Stand Alone's//One Shots

Hoofdcategorieën

[complete lijst]

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » Overige » Stand Alone's//One Shots » //2\\ Silence

Stand Alone's//One Shots

Geschreven door:

Nniinnoo

Onderdeel van:

Stand Alone's//One Shots

Laatst bijgewerkt:

3 okt 2011 - 18:17

Aantal woorden:

364

Aantal reacties:

Aantal keer gelezen:

270

//2\\ Silence

If you could read MY mind, YOU would be in tears --- Ik ben een verhaal aan het schrijven. Die ik niet hier ga plaatsen. Ik plaats hier af en toe kleine stukjes en jullie moeten maar zeggen wat je ervan vind...

Zo stil mogelijk neurie ik mee met de muziek. Niemand mag me horen, als ze me horen ben ik ontdekt. Ik mag niet ontdekt worden. Ik wil hier blijven alleen op mijn kamer. Ze mogen niet weten dat ik hier ben, als ze het weten gaan ze doorvragen. Ze denken dat ik bij een vriendin ben, naar een feest.
Ineens hoor ik gekraak op de overloop.
‘Lisa, waar ben je?’, roept mijn moeder naar mijn zus.
‘Op mijn kamer!’, antwoord zij.
Gelukkig opent mijn moeder niet mijn deur. Ik werp snel een blik op mijn wekker, half 10 ’s avonds. Mama gaat naar bed. Zachtjes open ik de deur. Ren ik de trap af, ik val nog net niet.
De achterdeur gaat met gekraak open. Ik wacht.. Maar geen geluid, niemand heeft mij gehoord. Ik ren de tuin in en ren naar het huis van Nick, mijn vriendje.
Ineens hoor ik gekraak van bladeren achter haar. Ik draai me om, maar ik zie niemand. Nu hoor ik weer hetzelfde gekraak, alleen dan van de zijkant.
Mijn hart bonst in mijn keel. Snel kijk ik weer en weer zie ik niemand. Opeens zie ik een schim. Het is grote schim.
Gillend ren ik naar het bos wat naast mijn huis ligt. Gekraak van takjes achtervolgen mij.
Dan kom ik bij het einde van het bos. Ik zie de autoweg. Gillend ren ik de weg over en komt bij het huis van Billy terecht, mijn buurman. Ik bonk op de deur.
Ik gil het uit en bons nog een keer op de deur. Ik hoor voetstappen die steeds dichterbij komen. Gelukkig gaat de deur open. Ik ren naar binnen en gil dat de deur dicht moet.
Ik ben blij als Billy doet wat ik zeg. Ik loop meteen naar de huiskamer toe en ga gelijk zitten op de stoel waar ik altijd zit. Billy komt bij me zitten en vraagt rustig: ‘Meiske heb je weer een nachtmerrie gehad?’ Altijd dezelfde rustgevende woorden. Het klinkt zo vertrouwt.
Ineens ziet hij dat ik bloed. ‘Oh meiske, wat heb je nou weer gedaan? Je voeten bloeden helemaal!’
Ik zeg niets tegen hem.

If you don’t understand my silence,
How will you understand my words?