Hoofdcategorieėn
Home » Overige » There is no return -One Direction » Chapter 1 | WhatĆ¢ā‚¬ā„¢s next
There is no return -One Direction
Chapter 1 | WhatĆ¢ā‚¬ā„¢s next
Ik probeer op mijn benen te staan, maar het lukt niet en ik zak weer tegen de grond aan. Mijn benen zijn onophoudelijk aan het trillen en de ijzende kou maakt het er niet beter op. Voorzichtig voel ik aan mijn hoofd, ik mag dan wel leven, maar heel ben ik niet. Wanneer ik mijn hand van mijn hoofd afhaal is mijn hand helemaal rood van het bloed. Er trekt een zwarte waas voor mijn ogen, ik heb nooit goed tegen bloed gekund.
“Kom op, Niall, je moet sterk blijven,”¯ spreek ik mezelf streng toe.
Nog eens probeer ik op mijn benen te gaan staan en deze keer lukt het me om ook daadwerkelijk te blijven staan. Langzaam loop ik naar het brandende vliegtuig toe, waar ik de rest hoop te vinden. Ik krijg geen ongelijk, Louis komt in een vaart op me afgerend en geeft me een stevige knuffel.
“Ik ben zo blij dat je nog leeft Niall, maar het gaat niet goed met Zayn,”¯ snikt hij.
Snel laat ik hem los en kijk hem verschrikt aan, “is hij. Is hij?”¯ Ik kon het woord ‘dood’ niet over mijn lippen krijgen.
Louis schudt langzaam zijn hoofd, “nee, dat niet. Maar hij reageert niet meer.”¯
Opgelucht haal ik adem, “waar is hij?”¯
Louis begint te lopen en trekt me aan mijn arm mee. Bijna val ik om, mijn evenwicht is nog steeds niet wat het zou moeten zijn. We lopen om het vliegtuig heen en tot mijn grote geluk zie ik Liam en Harry bij Zayn staan. Van ver af zie ik al dat het niet goed gaat met Zayn. Bewegingloos ligt hij op de grond, wat geen mens zou uithouden met alle sneeuw die er ligt. Zo snel als mijn benen mij kunnen dragen, ren ik naar Zayn toe. Daar aangekomen zak ik op mijn knieën naast hem en strijk met mijn handen langs zijn gezicht, die koud aanvoelt. Mijn oor druk ik tegen zijn borstkast aan om zeker te weten dat hij nog leeft. Een zacht gebons vult mijn oren en een golf van opluchting gaat door mij heen.
“Hij kan hier niet zo blijven liggen,”¯ merkt Liam op, “dan vriest hij dood.”¯
Bedenkelijk kijk ik in het rond. “En als we hem nou dichter bij het vuur leggen. Waarschijnlijk zijn er mensen onderweg naar hier, dit vuur is op mijlen afstand nog te zien.”¯
“Goed idee,”¯ vind ook Liam, “waarschijnlijk zijn er al mensen onderweg om te helpen. Niall help jij me Zayn voorzichtig daar neer te leggen?”¯
Ik knik en pak Zayn voorzichtig vast. Samen leggen we hem een stuk dichter bij het vuur, maar niet te dicht, hij moet natuurlijk niet verbranden.
“Hopelijk houdt dit hem warm,”¯ mompelt Liam.
Ik mompel instemmend en ga naast Zayn op de grond zitten. Ik pak zijn handen vast en wrijf er lichtjes overheen, zodat ze misschien iets warmer worden.
“En wat als we niet gevonden worden?”¯ vraagt Harry met verstikte stem.
Verontrust kijk ik hem aan, daar wil ik niet eens aan denken. Ook Liam haalt zijn schouders op.
“Waar is de piloot trouwens? En Paul, onze manager?”¯ vraag ik verschrikt.
Bij die vraag houdt Harry het niet en barst in snikken uit. Louis loopt naar hem toe en omhelst hem stevig. Vaag hoor ik hem geruststellende woordjes fluisteren.
“Ze hebben het niet gehaald,”¯ zegt Liam schor.
“Nee, dat kan niet. Niet Paul,”¯ stamel ik.
Ook bij Liam stromen de tranen over zijn wangen en ik probeer ze ook niet tegen te houden. Ik buig voorover en verstop mijn hoofd in Zayns vest en ik snik met lange uithalen. Niets maakt meer uit, Paul heeft ons groot gemaakt en nu is hij er opeens niet meer. Hij laat een groot gat achter in mijn hart. Onder mij begint opeens Zayn te kreunen en snel spring ik overeind. Iets te snel, want alles begint te draaien. Gelukkig kan Liam me nog opvangen, voordat ik de grond zou raken.
“Voorzichtig, Nialler,”¯ gebiedt hij me bezorgd.
Snel buig ik naar Zayn toe, “gaat alles goed, man?”¯
“Mijn been,”¯ kreunt hij.
Snel buig ik naar zijn been toe en zie al snel wat hij bedoelt, heel zijn been ligt opengereten. Snel sta ik op en wankel een paar meter weg, waar ik de hele grond onder kots. Dit is iets waar ik niet tegen kan.
“Louis, kom helpen,”¯ hoor ik Liam verschrikt roepen. Snelle voetstappen weerklinken en daarna een kreet van afgrijzen, afkomstig van Louis.
“Gaat het, Nialler?”¯ vraagt Harry bezorgd.
“Het gaat, ik kan er alleen niet tegen,”¯ mompel ik schor.
Harry klopt me begripvol op de rug en laat me dan alleen, om Liam en Louis met Zayn te gaan helpen. Met mijn rug naar de jongens gekeerd, ga ik op de koude grond zitten. Ik ben ze toch niet van pas. Gelukkig heeft Liam ooit een EHBO cursus gehad en ook hij geeft instructies aan de anderen. Een paar schrille kreten van Zayn laten mijn nekharen overeind springen en ik probeer me af te sluiten van alle geluiden rondom me. Van vermoeidheid vallen mijn ogen dicht, maar ik schrik op van een onbekend geluid. Het is niet het geluid van het knetterende vuur en al zeker niet de stemmen van Louis, Zayn, Liam en Harry.
“Jongens!”¯ roep ik verschrikt, “we zijn omsingeld.”¯
Reacties:
omg, snel verder ! <3