Hoofdcategorieėn
Home » Yu-Gi-Oh! » Bekoelde liefde » Hoofdstuk 7
Bekoelde liefde
Hoofdstuk 7
Hoofdstuk 7
Seto liet zich op zijn bed neerploffen en rolde over op zijn buik. Hij sloeg zijn armen om zijn kussen heen en zuchtte. Het liep allemaal niet meer zoals hij wilde. En hoe graag hij weer bij Jani had willen zijn…
Hij had haar gewoon afgewezen. Hij vroeg zich af of er niet iets mis met hem was. Hij had haar terug gewild en toen ze hem had gezegd dat ze hem miste, had hij haar gewoon afgewezen! Hij was krankzinnig!
Of misschien toch niet…
Hij was, nadat hij Tristan had zien aankomen, weer jaloers geworden. En verdomme… hij wilde dat hij dat niet meer was. Jani zou nooit zomaar met iedere jongen iets nemen. Maar hij was de helft van zijn verstand verloren toen hij Taylor zag aankomen. Hij was kwaad naar buiten gelopen.
De frisse lucht had hem goed gedaan en hij had nagedacht. Hij wilde Jani niet terug, voordat hij zijn jaloerse gedrag onder controle had. Hij wilde haar geen pijn meer doen.
Maar hij had daarnet wel haar hart gebroken. En misschien…
Hij had haar moeten uitleggen dat hij niet meer jaloers wilde zijn…
Maar zijn trots had hem in de weg gezeten en dus was hij weer als vanouds geweest. Harteloos en koud. Hij was echt een zak.
Een uur later kwam Mokuba zijn kamer binnen.
“Seto? Waar was je opeens?”¯
“Hier. Ik had geen zin om nog langer daar te blijven.”¯ Seto keek zijn jongere broertje niet aan.
“Is er soms iets?”¯ Seto voelde het matras naast zich iets inzakken, ten teken dat Mokuba naast was gaan zitten.
“Hn…”¯ Seto sloot zijn ogen. “Ik wil er niet over praten.”¯
Mokuba zuchtte. “Is het zo erg?”¯
“Nee, nog veel erger.”¯
Mokuba stond weer op. “Ik ga slapen. Tot morgen.”¯
Seto gaf geen antwoord.
Blijkbaar was hij in slaap gevallen. Toen hij de volgende ochtend wakker werd, had hij een knallende hoofdpijn en hij voelde zich verschrikkelijk. Met moeite hees hij zich van zijn bed om een douche te nemen. Hij ontbeet niet.
Hij besloot naar Kaiba Corp. te gaan. Vol overgave stortte hij zich op zijn werk, nadat hij een paar aspirines had ingenomen. Het lukte hem om zijn project af te krijgen en toen hij aan het eind van de dag naar huis ging, voelde hij zich iets beter.
In de weken die volgden werkte hij van ´s ochtends vroeg tot het eind van de middag. Mokuba maakte zich zorgen om hem. Misschien was dat ook wel terecht, want ´s avonds was hij uitgeput en goed slapen lukte niet.
In die weken zag hij Jani nooit in de tuin of op haar balkon. Hij vroeg zich soms wel een af of ze kwaad op hem was. Hij ging er maar van uit dat ze dat wel was. Hij miste haar meer dan hij de afgelopen maanden had gedaan. Hij wist dat hij voor zijn problemen wegrende, want hij zou haar vroeg of laat tegenkomen op de universiteit.
Het einde van de zomervakantie naderde en Mokuba had erop gestaan dat hij nog een dag vrij zou nemen. Seto had geprotesteerd, maar nadat Mokuba weer puppy-ogen had gebruikt had hij toegegeven. En eigelijk was die vrije dag wel nodig. Hij sliep het grootste gedeelte van de dag.
De zaterdag voordat de universiteit zou beginnen, stond Mitch opeens voor de deur. Seto had zijn butler open laten doen. Hij had geen zin om met Mitch te praten en hij had zich in de bibliotheek opgesloten. Mitch had de butler gezegd dat hij Seto net nog gezien had op zijn balkon en hij was toch binnengekomen. De butler had hem toen maar naar de bibliotheek gebracht.
“Wat wil je?”¯ Seto stond voor het raam toen de deur open ging.
Mitch sloot de deur achter zich en liet zich in een van de stoelen neerploffen. Hij strekte zijn benen voor zich uit en sloeg zijn armen over elkaar.
“Ik wil weten waarom je mijn zusje zo hebt behandeld.”¯ Mitch´ stem klonk koud.
“En daar kom je nu pas mee?”¯ Seto keek om.
“Ze wilde me het gisteren pas vertellen.”¯ Mitch keek hem vuil aan.
“Hn…”¯ Seto ging in de vensterbank zitten.
“Nou?”¯
“Vraag het haar.”¯
“Verdomme! Ik snap überhaupt niet wat ze in je ziet!”¯ Mitch ging staan en balde zijn vuisten.
Seto grijnsde. “En ik snap niet waarom jij hier bent.”¯
“Kop dicht! Heb je enig idee van wat je haar hebt aangedaan?”¯
“Zij was degene die naar mij toekwam! Ze had beter moeten nadenken en bovendien had ze het kunnen verwachten!”¯ Seto keek naar buiten.
Mitch gromde wat en draaide zich om. “Je bent echt harteloos.”¯
Met die woorden verliet zijn voormalige beste vriend de bibliotheek. Seto zuchtte en haalde een hand door zijn haar. Hij keek naar de piano die in het midden van de kamer stond. Hij had al een tijd geen piano meer gespeeld. Net als zwemmen had muziek een kalmerende werking op hem.
En dat terwijl het leren pianospelen helemaal niet leuk was geweest. Gozaburo Kaiba had erop gestaan dat hij piano leerde spelen. Seto had de lessen vreselijk gevonden want de leraar was streng en had hem vaak een tik op zijn vingers gegeven als hij een verkeerde noot speelde.
Hij stond op en ging achter de piano zitten. Hij sloeg de klep open. Hij raakte met zijn vingers de toetsen aan en bedacht wat hij zou spelen. Hij kende klassieke pianostukken, maar die vond hij doodsaai.
Plotseling schoot hem een nummer te binnen dat Jani hem ooit had laten spelen. Ze had de bladmuziek voor de gitaar thuis gehad, omdat Mitch gitaar speelde. Mitch had het voorgespeeld en Seto kon na een paar keer goed luisteren het nummer op de piano naspelen.
Hij zette `Ever Dream´ in. Hij kon zich Jani´s gezicht nog herinneren toen ze het nummer had gezongen en de manier waarop ze tegen de piano had geleund. Was hij echt zo harteloos?
Hij sloot zijn ogen, terwijl hij doorspeelde. Hij fronste geïrriteerd toen de toetsen even uit zijn controle glipten. Hij drukte de toetsen harder in, zodat het geluid van de piano harder werd.
Plotseling ging de deur open. Seto keek op en stopte met spelen. Mokuba stond in de deuropening.
“Is er iets?”¯ vroeg hij.
Mokuba schudde zijn hoofd. “Nee, ik vroeg me alleen af wat je aan het spelen was.”¯
Seto grijnsde. “Als ik je dat zou vertellen, zou je me uitlachen.”¯
Mokuba grinnikte. “Echt?”¯
“Hn…”¯ Seto deed de klep van de piano dicht en stond op.
“Ik zag net een auto wegrijden. Wie was dat?”¯ Mokuba liep naar de woonkamer.
“Hmm.. die jongen van Hoirito.”¯
“Wat wilde die?”¯ vroeg Mokuba.
Seto gaf geen antwoord en ging op de bank zitten.
Na een tijdje zuchtte hij. “Weet je dat hij dezelfde opleiding als ik doe, gaat volgen?”¯
“Oh… dus dan komen jullie bij elkaar in de klas, toch?”¯
“Helaas wel.”¯
“Ik vind hem wel aardig.”¯ Mokuba grinnikte. “Blijkbaar heb ik meer mensenkennis.”¯
Seto grijnsde. “Zou het?”¯
.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-
Aw, ik wou dat ik zo´n broer als Mitch had… Het volgende hoofdstuk gaat weer een stukje terug in de tijd, naar de avond van het feestje, maar het was makkelijker om het allemaal op deze manier te doen. Ik vraag me alleen af of Seto niet te OOC is, maar goed.
Laat het me weten in een review!
-xxx- Kimberley.
Reacties:
Nee hoor, dat valt super mee, hij lijkt erg op de seto kaiba uit de serie.
Ik vindt het grappig om Seto gedachten te zien, haha en hij is helemaal niet harteloos.
Snel verder...
Gr. Iloveanime
Ps: wie is jouw favo. personage?