FanFic.nl

The Ultimate Fantasy (TC)

13

Na een week vol ruzies, was de storm tussen Maura en Bill nog steeds niet gaan liggen. Zeker niet nadat Bill enkele van Maura’s heilige schoendozen gebruikt had om een gitaar en een drumstel ineen te knutselen.
Net zoals de week ervoor, waren ze bij de Rizzoli’s gaan eten en dan bij Jane blijven overnachten, en ook dat was niet erg bevorderlijk geweest voor de situatie. Net zoals het feit dat Maura Tom onmiddellijk naar huis gestuurd had toen ze zondagmiddag thuiskwam. Sindsdien hadden Bill en Maura geen woord meer gewisseld.
Bill zat zich door zijn wiskunde heen te worstelen toen de geur van spaghetti zijn neus binnendrong. Dat betekende dus dat het eten bijna klaar was en Bill vroeg zich af of Maura hem zou komen roepen als het eten klaar was.
Twee minuten later beantwoorde die vraag zichzelf. Er werd geklopt op zijn deur en dat was de enige aankondiging voor het feit dat hij kon komen eten. Hij liet zijn wiskunde voor wat het was en liep naar de keuken waar hij aan de tafel schoof. Zijn bord stond al klaar en zonder een woord te zeggen, begon het met eten.
‘Je moet dadelijk een rugzak klaarmaken.’
Bill keek op. Het was de eerste zin die in enkele uren gezegd werd, maar het leek meer uit noodzaak dan dat Maura de stilte wilde breken.
‘Waarom?’
‘Ik vertrek morgen voor enkele dagen naar Washington voor mijn werk. Je logeert zolang bij Jane’
Met een zucht als enige vorm van protest keek hij Maura even aan en at dan in stilte verder. Als er iets was dat hij geleerd had uit zijn discussies met Maura, was het wel dat hij nooit kon winnen.
Na het eten ging hij terug naar zijn kamer, en zoals Maura gevraagd had, verzamelde hij enkele kleren die hij daarna in zijn rugzak duwde. De rest van de dag bracht Bill alleen in zijn kamer door.

Om acht uur ’s morgens werd het park voor de vierde keer overstroomd door een leger van misdaadbestrijders. Jane Rizzoli, Vince Korsak, Barry Frost, Seeley Booth, Temperance Brennan, Leroy Jethro Gibbs, Ziva David, Tony DiNozzo, Tim McGee en Ducky kwamen tegelijkertijd aan en liepen samen naar de nieuwe plaats delict.
Een voor een doken ze onder het gele lint door en verzamelden zich rond het lichaam van de jonge vrouw. De acht agenten bekeken het geheel terwijl Ducky en Bones zich over het lichaam bogen.
‘Ze is gewurgd.’ Stelde Ducky na een kort onderzoek vast.
‘Dezelfde dader?’
‘Ik vrees van wel.’ Antwoordde hij op Gibbs’ vraag.
‘Verdorie! Dit is al de vierde moord in dit park, we zitten met een seriemoordenaar. Waarom wordt het park niet beveiligd?’
Jane was duidelijk gefrustreerd, maar niemand deed een poging om haar te kalmeren. De enige die dat ooit deed, was Maura, maar die was vanmorgen vertrokken naar Washington. Jane keek iemand van de technische recherche aan.
‘Mogen we haar aanraken?’
‘Ja, doe maar, wij zijn klaar.’
Korsak bukte zich nog voor Jane de kans kreeg en begon met het doorzoeken van de zakken van het slachtoffer. Het duurde niet lang voor hij de portefeuille had gevonden en weer rechtstond.
‘Rachel Green, 36 jaar, er staat een adres in New York op haar identiteitskaart.’
‘New York? Wat doet ze hier dan?’
‘Het is aan ons om dat uit te zoeken.’ Jane keek naast haar en zag agent Booth de andere, het team van Gibbs, bekeek dat aan het werk was. Op dat gebied waren dus alle FBI-agenten hetzelfde.

Enkele uren later stond Jane samen met agent Booth, agent DiNozzo en agent David voor de deur van het appartement waar Rachel Green gewoond zou moeten hebben. Ze klopte op de groene deur en niet veel later deed een vrouw met lang, zwart haar de deur open.
‘Ja?’
‘Detective Rizzoli, Boston Moordzaken. Dit is agent Booth van de FBI en speciaal agenten David en DiNozzo, NCIS. Is dit het appartement van Rachel Green?’
‘Nee, dit is eigenlijk mijn appartement, maar Rachel woont hier ook. Wat doet de FBI hier? En, moordzaken? Is er iets gebeurd met Rachel?’
‘Mogen we binnenkomen?’
‘Euh, ja, tuurlijk.’
De vrouw deed de deur verder open en liet het viertal binnen. In de zetel zat een vrouw met lang blond haar en keek de agenten nieuwsgierig aan.
‘Ik wist niet dat je nog mensen uitgenodigd had om The Lion King te kijken?’
‘Phoebe, ze zijn van de FBI en van moordzaken?’
‘Vergeet NCIS niet!’ Riep Tony waarna Ziva hem porde met haar elleboog.
‘Ze zijn op zoek naar Rachel.’ Jane trad uit de groep naar voren, zij was immers degene die het onderzoek leidde, en liep op de vrouwen af.
‘We zijn niet bepaald op zoek naar Rachel. Mag ik jullie vragen wie jullie zijn?’
‘Ik ben Monica Geller, dit is Phoebe Buffay, we zijn vrienden van Rachel. Is er iets gebeurd met haar?’ Jane wierp een blik op de andere agenten en keek dan Monica weer aan.
‘Het spijt me, maar, we hebben haar vanmorgen gevonden.’
‘Is ze oke?’
‘Ze is vermoord.’ Antwoordde Ziva. Monica zakte neer op een keukenstoel terwijl het nieuws tot haar doordrong.
‘Eh, we vinden het heel erg voor jullie, maar mogen we enkele vragen stellen?’
‘Euh, ja, tuurlijk, doe maar.’
‘Weten jullie waarom ze in Boston was?’
‘Ja, ze, ze ging haar nicht opzoeken en naar haar trouwfeest.’
‘Sinds wanneer is ze in Boston?’
‘Ze is donderdag vertrokken.’
‘Ging ze alleen?’
‘Ja.’
Nog voor ook maar een van de agenten een volgende vraag kon stellen, ging de deur van het appartement weer open. Drie mannen kwamen binnen en een van hen liep meteen op de koelkast af. De andere twee keken de agenten bestuderend aan.
‘We wisten niet dat je bezoek had?’ De man keek op van de koelkast en bleek nu pas de vier agenten op te merken. Hij liep op Jane af en keek haar even aan.
‘Hey, how you doing?’
‘JOEY! Het zijn agenten!’
‘Dus, jij hebt handboeien, niet?’ Vroeg Joey met een grijns aan Jane.
‘Wat doen ze hier?’ vroeg de langste van de twee andere mannen aan Monica.
‘Rachel is dood.’
‘Wat? Oh my god…’
‘Euh, excuseer, mag ik weten wie jullie zijn?’
‘Ik ben Ross Geller, de broer van Monica.’
‘Ik ben Chandler Bing.’ Antwoordde de ene man die nog geen woord gezegd had.
‘Mijn naam is Joey Tribbiani.’ Jane keek Joey even aan en keek dan weer naar Monica.
‘Wanneer zou ze terugkomen?’
‘Morgen, denk ik.’
‘Weten jullie wie het gedaan heeft?’ vroeg Ross.
‘Nee, maar we zijn met het onderzoek bezig.’
‘Oh! Misschien kan ik jullie helpen! Ik heb paranormale krachten!’
‘Phoebe…’ zuchtten Ross en Monica tegelijkertijd terwijl de vier agenten elkaar aankeken.
Phoebe sprong op uit de zetel, deed het licht uit in het appartement en begon met haar wijsvingers haar slapen te masseren.
‘De moordenaar is dichtbij… Ik voel het…’ ze passeerde alle aanwezigen in de flat en stopte even bij iedereen voor ze doorging naar de volgende. Toen ze voor Tony stond, bleef ze langer staan. ‘Ik voel negatieve energie…’
‘Dat zal wel van Ziva zijn.’ Lachte Tony waarna hij een klap op zijn achterhoofd kreeg.
‘Nee, nee! Jij bent het! Hij is de moordenaar!’
‘Oke, nu is het genoeg geweest.’ Zuchtte Booth ‘Wij gaan terug naar Boston, jullie horen het wel als er iets nieuws is.’
De vier verlieten het appartement en reden terug naar Boston.

[reacties??]

Reacties:

jorinloveth zei op 17 okt 2011 - 21:03:
ohmygewt I love Joey so much XD
en je hebt friends echt geweldig neergezet hier, i love it c:
goed zo!
en meer!<3