Hoofdcategorieėn
Home » Yu-Gi-Oh! » Bekoelde liefde » Hoofdstuk 9
Bekoelde liefde
Hoofdstuk 9
Hoofdstuk 9
Seto was drie dagen geschorst. Drie dagen… allemaal door Mitch. `Je wordt bedankt.´
Hij zat in zijn thuiskantoor te werken. Nou ja, drie dagen werken zou hij niet erg vinden, maar het feit dat hij, Seto Kaiba, geschorst was, dat was wel erg. Wat moesten de andere studenten nou wel van hem denken? Nou ja… hij was niet degene die was begonnen.
Maar goed, hij had er een soort van probleem bij.
Hij had Jani gekust, terwijl hij haar een aantal weken geleden had afgewezen. Hij was een stomme idioot die zich niet kon beheersen… Ja, zoiets. Zijn gedachten waren een chaos en hij kon niet helder denken.
Met een zucht stopte hij met typen en leunden met zijn ellebogen op zijn bureau. Hij wreef met zijn vingers over zijn slapen. Hij voelde hoofdpijn opkomen.
Na zijn gesprek met de directeur was hij meteen naar huis gegaan. Hij had niet op Jani gewacht, omdat hij wilde nadenken. Maar van dat denken was weinig terecht gekomen. Toen hij thuis kwam, was hij meteen gaan werken. Hij besloot dat hij zijn gedachten moest ordenen.
Hij leunde achterover in zijn stoel en sloot zijn ogen. Hij wist dat hij echt met Jani moest praten, anders zou hij over een week nog steeds niet helder kunnen denken. Voorlopig moest hij dat gesprek zien te ontlopen. Hij wilde dat ze naar hem toekwam, omdat hij niet met Mitch in één huis wilde zijn. Hij had geen zin in een ander vechtpartijtje en Jani had gelijk gehad. Mitch was kinderachtig geweest, maar hijzelf ook.
Hij maakte zijn bovenste bureaulade open en haalde het sieradendoosje eruit. Hij maakte het open en haalde er een zilveren armband uit. Er hingen een aantal bedeltjes aan. Hij had Jani de armband gegeven voor haar achttiende verjaardag. En ook de armband had ze naar hem opgestuurd in de doos, met de andere cadeaus.
De geur van haar parfum zat nog steeds aan de armband. Toen hij haar had gekust, had ze net zo geroken.
Hij schrok op uit zijn gedachten, toen er op de deur werd geklopt. Hij stopte de armband in zijn zak en schoof de lade dicht.
“Ja?”¯
De deur ging open. Marie glimlachte naar hem. “Juffrouw Hoirito vraagt naar u, Kaiba-sama.”¯
“Hn…”¯ Seto stond op en ging voor het raam staan. “Laat haar maar binnen.”¯
“Zal ik haar hierheen brengen?”¯
Hij knikte en hij hoorde de deur dichtgaan. Het gesprek zou er eerder zijn. Jani was enorm slim en ze had er altijd een idee van hoe hij zou handelen. Blijkbaar had ze bedacht dat hij Mitch uit de weg zou gaan en dat, als ze met hem wilde praten, ze naar hem toe moest komen.
Seto schoof zijn handen in zijn zakken. Zijn vingers sloten zich om de armband. Hij staarde naar buiten en vroeg zich af wat hij tegen haar zou zeggen. Hij moest eerlijk tegen haar zijn, maar over zijn gevoelens praten was hem nooit gemakkelijk af gegaan. Het liefst hield hij zijn gevoelens voor de buitenwereld verborgen.
De deur ging open. Hij draaide zich niet om. De deur ging weer dicht.
“Seto…”¯ Haar stem was zacht.
“Hn.”¯
Ze ging naast hem staan en raakte zijn arm even aan. Hij keek naar haar vanuit zijn ooghoeken. “Ik had je niet zo snel hier verwacht,”¯ zei hij.
Ze glimlachte. “Mijn vader liep te tieren.”¯
Hij keek haar geamuseerd aan. “Tegen jou?”¯
“Een beetje. Maar hij was echt pissig op Mitch.”¯ Ze giechelde even.
Seto keek weer naar buiten. Jani lag haar hand op zijn schouder. “Seto, waarom wees je me af op het feestje?”¯
Er klonk een vreemde kwetsbaarheid in haar stem door. Seto haalde zijn handen uit zijn zak en keek naar de armband die in de palm van zijn hand lag. Hij zuchtte. “Omdat… Ik het zat ben om jaloers te zijn.”¯
Jani keek hem niet begrijpend aan. “Wat bedoel je?”¯
“Ik wil je niet meer pijn doen, dan ik al heb gedaan.”¯ Hij draaide zich naar haar toe.
