FanFic.nl

Hogwarts ' adventures

Suprise visit

De avond verliep rustig en gezellig.
Het eten was heerlijk en de drank vloeide rijkelijk.
Enkel op een bepaald moment werd de stemming even bedrukt toen Harry over Sneep en Malfidus vertelde en dat die twee iets van plan waren in opdracht van Voldemort.
' Is het nu het moment om daar over te beginnen? ' Vroeg Elena geërgerd.
' Is er een goed moment dan om over zo iets te beginnen? Je weet beter dan wie dan ook hoe achterbaks die kerel is. Wie weet wat hij en Sneep van plan zijn. '
' Waarom is iedereen toch tegen professor Sneep? ' Vroeg Garreth plots.
' Moet je dat nu nog vragen? Die kerel heeft iets tegen de afdeling Griffoendor. En je mag niet vergeten dat hij zelf ooit nog een dooddoener is geweest. '
' Dat weet iedereen, net zoals iedereen weet dat dit verleden tijd is. Perkamentus heeft het volste vertrouwen in Sneep, en ik vertrouw Perkamentus.' Sprak haar vader hem tegen.
' Ik heb die twee horen praten, Malfidus heeft een opdracht van Voldemort gekregen en Sneep helpt hem er mee. '
' Hou op Harry. Ik geloof niet dat Sneep iets te maken heeft met die aanslagen. ' Kwam Garreth tussen beide.
' Waarom neem je het zo voor hem op? ' Vroeg Harry nietbegrijpend. ' Hij heeft het jou ook niet bepaald makkelijk gemaakt.'
' Als je maanden in je eigen hoofd was opgesloten dan vergeet je niet snel wie je geholpen heeft te ontsnappen.'
Dit legde Harry toch even het zwijgen op.
' We kunnen er morgen over verder praten. Vanavond is het kerstmis. Zei Lupos uiteindelijk.
Daar kon Harry zich uiteindelijk wel in vinden dus ging het feest rustig verder.
Maar jammer genoeg voor hen bleef die sfeer niet want niet lang daar na werd er plots op de deur geklopt.
Toen meneer Wemel ging open doen kon hij even met zijn verbazing geen blijf.
Het was al zo lang geleden dat hij Percy nog gezien had dus verbaasde het hem des te meer toen hij daar plots stond samen met niemand meer dan de nieuwe eerste minister van toverkunst, Rufus Schobejack.
' Wel...Goedeavond heren. Wat een verrasing. '
' Hey pa. Kunnen we binnen komen? Ik weet dat je ons niet verwacht had maar ik dacht zo, kerstmis moet je gewoon met familie doorbrengen. '
Opgewonden liet meneer Wemel de twee binnen.
Hij was zo blij om zijn zoon te zien dat hij zich niet eens afvroeg waarom de minister met hem mee was.
' Kijk eens wie we hier hebben. 'Riep meneer Wemel vrolijk terwijl hij de twee mannen naar binnen leide.
' Percy? '
Verrast sprong mevrouw Wemel recht en nam haar zoon in de armen.
Percy onderging dit gelaten maar het was voor iedereen duidelijk dat hij dit niet met zijn plezier deed.
Na dat de minister iedereen begroet had werd al gauw duidelijk wat de ware bedoeling was van hun bezoek.
' Meneer Potter, meneer en mevrouw Grindewalt. Kan ik jullie even apart spreken? '
De toon ven het gesprek was meteen gezet.
' Onze naam is Lupos. Met die kerel hebben we niets te maken. '
Als de man onder de indruk was van haar uitval liet hij het toch niet merken.
' Goed dan, kan ik jullie spreken? Het is echt dringend. '
Ze beseften dat ze de man niet kwijt zouden raken voor hij hen gesproken had dus volgden ze hem maar naar de keuken waar de man meteen met de deur in huis viel.
' Zoals jullie wel weten is de situatie ernstig. De heer van de duister wint steeds meer en meer aan kracht aan het winnen en de bevolking word nu echt wel bang. '
Elena kon het niet laten om even sarcastisch uit de hoek te komen.
' Werkelijk? Met de snelheid dat het ministerie op die zaak gesprongen is? Ik dacht werkelijk dat ze hem al weer gevat zouden hebben. '
' Mijn voorganger heeft de zaak inderdaad niet op een correcte manier aangepakt. Dat moet ik toegeven, maar nu moeten we in de eerste plaats het vertrouwen van de mensen terug krijgen, en daar heb ik jullie hulp bij nodig. '
' Ja, ja en nu komt de ware aap uit de mouw. ' Dacht Elena in zichzelf.
' Jullie namen zijn bekend in de hele tovenaarswereld. Harry Potter, de jongen die bleef leven en Garreth en Elena Grindewalt...Hou uw comentaar even voor u zelf, jongedame. ' Zei hij snel toen hij haar mond zag open gaan.
' Het toont van een goed karakter dat jullie niet te veel met die zaak te maken willen hebben maar het lijkt me beter dat jullie hem toch gebruiken naar de buitenwereld toe.Zien jullie het niet voor je? De kleinkinderen van een van de meest gevreesde tovenaars ooit die hun volledige steun aan het ministerie toezeggen. Het zal de bevolking zeker het nodige vertrouwen geven. '
' Kort samen gevat. U wilt ons gebruiken als visitkaartje om het imago van het ministerie op te poetsen. ' Onderbrak Elena hem.
' Gebruiken klinkt zo grof mevrouw Grindewalt...'
' Lupos! De naam is Lupos! Heb je dat goed begrepen? En laat het duidelijk zijn. Niemand hier is bereid zich door het ministerie te laten gebruiken. Jullie hebben zwaar geblunderd dus kunnen jullie het zelf oplossen. '
' Vergeet niet dat jullie een plicht hebben tegenover de gemeenschap. '
' Wij zijn niemand iets verschulldigd. 'Riep Harry deze keer.
' Wij hebben meer dan genoegt gedaan om dit te proberen te voorkomen. Nu moet u ons niet de les komen spellen over wat we wel of niet mogen doen. En wilt u nu alstublieft dit huis verlaten?'
' Kan ik jullie echt niet overtuigen? 'Probeerde de man nog maar de drie waren al weer naar de woonkamer gelopen.
Elena liep regelrecht naar Percy toe.
' Jij wist hier van, is het niet? '
' Wat Waar heb je het over? '
' Die mooie baas van jou wou ons gebruiken om het imago van jouw gelieft ministerie op te poetsen. Het is wel erg toevallig dat je het net nu goed wou komen maken. Of vergis ik me? '
' Ik..Wel ik...'
Percy wist duidelijk geen blijf meer met zichzelf geen blijf.
' Dus jouw ambitie 's gaan zo ver dat je zelf je eigen familie een rad voor het oog draait. Dat jij jezelf nog in de spiegel kunt bekijken.'
' We hebben hier inderdaad niets meer te zoeken. Kom je Wezel? We hebben tijd genoeg verloren. ' Riep de minister van uit de keuken.
Als een goed getrainde schoothond sprong Percy meteen recht en liep achter hem aan.
Hij nam zelf de moeite niet meer om zijn verwarde familie een woordje uitleg te geven en niet veel later waren ze verdwenen.
'Dat was het? ' Mompelde mevrouw Wemel verweest.
' Niet eens een deftig afscheid. '
Meneer Wemel sloeg zijn arm troostend over de schouder van zijn vrouw maar hij had duidelijk zelf moeite om zijn tranen te bedwingen.
Een ding was zeker, die twee hadden de avond serieus om zeep geholpen.

Reacties: