FanFic.nl

Fiona 's choice

to much news

Een tornado van emotie 's raasde door haar heen.
Daar stond hij, iedereen had haar verteld dat hij dood was, ze geloofde het zelf ook maar daar stond hij.
' Je bent het echt. ' Fluisterde ze schor. ' Hoe is dit mogelijk? Waar heb je al die tijd gezeten? '
' Een lang verhaal.Ik zou eerlijk gezecht niet weten waar ik moet beginnen. '
Het viel haar op dat hij haar amper durfde aankijken, alsof hij zich ergens voor schaamde.
' Je hebt me duidelijk een hoop te vertellen. ' Zei ze toen ze al wat van de schok bekomen was.
' Weet je, denk eens goed na en je zal zelf wel een tip van de sluier kunnen oplichten. '
Spreken in raadseltjes, natuurlijk. Die tactiek gebruikte hij altijd als hij eigenlijk om de pot aan het draaien was.
Maar ze kende hem goed genoeg om te weten dat hij niets zou vertellen tot ze het probeerde.
Dus overliep ze in haar hoofd wat er gebeurt was vanaf het moment dat hij haar gered had uit de klauwen van dat monsterlijke trio.
Gered? Hoe had hij die monsters te slim af kunnen zijn?
En ze wist wel dat hij sterk was maar hoe had hij haar zo snel naar hier kunnen dragen?
' Wat is er met jou gebeurt? ' Vroeg ze uiteindelijk.' Je bent zo sterk, en snel.'
Het leek stilaan tot haar door te dringen maar ze wou het niet aanvaarden.
' Wat hebben ze met je gedaan, Terry? ' Vroeg ze snikkend.
' Ik kan het beter tonen. ' Zei hij uiteindelijk.
Hij nam haar hand voorzichtig vast om haar naar een ander deel van het bos te leiden.
Ze schrok toen zijn huid de hare raakte.
Net of een ijsklomp zich rond haar hand omklempt had.
Als een zombie liep ze achter hem aan tot ze op een open plek aankwamen.
' En nu? ' Vroeg ze uiteindelijk.
' Wacht even. ' Maande hij haar aan.
Net op dat moment kwam de zon van boven de bomen.
Toen de stralen over Terence heen gleden kreeg Fiona de schrik van haar leven.
Zijn hele lichaam leek te zijn gehouwd uit diamant!
Verschrikt week ze achteruit.
' Terry? '
' Het spijt me, Fi. Ik wou dat het anders was. ' Zei hij duidelijk beschaamd over wat hij geworden was.
' Hebben ze je gebeten? ' Kon ze eindelijk uitbrengen.
' Niet door hen, maar ja. Ik ben nu net als zei. Een vampier, een monster. '
Een vampier. Hij was een vampier.
Dit kan toch niet? Vampieren bestonden niet, ze had de drie ook wel gezien maar dit kan niet?
' Dit is mijn schuld. ' Kraste ze zacht. ' Mijn schuld. Ik had naar je moeten luisteren toen je zei dat het feest niet mocht door gaan. Ik en mijn verdomde koppigheid ook. '
De eerste tranen gleden over haar wangen.
' Je had dit niet kunnen weten.' Trooste hij haar. ' Ik had het je moete vertellen welk gevaar er dreigde.'
Ze kon het niet langer aan en de tranen vloeiden nu echt.
Hij leek even niet te weten wat te doen.
Uiteindelijk sloeg hij toch zijn armen om haar schouders en trok haar voorzichtig tegen zijn borstkast.
Het was net alsof ze tegen een ijsberg aanleunde maar toch liet ze het toe want ondanks alles voelde dit nog steeds vertrouwd aan.
Niet veel later drong er iets tot haar door.
' Als die drie je niet gebeten hebben, wie dan wel? '
' Wel. Dat is een appart verhaal. Ik denk trouwens dat die persoon er net aan komt. '
Ze maakte zich los uit zijn omhelzing en keek verbaast rond.
Ze schrok toen ze een takje hoorde kraken.
' Hier zijn jullie. '
Opnieuw maakte Fiona 's hart een sprongetje toen ze de stem van Paige herkende.
' Paige? Paige ben jij...? '
' Een vampier. Inderdaad ' Maakte ze haar zin af.
Dit was te veel voor Fiona.
Haar benen leken wel van rubber te zijn en niet veel later werd het zwart voor haar ogen.
Maar net op tijd kon Terence haar opvangen voor ze op de grond dreigde te smakken.

Reacties: