Hoofdcategorieėn
Home » Yu-Gi-Oh! » Bekoelde liefde » Hoofdstuk 10
Bekoelde liefde
Hoofdstuk 10
Hoofdstuk 10
Het was een zaterdagmiddag en het regende. Jani hield van de regen. Ze liep door het park van Domino-city. Ze had besloten dat ze moest nadenken. Er was een maand verstreken sinds haar gesprek met Seto. Ze hadden elkaar alleen op school gezien en geen woord gewisseld.
Ze had hem één keer gevraagd hoe het met hem ging, maar hij had haar genegeerd en was doorgelopen. Hij had aan het eind van de gang even omgekeken. De blik in zijn ogen was genoeg voor haar om te weten, dat hij haar ook miste.
Toch had hij volgehouden. Ze had een paar keer gezien dat hij dreigde kwaad te worden als ze met een jongen praatte, maar op een gegeven moment leek het hem niet meer te deren. Jani glimlachte in zichzelf. Ze had geprobeerd hem zoveel mogelijk te helpen, blijkbaar was het haar gelukt.
Ze verliet het park en volgde de weg die naar haar huis liep. Haar kleding was inmiddels doorweekt, maar het kon haar niets schelen. Ze grinnikte in zichzelf en keek om zich heen. Er was niemand te zien. Ze spreidde haar armen uit en draaide een rondje. Ze hield van regen!
Plotseling stopte naast haar een blauwe sportwagen. Jani schrok op. Het raam ging omlaag. “Als je nog langer in de regen blijft, vat je nog kou.”¯ Seto keek haar geamuseerd aan.
Jani bloosde. Had hij haar gezien? “Wat deed je eigenlijk? De regendans?”¯
Hij had haar gezien… Oeps… Ze moest erom lachen.
“Nou schiet op, anders rijd ik door.”¯
“Breng je me thuis?”¯ vroeg ze.
“Nee. Je gaat met mij mee,”¯ zei hij.
Jani stapte in. Hij had geluk dat hij leren bekleding had in zijn auto. Trouwens hoeveel auto’s had hij eigenlijk? Seto gaf gas en algauw waren ze op weg. Jani huiverde. Ze had het koud. Ze zou verkouden worden, ze wist het zeker. Nou ja, het zou het dubbel en dwars waard zijn. Ten slotte zat ze bij Seto in de auto. Ze keek naar hem en weer viel het haar op hoe knap hij was. Hij zag er ontspannen uit.
“Seto?”¯
“Hmm?”¯
“Ik heb je gemist,”¯ zei ze zacht.
Ze zag dat hij zijn best deed om niet te glimlachen. Hij keek haar niet aan, zijn blik was strak op de weg gericht. Zijn rechterhand liet het stuur los en zocht de hare. “Ik jou ook.”¯ Hij keek haar heel even aan. Daarna richtte hij zijn blik weer op de weg.
Zijn hand voelde warm aan in vergelijking met haar verkleumde vingers. Ze was blij toen hij de oprit naar zijn huis opdraaide. Tegen de tijd dat ze uit de auto stapte beefde ze van de kou. Ze liep achter Seto aan het huis binnen.
“Ik zal Marie vragen thee voor je te maken, ga maar alvast naar boven.”¯ Seto liep langs de trap, naar een deur aan de linkerkant van de gang. Jani liep de trap op en bleef op de overloop staan. Een lange gang met deuren aan beide kanten strekte zich voor haar uit. Ze rolde met haar ogen. Hoe konden twee tieners wonen in een huis dat nog groter was dan het hare? Ze besloot op Seto te wachten. Ze durfde niet te raden welke deur naar zijn kamer zou leiden.
Ze hoorde voetstappen achter zich op de trap en ze draaide zich om. Seto grijnsde geamuseerd naar haar. “Tweede deur aan de rechterkant.”¯
Ze liep naar de tweede deur en opende die. Ze stapte de kamer binnen en keek rond. Seto´s kamer was blauw. Donker blauw. Hij had eikenhouten meubelen. De kamer was zoals ze zich had voorgesteld. Ze glimlachte toen ze een arm om haar middel voelde glijden. Seto was zo warm… Ze draaide zich om en sloeg haar armen om hem heen. Ze drukte haar gezicht tegen zijn borst.
Seto liet zijn vingers door haar haren glijden. “Ik heb naar je huis gebeld.”¯
Ze keek op.
“Mitch nam op,”¯ zei hij. Zijn hand gleed langs haar wang, “Ik heb hem gezegd dat je hier bent. En…”¯
“Hmm?”¯
“…dat je morgen pas terug bent.”¯ Hij kuste haar. “Kom… je bent ijskoud.”¯
Hij leidde haar naar de badkamer.
“Seto… Kan ik wat van jouw lenen?”¯ Jani sloeg haar armen om zich heen toen hij haar losliet. Ze had het echt verschrikkelijk koud. Misschien zou ze de volgende keer beter binnen kunnen blijven.
“Ik zal zo wat voor je pakken.”¯
“Bedankt.”¯ Ze glimlachte naar hem toen hij de douchekraan opendraaide. Hij pakte een handdoek uit een kast en lag die op de wastafel. Daarna liep hij de badkamer uit en sloot hij de deur achter zich.
Nadat ze gedoucht had, voelde Jani zich een stuk beter. Seto had een T-shirt en een trainingsbroek voor haar klaargelegd. De kleding was te groot, maar dat kon haar niets schelen. Ze liep de badkamer uit. Seto zat op zijn bed. Hij keek op en wees naar een mok die op zijn bureau stond. Ze pakte de mok en ging naast hem op het bed zitten. Ze kroop tegen hem aan en nam een slok thee.
“Waarom liep je eigenlijk buiten met dit weer?”¯ vroeg hij.
“Ik moest nadenken,”¯ zei ze zacht.
“Over wat?”¯ Zijn handen gleden over haar armen, naar haar schouders. Jani zuchtte en lag haar hoofd tegen zijn schouder.
“Over jou.”¯
“Hmm…”¯ Seto drukte een kus in haar hals. “Is dat goed of slecht?”¯
Jani huiverde. Ze sloot haar ogen. “Hm.. Ik denk beide.”¯
Dit was wat ze wilde. Samenzijn met hem, vastgehouden worden… Het was zo geruststellend dat hij haar vasthield. Ze zette de mok op zijn nachtkastje. Daarna draaide ze zich om en glimlachte naar hem. Hij trok haar naar zich toe en kuste haar.
Jani klampte zich aan hem vast en beantwoorde zijn kus. Dit was echt wat ze wilde. Haar linkerhand gleed door zijn haar. Seto zuchtte en ontspande. Jani glimlachte in zichzelf. Ze trok zich terug. Seto glimlachte naar haar.
Hij was zo knap… Misschien was die hele verhuizing wel goed geweest. Ten slotte waren ze weer samen. Haar gevoelens voor hem waren niet veranderd. En hij had ook echt spijt van zijn jaloezie. Ze liet haar hoofd tegen zijn borst rusten en sloeg haar armen om zijn middel.
“Ik hou van je,”¯ zei ze zacht.
Ze voelde hoe hij haar voorhoofd kuste. “Ik hou ook van jou.”¯
Ze glimlachte. Ze voelde zich intens gelukkig. Seto Kaiba was weer van haar… En zij hoorde weer bij hem. Precies zoals het moest zijn.
Een week later zat Seto bij haar thuis. Jani rende het hele huis door, op zoek naar Laila. De hond was verdwenen en Seto weigerde te helpen zoeken. Na een uur stond Jani met haar handen in haar haren in de woonkamer. “Ik kan haar nergens vinden,”¯ klaagde ze.
Seto stond op en sloeg zijn armen om haar middel. Hij kuste haar op haar voorhoofd.
“Waarom help jij niet mee met zoeken?”¯ vroeg ze.
“Omdat ik allergisch ben voor honden.”¯ Hij trok een wenkbrauw op toen ze giechelde.
“Ik dacht al zoiets.”¯ Jani nam zijn hand in de hare en trok hem mee. Ze liepen de trap op naar haar kamer. Seto plofte op haar bed neer en Jani ging naast hem liggen. Ze kuste hem. Seto liet zijn vingers over haar rug glijden.
“Weet je… toen ik haar kreeg op het feestje, rook ze naar jou,”¯ zei ze zacht.
“Ik heb haar toch echt niet vastgehouden.”¯ Seto keek bedachtzaam.
“Zeker weten?”¯ vroeg ze plagend.
“Heel zeker. Mokuba zal wel weer wat uitgehaald hebben.”¯ Hij streelde haar haren.
“Of je wilt het gewoon niet toegeven.”¯ Jani grijnsde.
“Ik…”¯
Hij rolde van haar weg. “Seto?”¯
Hij niesde. “Oké, waar is die hond?”¯
Er klonk geblaf van onder het bed. Jani klom van haar bed en ging op de grond zitten. “Laila?”¯
De inmiddels gegroeide puppy kwam enthousiast kwispelend onder het bed vandaan. Jani giechelde en aaide haar over haar hoofd. Seto niesde opnieuw en Laila keek om. Ze sprong enthousiast op het bed en likte Seto’s wang.
“Haal haar weg!”¯
Jani kon alleen maar lachen. Het zag er te schattig uit. De puppy leek zich niet bewust van wat ze Seto aandeed. “Laila, kom.”¯
De puppy draaide zich om en liep achter haar baasje aan naar de deur. “Ik ben zo terug,”¯ zei Jani lachend. Ze liep de kamer uit en over de gang naar de kamer van Mitch. Ze opende de deur en Laila schoot langs haar benen, de kamer binnen.
Mitch zat op zijn bed, met zijn gitaar op schoot. “Kun jij haar even bij je houden?”¯ vroeg Jani.
“Waarom?”¯ Mitch aaide de puppy over haar hoofd. Laila ging naast Mitch liggen en krulde zich op.
“Omdat… Nou ja, ik vertel het later wel.”¯ Jani knipoogde naar haar broer en sloot de deur. Ze liep terug naar haar kamer. Ze plofte weer naast Seto op het bed neer en sloeg haar armen om zijn middel. Ze liet haar hoofd op zijn borst rusten.
Seto’s vingers gleden onder haar topje en streelden haar rug. Ze sloot genietend haar ogen. “Heb je al met Mitch gepraat?”¯ vroeg ze.
Seto zuchtte. “Nee.”¯
“Wanneer ga je dat doen?”¯ Ze keek op en glimlachte.
Hij rolde met zijn ogen. “Wanneer het mij uitkomt.”¯
Hij trok haar naar zich toe en kuste haar. Jani gaf zich aan hem over en stond toe dat hij haar op haar rug rolde. Haar vingers plukten aan zijn shirt. Zijn vingers gleden over haar huid en ze rilde. Zoals altijd waren zijn aanrakingen subtiel, maar genoeg om haar naar meer te doen verlangen. Ze hielp hem haar topje uit te trekken. Zijn lippen beroerden haar huid.
“Seto…”¯
Het was zoals het eerder was geweest, maar beter, omdat ze wist dat hij van haar hield. Toen ze even later in zijn armen lag, voelde ze zich tevreden en gelukkig.
Seto’s vingers gleden over haar rug. Hij was altijd zo teder, compleet anders dan wat hij de wereld deed geloven. Jani drukte een kus op zijn schouder en glimlachte.
“Ik heb Mokuba verteld dat we elkaar al twee jaar kennen,”¯ zei hij plotseling.
“Hmm…”¯ Ze wreef met haar voet langs zijn onderbeen. “En?”¯
“Hij was niet eens verbaasd!”¯
Jani moest lachen. “Oh echt?”¯
“Hij zei dat hij al een vermoeden had,”¯ Seto zuchtte, “Hij heeft altijd alles door.”¯
Jani trok een wenkbrauw op. “Of jij bent niet goed in dingen verbergen.”¯
“Hn…”¯
Ze liet een vinger over zijn borst glijden. Ze grijnsde toen hij huiverde. “Ik kom morgen wel naar jou toe. Dan kan ik hem alles over jou vertellen wat hij nog niet wist.”¯
Seto grijnsde terug. “Denk je dat hij alles wat je hem verteld gelooft?”¯
“Jij kon mijn charme anders ook niet weerstaan,”¯ zei ze plagend.
“Tsk…”¯ Hij rolde haar op haar rug en begon haar te kietelen. Jani probeerde weg te rollen. Ze kon totaal niet tegen kietelen.
“Seto… stop!”¯ Ze hapte lachend naar adem.
Zijn handen gleden om haar middel. Hij kuste haar teder en grinnikte. “Als je genante dingen aan Mokuba verteld, zal ik je kietelen tot je erbij neervalt!”¯
“Eikel!”¯ Ze stak haar tong naar hem uit.
Hij wond een lok zwart haar om zijn vinger. Jani glimlachte. Zijn ogen zochten de hare. Zijn ogen waren zo mooi. Ze sloeg haar armen om zijn nek en trok hem naar zich toe. Ze kuste hem.
Hij trok zich iets terug en bracht zijn mond naar haar oor. “Ik hou van je,”¯ fluisterde hij.
Ze glimlachte. Plotseling voelde ze tranen opkomen. Ze voelde zich zo gelukkig… Ze sloot haar ogen en liet de tranen ontsnappen. Seto kuste haar tranen weg. “Ik hou ook van jou,”¯ zei ze zacht.
Hij liet zijn hoofd tegen haar schouder rusten. Zijn hand lag op haar buik. Ze sloeg haar armen om hem heen en hield hem vast. Hij was van haar… alleen van haar…
Ze glimlachte. Seto Kaiba was van haar…
-Einde-
Laat een review achter! Ik hoop dat jullie dit een leuk verhaal vonden!
-xxx- Kimberley
Reacties:
Mooi einde!
Alleen jammer dat het afgelopen is!
Gr. Iloveanime