FanFic.nl

Pokémon Black and White Adventure's!

Chapt 50: Searching for Jessica!

Sora keek glazig naar het plafond terwijl hij aan de volgende gym dacht en een tactiek bedacht om die Badge in handen te krijgen tot opeens Roxas binnenkwam.
“je broodje en wat te drinken, mompelde Roxas en gaf hem een witte zak en een kartonnen drinkbeker aan, “dankje, zei Sora slaperig en begon aan het rietje te slurpen terwijl er langzaam cola door het riet stroomde. Sora ging iets rechter zitten en voelde dat er een stekende pijn door zijn arm schoot, “auw, mompelde Sora terwijl hij rustig in de kussens terugzakte. Hoorde hij voetstappen op de gang en het gekraak van een wagen. Sora en zijn Pokémon keken verbouwereerd naar elkaar.. wie kon dat zijn? Zijn moeder in elk geval niet. Evenmin als zijn vader. Het kon ook zijn opa nog zijn maar die had dan waarschijnlijk geen kinderwagen bij zich. Hij hoorde een vrolijk gebrabbel en zag het kleine hoofdje van het ventje die hij uit dat brandende huis had gered, “heey hallo, begon Sora verbaasd tegen het ventje, “goede middag, jongens, zei een vriendelijke vrouwenstem en kwam de hoek omgelopen met een verpakt cadeautje. Nero en Tommie keken verbijsterd toe en kropen dichterbij het bed van Sora en verstopte zich. Terwijl Sparky enthousiast op het jongetje afliep en wilde spelen. Shiro keek vanaf het raam kozijn toe en Kio verschool zich achter Roxas, “wat brengt u helemaal hier?, vroeg Sora beleefd terwijl hij Tommie over zijn kop aaide die op schoot was gesprongen. De Buizel gleed langzaam omlaag naar het voeteneinde, “ik ben je gewoon zo dankbaar dat je mijn zoon hebt gered, antwoordde de vrouw met tranen in haar ogen. Sora keek naar het jongetje die vrolijk achter Sparky aan waggelde en zijn staart probeerde te pakken, “ik.. ik zou hetzelfde hebben gedaan voor mijn kind.. zei Sora met een brede glimlach. Toen hij Roxas zag grinniken verdween zijn glimlach.. waarom moest zijn broer daar altijd iets bij denken? Dat was toch gewoon normaal dat hij daaraan dacht?
Ugh.. zal wat woorden als hij de gene was die als eerste kinderen kreeg, “je hebt wel gelijk. Ik heb iets voor je dat alles weer goed zal maken, zei de vrouw en gaf hem een vierkant verpakt cadeau,”� maar dat had helemaal niet gehoeven, begon Sora maar zijn stem stierf weg.. hij kreeg een brok in zijn keel toen hij aan zijn eigen moeder terugdacht die hem op zijn tiende verjaardag Kio cadeau gaf en op die dag…die dag stierf ze.. Roxas had dat echter in de gaten en legde een troostende hand op zijn goede schouder, “maak maar open, mompelde Roxas in zijn oor. Sora moest de tranen onderdrukken maar scheurde langzaam het pakpapier er vanaf. Een vierkante doos verscheen uit de verpakking. Sora bestudeerde het pakketje en zag tot zijn vreugde dat hij hiermee zijn eigen Pokémon voer kon maken..



“Jessica?”� de vrouw begon paniekerig om zich heen te kijken. Dus ze was niet alleen met haar zoontje.. Sora kwam moeizaam uit de kussens en ging rechtzitten met een pijnlijke grimas op zijn gezicht, “waar heb je Jessica voor het laatst gezien?, vroeg Sora met een nog pijnlijkere grimas, “ze liep naast me dat weet ik haast wel zeker, antwoordde de vrouw en keek met een bezorgde blik naar de straat, “toen Jessica hoorde dat Team Plasma achter die brand zat… is ze waarschijnlijk achter Team Plasma aangegaan, voegde de moeder eraan toe terwijl ze haar zoontje vasthield. Sora knikte en legde zijn hand om zijn schouder, “ik ga haar wel zoeken.. zei Sora en gleed langzaam van het bed, “Sora!, je hebt je schouder flink bezeerd.. blijf liggen. Je kunt niet zomaar één ziekenhuis uit rennen!, zei Roxas en keek zijn broer met een strenge blik aan, “maar.. stamelde Sora maar zakte al terug tegen de rand van het bed en had de greep op zijn arm verstevigd, “ik ga wel.. maar beloof me dat jij uitrust. Chiara had dat ook gezegd, zei Roxas met een vastbesloten blik. Wat moest hij nou weer met deze informatie? Chiara was hier niet eens en toch durfde Roxas die naam uit te spreken. Wilde zijn broer hem depressief hebben ofzo? Sora keek zijn broer aan en stapte vervolgens weer in bed, “ik ga je dochter zoeken”� Roxas verliet de kamer en rende de hal uit…


“Suki, Renji kom eruit!”� Twee silhouetten van een Pichu en een Eevee kwamen tevoorschijn, “Pichu!, Vee!”� De twee Pokémon keken hem schuin aan, “we gaan een klein meisje zoeken maar zes paar ogen zien meer dan twee dus kom laten we nu gaan, zei Roxas maar zag tot zijn ongenoegen Lucas zijn kant op komen.. wat moest hij doen hem negeren?, “Roxie, hoe gaat het ermee?, zei Lucas joviaal en de blonde jongen rolde met zijn ogen,”�kan je voor een keer die naam niet gebruiken, gromde Roxas met een knalrood hoofd. Lucas grinnikte en ging met zijn hand door de haren van Roxas die zijn hand wegsloeg, “doe iets nuttigs en ga me helpen Jessica te zoeken, snauwde Roxas en duwde hem in de tegenovergestelde richting. Terwijl Lucas zijn schouders ophaalde en stil toestemde liet hij twee Pokémon vrij uit zijn Pokéball, het silhouet vormde zich tot een Shinx en een Turtwig, “neem jij dit deel van Castelia City dan doorzoek ik het haven gebied, zei Lucas. Roxas stemde meteen in.. beter maar dat hij naar het Havengebied ging en dan bleef hij hier. Roxas rende de linkerkant op en Lucas de rechter…
“JESSICA!, riep Roxas keer op keer terwijl Suki en Renji ook mee riepen in hun taaltje. Maar hij had beter zijn mond kunnen houden toen hij had geroepen kwamen er twee Team Plasma leden aan rennen, “wat moeten jullie nou weer?, gromde Roxas nijdig, “je maakt teveel herrie, etter. Nooit van je moeder geleerd beleefd te zijn?, beet het ene lid hem toe. Roxas staarde met een woedende blik naar de man die dat had gezegd, “KOP DICHT OVER MIJN MOEDER!, schreeuwde Roxas kwaad. De twee schrokken zich een hoedje en wilde een Pokéball pakken maar Roxas sloeg de bal uit zijn hand, “ik heb hier geen tijd voor stelletje idioten!, snauwde Roxas en rende weg…


Lucas liep op zijn gemak over straat heen. Samen met Shinx en Turtwig terwijl Shinx in zijn armen hing en Turtwig die helemaal vooruit drentelde, “Jessica!, waar zit je!, riep Lucas met stemverheffing maar stopte opeens met lopen terwijl hij om zich heen keek.. dit was het haven gebied maar er was iets. Iets in Lucas zei dat Jessica hier was maar… nog een keer keek hij goed omzich heen terwijl Shinx uit zijn armen sprong, “is er iets?, vroeg Lucas met een verbaasde blik, “Shinx, shinx, antwoordde Shinx en ervandoor wilde gaan, “kom Turtwig!, riep Lucas en rende achter hem aan. Nog geen enkele seconden later zag hij een mensenmassa. Een jongen en meisje en nog twee oudere mensen hoogstwaarschijnlijk ouders van een van de twee.. het meisje had een Quilava? En die andere jongen had een Dewott. Hoe hij dat wist? Hij was vrienden met de opa van zijn beste vriend en dus wist hij dat. En toen wierp hij een blik op het kleine meisje.. was dat Jessica? Roxas was ook zo lekker bijdehand om niet te zeggen dat ze een Pokémon bij zich had want hij dacht eerst niet dat het kleine grijze wezentje bij haar hoorde maar bij een van die andere twee. Lucas zette zijn pet recht op zijn hoofd en gooide zijn sjaal naar achter en liep op het groepje af..

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.