FanFic.nl

Liefde op het Lorentz

Hoofdstuk 2

Lucas liet zijn blik door de klas gaan. Tot zijn verbazing zag hij opeens een bekend gezicht. De lange jongen die hij zojuist bij de kluisjes had gezien. Voor een ogenblik keek de jongen hem recht aan, maar hij wendde zijn blik al snel af. ‘Waarom zou dat zijn’, vroeg Lucas zich af.

“Welkom in de klas, Lucas. Mijn naam is Anita Dendermonde en ik ben dit jaar je mentor.”�

Mevrouw Dendermonde keek van Lucas naar de klas. “Oké, jongens. Jullie weten nu iets meer over Lucas, maar Lucas wil vast ook iets over jullie weten.”�

Een voor een stelden de leerlingen zich aan Lucas voor. Halverwege was Lucas de meeste namen alweer vergeten. En toen kwam het moment dat de lange jongen van de kluisjes zich moest voorstellen.

“Ik ben Edwin Bouwhuis,”� zei de jongen. “Ik zit samen met Jeroen, Gijs en Maarten in een band.”�

Lucas zag duidelijk dat Edwin gespannen was en dat hij het daarom zo kort hield. Na Edwin volgde de rest van de leerlingen, maar Lucas’ gedachten bleven bij Edwin.

“Neem plaats, zou ik zeggen,”� zei mevrouw Dendermonde nadat iedereen zich voorgesteld had. “Dan zal ik nog wat mededelingen doen en beginnen we daarna met de Engelse les.”�

Lucas volgde Ronja de klas in en ging naast haar zitten.

“Oké,”� begon mevrouw Dendermonde. “Nu Lucas er ook is, wil ik wat mededelingen doen over het komende schooljaar. Natuurlijk zullen we druk bezig zijn met de schoolonderzoeken ter voorbereiding op jullie eindexamens volgend jaar. Maar er is ook tijd voor leuke dingen. We gaan dit jaar namelijk met de hele klas een week naar Londen.”�

De hele klas begon meteen te juichen.

“Natuurlijk moeten jullie ouders wel toestemming geven,”� voegde mevrouw Dendermonde eraan toe.

*

De ochtend verliep rustig. Na de Engelse les hadden ze geschiedenis gehad. Niet echt Lucas’ favoriete vak. Ook bij die les zat hij naast Ronja en de twee begonnen elkaar steeds beter te leren kennen.

Het was nu pauze en Lucas en Ronja liepen naar buiten. Ze zochten op het schoolplein een bankje op dat nog vrij was.

“Met wie breng je de pauze eigenlijk normaal gesproken door?”� vroeg Lucas.

“Vorig jaar altijd met mijn beste vriendin Vera,”� vertelde Ronja. “Maar zij is naar Amsterdam verhuisd.”�

“Oh,”� bracht Lucas uit.

“En ik heb niet echt een klik met de rest,”� zei Ronja.

“Waarom niet?”� vroeg Lucas.

“Geen idee,”� zei Ronja. “Ik denk dat ze me een beetje raar vinden. Ik had vorig jaar wel eens last van paniekaanvallen. Dat zullen ze wel eng vinden.”�

Lucas vond dat een belachelijke reden om niet met iemand om te gaan.

“Nou, dat schrikt mij niet af hoor,”� zei Lucas. “Ik vind het erg gezellig met je.”�

Lucas glimlachte en daardoor verscheen er ook een glimlach op het gezicht van Ronja.

“Heb je broers of zussen?”� vroeg Ronja.

“Ja, een oudere zus,”� zei Lucas. “Nina. Ze heeft voor de zomer eindexamen gedaan en zit nu op de modeacademie.”�

Ronja knikte.

“En jij?”� vroeg Lucas.

“Ik heb een broertje, Dex,”� zei Ronja. “Oh, en daar zal je hem net hebben.”�

Lucas volgde Ronja’s blik en zag een knappe jongen met bruin haar die op hun af kwam lopen.

“Zusje,”� zei Dex. “Kan ik wat geld van je lenen voor een gevulde koek?”�

“Lenen?”� reageerde Ronja. “Elke keer als ik jou geld leen krijg ik het nooit terug. Dus nee, je krijgt niets van me.”�

Dex was duidelijk geïrriteerd. Het leek alsof hij toen pas opmerkte dat Lucas naast Ronja zat.

“En wie is dat eigenlijk?”� vroeg Dex. “Je nieuwe vriendje? Of wat zeg ik… Ik bedoel natuurlijk je eerste vriendje.”�

Dex moest lachen om zijn eigen grap.

“Je vindt jezelf wel erg grappig, of niet?”� vroeg Lucas. “Zielig hoor. Want dat ben je echt totaal niet.”�

Nu moest Ronja lachen. Dex raakte nog meer geïrriteerd.

“Wie denk je wel dat je bent?”�

Lucas vond dit allemaal heel erg amusant. Hij had zin om Dex een beetje te plagen.

“Mijn naam is Lucas. En om eerlijk te zijn is je zus niet echt mijn type.”�

Dex begon te lachen, maar voordat hij iets vervelends kon zeggen was Lucas hem al voor.

“Maar jij daarentegen…”� ging Lucas verder. “Zullen we een keer uit gaan? Uit eten, bioscoopje…”�

Dex’ ogen werden groot.

“Je bent…”� begon Dex.

“Gay,”� zei Lucas. “Eng woord, hè?”�

Het was duidelijk dat Dex niet goed wist hoe hij hier op moest reageren.

“Wat is er, broertje?”� vroeg Ronja. “Lucas is toch een hele leuke jongen? Ik denk dat jullie als koppeltje perfect zouden zijn.”� Ronja kon haar lach niet inhouden.

“Blijf uit mijn buurt, oké? Ik ben geen flikker,”� zei Dex terwijl hij kwaad wegliep.

Lucas en Ronja begonnen te lachen.

“Ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik je broertje een beetje plaag?”� vroeg Lucas door de lachbui heen.

“Ben je gek?”� reageerde Ronja. “Ik vond het geweldig. Dex kreeg wat hij verdiende.”�

“Doet hij altijd zo?”� vroeg Lucas.

“Ja, vaak wel,”� antwoordde Ronja.

Lucas voelde medelijden voor Ronja. Hij moest denken aan zijn band met Nina. Die was stukken beter. Natuurlijk hadden ze ook wel eens ruzie, maar het was overduidelijk dat ze allebei veel van elkaar hielden.

“Dex is een lul. Dus ik hoop niet dat je echt in hem geïnteresseerd was,”� voegde Ronja er half lachend aan toe.

“Oh, nee hoor,”� zei Lucas. “Ik bedoel, hij ziet er wel leuk uit, maar hoe hij jou behandelt is een enorme afknapper. En ik heb eigenlijk al een oogje op iemand anders…”�

Ronja’s interesse was meteen gewekt. “Wie dan?”�

“Edwin,”� zei Lucas. “Weet jij of hij…?”�

“Homo is?”� vulde Ronja aan.

Lucas knikte.

“Volgens mij niet. Hij heeft wel eens een vriendinnetje gehad,”� zei Ronja.

Lucas deed zijn best om zijn teleurstelling te verbergen.

“Maar ik weet het natuurlijk niet zeker,”� zei Ronja snel. “Misschien zit ie wel diep in de kast.

Lucas kreeg weer een beetje hoop.

“Dat kan ik me best voorstellen. Ik heb wel eens gehoord dat Edwin’s vader best conservatief is. En mijn broertje is erg, maar Edwin’s broertje is helemaal een driftkop.”�

Dit zette Lucas aan het denken.

*

In de pauze ging Edwin in de aula zitten bij zijn bandleden Jeroen, Gijs en Maarten. Zoals elke pauze sinds de eerste klas. Het viertal was vaak samen al beschouwde Edwin Jeroen toch wel als zijn beste vriend. De twee zagen elkaar ook buiten school en repetitiemiddagen van de band.

Meestal mengde Edwin zich wel in de gesprekken, maar vandaag was hij afwezig. Hij moest steeds aan de nieuwe jongen denken. Lucas. Hij begreep alleen niet waarom. Hij zou toch niet…?

“Wat vind jij, Edwin?”�

Edwin werd uit zijn gedachten gerukt. “Wat?”�

“Wat vind jij?”� herhaalde Jeroen.

“Eh, wat vind ik waarvan?”� vroeg Edwin.

“Van Lucas,”� zei Maarten. “Wat denk jij? Is hij homo of hetero?”�

Edwin wist niet goed hoe hij hier op moest reageren.

“Geen idee…”�

Maar ondertussen flitsten allerlei gedachten door Edwin’s hoofd. Wat als Lucas homo is? Is het mogelijk dat hij zelf ook homo zou kunnen zijn? Hier had Edwin nog nooit over nagedacht, maar na twee lesuren met Lucas kon hij nergens anders meer aan denken. Dit moest toch iets betekenen?

“Volgens mij is hij homo,”� zei Jeroen. “Bij sommige jongens zie je dat gewoon.”�

Gijs deed op dat moment een imitatie van een verwijfde homo, met slap handje. De andere jongens moesten lachen.

Edwin deed alsof hij het ook grappig vond, maar vanbinnen voelde hij zich rot. Als hij homo was… en dat wist hij nog niet eens zeker… dan zouden zijn vrienden het waarschijnlijk niet accepteren. En wat te denken van Sjoerd? En zijn vader?

*

’s Avonds laat in bed kon Edwin nog steeds maar aan één ding denken: Lucas. Edwin had in het verleden wel eens vriendinnetjes gehad, maar hij was nooit echt verliefd geweest. Maar nu kon hij alleen nog maar aan Lucas denken en kreeg hij kriebels in zijn onderbuik. Dit moest wel verliefdheid zijn. ‘Gek’, dacht Edwin. ‘Ik heb nog niet eens met hem gepraat. Ik ken Lucas eigenlijk helemaal nog niet. Kan je dan al verliefd zijn?’

Een paar kilometer verderop lag ook Lucas al in bed. En ook hij kon alleen nog maar aan Edwin denken. Lucas wist het zeker: hij was verliefd. Dat verbaasde Lucas omdat hij Edwin verder eigenlijk helemaal nog niet kende. Maar daar was nog genoeg tijd voor. Lucas besloot er voor te zorgen dat hij morgen een praatje zou maken met Edwin.

Denkend aan elkaar vielen Lucas en Edwin in slaap.

Reacties: