FanFic.nl

Hogwarts ' adventures

Christmas eve

Ze waren de tijd volledig uit het oog verloren, toen Elena er eindelijk aan dacht om even adem te halen zag ze door het raam dat het al aan het schemeren was.
' Word het niet eens tijd dat we naar huis gaan? Straks denken ze nog dat we elkaar vermoord hebben.'
Ze wou recht staan maar hij hield haar voorzichtig tegen.
' George, alsjeblieft. ' Lachte ze teder.
' Nog vijf minuten. Alsjeblieft. Thuis hebben we toch geen privacy. '
Hij trok haar terug op zijn schoot en kuste haar zacht op haar mond.
Even liet ze zich verleiden om verder te gaan maar wist uiteindelijk toch te weerstaan.
' Het is genoeg George.Ze zullen zich wel ongerust maken. '
Hij wou nog steeds protesteren maar moest uiteindelijk toegeven dat ze gelijk had.
' Ik denk dat Fred morgen maar een extra inspanning zal moeten doen want ik vrees dat ik wat achter ben geraakt. '
Dit zei hij toch met het nodige schuldgevoel in zijn stem.
' Dan kom ik morgen toch helpen? 'Stelde ze voor.
' Dat is lief. ' Antwoorde hij duidelijk vertedert terwijl hij zijn arm over haar schouder sloeg en haar mee de haard in leide.
Niet veel later stonden ze terug in de woonkamer van het nest die verdacht rustig was.
' Waar is iedereen? '
' Misschien in de keuken. ' opperde ze.
Ze hoorde inderdaad al snel stemmen uit de keuken komen.
' Kunnen we niet beter eens een kijkje gaan nemen? Wie weet wat er allemaal gebeurt is. ' Hoorde ze de stem van haar vader.
' Ze hebben tijd nodig. Wat er tussen die twee gebeurt is kan je niet op vijf minuten uitpraten. Heef hen nog even. '
' Je hebt Elena niet bezig gezien zeker? Ze was in staat om George te vermoorden.'
Verdorie ze waren echt ongerust over hen.
' Zullen we ze eens beet nemen? ' Fluisterde George in haar oor.
' Wat ben je van plan? '
' We geven ze eens rede om ongerust te zijn. '
Tot haar grote verbazing sloeg hij plots met een van de deuren.
' Wil je nu wel eens ophouden met dat gezeur over Ron? Ja ik heb het hem gevraagt en ik had er duidelijk goede rede voor! '
Even wist ze niet wat te antwoorden maar met een knipoog wit hij haar gerust te stellen.
' Wel met zo een jaloerse idioot is het niet meer dan normaal dat ik in de armen van andere jongens loop, denk je ook niet? '
' Ah zo, nu is het nog mijn schuld ook. '
Mevrouw Wemel en haar vader waren ondertussen ook in de kamer gekomen.
Aan hun gezichten te zien vreesden ze meteen het ergste.
' Jullie hebben het duidelijk nog niet uitgepraat.'
' Met die kerel valt gewoon niet te praten. '
Ze leek nu wel erg goed in haar rol te komen want haar vader hield haar zowaar tegen alsof ze George elk moment te lijf kon gaan.
' El, dit maakt het er niet beter op. Als jullie het niet als volwassenen kunnen uitpraten kunnen jullie maar beter even apart zitten. '
Zijn gezicht was zo serieus dat Elena zich niet langer kon bedwingen en de slappe lach kreeg.
Verbaast bekeek Lupos zijn dochter en zijn verbazing werd alleen nog maar heviger toen George het zelfde overkwam.
' Heb ik iets gemist? ' Vroeg hij uiteindelijk.
' Je had je gezicht eens moeten zien. ' Wist ze met veel moeite uit te brengen.
' Jullie...Jullie hebben ons...Dit was...?'
' We hebben jullie goed liggen? Is het niet? Je we hebben het uitgepraat. '
' Meer nog, we zijn tot de conclusie gekomen dat we gewoon niet zonder elkaar kunnen. ' Voegde George er aan toe terwijl hij om zijn woorden kracht bij te zetten zijn arm teder om haar schouder haakte.
Opgelucht zag ze de twee volwassene adem te halen.
' Ik wist het wel. Jullie zijn gewoon voor elkaar gemaakt.' Lachte mevrouw Wemel terwijl ze hen elk een zoen op de wang haf.
' Ik dacht al dat dit een vreselijke kerst zou worden. Jullie weten niet hoe blij jullie me maken. '
' Anders wij wel. ' Lachte Elena vrolijk.
In deze vrolijke toestand keken ze inderdaad echt uit naar kerstavond.


Er werd haar verteld dat het een bescheiden feestje zou worden.
Ze schrok dan ook hevig toen ze zag hoe veel voorbereidingen er wel niet bij te pas kwam.
' Mijn moederdenkt altijd dat ze voor een heel leger moet koken. Ze leert het ook nooit. ' Vertelde George toen hij haar verbaasde gezicht zag.
Gelukkig voor mevrouw Wemel had niemand er een probleem mee om een handje uit te steken.
Met meer enthousiasme dan ze ooit hadden kunnen opbrengen gingen Elena en George aan de slag om de kilo 's aardappelen te schillen.
Niet dat het werk echt vooruit ging want ze hielden zich vooral bezig met elkaar nat te spetsen.
Normaal gezien zou mevrouw Wemel dit gedrag hebben afgekeurt maar vandaag kon ze het alleen maar lachent gade slaan.
Ze was nog steeds te gelukkig dat de twee het eindelijk hadden bijgelegd en het was zo mooi om te zien dat ze sinds dien niet meer van elkaars zeide waren weg te slaan.
Tegen de late namiddag kwamen de gasten aan.
Het viel Elena meteen op dat Tops niet in haar normaale doen was.
In de zomer vakantie had ze ook al vreemd gedaan maar sinds die tijd leek het alleen maar erger te zijn geworden.
Het kauwgomroze haar had plaats gemaakt voor een saai bruin en ook haar karakter was minder spontaan als anders.
' Ze zeggen dat ze verliefd was op Sirius en dat ze nog steeds om hem rouwt. ' Legde George haar uit toen hij haar verwarring zag.
' Sirius? Hoe ben je zo zeker dat ze op hem verliefd is? '
' Haar patronus is veranderd en dat gebeurt alleen maar als je een erg grote emotioneele schok te verwerken krijgt. Haar patronus is voortaan een groote hond en het gebeurde sinds zijn dood. Zegt dat niet genoeg? '
Dat verklaarde inderdaad een hoop.
Ze had medelijden met de jonge vrouw en hoopte ter harte dat ze snel over haar verdriet heen zou komen.
Ze liet samen met mevrouw Wemel enkele plateau 's met eten naar de woonkamer en liet ze op de tafels landen.
De anderen waren net klaar met het versieren van de kamer dus hield niets hen nog tegen om aan het feest te beginnen.

Reacties: