FanFic.nl

The goblit of fire together

Theodoor Noot (5)

Draco liep ijsberend heen en weer. Na iedere drie meter draaide hij zich met een ruk om, zijn gedachtes maalden door elkaar.
Theodoor die achter het bureau van Draco zat, zuchtte nadrukkelijk.
“Stop daar eens mee, zenuwpees”�, zei hij geërgerd.
Draco keek op en gang op zijn bed zitten.
“Je zou natuurlijk kunnen gaan-,”� begon hij.
“Ik ga NIET!”� onderbrak Theodoor hem.
“Laat me eens uitpraten. Je weet niet wat ik ga zeggen.”�
Voordat Draco verder ging, keek hij zijn kamer rond. De muren waren zwart met zilver waar een grote banier van Zwadderich hing.
“Als je niet gaat, dan wordt je van school gestuurd”�, mijmerde hij.
“Ja, maar dat kan me niks schelen. Dan ga ik naar een andere toe.”�
Draco trok een wenkbrauw op. “En Patty dan?”�
Er kwam geen antwoord. Draco keek om naar Theodoor die de andere kant op was gaan kijken. Hij wist hoeveel respect hij voor Patty had. Dat was bij geen enkel ander meisje het geval.
“Zou jij je van school laten trappen en het risico lopen dat je Patty niet meer ziet?”�
“Waarom wil je zo graag dat ik naar die- die mensen ga?”� grauwde Theodoor die pissig begon te worden.
Ja, waarom wilde hij dat eigenlijk? Draco wist het antwoord eigenlijk al. Theodoor boezemde angst in bij een hoop leerlingen. Wanneer zijn ogen zwart begonnen te worden, wat best vaak gebeurde gezien Theodoor’s opvliegende karkater, dan vluchtte de meeste weg. Slechts enkele griffoendors bleven dan, maar die kwamen dan vaak in de ziekenzaal. Draco wist daarbij iets wat anderen niet wisten, buiten Patty dan. Patty was de enige die hem eruit terug kon halen voor er iets ergs gebeurde. Een enkele aanraking of een zacht gefluister was al genoeg. Ook was Theodoor de enige jongen van zijn jaar waarmee een normaal, serieus gesprek mee te voeren was. Korzel en Kwast waren er te dom voor en Zabini wilde het alleen over meisjes hebben en wie hij wel zou willen nemen.
“Ik wil niet dat je van school weggaat. Het zal saai worden zonder jou”�, zei Draco.
Theodoor grijnsde. “Ik wist niet dat ik zo belangrijk voor je was.”�
“ Ha ha ha, heel grappig”�, zei Draco sarcastisch. “Je weet best dat er met de anderen niet te praten valt. En Patty zal je missen.”� Hij wist niet of dit waar was, maar dit zou helpen ervoor te zorgen dat hij toch ging.
En inderdaad, bij het laatste wat Draco zei was Theodoor overstag gegaan. Al jarenlang hield hij van het kleine meisje. Zij was de enige die hij niet zou mishandelen. Dat zou hij niet over zijn hart kunnen verkrijgen.
“Oké ik zal wel gaan”�, zuchtte Theodoor, “ik zal maar eens naar huis gaan. Die viavia ligt daar nog.”�
“Beloof me alleen een ding”�, zei Draco tegen de rug van zijn vriend.
Theodoor draaide zich weer om. “Wat?”�
“ Als je bij die Wezels bent, vervloek ze dan gelijk.”�
“Zo ken ik je weer”�, grijnsde Theodoor en gaf een klap op de schouder van de witblonde jongen.
De twee vrienden waren apart m te zien. Ze waren ongeveer even groot, beiden erg knap. Alleen de een had donker haar en rode ogen en de ander had licht haar en lichtgrijze ogen. Ze waren hetzelfde, maar toch anders.

“PA”�, riep Theodoor.
Theodoor’s vader zou voor Devon gaan zorgen die dag. Hij wist niet hoe lang het zou duren bij de Wemels.
Leonardo kwam de kamer binnengelopen. In zijn linkerhand hield hij een met bloed bevlekte bijl en zijn gewaad zat onder hetzelfde rode bloed. Theodoor keek naar de uitmonstering waarin zijn vader binnenkwam.
“Die bijl daar hou je uit de buurt van Devon”�, zei Theodoor met een waarschuwende toon in zijn stem.
Leonardo keek even sip, maar bracht de bijl toch weg. Kapleng. Zo te horen had hij hem in de houten tussenschot geslagen.
“Kun je nou nooit eens iets normaal opruimen?”� riep Theodoor geërgerd.
“Nope, dat kan niet”�, riep zijn vader standvastig terug.
“Als je Devon maar heel laat. Doei.”� Theodoor draaide zich om en liep naar de deur. In de deurpost bleef hij even staan.
“Vergeet niet om hem eten te geven.”� Daarna liep hij weer verder naar de kast waar hij de liniaal had neergelegd.

Theodoor kwam neer op een heuvel. Het keek uit naar een krot van, wat zou het zijn? 5 verdiepingen hoog? Die voor honderd procent zeker omhoog werd gehouden door middel van toverkracht. Daar zullen die Wezels zeker wonen, dacht hij schamper. Hij klopte wat vuil van zijn gewaad, het was zijn beste gewaad die hij had aangedaan om te laten zien dat hij beter was als die bloedverraders, en liep met lijzige passen naar beneden.
Op het erf aangekomen struikelde de jongen bijna over een paar loslopende kippen. Hij keek het erf rond. Ook al waren die mensen arm, dan konden ze toch nog wel opruimen? De tuin zag er niet uit. Na de ergste walging te zijn bekomen, klopte Theodoor met een vies gezicht op de deur. Drie keer bonsde hij op het hout. Daarna pakte hij zijn toverstok om zijn hand, waarmee hij op de deur had gebonsd, schoon te maken. “Sanitato.”�

Reacties: