garnaal zien
Zie hem al naakt door het huis lopen en tegen deuren en kasten praten
Stel je voor! tegen een vis!
Oke, nee...
Dat laatste stukje was best zielig eigenlijk...
Snel verder!!!!
Moooooi !
En waarom zegt er niemand iets tegen die vrouw ?
Bill is toch niet de enige die dat gehoord heeft ?
<3