“Maar…”¯
Hij legde haar het zwijgen op, door zijn wijsvinger tegen haar lippen te drukken. “Mijn jaloezie heeft ons uit elkaar gedreven, en ik wil dat niet nog eens laten gebeuren.”¯
Ze knipperde met haar ogen en Seto besefte dat ze haar best deed om niet in tranen uit te barsten. “Dus… dus je hebt al die tijd gedaan alsof je me niet meer wilde?”¯
Hij glimlachte wrang en knikte. Ze raakte met haar vingers zijn wang aan. “Je bent een idioot.”¯
“Misschien.”¯
Ze onderdrukte een snik. Hij nam haar hand in de zijne en legde de armband erin. Ze keek ernaar. “Je hebt hem bewaard.”¯
“Natuurlijk. Zoiets gooi ik niet weg.”¯ Hij zweeg even. “Ik… ik wil die jaloezie eerst onder controle krijgen, voordat we het opnieuw proberen.”¯
Ze keek hem ongelovig aan. Haar vingers sloten zich om de armband. “Dus je wilt nu niet met me verder?”¯
Hij schudde zijn hoofd. “Nee. Maar wil je me beloven dat je op me wacht?”¯
Er rolde een traan over haar wang. Tenslotte zuchtte ze. “Ja, ik zal op je wachten.”¯
Hij trok haar naar zich toe en kuste haar. Ze klampte zich aan hem vast. Zijn vingers streelden haar haren en gleden over haar rug naar haar heupen. Tenslotte trok hij zich terug. Ze drukte haar gezicht tegen zijn borst. Hij hield haar vast, wetend dat hij haar een hele tijd niet zou kunnen aanraken. Maar, ze wist nu dat het allemaal wel goed zou komen.
“Ik… ik ga zo naar huis.”¯ Haar stem was gesmoord.
“Hn…”¯ Hij kuste haar op haar voorhoofd. Hij hoorde haar zuchten. Ze maakte zich los uit zijn omhelzing en deed een stap bij hem vandaan.
Ze keek hem aan. “Ik zal je missen,”¯ fluisterde ze.
Hij lag zijn hand tegen haar wang. “Ik jouw ook.”¯
Ze kuste hem voor de laatste keer en liep toen het kantoor uit. Toen de deur achter haar dichtviel, voelde Seto zich enorm opgelucht. Het zou allemaal goed komen, daar was hij van overtuigd. Hij ging weer aan zijn bureau zitten en ging verder met zijn werk.
Hij sliep die nacht voor het eerst weer eens goed. De drie dagen die volgden werkte hij alleen maar. De vierde dag mocht hij zich weer op de universiteit vertonen. Toen hij de gang door liep voelde hij de ogen van alle studenten die hij passeerde in zijn rug prikken. Zijn ogen vernauwden zich en hij keek chagrijnig naar zijn medestudenten. Hij sloeg linksaf en liep naar zijn locker. Hij maakte hem open en gooide er een stapel boeken in.
Plotseling hoorde hij Jani´s stem. Hij keek om en zag dat ze lachend bij Tristan op zijn rug sprong. Dit zorgde ervoor dat zijn humeur nog slechter werd. Totdat Jani omkeek. Ze grijnsde plagend naar hem. Oh, dus zo speelde ze het spelletje. Seto grijnsde even.
Ze daagde hem uit. Ze daagde hem uit om zo snel mogelijk bij haar terug te komen. Maar ze zouden dit spel op zijn tempo spelen, besloot hij. Hij liep de gang door en passeerde het duo, zonder ze een blik waardig te gunnen. Hij moest zich inhouden om niet te grijnzen toen hij Jani verontwaardigd hoorde zuchten.
Hij zou haar ook uitdagen…
De dagen leken voorbij te kruipen. Seto was er nu aan gewend dat Jani veel met Tristan omging en ze had dat ook door. Dus… Begon ze overmatig veel met Joey om te gaan. Seto moest een vlaag van woede onderdrukken toen hij daarachter kwam. Alles was beter dan die hond!
Joey en Tristan ondernamen allerlei leuke dingen met Jani. Zo ving Seto, op een morgen een gesprek op over een bezoek aan een pretpark. Toen hij niet meer reageerde op Joey’s aanwezigheid, sloot Jani vriendschap met andere jongens.
Het verontrustte hem een beetje. Ze had hem dan wel beloofd dat ze op hem zou wachten, maar ze zou best verliefd kunnen worden op een ander. Hij moest huiveren bij de gedachte. Toch droeg ze haar armband weer.
Seto deed zijn best om zijn jaloezie onder controle te krijgen, en het lukte hem ook steeds beter. Op een gegeven moment, maakte het hem niet meer uit met wie Jani stond te praten.
Hij besloot dat hij er klaar voor was. Er was ondertussen al een maand verstreken en hij moest zich inhouden om haar niet midden in de school te kussen. Hij moest met haar gaan praten…
.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.
Oeh… benieuwd?? Hehe…
Laat me weten wat je denkt. Seto was wel een beetje ooc… maar goed…
Als jullie het maar goed vinden :-D
x Kimberley
Reacties:
Sorry, voor late reactie!
Kon een hele tijd niet inloggen, sorry!
Weer een super hoofdstuk, snel verder...
Gr. Iloveanime