FanFic.nl

Another fight against evil - complete

Hoofdstuk 1: Hangoren

Bah, wat haatte hij het onweer. Altijd die gietende regen, de oorverdovende donders, en de blindmakende bliksemflitsen... Nouja, hij haatte het onweer niet als hij gezellig binnenzat maar nu zat hij al een uur, jawel een uur, op zijn bezemsteel in het onweer. Zijn mantel was helemaal doorweekt en zijn hutkoffer woog als lood door het water dat er allemaal was ingesijpeld. Een halfuur later kwam hij eindelijk op zijn bestemming aan. Hij dook naar beneden en landde voor een grote groene poort, met een klopper op de deur in de vorm van een leeuwenkop. Hij bracht zijn hand naar de klopper maar die opende zijn muil, toonde zijn tanden, en liet een oorverdovende brul horen. Op dat moment opende een lange jongen met ros haar de deur.
“Is dat Sam?”� riep er iemand die wat verder in het huis zat.
“Ja!”� riep de rosse jongen terug. “Wie anders?”�
“Nouja, weet ik veel, misschien een van je geheime lieven?”� opperde de stem.
“Hou je kop Fred!”� riep George terug.
Hij draaide zijn hoofd weer naar de jongen die voor de deur stond en groette hem.
“Heey, Sam! Dat is lang geleden!”� en George gaf Sam een klop op zijn rug.
De kleine jongen met de felblauwe ogen en warrig bruin haar glimlachte, “veel te lang,”� antwoordde hij.
Hij volgde George naar de woonkamer waar Fred en Leo aan een tafeltje zaten met elk een flesje boterbier in hun handen.
“Hallo Sam!”� zeiden ze in koor.
“Dag jongens.”�
Sam ging zitten en nam ook een flesje boterbier. Het warme drankje deed hem goed na zijn ellendige reis.
Net op dat moment kwam er iemand de trap af stuiven.
“Wie is dat?”� vroeg Sam.
“Wel men beste Sam, dit is nu Bill,”� zei Fred.
“Onze broer.”� vulde George aan.
“Hij is het huis uitgestuurd door zijn lief,”� (Fred alweer)
“Arme jongen,”� mompelde George. “Dit huis is trouwens van hem.”�
“Heey, Sam, tof om jou eindelijk eens te zien, we horen veel over je thuis. Ben jij ook niet die ene die een mestbom in de leerkrachtenkamer hebt gegooid?”�
“Inderdaad, that's me!”�
“Mijn broers hebben een slechte invloed op je, heeft er iemand toevallig pizza?”�
Toen zag Bill dat Sam nog altijd kloddernat was en sprak een droogheidsspreuk uit over hem en zijn hutkoffer. “Dankjewel Bill!”�
“Wat is pizza?”� vroeg Leo tergelijkertijd.
“Pizza, mijn beste vrienden, is een uiterst lekker dreuzelgerecht, het is een ronde deegvorm met daarbovenop tomatensaus, kaas en nog wat lekkers,”� somde Fred de defenitie van pizza op.
“Hmmm, wil ik wel eens proberen.”� zei Sam. Hij had van zijn ouders op een school voor dreuzels moeten zitten van zijn zes jaar tot en met zijn tiende maar ook hij wist niet wat een pizza was.
“Ik ook!”� riep Leo.
“Dan zal ik maar naar de pizzeria bellen zeker,”� antwoordde Bill, die ondertussen al ontdekt had dat er in de diepvries geen pizza zat.
Een kwartiertje later hoorden ze het gebrul van de leeuwenklopper en Fred stond haastig op om open te doen. Voor de deur stond een geschokte dreuzel, Fred nam snel de pizza's uit zijn handen, zonder te betalen, sloeg de poort toe, en liep terug naar de woonkamer.
“Taddaaa,”� zei hij “dit zijn nu de befaamde Pizza's!”�
Leo en Sam wierpen een blik op de ronde, dampende vorm, waar allerlei groenten op lagen en namen toen een stuk. Ze besloten dat het toch wel heel erg lekker was en namen gelijk nog een stuk. Toen alle pizza's op waren zei George plechtig:
“En nu is het tijd voor onze nieuwe uitvinding...”�
“Een uitvinding,”� onderbrak Fred hem.
“Die de wereld versteld zal laten staan,”� zei George.
“Een uitvinding, zo prachtig, zo magnifiek,”� antwoordde Fred.
“Zo fantastisch,”� vulde George aan.
“Toon nu gewoon die prachtige, magnifieke uitvinding van jullie!”� onderbrak Leo hen ongeduldig.
George keek hem even verwijtend aan maar hield toch zijn mond. Fred had er ondertussen een vleeskleurig touwtje bij gehaald.
“Wat is dat nou weer?”� vroeg Sam.
“Dit hier,”� zei George terwijl hij naar het touwtje wees, “is een hangoor. Als je dit voor een deur hangt hoor je luid en duidelijk wat er aan de andere kant wordt gezegd, alsof je er zelf bij bent.”�
“Wauw,”� zei Sam.
“Cool,”� vulde Leo aan.
“Waanzinnig cool,”� grinnikte Fred.
“Kom, broertje, we gaan ze eens laten zien, hoe onze uitvinding eigenlijk werkt.”�
Met zen vieren liepen ze het huis uit, ze liepen een eindje, totdat Fred en George abrupt halthielden. Sam en Leo botsten tegen hen op.
“Bij dit huis zullen we een demonstratie geven.”�
“Waarom juist bij dit huis?”� vroeg Sam.
“Omdat ze in dit huis altijd ruzie maken,”� antwoordde George simpelweg.
Hij haalde de hangoor uit zijn zak, stak het ene uiteinde in zijn oor en liet het andere voor de deur hangen. Hij haalde nog drie andere hangoren uit zijn zak en gaf die aan zijn broer en zijn vrienden. Samen knielden ze voor de deur en hoorden ze de ruzie die zich binnen afspeelde even duidelijk als waren ze er zelf bij. Sam grinnikte, deze uitvinding was echt zo cool!
Na een kwartiertje was de ruzie bedaard, en waren de vier jongens over de grond aan het rollen van het lachen, terwijl de hangoren op de grond lagen. Ze krabbelden snel overeind toen ze hoorden dat de deur werd opengedaan, gristen nog snel de hangoren van de stoep en verborgen zich in de struiken. Een vrouw met een roodaangelopen gezicht en een woedende blik in haar ogen stampte het huis uit. De jongens grinnikten nog na terwijl ze naar huis terugliepen. “Neen Thomas, ik vind het niet leuk! Dat je mij gewoon open en bloot staat te bedriegen vind ik echt niet normaal meer!”� aapte Fred de vrouw na met een hoog stemmetje.
“Maar zoetje, zij kuste mij, ik probeerde haar nog weg te duwen!”� antwoordde Sam met de stem van de jongen. Leo barstte opnieuw in lachen uit bij het woord 'zoetje' en Sam en Fred moesten hun demonstratie staken. Toen ze terug bij het huis arriveerden was de woonkamer omgetoverd in een ware fuifzaal. Sam en Leo keken verbaasd. Bill keek om toen hij de vier jongens binnen zagen komen en zei: “Vanavond geven we een feestje jongens!”�

Reacties: