FanFic.nl

Hogwarts ' adventures

Room of Requirement

Eenmaal aangekomen op Zweinstein aangekomen kwamen ze al snel terug in hun vertrouwde ritme.
Lessen volgen overdag, waar ze konden bijles krijgen in de avond en vooral proberen om niet te verdrinken in de stapels huiswerk die ze meekregen.
Het was een opluchting voor Elena te merken dat Kyle zijn goede voornemens deze keer wel waar probeerde te maken.
In al die tijd had ze hem slechts drie keer gezien en toen was hun conversatie niet verder gegaan dan hallo en tot ziens.
En daar voelden ze zich beiden duidelijk het beste bij.
En dit leek een goede invloed te hebben op haar houding en werk.
Toen die kerel van het ministerie terug kwam om hun vooruitgang te beoordelen was hij laaiend enthousiast over hoe ver Elena wel niet stond.
Garreth werd bijna jaloers van alle complimenten ook al was de man even tevreden met zijn vooruitgang.
Na enkele weken werden er opnieuw exame 's gehouden, alle meerderjarige leerlingen konden een exame afleggen om hun verschijnseldiploma te halen en Elena en Garreth konden deze kans natuurlijk niet voorbij laten gaan.
Het exame werd gehouden in de grote zaal en voor de gelegenheid waren de vier afdelingstafels weg gebracht en waren er veschillende hoepels over de vloer verspreid waar je in groepjes plaats mocht nemen.
En ze kregen al gauw door dat het de bedoeling was om van de ene naar de andere hoepel te verschijnselen.
Allereerst kregen ze een theoretische les van een klein mannetje met een bierbuik die gewoon niet in poportie viel met de rest van zijn lichaam.
' Zo, laten we nu maar eens zien werkelijk heeft opgelet en wie hier heeft staan slapen. 'Zei de man uiteindelijk.
Tot groot jolijt van de man zag hij inderdaad enkele gezichten verschrikt opkijken en die koos hij er dan natuurlijk uit om een demonstratie voor te tonen.
Elena had medelijden met het drietal dat nerveus naar voren kwam.
Als er een ding was wat ze onthouden hadden was het wel dat een verkeerde beweeging wel eens erg fout kon aflopen.
'Wie wil er als eerste beginnen? ' Vroeg de man zelfvoldaan.
Niemand voelde zich natuurlijk geroepen om de eerste stap te zetten dus trok de man zelf een 'vrijwilliger' uit het publiek.
Nu pas kreeg Elena in de gaten dat dit niemand minder dan Magnus Stocker was.
' Zo jongeman. Toon maar eens wat je hebt opgestoken uit mijn lessen.'
Nerveus stapte Magnus in de hoepel.
' Ga je gang. ' Moedigde de man hem aan.
Ze zag de jongen naar lucht happpen alsof hij elk moment in het water kon duiken, sloot zijn ogen en verdween toen.
Iedereen keek afwachtend naar de hoepel waar hij veronderstelt werd weer te verschijnen, enkele minuten gingen voorbij, en nog enkele.
' Ik vrees dat er iets is misgelopen. ' Zei de man na een tijdje. ' Als jullie zo vriendelijk willen zijn om hier te wachten ga ik vlug even op onderzoek uit. '
De man ging zelf in de hoepel staan en verdween.
' Waar kan die kerel toch heen zijn? ' Hoorde ze Garreth mompelen.
' Ergens op de daken van het kasteel? ' Opperde Elena lachend.
' Of in de kerkers.' Voegde Hermelien er aan toe.
' Of hij is gewoon uit elkaar gespat. ' Zei Ron hoopvol.
Even later zwaaide de deur van de groote zaal open en kwam de man binnen op de voet gevolgd door een druipende Magnus.
Bij iedere stap die hij zette liet hij een plas achter op de grond en Elena kon zelf opmerken dat er wier in zijn haar zat.
' Zo dames en heren.Zoals meneer Stocker zo aardig heeft willen tonen moet je bij het verschijnselen altijd je aandacht er bij houden of anders eindig je net als hem in het grote meer. '
De hele zaal begon te lagen en Magnus leek nu meer dan ooit te willen verdwijnen.



Met een fantastisch gevoel in haar maag liep Elena door de gangen.
Niet alleen had Stocker zichzelf voor gek gezet voor de halve school, vanaf vandaag kon ze verschijnselen waneer ze wou zonder dat ze daar hulp voor nodig zou hebben of dat het ministerie dit tegen haar kan gebruiken.
Niet dat ze het hier op Zweinstein zou kunnen gebruiken want er waren speciale spreuken over het domein geplaatst wat dit onmogelijk maakte maar toch, het voelde goed om weer een tovenaarstraditie onder de knie te hebben.
Op weg naar de toren van Griffoendor liep ze Harry tegen het lijf.
Geen idee waarom maar zijn gezicht zag er uit als een donderwolk en even twijfelde ze of ze zou vragen wat er aan de hand was omdat dit pure zelfmoord leek.
' Is er iets ? ' Waagde ze uiteindelijk.
' ' Ik heb twee gebleseerde spelers en de enige optie die ik nog heb is Magnus Stocker. Ik eet gewoon dat hij het zal verknallen. Dat is het. De wedstrijd word gewoon een groot fiasco.'
' Zwerkbal is toch niet alles...? '
Ze brak haar zin haastig af toen ze zijn vijandige gezicht zag.
Gelukkig voor haar verscheen Dobby net op dat moment tussen hen in.
Ze sprongen beiden op toen ze hem zagen.
Waarom elfen wel nog steeds konden verschijnselen hier zou altijd een raadsel blijven maar aan het gezicht van het ventje te zien was dit niet het moment om er over te beginnen.
' Harry Potter, eindelijk heeft Dobby u gevonden. En meesteres Elena. Goed, Goed. '
' Wat is er aan de hand? '
' Meester Potter vroeg om oude meester Malfidus te volgen en dat deed Dobby. Dobby volgde hem en zag meester malfidus een uur geleden de kamer van de hoge nood binnen gaan. '
Harry kreeg een opgewonden uitdruking op zijn gezicht, Elena voelde zich vooral weer eens dom dat ze niet wist waar ze het over hadden.
' De kamer van wat? '
' De kamer van de hoge nood. Het ligt op de zevende verdieping tegenover het schilderij van Barnabas de onbenullige. '
' Bedoel je dat schilderij van die kerel die trollen probeert te leren ballet dansen? Bij mijn weten is daar geen kamer. '
' Bij jouw weten inderdaad niet. Er zijn dan ook weinigen die het weten. Ah ik leg het je later wel uit. Laten we eerst op onderzoek uit gaan. '
Voor ze een antwoord had kunnen geven had hij het al op een lopen gezet.
Hij nam niet eens de moeite om Dobby te bedanken voor zijn moeite dus deed Elena dit vlug in zijn plaats.
' Altijd tot uw dienst. ' piepte het ventje terwijl hij een kleine buiging maakte.
Ze bleef het ventje gewoon vreemd vinden, hij wou wel vrij zijn maar bleef zich gedragen als een bediende.
Ah als hij zich maar goed voelt zeker? Bedacht ze zicht terwijl ze achter Harry aan liep.
Ze vond hem pas terug toen ze op de afgesproken plaats kwam, als ze niet beter wist zou ze denken dat hij verschijnselt had om hier zo snel te komen maar dat konnatuurlijk niet.
Hij zag er trouwens erg geïriteerd uit toen hij enkele keren langs de muur liep.
' Zo waar is die verborgen kamer nu? '
' Hier, voor je neus.Ze wil alleen niet open gaan. ' Antwoorde hij kwaad.
Ze trok haar hoofd weg alsof hij elk moment haar neus kon afbijten.
' Nu moet je je frustratie niet op mij gaan afreageren. Malfidus heeft er vast en zeker iets mee gedaan zodat we niet meer naar binnen kunnen. '
' Dan is het duidelijk dat hij er iets wil verbergen. Ik ben benieuwd wat. '
' Ik ook, maar hier rondjes blijven lopen zorgt er alleen maar voor dat de andren je weer als een halve gek gaan beschouwen. Laten we het eerst aan de anderen vertellen. Wie weet kunnen zei ons helpen.'
Even leek hij haar te willen tegenspreken maar zag op tijd de wijsheid van haar woorden in en liep achter haar aan, terug naar de toren van Griffoendor waar ze de anderen over hun ontdekking vertelden.

Reacties: