FanFic.nl

Hogwarts ' adventures

It 's not what you think

De verweer tegen de zwarte kunsten klas was voor de elegenheid gevrijwaart van alle bureau 's en kasten.
Er waren zes kerstbomen neergezet die versierd waren met zilveren sterren en bewegende engeltjes.
Ook de muren waren versierd met sterren, slingers en hulsttakken.
De professor had er in ieder geval veel tijd in gestoken om alles tot in de puntjes af te werken.
De enige twee tafels in de zaal stonden vol met de lekkerste dingen en liters pompoensap en George kon het natuurlijk niet laten om meteen een van de hartige taartjes te nemen.
' Wil jij je wel eens inhouden? Slokkop. '
' Wat wil je? Ik heb vandaag nog niet kunnen eten. ' Antwoorde hij met volle mond.
' Je bent hoopeloos. ' Zuchte ze teder voor ze een kus op zijn wang drukte.
Maar toen ze al dat lekkere eten zelf zag moest ze toeeven dat het water haar ook in de mond liep.
Toen professor Slakhoorn de aandacht van iedereen trok om een kleine speech te kunnen houden nam ze van de verwarring gebruik om ook snel iets in haar mond te stoppen.
' Betrapt. ' Fluisterde George plagend in haar oor.
' Hou je kop.' Fluisterde ze plagend terug.


Professor Slakhoorn 's speeche 's waren al legendarisch omwille van hun lengte en vandaag had hij die reputatie jammer genoeg alleen maar waar gemaakt.
Meer dan een uur had hij nodig gehad om iedereen te verwelkomen en om hen duidelijk te maken hoe mooi deze avond wel niet was en hoe blij hij wel niet was dat iedereen voltalig was en bla bla bla.
' En als laatste wil ik jullie nog zeggen dat, geniet van de avond en laat het eten jullie smaken. '
' Eindelijk. ' Mompelde Elena opgelucht. ' Ik begon er even voor te vrezen dat je werkelijk kon sterven van verveling. Na zo een beproeving hebben we echt wel een glas pompoensap verdiend. Denk je ook niet? '
Iedereen was het er mee eens.
Ze liepen terug naar de tafel waar ze zichzelf rijkelijk bedienden met eten en drank.
Daarna ging iedereen zo een beetje zijn eigen weg.
Aangezien Garreth Luna van Harry zowaar had afgepakt ging die in zijn eentje het feestgeruis in terwijl Garreth en Luna verdiept waren in een gesprek over iets wat leek te gaan over Kreukelhoornige Snotifanten leek te gaan.
' Wat zijn dat nu weer? ' Vroe ze verbaast aan George.
' Geen flauw idee. Een wezen dat alleen maar in de fantasie wereld van haar en haar vader blijkt te leven.'
Vreemd genoeg luisterde Garreth met de nodige interesse naar wat ze te vertellen had.
Het was haar al vaker opgevallen dat haar broer wel een gezonde interesse in de jone vrouw bleek te hebben.
Geen idee hoe maar het meisje dat haar staf altijd achter haar oor droeg en juwelen van boterbier doppen droeg had haar broer 's aandacht getrokken.
Een klein orkest liep de zaal binnen en zette de eerste noten in.
' Dansen? ' Vroeg George terwijl hij zijn hand al uitstak.
' Graag. ' Lachte ze terwijl ze haar hand in de zijne leggde.
Ze liepen de dansvloer op en zodra de muziek echt in beweging kwam sloeg hij zijn arm om haar middel en lieten ze zich meedrijven door de muziek.
Na een bepaalt moment hoorden ze een sein waarop het tijd was om van partner te wisselen.
Nog steeds onder de indruk za Elena niet dat ze recht in de armen liep van Kyle.
Ze kon haar frustratie maar amper voor hem verbergen.
' Kan het iets enthousiaster alsjeblieft? '
' Dit heb je zo geregeld, niet? '
' Ik moest wel, je ontloopt me nu al een hele avond. Houd je liefje je soms aan de leiband? '
' Als je nog steeds van plan bent om het goed te maken moet ik je zeggen dat dit niet de goede manier is. ' Sisste ze dreigend.
' Ik krijg niet eens de kans om met je te praten. Je maakt het me ook niet makkelijk. '
' Heb jij het me ooit makkelijk gemaakt? '
Ze lachte toen ze zijn geschokte gezicht zag.
' Touché. ' Moest hij toegeven.
En tot haar opluchting was het toen weer de tijd om te wisselen en liep ze weer in de armen van George.
' Was het leuk? ' Vroeg hij duidelijk jaloers.
' Wat? Dat meen je niet. ' Antwoorde ze beledigd.
' Als jij het zegt. '
De zin om te dansen was bij beiden over dus verlieten ze de dansvloer om nog wat drinken te halen.
Daar vonden ze tot hun grote verbazing Hermelien die zich verstopt had achter een gordijn.
' Wat doe jij hier? '
' Magnus. ' Antwoorde ze geërgerd. ' Hij probeert me nu al een hele avond te zoenen. Ik raak maar niet van hem af. '
' Waar zat je ook met je gedachten toen je toestemde om met die idioot mee uit te aan? '
' Laat dat gepreek maar achterwege...Nee hé, dek me alsjeblieft. '
Ze dook weer we achter het gordijn, net op tijd om Magnus te ontwijken.
' Hebben jullie Hermelien gezien? '
Elena deed even of ze over deze vraag moest nadenken.
' Als ik me niet vergis heb ik die vijf minuten geleden naar buiten zien gaan. Ze zei iets over naar het toilet gaan. '
' Welk toilet? Op deze verdieping zijn er zo vele. '
Ze haalde haar schouders op.
' Het is niet dat ik haar bleef uithoren. En het is ook niet mijn probleem dat jij je vriendin niet kan bijhouden. '
' Daar geniet je vast van. Niet iedereen kan zijn liefje van ver ruiken, vuile wolf. '
' Rustig jij. ' Kwam George tussenbeide.
' Juist ja, onze grote dierenvriend. Ik had altijd omzag voor jou en je broer. Maar dat je op haar valt. '
' Als ik liefdesadvies wil vraag ik het wel aan iemand die er verstand van heeft. En nu wegwezen. '
Even leek het er op dat de kerel moeilijk wou blijven doen maar leek toen van gedacht te veranderen en liep de zaal uit.
' Dank je. ' Riep Hermelien toen ze lang hen liep.
' Je hebt nooit gezecht dat ze zo gemeen tegen je deden. '
' Enkele idioten als hij. Maar daar kan wel mee om. '
De rustige dansen waren officieël voorbij en dit maal werd er een stevig nummer ingzet.
De kriebels om te dansen kwamen terug.
Enthousiast liepen de twee de dansvloer op.



Het was al laat in de avond en Elena beon zich misselijk te voelen door de warmte.
' Ik denk dat ik even buiten ga. ' Waarschuwde ze George.
' Moet ik mee gaan? '
' Nee hoor. Het is maar voor even. '
Ze trok snel een jas aan en liep naar het balkon.
Tot haar grote opluchting was ze er alleen, de rust zou haar wel goed doen.
Niet dat het geen leuk feestje was maar er was zo veel volk dat ze er bij momenten claustrofobisch van werd.
' Ik dacht wel dat ik je hier kon vinden.' Klonk plots de laatste stem die ze wou horen achter haar rug.
' Wil je dat ik een straatverbod aanvraag, ' Riep ze nu echt wel kwaad.
Kyle leek niet onder de indruk te zijn.
' Weet je nog het feestje bij Lisa? Onze eerste kus? Het was net op zo een balkon als dit. '
' Juist ja. Het was zo koud dat ik een week met griep in bed moest blijven liggen. '
' Is dat alles wat je er je van kan herinneren? Wat jammer. '
Hij liep om haar heen als een roofdier om zijn prooi.
Ze kreeg er de kriebels van.
' Het ziet er naar uit dat het niet meer dan dat voor mij betekende. ' Antwoorde ze uitdagend.
Kyle 's blik gleed van haar naar iets achter haar, en toen weer naar haar.
' Het betekende wel meer voor jou, El. Dt weet ik gewoon. '
' Kyle, hou op dit begint echt vervelend te worden. '
' Je moet het je gewoon herinneren. Dan weet je gewoon dat wij bij elkaar horen.
' O ja? En hoe wil je dat dan doen? '
Even keek hij weer naar een plak achter haar, alsof hij iets aan het afwachten was.
' Daar is maar een manier voor.'
Voor ze besefte wat hij bedoelde had hij zijn ene arm om haar middel geslagen en met zijn andere hand trok hij haar hoofd naar zijn mond en kuste haar vurig.
Verbaast als ze was duurde het even voor ze kon reageren.
' Elena? '
Iedere spier in haar lijf verstrakte toen ze George 's stem hoorde.
Bang draaide ze zich om, de manier waarop hij daar stond, met hangende schouders, twee flesjes boterbier in zijn handen.
' Het zou maar even duren hé? ' Siste hij dreigend.
' Dit is niet wat het lijkt, George. Ik ...Ik wou...'
' Je wou dit niet zeker. En je kon niet eens wachten tot ik weg was.'
De twee flesjes keilde hij oedend tegen de grond.
' George...George luister alsjeblieft. '
' Maar goed. je krijgt je zin. Ik zal jullie twee geen duimbreed meer in de weg leggen. Ik wens jullie veel geluk. '
Ze wou dichterbij komen maar hij wende zich woedend af.
' Blijf in mijn buurt voor ik een ongeluk bega. '
' Je moet haar nu niet gaan bedreigen. ' Riep Kyle.
' Hou je er buiten. ' riep Elena woeden.
' Laat hem. Het is zijn taak om zijn vriendin te beschermen. '
Voor Elena nog een woord kon zeggen was George al verdwenen in de massa.
Ze duuwde Kyle van zich af en probeerde hem terug te vinden in de massa.
' Hermelien! Heb je George gezien? '
' Wel ik zag hem naar buiten lopen. Wat is er aan de hand? Hij leek van streek. '
' Kan ik nu niet zeggen. Zei hij waar hij naar toe ging? '
' Ik hoorde hem iets zeggen over professor Anderling 's kantoor. wat heeft...? '
Ze wachte Hermelien 's laatste vraag niet af en ging achter hem aan.
Ze wist dat hij snel kon lopen en haalde dus alles uit de kast om hem toch maar in te halen want ze wist gewoon dat hij via brandstof naar huis wou gaan.
Nee, hij mocht niet weg gaan, ze moesten het uitpraten.
Kyle, rotzak. Straks was hij aan de beurt maar nu moest ze George vinden.
De deur van Anderling 's kantoor stond open en toen ze binnen kwam zag ze hem nog net in de haard staan.
' Nee George, laat het me uitleggen. '
Hij keek haar heel even aan.
' Het nest. ' Mompelde hij zo kil dat ze er ziek van werd.
Het stof dwarelde tergend snel naar beneden voor de groene vlammen hem opnam.
' George. ' Snikkte ze.
Uitgeput van verdriet zakte ze door haar knieën.
' Elena? Elena wat is er? '
Ze had niet eens dat Garreth haar achterna gelopen was.
' Hij is weg. ' Snikte ze zacht. ' George is weg. '
Niet begrijpend sloeg hij zijn armen om haar hals en liet haar uithuilen op zijn schouder.

Reacties: