FanFic.nl

Hanna

Hoofdstuk 20: Opofferen

Ik open voorzichtig mijn ogen. Ik ben in een koude en vochtige ruimte wat lijkt op een grot. Ik merk dat mijn handen zijn vastgebonden aan een steen die heel koud is en ik over mijn normale kleren een simpele, witte jurk aan heb. Ik kijk de ruimte rond. Het ruikt er duf en vreemd. Aan mijn linkerkant zie ik iemand staan die door een ketel roert en er allerlei dingen in gooit. De persoon kijkt naar mij en komt naar mij toe. Ik schrik van haar gezicht. Het is oud en lelijk. Overal zitten rimpels en wratten. Ze ziet er niet gezond uit en lijkt al de honderd allang gepasseerd te zijn. ’Waar ben ik’ vraag ik. De vrouw laat haar tanden zien. Het zijn er vijf en ze zijn geel en bruin. ‘In een grot.’ antwoord ze. ‘Ik heb je namelijk nodig.’ ‘Voor wat?’ De vrouw lacht vals. ‘Ik ga je opofferen.’ Ze keert zich weer naar de ketel en gooit er een blauw goedje in. ‘Opofferen?’ vraag ik. Is dit nou een droom of niet? Het voelt allemaal zo echt. ‘Ja, als ik mijn zus weer tot leven wil krijgen, moet ik een leven geven.’ legt de vrouw uit. Ik raak in paniek. ‘Je vraagt je vast af, waarom nou jij? Ik leg dat wel even uit. Mijn zus heeft je uitgekozen.’ Ik snap haar niet. ‘Hoe dan?’ vraag ik. ‘Jij hebt een kaart opgeraapt waarvan kinderen zeiden dat die vervloekt was.’ zegt de vrouw. Ik schrik ervan. ‘Daarop stond mijn zus en dat medaillon was van mijn zus geweest. Zij wilde dat jij die kaart opraapte zodat ik jou kan opofferen zodat zij weer tot leven komt.’ Ik wordt heel erg bang. Over het medaillon gesproken, waar is het. Ik zie iets roods glinsteren en ik kijk ernaar. Het is het medaillon dat boven een lichaam hangt. Het is precies dezelfde vrouw als op mijn kaart. De vrouw gooit weer wat in de ketel. ‘Laat me gaan, lelijke heks!’ roep ik en ik probeer mezelf los te trekken. De vrouw grijpt met haar hand mijn keel. Ik krijg bijna geen lucht meer. ‘Ik ben inderdaad een heks, maar je moet op je woorden letten. Straks kan het nog je dood betekenen.’ zegt ze. Ze praat met consumptie. Ze laat me los en ik hap naar adem. ‘Hoe kan het dat zij dan ene vampier is?‘ vraag ik. De vrouw blijkt geen zin te hebben in om uitleggen, maar ze doet het toch. ’Onze vader was een vampier.’ zegt ze snel en humeurig. Ze pakt een mes en gaat ermee naar mijn hand. Ze duwt mijn hand open. Met het mes maakt ze een grote snee in mijn hand. Ik gil het uit van de pijn. De vrouw tikt het bloed in de ketel en komt dan weer naar mij toe. Ik voel tranen over mijn wang rollen. De vrouw wijst naar het lichaam. ‘Dat is mijn zus, Johanna en ik ben Elvira.’ zegt ze. Ik begin te trillen van de kou en van angst. Elvira giet wat van het spul dat in de ketel zit in een bakje. Ze komt naar mij toe en duwt het bakje tegen mijn mond. Ik probeer het niet te drinken, maar tevergeefs. Ik voel een klein beetje van het spul mijn buik ingaan. Het smaakt bitter en even trek ik een vies gezicht. Elvira zet kaarsen neer in een cirkel om de steen waar ik op lig. Ik zie in mijn ooghoeken wat bewegen en ik kijk ernaar. Het is Mokuba! En ik zie Seto, Yugi en derest. Ik voel een gevoel van opluchting in me opkomen. Zij zullen me wel redden. ‘Denk maar niet dat zij je kunnen redden.’ zegt Elvira en begint te lachen. ‘Ik had ze allang door.’ Het gevoel van opluchting verdwijnt en geschrokken kijk ik naar Seto. Ik weet niet hoe het komt, maar ze worden net als magneten tegen een stenen muur achter mij getrokken. Mokuba en Yugi hangen niet aan de muur. Zij sluipen stiekem naar een andere plek terwijl Seto, Joey, Tristan en Tea zich los proberen te maken van de muur. ‘Ik ga niet te veel aandacht aan jullie besteden.’ zegt Elvira en ze gaat verder met het aansteken van de kaarsen. Mijn voeten en handen voelen ijskoud aan. Ik tril nu erger dan eerst. Als het hier zo koud blijft, raak ik misschien wel onderkoeld. Alle kaarsen zijn aangestoken en Elvira gaat voor het lichaam staan. Ze begint een of ander raar taaltje te spreken die ik niet ken. Ineens voel ik me nog kouder dan eerst en het lijkt alsof al mijn energie uit mijn lichaam wordt gezogen. Het doet pijn en ik gil het uit. ‘Hanna!’ roept Seto bezorgt. Elvira stopt met praten en kijkt toe hoe ik pijn lijd. ‘Dat is genoeg!’ roept Yugi ineens. Elvira kijkt woest naar Yugi. ‘En wat wil je eraan doen?’ vraagt ze spottend. ‘Ik daag je uit tot een duel.’ zegt Yugi. Elvira denkt er even over na. ‘Goed.’ stemt ze toe. Yugi en Elvira gaan ergens zitten om hun duel te starten. Ik voel me steeds zwakker en door de kou heb ik geen gevoel meer in mijn tenen en handen. ‘Ik ga je proberen los te maken.’ hoor ik Mokuba zeggen. Mokuba trekt aan de touwen, maar krijgt ze niet los. ‘Hou vol.’ zegt hij en met al zijn macht probeert hij mij los te trekken. Ik voel me steeds zwakker en zwakker worden. ‘laat het stoppen!’ roep ik keihard. Het doet zo’n pijn en ik heb het zo koud. Seto probeert zich woest van de muur te trekken. Uiteindelijk lukt het hem en hij rent naar mij toe. ‘Ik ga je losmaken.’ zegt hij tegen mij. Seto zoekt de hele grot door naar iets scherps om te touwen door te snijden. Ik voel me zo zwak dat ik niet meer kan gillen van de pijn. Ik adem snel en kort. ‘Voordat we verder gaan.’ zegt Elvira en ze keert zich razendsnel om naar Seto. Ineens staat Seto in drijfzand en hij kan geen kant meer op. ‘Dat krijg je ervan als je in mijn spullen gaat rondneuzen.’ zegt ze en lacht vals. Mokuba weet niet wat hij moet doen. Mij redden, of zijn broer. Als hij voor mij kiest, verdrinkt Seto in het drijfzand, maar als hij voor hem kiest, kan ik doodgaan. Mokuba staat voor een moeilijke keuze. Wat kiest hij?

Reacties:

bonita105 zei op 2 okt 2011 - 8:26:
omg
stomme rot heks ik wil haar killen go yugi versla haar
snel verder

Iloveanime zei op 1 okt 2011 - 23:34:
Dit had ik niet bedacht, leuk!
Ah, een cliffhanger, wat ga je doen, Mokuba?
Schiet op, snel een nieuw hoofdstuk...

Gr. Iloveanime