FanFic.nl

Hogwarts ' adventures

Horcrux

Elena voelde zich opgewonden, ze had zich altijd al afgevraagd waar het kantoor van professor Perkamentus zich nu net bevond en nu zou ze het eindelijk te weten komen.
' Waar over gaat die herinnering nu eigenlijk? En wat heeft die te maken met Voldemort? '
Zijn gezicht kreeg plots een serieuse uitdrukking toen ze er over begon.
'Wel, wat Slakhoorn met hem te maken heeft weet ik op dit moment zelf nog niet maar ik kan je wel vertellen dat ik al het hele schooljaar Occlumentie lessen krijg van Perkamentus.Zo heeft hij me onder andere via de hersenpan een groot deel van Voldemort 's verleden laten zien. De kennismaking tussen zijn ouders, zijn geboorte en hoe hij geplaatst werd in een weeshuis. Hoe hij naar Zweinstein kwam. Het heeft me veel over hem geleerd. Hij heeft me ook een keer een herinering laten zien die het moment in dit flesje zou moeten voorstellen. Maar zelf ik zag dat dit bewerkt was door Slakhoorn. Hij wou duidelijk niet dat we achter de waarheid kwamen. '
' En wat kon je dan zien in die valse herinnering? '
' Je zag hoe een jonge Voldemort hem in vertrouwen nam. Hij vroeg informatie over iets. Iets wat duidelijk niet pluis was want Slakhoorn heeft het zo gemanupileerd dat het leek alsof hij kwaad werd en de vraag afwimpelde. Het betekend dus dat hij Voldemort er wel over heeft verteld maar de vraag is wat en natuurlijk wat Voldemort er mee van plan is. '
' Goede vraag. ' Mompelde ze terwijl ze aankwamen bij de grote waterspuuwer.
' Zo, hier zijn er dan. '
' Wat? Hoe bedoel je? Ik zie hier nergens een deur. '
Hij begon geamuseerd te lachen.
' Wie sprak er hier over een deur? '
Verbaast keek ze toe hoe hij naar de waterspuwer liep.
' Chocokikker!'
' Is dit het moment om aan snoepgoed te denken? ' Riep ze verbaast.
Ze sprong verbaast opzij toen de waterspuiger plots in beweging kwam.
Hij schoof opzij en er werd een trap zichtbaar.
' Dames gaan voor. ' Lachte Harry terwijl hij speels een buiging maakte.
Ze haf hem een speelse tik op zijn hoofd en liep toen de trap op.


Het kantoor van Perkamentus was kleiner dan ze verwacht had.
Het was een cirkel waarvan de muren vol gingen met afbeeldingen van vroegere schoolhoofden.
Ze voelde enkele nieuwsgierige blikken in haar nek toen ze binnen kwam maar die negeerde ze.
Haar aandacht ging naar het midden van de kamer, naar Perkamentus zijn bureau of beter gezecht de vogel die er op neergestreken was.
' Het is al even geleden dat jij Felix gezien hebt, niet? '
' Hij zag er de laatste keer beter uit moet ik zeggen. Wat is er met hem gebeurt? '
' Het was zijn tijd om te gaan. Hij is kort geleden opgebrand.'
Hij lachte toen hij haar geschroken gezicht zag.
' Feniksen hebben die vreemde gewoonte. Als ze te oud worden branden ze zichzelf op. Om dan herboren te worden uit de as. De eerste dagen zien ze er inderdaad niet mooi uit maar hij zal gauw herstellen. '
' Het zijn inderdaad fasineerende vogels. ' Klonk de stem van Perkamentus plots achter hun rug.
Ze waren zo gefascineerd door de vogel dat ze niet eens gemerkt hadden dat ze niet eens gemerkt hadden dat hij zijn kantoor binnen gekomen was.
' Aangezien ik jullie hier samen aantref neem ik aan dat je Elena verteld hebt over de opdracht die ik je haf? '
' Ik had geen andere keuze.' Verontschuldigde Harry zich. ' Maar denk je ook niet dat ze er ooit eens over moest horen?'
' Daar heb je inderdaad een punt. ' Haf de oude man toe.
Met een beweging van zijn hand brak de muur open en kwam er een zwevende schaal naar buiten.
' Als ik me goed herinner ben jij nog niet echt vertrouwd met het gebruik van een hersenpan, als je dat gedoe in jouw dromen teminste niet meetelt. Ben je er klaar voor? '
' Ik ben er klaar voor.' Antwoorde ze zekerder dan ze zich voelde.
Harry haf het flesje aan Perkamentus en die goot de inhoud meteen in de schaal.
' Ben je er klaar voor?' Vroeg Harry. ' Oké, drie, twee, een.'
Elena nam een grote hap en dook samen met de anderen het water in.


Ze kwamen terecht in het verweer tegen de zwarte kunsten lokaal terecht.
Ze zag dat het buiten al aan het schemeren was dus moest het al laat op de avond zijn want aan de bomen kon ze zien dat het al bijna zomer was.
Een jongere versie van professor Slakhoorn stond in gesprek met enkele leerlingen die duidelijk een vorige generatie Slakkers bleken te zijn.
' Is Voldemort hier ook?'
' Hij is hier.Maar vergeet niet dat zijn naam hier gewoon Marten Vilijn is.'
Antwoorde Perkamentus.
' Voldemort, Vilijn. Kan mij het schelen. Wat is hij van plan? '
' Gedult is een schone deugt. Je zal het zo zien. '
Haar gedult werd gelukkig niet lang op de proef gesteld want niet veel later werd hij apart genomen door een van de leerlingen.
' Dus dit is Voldemort in zijn jonge jaren? ' Flapte ze er verbaast uit.
' Verbaast het je soms? ' Vroeg Harry duidelijk geamuseerd.
' Ik...Het is...'
Met grote ogen nam ze de jongen in zich op.
Ravenzart haar met mysterieuze grijze ogen, een sterke kaaklijn, lichaamsbouw niet te dik en toch niet te dun.
' Hij was een echte hartebreker, die Marten. ' Mijmerde Perkamentus alsof hij haar gedachten kon raaden.
Ze hadden het tweetal gevolgt naar een aparte kamer.
' Wel, mijn beste Marten. Wat mag die prangende vraag van jou nu zijn? Je deed er zo mysterieus over. '
' Het gaat dan ook over een serieus onderwerp. Wat kan u me vertellen over gruzlimenten? '
De professor moest duidelijk even bekomen van deze vraag.
' Gruzlimenten? Ik moet zeggen dat dit een wel erg rare vraag is voor een leerling. '
' Het is voor een onderzoek. En ik ken geen andere leraar die ik zo vertrouw om over zo een complect ondererp te praten. '
' Iemand stroop om de mond smeren was altijd zijn specialiteit, en laat onze beste Hildebrant nu erg gevoelig zijn voor vlijerij. ' Mijmerde Perkamentus.
En weederom schoot zijn mensenkennis meteen raak want Slakhoorn begon uitgebreid te vertellen.
' Gruzlimenten behooren tot de duisterste magie die er bestaat, jongen. Het zit namelijk zo dat als je een gruzliment wilt scheppen moet je er eerst een moord voor plegen. Zo iets barbaars als het nemen van een leven snijd je ziel gewoon in stukken die je dan kan bewaren in een bepaald voorwerp. '
Elena begreep er allemaal niets van maar aan de blik van Perkamentus te zien verklaarde dit voor hem een hele boel.
De twee bleven er nog even over doordraven maar niet veel later gingen ze toch terug naar Voldemort 's medeleerlingen.
' Wel, dan is het ook voor ons tijd om terug te gaan. Ik weet genoeg.'
En voor ze het besefte werd ze weer omhoog getrokken, terug het kantoor binnen.

Reacties: