Hoofdcategorieën
Home » Goede Tijden, Slechte Tijden » Misterious Man » Misterious Man part 2
Misterious Man
Misterious Man part 2
Tijdens het eten,moest Edwin een paar keer aan de jongen denken. Joris,een vriend van Edwin en de drummer van Edwin’s band , zag dat Edwin wat afwezig was. Hij tikte Edwin aan om contact te maken,maar er kwam geen reactie. Waar denk je aan? Huhh? Edwin was helemaal van de kaart, en wist even niks te zeggen. Aan Jeroen? Huhh ja. Ik vind het zo verschrikkelijk dat hij er niet bij kan zijn. Dit was zijn droom. Dat was niet daadwerkelijk waar Edwin aan dacht. Hij moest de naam van de jongen weten. Edwin had z’n eten nog niet op of was alweer vertrokken. Meneer Van Rosen hield hem tegen. Er moest nog wat besproken worden. S’avonds mochten de leerlingen wel weg maar ze moesten voor 11 uur weer terug zijn in het hotel. Wanneer er gevraagd was of iedereen dat begrepen had kon iedereen vertrekken.
Edwin ging op zoek naar de jongen maar omdat het hotel 11 verdiepingen had werd het wat moeilijk zoeken. Er moet toch iets zijn waarop hij hem kon vinden. Edwin had echt geen idee. Hij verzamelde moed en vroeg aan de receptioniste of zij hem misschien kon helpen. Hij vroeg of zij hem kon helpen aan de naam van een van de medewerkers hier. Eigenlijk mocht dat niet. Edwin zei dat hij diegene graag even wou spreken omdat hij hem die morgen om ver was gelopen. Oh, don’t mind, zei Edwin wat later. Hij zag de mysterieuze jongen al lopen. Hij liep op hem af. Hoe heet je eigenlijk? Haha, dus je had hem begrijpen ,grapte de jongen. Lucas Sanders. Hallo Lucas, dat klinkt toch wel makkelijker, in het Nederlands en nu ik je naam weet. Mijn naam is Edwin Bouwhuis. Ok Hallo Edwin. Ik ben nu heel druk maar heb je misschien vanavond tijd dan gaan we gewoon ergens wat drinken en dan kunnen we misschien wat kletsen,vroeg Lucas. Ja gezellig. Ok om 8 uur bij de ingang is dat goed? Ja prima! Gezellig voegde Lucas er aan toe. Daarna scheidde beide wegen. T was inmiddels kwart voor 7. Edwin ging richting z’n kamer.
In de lift realiseerde hij zich dat hij dit nooit zomaar deed, op iemand af stappen. Het verbaasde hem niet eens zo erg, hij had het gevoel dat hij dit moest doen,omdat er een klik was tussen hem en Lucas. Dat voelde hij al in de lift en dat werd steeds sterker naarmate hij meer met Lucas praatte. Lucas moest dat vast ook hebben anders had hij hem nooit uitgenodigd.
Edwin nam een douche, deed z’n mooiste blouse aan. De lila-kleurige was echt zijn favoriet. Z’n haar in groffe stekels,geurtje op. Hij was er klaar voor. T was inmiddels ook al kwart voor 8 dus tijd om naar beneden te gaan.
Edwin’s hart klopte in zijn keel. Hij was best wel zenuwachtig. Edwin begreep het niet. Het was toch vriendschappelijk? Of kreeg hij nou dat zelfde gevoel als wat hij ook kreeg bij Jeroen? Nee, Edwin je houdt jezelf gewoon voor de gek, je moet er niks achter zoeken, je bent nu in New York, geniet er nou van, dat heb je Jeroen beloofd, zei Edwin tegen zichzelf.
Buiten tegen een lantaarnpaal stond Lucas. De portier deed de deur open en Edwin liep op Lucas af. Hey, begroette Lucas ,Edwin. Kom ik laat je het nachtleven van New York zien. Edwin werd opgewekt van Lucas enthousiasme. Ze liepen langs schattige straatjes met kleine restaurantjes. Het gaf een gezellig gevoel. Hoe lang woon je hier al? 5 jaar, mn moeder woont in Nederland samen met mn halfzusje en oom, ja ingewikkeld verhaal. Mijn familie zit vol intriges, maarja wat wil je met Italiaans bloed. Maar ik woon hier met mn vader,die heeft een atelier in Manhattan. Hij is hier naar toe verhuisd en ik mocht mee. Ok,spannend. Zullen we hier naar binnen? Ik kom hier vaker en t is er erg gezellig. T cafétje heette River’s Garden. T was erg gezellig met rieten stoeltjes lampjes en bloemetjes. Ze namen een tafeltje en Lucas bestelde een cola en een sinas.
Vertel nu eens wat over jou,zei Lucas. Ik heb een moeder een vader en een broertje. Ouders zijn niet gescheiden. We wonen in Stapperveen, een klein dorp in de buurt van Zeist. Ik heb een hond,Willem. Mn moeder verzameld kikkers. Mn vader is dokter,en mn broer houdt net als ik van sleutelen aan onze brommer. Ik heb een band. Ik speel basgitaar. Ok cool. Heb je veel bandleden? We waren met z´n vieren,maar mn beste vriend Jeroen is een paar maanden geleden overleden. Oh wat naar,zei Lucas. Lucas zat geboeid te luisteren,en zag een traan over Edwin´s wang heen gaan. Lucas pakte Edwin´s hand en wreef er troostend over. Er verscheen een lachje op Edwin´s gezicht en hij keek Lucas recht in zijn ogen aan. Ook Lucas glimlachte. Edwin voelde duidelijk dat er een vonk oversprong. T was even stil tot de ober met de drankjes aankwam.
Wat heb je allemaal al gezien in deze geweldige stad? vroeg Lucas. Ik ben al op Time Square geweest, heb het vrijheidsbeeld gezien, gedeeltes van Central Park,en Broadway gezien,of in ieder geval een gedeelte. Oh leuk,Je moet zeker nog naar ground zero,die kan ik zeker aanraden,en je moet eigenlijk s’morgens eens door Central Park lopen,dat is echt geweldig. T is dan zo wonderbaarlijk rustig,dat de dauw nog op het gras is te voelen,zo mooi. Ok super leuk. Dat ga ik dan zeker doen, als me dat lukt. Ik wil zelf nog heel graag naar het Hard Rock Café. Jeroen’s grote droom was om dat ooit uitverkocht te spelen. Daarom wil ik er naar toe, om z’n gedachte in stand te houden. Wat mooi zei Lucas, hij was je erg dierbaar of niet? Ja dat was hij, heel heel dierbaar en bijzonder. Ik mis hem heel erg, ik denk zelfs dat ik van hem hield. Ik vind het best wel vreemd,ik ben anders nooit zo openhartig, dat maak je in me los,ik heb zwaar de behoefte om jou alles te zeggen over mezelf. Zo raar. Misschien is dat wel niet zo raar,en Lucas pakte weer Edwin’s hand en streelde hem. Edwin’s oog viel op de horloge van Lucas. Hoe laat is het? vroeg Edwin licht paniekerig. Hoezo? vroeg Lucas. Ik moet om 11 uur weer in het hotel zijn. Het is nu 10 voor 11 antwoordde Lucas. Oh dan moet ik maar eens gaan. Maar ik breng je naar het hotel hoor ,alleen door deze stad waarvan je de straatnamen niet eens weet, dat laat ik niet toe. Dat is lief van je, zei Edwin. Lucas betaalde, Edwin keek op een afstand toe en dacht na over wat dit voor hem had betekent. Dit was niks vriendschappelijks. Dit voelde als pure romantiek. Zou hij verliefd zijn of was dat nu al te vroeg, maar die paar aanrakingen voelde zo goed. Edwin besloot het even te laten rusten ,maar Lucas gaf hem niet echt de tijd. Toen ze buiten liepen sloeg Lucas een arm om Edwin heen. Edwin was even geschokt, maar sloeg uiteindelijk ook zijn arm over Lucas z’n schouder vallen.
Edwin kwam nog net op tijd aan bij het hotel. Lucas stond tegenover hem. Edwin nam afscheid van Lucas, maar voordat hij kon weglopen, kuste Lucas hem op z’n mond. Wat een lef dacht Edwin, maar toch ging hij erin mee. Het voelde zo goed. Nadat ze echt afscheid hadden genomen, liep Edwin net op tijd het hotel binnen.
Edwin liet zich vallen op het bed. Hij liet alles even bedaren. Wat was dit een geweldige avond geweest. Hij besloot te gaan slapen, omdat hij de volgende morgen Central Park wou gaan bezoeken.
Reacties:
Wat een heerlijk verhaal, ga er helemaal in op! En zo romantisch. Kan niet wachten op hoofdstuk 3!
Super leuk!!
Gaat hij snel verder?