Hoofdcategorieėn
Home » 30 Seconds to mars » The Road To Happiness » Chapter 21
The Road To Happiness
Chapter 21
Het is al vroeg in de ochtend als de wekker afgaat. Jared moet namelijk vroeg op, omdat de laatste scènes van de film worden geschoten. Gelukkig is het voor mij vrijdag en heb ik tijd om te blijven liggen. Al word ik natuurlijk wel mee wakker om 6u. Ik druk mij nog eens stevig tegen hem aan, zodat hij nog niet kan opstaan.
“Wake up, darling”¯, zegt hij glimlachend.
“It’s you who has to wake up”¯, zeg ik nog half slaperig. Daar moet hij om lachen.
“You are right. So let me get up and then you can continue sleeping.”¯
“It’s not the same without you”¯, mompel ik. Ik geef hem een kus op zijn borstkas en leg mijn hoofd erop neer.
“Honey..”¯ dringt hij nu aan.
“Fine”¯, zeg ik, dik tegen mijn goesting. Ik ga van hem af en draai mij op mijn zij met mijn rug naar hem toe.
“It’s only for a few more days”¯, zegt hij, terwijl hij mij terugdraait. “And then I’ll be all yours again.”¯
“I know, I know”¯, zeg ik nu ook. “I’m happy you like this film so much. You do like it, right?”¯
“Yeah, it’s a good one. The director is pretty demanding, but he just wants to make the best movie he can, so I guess that’s not a bad thing.”¯
“If he can bring out the best in you, I’m sure it’s not”¯, zeg ik zacht. “And I’m happy you don’t have to kiss anyone this time! Actually it’s not fair that you can and I can’t..”¯
Jared kijkt mij wat verontwaardigd aan. “Are you serieus, my lady?”¯
Ik kijk hem plagend aan en schiet dan in de lach. “I only want to kiss you, my love.”¯ Ik ga recht zitten en kus hem zacht op de lippen. “But I think you should go get ready or you will be late.”¯
“You are right”¯, zegt hij zuchtend.
Hij loopt naar de kleerkast om zijn kleren te zoeken en met een bewonderende blik staar ik hem na. Ik blijf nog even in bed liggen, want het is tenslotte nog wel heel vroeg! Jared komt terug als hij is aangekleed om mij nog een laatste kus te geven.
“We’ll have breakfast on the set, so I’ll see you tonight?”¯
“Another long day without you”¯, zucht ik dramatisch. “Alright, honey. Be careful and enjoy it.”¯
“I will”¯, glimlacht hij. “I love you.”¯
“I love you too”¯, glimlach ik terug. Hij draait zich om en vertrekt en ik draai mij nog eens om.
Na nog een uurtje geslapen te hebben, is het eerste wat ik doe, gaan kijken bij Iana. Ze ligt nog altijd te slapen al beweegt ze een beetje onrustig. Waarschijnlijk heeft ze een slechte droom, denk ik. Glimlachend wrijf ik over haar buikje om daarna naar beneden te gaan en te gaan ontbijten. Ik lees op mijn gemak de krant, drink een glas fruitsap en eet een heerlijke boterham met choco! Op mijn vrije dag mag ik mezelf verwennen. Daarna ga ik naar boven om mij om te kleden. Vandaag ga ik het huis eens goed onder handen nemen. Stofvegen, stofzuigen en dweilen. Het zal allemaal gebeuren, zodat als Jared thuiskomt, ik kan genieten van de frisheid! Net op het moment dat ik mijn emmertje met doek gehaald heb en klaar ben om te beginnen, zet Iana haar keeltje open. Met een blik op de klok merk ik dat het helemaal nog geen tijd is voor haar flesje. Ze zal weer een natte pamper hebben. Ik ga naar boven en zeg meteen sussende woordjes als ik haar kamer binnenkom. Haar gehuil klinkt anders dan normaal. Feller. Met een ietwat bezorgde blik neem ik haar uit haar bedje. Ik leg haar op de verzorgtafel en kijk naar haar pamper, maar alles is nog droog. Omdat ik zeker weet dat het echt nog geen tijd is voor haar flesje, leg ik mijn hand op haar buik. Misschien heeft ze wel krampjes. Iana beweegt onrustig onder mijn aanraking en als ik terloops haar hoofd aanraak, merk ik dat ze het ontzettend warm heeft. Nog bezorgder dan ik al was, neem ik de thermometer en draai ik haar op haar buikje om haar temperatuur te meten. Het duurt niet lang eer het ding begint te piepen. Geschokt merk ik dat ze 41,2°C koorts heeft. Dat is veel te hoog! Ik weet zelf ook wel dat baby’tjes een hogere temperatuur hebben dan anderen, maar dit zint mij helemaal niet. Mijn intuïtie vertelt mij dat ik het beste naar het ziekenhuis kan gaan. Omdat ik eerst Jared wil bellen, leg ik haar snel terug in haar bedje. Ik neem mijn gsm, draai zijn nummer en begin intussen ook al allerlei zaken voor Iana in een tas te smijten, zodat ik die kan meenemen. De gsm gaat over, maar hij neemt niet op.
“Jared, come on”¯, zeg ik tegen mezelf. Iana is nog altijd aan het huilen en ik begin meer en meer opgejaagd te geraken. Na 7 keer rinkelen, neemt er eindelijk iemand op.
“Hello, this is Mr Leto’s Phone”¯, hoor ik iemand vreemd zeggen. Ik heb echter de tijd niet om er bij stil te staan.
“Hi, it’s Alyssa, his fiancé. I need to speak to him right away. Our daughter is sick and I’m taking her to the hospital.”¯
“He’s on set, miss. I don’t know if I can get him now.”¯
“Could you please try?”¯ smeekt ik bijna. Iana haar gehuil gaat door merg en been. “It’s urgent. Please.”¯
“I’ll see what I can do.”¯
Ik ga intussen verder met inpakken en probeer mijn dochtertje te sussen. Ik had haar broekje al uitgedaan om te kijken of haar luier nat was en dat heb ik maar uitgelaten, zodat ze het toch iets frisser heeft. “Relax little girl”¯, fluister ik tegen haar. “Everything will be fine.”¯
Het meisje wat de telefoon had opgenomen, was eigenlijk iemand van de koffiedienst. Ze werkte nog niet lang bij het bedrijf, maar wist wel dat de opname onderbreken rampzalig was. Toch vond ze dat ze Jared moest verwittigen. Kinderen gingen altijd voor, vond zijzelf. Ze liep naar de set en sprak de regisseur aan.
“Excuse me, sir? I have Jareds fiancé on the Phone. She needs to talk to him.”¯
“We’re busy”¯, antwoordt de regisseur nors. “Tell her to call later.”¯
“There’s something with the baby”¯, zegt ze. “It’s urgent.”¯
“There’s always something wrong with baby’s. We don’t have time for this.”¯
Hij wuift met zijn hand als teken dat het gesprek is afgelopen, maar het meisje laat het hier niet bij. Ik klonk echt wanhopig aan de telefoon. Met al haar moed verzameld, loopt ze zomaar de set op om alles te onderbreken.
“What the hell are you doing!”¯ schreeuwt de regisseur. “Security! Get her out of the way!”¯
De beveiliging komt al aangelopen, maar ze haast zich naar Jared. “Please, sir. It’s your fiancé on the Phone. Something is wrong with the baby.”¯
Jared ziet meteen aan haar gezicht dat het ernstig is en met een bang hart neemt hij zijn telefoon aan.
“Alyssa?”¯
“Jared! Finally!”¯ roep ik opgelucht. “Iana has a fever. 41 degrees. I’m taking her to the hospital right away.”¯
“41 degrees?”¯ roept hij geschrokken uit. “Okay, drive carefully. I’m on my way.”¯
Intussen wordt het meisje brutaal door de beveiliging meegenomen, maar daar steekt hij snel een stokje voor. “Leave her alone”¯, zegt hij streng. “She came to warn me that my daughter is sick. How would you feel if someone wouldn’t tell you about your children.”¯ Met een kwade blik kijkt hij naar de regisseur. “We’ll talk about this later. I’m leaving for the hospital.”¯
De regisseur krijgt er geen woord meer tussen, want hij sprint al naar zijn auto. Onderweg roep hij nog snel een dank u naar het meisje die hem opgelucht nakijkt en hoopt dat alles goedkomt.
Mijn tas is intussen gepakt en ik zet Iana in haar stoeltje, zodat ik onmiddellijk kan vertrekken. Ze huilt nog altijd, waardoor ik ongeruster word met de minuut. Wat kan er toch mis zijn? Ik zet haar in de auto, gesp haar vast en snel dan naar de kant van het stuur. In vliegende vaart, maar toch zo voorzichtig mogelijk, rij ik naar het ziekenhuis. Elke keer ik rood licht heb, kijk ik angstig achterom. Ze moeten haar zo snel mogelijk helpen. Wat als ze ernstig ziek is? Mijn zicht wordt wazig als ik daaraan denk, maar ik probeer mij te concentreren op de weg. Snel parkeer ik de auto op de parking van de spoedafdeling, om haar dan los te maken en naar binnen te rennen.
“Please somebody”¯, roep ik nogal verloren. “She has a fever and she won’t stop crying.”¯
In twee tellen staan er dokters en verpleegsters rond me. Ik volg hen naar de behandelkamer en zie meteen hoe ze haar koorts opnieuw nemen en haar ademhaling beluisteren. Natuurlijk wil ik zo dicht mogelijk bij haar zijn, maar verpleegster Williams, die mij nog herkende van toen Jared in het ziekenhuis lag, neemt mij aan de kant en duwt me zacht naar buiten.
“They will take good care of her”¯, zegt ze zacht, maar vastberaden. “You have to give them some space to see what’s wrong.”¯
“But she’s all alone”¯, snik ik nu eindelijk. “I need to be with her.”¯
“I’ll stay with her every second, I promise. We’ll let you know when we find what’s wrong with her.”¯
Ze laat mij alleen om terug naar binnen te gaan en verloren loop ik rond in de hal. Overal lopen dokters en nog meer verpleegkundigen, maar mijn gedachten zijn volledig bij mijn dochter. Gelukkig komt op dat moment Jared aangelopen.
“Alyssa!”¯ roept hij. Hij loopt door de gang en ik werp mij huilend in zijn armen. “What’s wrong with her? Did they found something? How did this happen?”¯
“I don’t know”¯, snik ik tegen zijn trui. “She slept a bit restless this morning and then she started crying. It sounded different, her diaper was dry and it wasn’t even time for her bottle yet. Then I felt she was warm so I took her fever. 41,2°C degrees, Jared”¯, zeg ik wanhopig. “I don’t know what’s wrong. She won’t stop crying and now they won’t even let me with her.”¯
“Don’t worry”¯, zegt hij, terwijl hij troostend over mijn rug wrijft. “They’ll do everything they can and I’m sure they’ll tell us something right away.”¯
“But she’s all alone in there.”¯
“We’ll be allowed to go inside soon. Just a little while longer.”¯ Hij wiegt me heen en weer, maar is net zo ongerust als ik. Ja, baby’s hebben een hogere temperatuur, maar 41,2°C is echt ontzettend veel. En zeer gevaarlijk. Ik leun tegen hem aan voor steun en intussen tikt de tijd weg. Ongeveer een kwartier later komen de dokters eindelijk naar ons.
“Doctor”¯, zeg ik snel. “What’s wrong with her?”¯
“She has RSV virus”¯, zegt de dokter. “It’s a virus that makes it looks like she has a cold. She had some trouble breathing, so we put her on a breathing machine to help her. All the crying has made her exhausted. She also has some cramps and slimes. Bad thing about a virus is that we can’t do much about it. She needs to be better by herself. We do want to keep her here, because the fever is so high and we can keep a close eye on her.”¯
“She’s on a breathing machine?”¯ vraagt Jared geschokt. Dit had hij niet verwacht. En ik ook niet, want hij voelt mij trillen in zijn armen. Beschermend trekt hij me dichter tegen zich aan.
“Yes, but it’s only for today. It’s not that she can’t breathe on her own. It’s just helping her, so that she can relax more. We gave her something against the cramps and something to calm down.”¯
“Will she be allright?”¯ vraag ik met een bang hart.
“RSV can last for ten days”¯, zegt hij. “We’ll evaluate the situation every few hours, but it’s something that happens very often with little children. They all recover perfectly. You have no reason to be afraid.”¯
“Thank god”¯, mompelt Jared. “Can we see her now?”¯
“She will be brought to a baby room where they will keep an eye on her, 24/7. Visiting hours are only twice a day, but there’s a big window so you can stay if you want.”¯
“Can’t we see her now?”¯ vraag ik wanhopig. “Just for a little while? Please.”¯
“Yes of course”¯, glimlacht de dokter geruststellend. “I’ll prepare everything to take her in. You just go inside, but don’t be scared. The breathing machine can seem terrifying but it’s not that bad at all.”¯
Hij schudt ons de hand en vertrekt dan om haar opname te gaan regelen. Ik kijk Jared met een angstige blik aan, maar hij drukt een kus op mijn voorhoofd en leidt me naar de deur. Ons kleine meisje heeft ons nodig. Ik stap naar binnen, maar blijf meteen verschrikt staan. De ademhalingsmachine is zo groot en er piept de hele tijd een geluidje. Iana hangt met haar kleine armpje aan een infuus waar een kalmerend middel aanhangt en de verpleegster legt uit dat ze ook een suppo heeft gehad tegen de koorts. Ze laat ons even alleen, zodat we rustig kunnen bijkomen van deze gebeurtenis. Terwijl de tranen nog altijd over mijn wangen druppen, zet ik mij aan de ene kant van haar bedje. Jared plaatst zich aan de andere kant. Ik neem haar handje vast en streel over haar buikje.
“Poor little girl”¯, fluister ik. “Mommy is here. Everything is fine.”¯
Jared begint een liedje te neuriën, omdat ze daar altijd rustig van wordt. Hij wrijft zacht over haar hoofdje, ik over haar armpje, maar intussen neemt Jared mijn hand ook vast. Hij merkt namelijk heus wel hoe fel ik onder de indruk ben. Dat geldt voor hem ook, maar hij wil er ook zijn voor mij. Ik heb hem nodig nu.
“Everything will be okay, honey”¯, fluistert hij zacht tegen me. Ik kijk hem bedroefd aan.
“I hope so, Jared. I wouldn’t survive if something would happen to her.”¯
“If it doesn’t get any better, I will have the best doctors look at her. Don’t worry.”¯
Ik knik en trek mijn neus op. Rustig blijf ik mijn kleine meisje verder strelen over haar wangetje. Ze ligt zo vredig te slapen dat het bijna niet in te beelden is dat ze ziek is. Na een kwartiertje komen de verpleegsters terug om haar naar de speciale kamer te rijden. Met veel pijn in mijn hart kijk ik toe hoe ze de ruimte wordt binnengereden en ik er niet meer bij kan. De tranen stromen weer over mijn wangen en Jared trekt mij tegen zijn borstkas, terwijl hij over mijn rug wrijft.
“It will be okay”¯, herhaalt hij steeds. “She’s strong, just like her mother. Everything will be fine.”¯
Intussen kijkt hij naar hoe zijn kleine meisje tussen andere wiegjes wordt gereden en rustig verder slaapt. Een gevoel van onmacht borrelt in hem op. Hij kan niets meer voor haar doen nu en dat is een vreselijke gedachte. Het duurt even eer ik weer bekomen ben, maar dan neemt hij met mij plaats op een bank. Hij houdt me de hele tijd dicht bij zich en daar heb ik meer dan nood aan.
“Do you think we should call our parents? And Shannon and Julie?”¯
“They will all come here and we can only see her twice a day.. it will be useless”¯, zeg ik zacht.
“But they have a right to know, don’t they?”¯
Ik zwijg even om mijn neus te kunnen snuiten en haal dan mijn schouders op. “I guess they do. But I don’t know if I can call them.”¯
“I’ll do it. Will you be okay? I’ll have to go outside for a moment.”¯
Ik knik, hij kijkt me nog eens onderzoekend aan, maar staat dan toch op. Daarna loop ik opnieuw naar het raam om naar Iana te kijken. Het is vreselijk om haar zo verloren te zien liggen, zonder dat ik haar kan helpen. Maar ik neem aan dat dit het beste is voor haar. Hopelijk kan ik deze nacht bij haar blijven om haar te steunen.
Uren daarna zijn we nog steeds in het ziekenhuis. Jared heeft de hele familie gebeld en iedereen is natuurlijk doodongerust. Hij heeft ze kunnen overtuigen om niet langs te komen, omdat er toch maar twee keer per dag visite is toegestaan. Natuurlijk begrijpt iedereen dat we dan zelf bij haar willen zijn. Met een belofte dat hij iedereen op de hoogte houdt, had hij ingehaakt en was hij terug naar mij gekomen. Ik had hem gevraagd of hij het zag zitten om die nacht in het ziekenhuis te blijven. Jared had getwijfeld. Hoe graag hij ook bij zijn dochter wilde blijven, er was niet veel wat we konden doen en de dokters zouden ons vast op de hoogte houden.
Nu worden we bij de dokter geroepen voor een update.
“Everything is looking fine”¯, stelt hij ons meteen gerust. “The fever has dropped a little, but not enough. We will have to work on that. She’s calm and we’ll take her off the breathing machine tomorrow morning.”¯
“Is it possible for us to stay here tonight?”¯ vraag ik aan hem. “Or just me if necessary?”¯
De dokter kijkt van Jared naar mij en zegt dan: “Miss, I understand you want to be here tonight, but we will take care of her perfectly. There is nothing you can do here. If you go home and sleep well, you will feel better in the morning and I’m sure you can take much better care of her then, then when you sleep here. We don’t have any free beds, so I’m sorry, but I can’t help you.”¯
“Are you sure?”¯ probeer ik nog eens, maar Jared neemt mijn hand en sust me.
“The doctor is right, honey. We should go home and sleep well and then we will be a lot more fit tomorrow then when we will be if we stay here. Iana deserves our best attention.”¯
“But I already spend so little time with her”¯, zeg ik zacht.
“As soon as the fever is lower, you can see her more often”¯, zegt de dokter snel. “But until that happens, she needs to be under our safest observation. Everything is going the way it should, so please don’t worry. We’ll call you as soon as anything changes.”¯
Ik weet dat het geen zin meer heeft om te discussiëren en daarom doe ik dat ook maar niet.
“Can we visit her before we go home?”¯
“Sure”¯, glimlacht hij. “That won’t hurt.”¯
We staan op, schudden zijn hand en gaan dan nog snel even langs bij Iana. Ze slaapt nog altijd en voelt ook al niet meer zó ontzettend warm, al is het duidelijk dat ze nog altijd koorts heeft.
“Sweet dreams, little girl”¯, fluister ik met nieuwe tranen in mijn ogen. “Mommy will come back tomorrow and I’ll think about you all the time. Here’s your bear you love so much.”¯
Ik wil haar net het beertje geven als een verpleegster komt aanlopen om te zeggen dat het beter is als ze zoiets niet krijgt. Vanwege de bacteriën. Ik mag het wel daar laten staan en verweesd omdat ze mij dat weigeren, doe ik dat dan maar. Jared zegt ook nog zacht gedag tegen zijn dochter en dan gaan we naar buiten.
“Can you drive?”¯ vraagt hij bezorgd. Hij had heus wel gemerkt dat ik het niet leuk vond dat Iana haar beertje niet bij haar mocht blijven.
“Yes”¯, antwoord ik nogal afwezig. “I’ll see you at the house.”¯
Ik wandel naar mijn auto, maar hij volgt me. “Be careful, okay? Just follow me.”¯
Ik antwoord er niet op en stap in de auto. Voordat hij bij de zijne is, hoort hij mij wegrijden en in volle vaart vliegt hij mij achterna. Ik rij niet snel, dus eenmaal hij terug achter mij hangt, kan hij goed volgen, maar toch is hij doodongerust. Het gebeurt zelden dat ik zo apatisch reageer. Hij parkeert zijn auto achter mij en volgt mij dan naar binnen.
“Are you sure you are okay?”¯ vraagt hij nogmaals. Mijn aandacht zit echter niet bij hem, maar bij het huis. Het ziet er exact hetzelfde uit als deze morgen. Zelfs mijn emmertje met schoonmaakspullen staat er nog. Ik zie Iana haar kussen in de zetel liggen en ook haar wiegje staat akelig leeg in de kamer.
“No”¯, zeg ik fel. “I’m not alright, Jared! My daughter is in the hospital! And they wouldn’t even let me stay! I’m a mother! I should be with her, but no. It feels like I’ve abandoned her..”¯
Ik laat mij op de zetel vallen en Jared knielt voor mij neer.
“Look at me, honey”¯, zegt hij vastberaden. “You did not abandon her. You did everything you could, everything a mother would do for her child. Besides, she’s so small, she wouldn’t even notice if..”¯
Kwaad onderbreek ik hem: “Of course she would notice if we were there! Yes, she’s only a few months old, but we are the only ones who can calm her down properly. And now she doesn’t even have her favorite teddy bear with her.”¯
Hij wil nog iets zeggen, maar ik sta op. “I’m going to the bathroom”¯, zeg ik zacht. “I need a shower.”¯
Ik laat hem zitten en vertrek zonder om te kijken. In de badkamer aangekomen ontdoe ik mij in een roes van mijn kledij. Het lijkt wel alsof ik vandaag niets anders gedaan heb dan gehuild en ook nu voel ik nieuwe tranen komen. Mijn arme kleine meisje… zo helemaal alleen in dat grote ziekenhuis.. in zo’n onpersoonlijk bedje en zelfs zonder knuffel en zonder ons..”¯
Ik stap in de douche, maar zet mij dan onder in de grote bak neer. Het water druipt over mijn naakte lichaam en ik snik het uit. Het is lang geleden dat ik mij nog zo machteloos hebt gevoeld en dat is duidelijk te merken. Mijn lijf trilt onder de warme stralen. Zo in gedachten verzonken, hoor ik niet dat Jared de badkamer binnenkomt. Hij was bezorgd om me, wat er niet beter op wordt als hij mij zo radeloos in de douche ziet zitten. Het gesnik is duidelijk te horen en zonder erover na te denken, doet hij de deur van de douche open en komt hij bij mij zitten. Zijn schoenen had hij gelukkig wel al uitgedaan.
“What are you doing?”¯ vraag ik met beverige stem.
“You need me”¯, antwoordt hij. “So I’m here.”¯
Hij zet zich in de tobbe, sluit de deur en negeert het feit dat zijn kleren meteen kletsnat zijn. Jared trekt me dicht tegen zich aan en laat me volledig uithuilen. Terwijl het water over ons heen stroomt, wrijft hij over mijn rug. Ik klamp me aan hem vast. Weeral. Ergens schaam ik me, omdat ik normaal net de persoon ben die sterk blijft. Daar is op dit moment helemaal geen sprake van.
Na enkele minuten voel ik mij voldoende gekalmeerd om Jared weer aan te kijken. Zijn gezicht is net zo nat als het mijne en zijn kleren moeten ontzettend zwaar wegen. Maar hij zit hier bij me en kijkt me met een bezorgde blik aan.
“Are you feeling better now?”¯ vraagt hij zacht.
Ik knik en reik naar boven om de kraan dicht te doen. “I’m sorry”¯, zeg ik wat stilletjes. “Normally I’m the one who stays strong, but now look at me.”¯
“You have nothing to be sorry for, honey”¯, zegt hij vol overtuiging. “It’s a pretty serious thing that happened today and it’s normal you’re upset. Let me be the strong one now.”¯
Met aarzelende ogen kijk ik hem aan. “You should take your clothes off. But stay in the shower, otherwise the entire bathroom will get soaked. I’ll carry them to the laundry machine.”¯ Ik stap uit de douche en droog mij gauw wat af, terwijl hij aan de slag gaat. Al zijn kleren worden uitgetrokken tot hij naakt voor me staat.
“Enjoy the water for a minute”¯, zeg ik voorzichtig glimlachend. “You must me cold.”¯
“The water was warm”¯, antwoordt hij, opgelucht dat ik toch wat glimlach. “But okay. Two minutes then.”¯
Hij doet de deur dicht, ik doe gauw mijn slaapkleedje aan en loop dan met de wasmand vol natte kleren naar het wasmachine. Nadat dat allemaal gedaan is, loop ik terug naar boven. Ik blijf even staan voor de kamer van Iana en het is vreemd om te beseffen dat ze er niet is. Maar ik neemt mezelf voor om vanaf nu positief te denken. Ik heb al genoeg gehuild. Met een diepe zucht sluit ik haar deur en ga ik naar mijn slaapkamer. Jared komt net binnen via de badkamerdeur. Met een handdoek is hij zijn haren droog aan het wrijven. Iets wat ik beter ook zou doen.
“Can I have that?”¯ vraag ik. Hij stopt en geeft de handdoek aan mij, zodat ik kan wrijven.
“This reminds me of when we first kissed and I came to your house after you left the party”¯, glimlacht hij. “You really didn’t expect me at all then, did you?”¯
“No, not really”¯, glimlach ik nu ook. “If I knew you were coming, I would have worn something more suiting.”¯
“I thought you looked cute”¯, grijnst hij nu. Ik smijt de handdoek naar zijn gezicht, maar hij vangt ze behendig op. Terwijl ik in bed kruip, gaat hij ze nog snel terug naar de badkamer brengen. Enkele tellen later kruipt hij naast me. Ik nestel me meteen dicht tegen hem. Na twee minuten stilte, vraag ik zacht: “She will be okay, right?”¯
“She will be just as new”¯, antwoordt hij vastberaden. “We’ll go to her as soon as possible tomorrow.”¯
Ik draai me naar hem om. “You’re not going to the set?”¯
“Are you insane?”¯ vraagt hij verontwaardigd. “I want to be with my family now. Besides.. after what the director pulled off today..”¯
Hij vertelt me het hele verhaal en ik luister met stijgende verbazing. “So that’s why it took so long! Thank god that girl was so persistent. We should send her a thank you note or something.”¯
“That’s a great idea”¯, bevestigt hij. “I’ll do that when everything is better with our little girl. And that will be soon.”¯
“Yes”¯, zeg ik nu. “It will be soon.”¯
Jared kust me op mijn haren en ik nestel mij weer dicht tegen hem aan. “Thank you for being so supportive today”¯, zeg ik nog zacht, een geeuw onderdrukkend.
“I’ll do anything for you and Iana, honey”¯, zegt hij serieus. “Of course I’m there.”¯
Ik draai mijn hoofd, zodat ik hem beter kan aankijken en glimlach. “I love you so much.”¯ Zacht kus ik hem op de lippen.
“Good”¯, mompelt hij. “Because I love you too.”¯
Met zijn tedere kussen slaagt hij erin om me te doen ontspannen en na een kwartiertje leg ik mij nog dichter tegen hem aan. De slaap volgt niet veel later.
Reacties:
jezus, je kind dat doodziek is
de nachtmerie van alle ouders, je zou voor minder
gek worden.
Lang leve brutaale diensters
wie weet hoe lang Alyssa daar nog alleen had moeten staan.
Whaaa!!
Wat een te gek hoofdstuk! En zoooo zielig
Je bent echt fantastisch weet je dat?????
Goshh, er zijn geen woorden om te beschrijven hoe goed ik je vind!!
Echt, ik kan heeeel veel van je leren!
Super goed gedaan!! Snel verder hoor!!
xxxxx Nadine