FanFic.nl

Bekoelde liefde

Hoofdstuk 8

Hoofdstuk 8

Jani rende via de achterdeur het huis in en ging via de bijkeuken naar een hal die naar de andere trap naar boven leidde. Ze wilde niet dat iemand haar in deze staat zag. Ze rende de trap op en door een lange gang. Ze gooide de deur van haar kamer open en liet zich snikkend op haar bed vallen.

Hij hield niet van haar…

Had hij dan ooit wel om haar gegeven? Had hij haar niet gewoon gebruikt? Had hij haar gezien als een speeltje? En dan te bedenken dat…

Dat ze met hem naar bed was geweest…

Dat ze haar maagdelijkheid aan zo´n zak had geschonken…

Dat ze hem iets had gegeven, dat ze nooit meer aan iemand anders kon geven…

En hij… hij zette haar gewoon aan de kant, alsof het niets voor hem had betekend.

Ze was nog nooit zo verdrietig geweest. Na een kwartier hoorde ze de deur van haar kamer opengaan.

“Jani! Wat is er?”�

Het was Mitch. Hij ging op haar bed zitten en trok haar tegen zich aan. Ze klampte zich aan hem vast.

“Hij… hij…”�

“Shh… huil maar even.”� Hij streelde haar haren.

Ze snikte in zijn shirt. Oh God, wat zou ze toch moeten zonder haar broer. Ze probeerde het opnieuw. “Hij… hij heeft m-me afgewezen.”�

“Hn…”� Mitch hield haar wat steviger vast. “Dan is hij je niet waard.”�

“Denk je?”� Ze werd wat rustiger. Ze veegde haar tranen weg met haar hand.

Mitch glimlachte naar haar. “Natuurlijk. Hoe durft hij eigelijk.”�

Ze glimlachte terug. “Dank je, Mitch.”�

“Weet je wat je zou moeten doen?”� Hij grijnsde plotseling. Die manier van grijnzen, betekende dat hij wat van plan was.

“Hmm?”�

“Je laat je de komende weken zo min mogelijk zien en zorgt ervoor dat je er tegen het einde van de vakantie geweldig uitziet. Wedden dat hij spijt krijgt?”�

Jani kon het niet helpen, maar ze moest erom giechelen.

“En je hoeft het ook niet voor hem te doen, maar voor jezelf.”� Mitch grinnikte.

“Waarom niet. Oké, wat moet ik doen?”�

In de weken die volgden werkten Jani en Mitch samen een fitnessprogramma af. Jani sliep veel, ging onder de zonnebank, at gezond en probeerde zo weinig mogelijk aan Seto te denken. Het verbaasde haar dat het nog lukte ook. Tegen het einde van de vakantie zag ze er zo goed uit dat het net leek alsof ze net terug was gekomen van een lange vakantie.

Mitch had haar uiteindelijk aan het praten gekregen en ze had hem het hele verhaal verteld. Hij zei dat hij met Seto zou gaan praten, tenminste dat zou hij proberen. Jani had het eigelijk liever niet. Ze kende haar broer wel langer dan vandaag en ze wist dat hij, op zijn tijd, van een fikse partij knokken hield. Mitch was pissig terug gekomen, maar zonder een schrammetje of een blauwe plek.

Jani zag de gebouwen vanuit de auto voorbij flitsen. Ze slikte en keek naar Mitch, die achter het stuur zat. Hij staarde grimmig voor zich uit.

“Mitch?”�

“Hn?”�

“Kijk niet zo boos. Je lijkt wel een buldog.”�

“Dank je.”� Mitch´ sarcasme kon grenzen aan dat van Seto.

Jani rolde met haar ogen. “Straks schrik je, je klasgenoten af.”�

“Net wat ik nodig heb.”�

Jani trok een wenkbrauw op. “En dat zorgt er niet voor dat je anders gaat kijken?”�

“Nee.”�

“Waarom ben je eigelijk boos?”�

“Hn…”�

“Mitch?”�

Mitch wees met zijn duim in haar richting. Of naar iets naast haar. Jani keek weer uit het raam en zag een blauwe cabriolet naast hen optrekken. Seto Kaiba zat achter het stuur. Jani´s ogen vielen zowat uit hun kassen. Hij leek heel relaxed. ´Verdomme, die gast ziet er te sexy uit.´ Jani draaide zich weer in Mitch´ zijn richting.

“Als je zo blijft kijken, krijg je een klap van me!”�

“Als je zo naar hem blijft kijken, raak je nooit over hem heen.”�

Jani zuchtte en draaide haar hoofd van haar broer weg. Ze kreunde inwendig, toen ze zich realiseerde dat de blauwe cabriolet nog steeds naast hen reed. Mitch nam de volgende afslag en algauw kwam de universiteit in zicht.

Zodra Jani uit de auto was, sloeg ze Mitch op zijn achterhoofd.

Hij keek haar woest aan. “Waar was dat voor?”�

Ze trok een wenkbrauw op. “Je ziet er nog steeds uit als een buldog.”�

Hij gromde en stampte weg. Jani gooide haar handen in de lucht, hees haar tas over haar schouder en volgde hem.

Jani´s klasgenoten waren stuk voor stuk aardig en ze vond het leuk dat ze bij Joey in een aantal colleges zat. Mitch zat op dezelfde opleiding als Seto en dus ook in dezelfde klas. En Tristan was ook op de universiteit.

In de pauze kwam hij op Jani af. Ze zat buiten op een bankje.

“Jeetje, wat zie jij er goed uit zeg!”� zei hij grijnzend.

Ze grinnikte. “Dank je.”�

Ze was Seto een keer tegen gekomen op de gang en ze had gezien dat hij haar vanuit zijn ooghoeken had opgenomen. Het eerste deel van haar plan was voltooid.

“Ik heb je de laatste weken niet meer gezien,”� zei Tristan, terwijl hij naast haar ging zitten.

“Kan kloppen. Ik ben eigelijk alleen maar thuis geweest. Ik…”�

Ze kwam niet verder, want Joey kwam aanrennen. “Jani… Je moet komen…”�

“Wat is er?”�

“Mitch.”�

Jani stond op en rende achter Joey aan. Tristan volgde hen.

Op het plein voor de universiteit was een groep studenten in een cirkel gaan staan. Er werd geschreeuwd en plotseling vreesde Jani het ergste. Ze wrong zich door de menigte heen. Mitch en Seto rolden als kleine kinderen vechtend over de grond.

Jani voelde een enorme woede opkomen. “Mitchiru Hoirito! Idioot! Ga van hem af!”� riep ze kwaad.

Ze greep Mitch z´n schouders en trok hem van Seto af, die haar broer nog een klap in zijn gezicht gaf.

Mitch verzette zich en gooide zijn zusje van zich af. Hij vloog Seto opnieuw aan.

“Zak!”� schreeuwde hij.

Jani voelde zich hulpeloos. Ze was niet sterk genoeg om ze uit elkaar te halen en Mitch ging compleet door het lint. Joey sprong naar voren en greep Mitch vast. Jani greep haar kans toen Joey hem bij Seto vandaan hield. Ze sloeg haar broer zo hard ze kon in zijn gezicht.

“Wat mankeert jouw in Gods naam?”� vroeg ze kwaad.

Mitch keek haar fel aan. “Je hoeft me niet te slaan. Ik ben geen klein kind meer.”�

“Zo gedraag je, je anders wel!”�

“Ik ben het zat dat je, je door hem op je kop laat zitten, Jani.”� Mitch´ stem werd zachter. “Hij is het niet eens waard.”�

Jani zuchtte. “Dit slaat nergens op.”�

“Inderdaad.”� De stem van een van de leraren klonk over het plein.

De uren die volgden waren een hel. Ze werden alledrie meegenomen naar de directeur. Mitch had nog geprobeerd zijn zusje eruit te praten, maar de directeur had erop gestaan dat zij ook kwam.

Jani moest samen met Seto voor het kantoor wachten, terwijl Mitch een standje van de directeur kreeg.

Seto stond tegen de muur geleund, met zijn armen voor zijn borst gekruist.

“Wat is er eigelijk gebeurd?”� vroeg ze.

Seto keek haar aan. “Ik vroeg of hij aan de kant wilde gaan en hij ontplofte.”�

“Hmm…”� Jani haalde een hand door haar haren. Ze ging staan en haalde uit haar zak een papieren zakdoekje. Ze ging voor hem staan. Hij keek haar waarschuwend aan toen ze met haar vingers zijn kin aanraakte.

Ze depte het bloed van zijn lip en glimlachte. “Die zal dik worden.”�

“Hn…”�

Het voelde goed om zo dicht bij hem te zijn. Ondanks de gebeurtenissen van daarnet, hing er een soort van ontspannen sfeer tussen hen.

“Mitch was de hele ochtend al chagrijnig,”� zei ze zacht. “Eigelijk het hele weekend al.”�

Ze depte opnieuw wat bloed. Ze keek naar hem op. Ze realiseerde zich dat zijn mond nu wel heel dicht bij de hare was. Zijn ogen waren zo intens, zo diep… Ze zou in die blauwe poelen kunnen verdrinken.

Het ging bijna als vanzelf… Op het moment dat zijn lippen de hare raakten, sloot ze haar ogen. Het kon haar niets schelen dat zijn onderlip nog steeds bloedde, en hem maakte het blijkbaar ook niets uit. Hij handen gleden over haar rug naar haar middel, waar hij ze liet rusten. Jani sloeg haar armen om zijn nek.

God, wat had ze hier naar verlangd. Haar knieën knikten, toen zijn tong haar mond in gleed. Ze verstevigde haar greep op hem. Een van zijn handen kwam omhoog en gleed door haar haren.

De omgeving vervaagde en het enige wat nog telde waren Seto en zij. Ze gingen zo in elkaar op, dat ze de deur niet hoorden opengaan. Iemand schraapte zijn keel.

Seto trok zich terug en keek naar de deur. Mitch stond in de deuropening. Jani bloosde. Seto liet haar los en liep het kantoor binnen. Hij deed de deur achter zich dicht. Mitch ging naast haar staan en keek haar aan. “Ik ben een week geschorst en pap wordt gebeld. Hij vermoord me.”�

Jani trok een wenkbrauw op. “Dat is je eigen schuld.”�

“Hn…”� Hij zuchtte. “Het spijt me.”�

“Het is oké.”� Ze lag haar hand op zijn schouder.

Plotseling grijnsde hij. “Maar wat waren jullie aan het doen?”�

Jani bloosde opnieuw. “Kon je dat niet zien?”�

Mitch grinnikte. “Betekend dit dat jullie weer wat hebben?”�

“We hebben niet echt gepraat,”� zei ze zacht.

Ze schrok op toen de deur weer openging. Seto liep het kantoor uit en keek Mitch kwaad aan. Jani liep langs Seto naar het kantoor. Zijn vingers raakten even de hare in een subtiel gebaar. Ze keek om en haar ogen ontmoeten de zijne. Ze glimlachte naar hem en trok toen de deur achter zich dicht.

De directeur zat achter zijn bureau en nam haar op over het randje van zijn bril op. “Juffrouw Hoirito.”�

Jani ging zitten in de stoel voor het bureau. “Ja?”�

“Wat is jouw aandeel in deze vechtpartij?”�

“Ik heb Mitch geslagen… Maar dat doe ik wel vaker.”�

“Hmm… en waarom?”�

“Om hem tot de orde te roepen.”� Jani schoof wat ongemakkelijk haar stoel.

“Je broer zei, dat de vechtpartij iets met jou te maken had, maar dat het niet de directe aanleiding was. En meneer Kaiba zei iets heel anders,”� zei de directeur.

´Oh dank je, Mitch.´ Jani rolde met haar ogen.

De directeur schraapte zijn keel en Jani zocht naar een antwoord.

“Ik zou het eigelijk niet weten. Waarom zouden ze om mij vechten?”� Jani glimlachte.

De directeur trok een wenkbrauw op en plotseling kreeg Jani het gevoel dat hij haar en Seto had zien zoenen. ´Oh jee.´

“Ik reken erop dat dit niet meer gebeurd. Je komt ervan af met een waarschuwing. Er wordt hier niemand geslagen, zelfs niet als het je eigen broer is.”�

Jani stond op en maakte een kleine buiging. “Dank u.”�

Ze draaide zich om en liep het kantoor uit. Mitch stond haar op te wachten. Seto was nergens te bekennen. Toch glimlachte ze… tenslotte had Seto haar gekust… dat was meer dan ze had durven hopen…

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-

Laat een review achter,

-xxx- Kimberley

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.