FanFic.nl

When The Lights Die Down {Twilight}

004 - Sleep Over At The Cullens House

Edward rijd me naar zijn huis, omdat ik nu feitelijk geen huis meer heb. Tegen de tijd dat we er zijn is het al vrij laat. Carlisle kijkt verbaasd als hij ons binnen ziet komen. Een beetje verlegen ga ik op de bank zitten, en even is het pijnlijk stil.
"Wat doe je hier nog zo laat?" vraagt Carlisle, ik haal mijn schouders op.
“Kom, ik breng je naar huis, dan hoef je in ieder geval geen auto meer te jatten van ons.”� Zegt Carlisle uiteindelijk. Ik hoor Emmett zachtjes grinniken. Ik snuf zacht, ik weet best dat ze het kunnen horen, en bijt op mijn lip.
Niet huilen Amy, niet nu. Een traan laat een nat spoor achter op mijn wang en drupt op de grond. Ik voel als het ware hoe ze naar me kijken.
“Carlisle, haar huis is leeg. Er is niks of niemand, het is verlaten.”� Hoor ik Edward mompelen, hij kan het weten, hij was erbij.
“Dan moet je zolang maar hier komen slapen! Kom, je gaat bij mij op de kamer.”� Zonder te kijken weet ik dat dat Alice was. Kan gewoon niet anders. Ik word de trap op gesleurd en voor ik het weet sta ik in haar kamer. Alice gooit aar klerenkast open en geeft me even snel een rondleiding door de gigantische inloopkast.
“Je mag alles pakken wat je wilt, ik denk dat we ongeveer dezelfde maat hebben.”� Roept Alice vrolijk. Opeens bedenk ik me dat ik nog niks gegeten heb, en om dat te benadrukken begint mijn maag te rammelen. Edward schijnt heel goed te kunnen koken, denk ik luidruchtig. Beneden hoor ik Edward lachen.
“Je kan ook gewoon vragen of ik wat voor je klaar wil maken!”� roept hij.
“Weet ik, maar zo jouw gave gebruiken is ook leuk.”� Lach ik terug. Ik loop weer achter Alice aan naar beneden. Het duurt niet lang voor de heerlijke etensgeuren te ruiken zijn. Het water loopt me als het ware al in de mond. Ik krijg een bord stamppot voor me neus en val aan. Ik ben dol op die typisch Nederlandse gerechten. Carlisle zet het nieuws aan. Er zijn een paar mensen verdwenen in Seattle. Op het nieuws denken ze dat er een bende aan de gang is, maar het is zo duidelijk dat dit het werk van een vampier is. En ik ben hier waarschijnlijk de enige die weet wie de vampieren zijn. Ze zijn met z’n drieën. Ik durf te wedden dat het Laurent, James en Victoria zijn. Terwijl ik denk aan hoe raar het is dat Twilight van de aardbodem verdwenen is, schiet me opeens te binnen dat ik nog een Twilight fanfiction op mijn laptop had. Maar mijn laptop zit nog in mijn tas. Mijn tas word naar me toe gegooid en ik vang hem keurig op. In mijn gedachte bedank ik Edward. Ik rits mijn tas open en wil mijn laptop eruit pakken. Dat was me misschien gelukt, als er een laptop in gezeten had. Boos smijt ik mijn tas weg. Als nou alleen de verhalen van mijn laptop verdwenen zouden zijn, oke dan. Maar mijn hele laptop weg?
“We kopen wel een nieuwe voor je.”� zegt Emmett. Ik zucht.
“Kom, het is bedtijd voor de mens. Ik maak wel even een bed voor je klaar.”� Zegt Esmé vriendelijk. Ik loop achter haar aan de trap op. Nog voor ik boven ben heeft Esmé mijn bed al klaarstaan. Ik trek een pyjama aan en binnen de kortste keren slaap ik.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.