FanFic.nl

Sorry! I'm your daughter! (Hogwarts)

26

Ik schrik wakker en kleine zweetdruppeltjes parrelen van mijn hoofd.
Ik diepe zucht ontsnapt uit mijn mond en vermoeid veeg ik het zweet van mijn voorhoofd.
Ik kijk op mijn klok en zie dat het nog maar 6:30uur is.
Stil, zodat ik de andere niet wakker maak sta ik op en maak me klaar.
Snel trek ik mijn gewaad aan, doe wat make-up op en doe mijn haren.
Uit pure verveling sluip ik de leerlingenkamer uit en ga naar buiten.
Langzaam ontwaakt ook de natuur en ik pomp mijn longen vol met lucht.
Giegelend lopen er enkele meisjes langs me voorbij en enkele werpen me een hatelijke blik.
Ik draai met mijn ogen en stap langzaam richting het meer.
Als ik er aankom zie ik hetzelfde groepje meisjes giegelend achter Viktor aanhuppelen.
Ik lach stilletjes in mezelf en zet me neer tegen een boom.
Als Viktor me opmerkt kijkt hij me smeekend aan, smeekend om verlost te worden van zijn harem die achter hem aanholt.
Hij komt grijnzend op me toegestapt en ik kijk hem vragend aan.
"Eindelijk schatje, je bent er." Zegt hij luid genoeg zodat de meiden achter hem het konden horen en hij drukt een kus gevaarlijk dicht bij mijn mond.
Mompelend druipen de meisjes af.
"Wat krijg jij nu?" Vraag ik verbaast.
"Sorry, anders kreeg ik ze nooit van me afgeschudt." Zegt hij lachend en hij wenkt zijn blik naar de meiden.
"Dan mocht het." Zeg ik met een kleine glimlach.
"Ga me mee nog een toertje vliegen?"
"Met jou? Nee bedankt." Zeg ik lachend.
Hij kijkt me met een pruillipje aan.
"Kom ik heb honger, we gaan eten!"
Ik neem hem bij zijn arm beet en sleur hem mee de Grote Zaal binnen.
"Kom je bij mij zitten?"Vraagt hij lief.
Onschuldig knik ik nee.
Hij geeft me nog snel een kus op mijn wang en met een grote glimlach ga ik naast Harry.
Ron staart me met grote, verbaasde ogen aan.
"Is er iets?" Vraag ik verbaast.
"Jij..kuste gewoon me hem! Viktor Krum!"
"Howhow, gewoon op de wang, niets verder achter zoeken." Zeg ik lachend en ik schep mezelf wat cornflakes op.
Harry begint naast me stil te lachen.
"Begin jij nu ook?" Vraag ik sarcastisch en ik geef hem een kleine stomp tussen zijn ribben.
"Je bent verlieft." Zingt Hermelien plagerig.
Ik kijk haar met een opgetrokken wenkbrauw aan.
"Oh Viktor, I Love You!" Zing Ron lachend mee.
"Koppeltjes kunnen toch goed elkaar opvolgen hé." Zeg ik grijnzend tegen Harry en meteen zwijgen ze allebei en lopen rood aan.
"Enorm!" Zegt hij lachend.
"Jij moet niet spreken hoor, Cholover!"
"Sssst." Sist hij me meteen toe.
"Wacht ik ga haar halen!" Zeg ik lachend en ik sta op.
"Doe je niet!" Sist hij en hij trekt me terug neer.
"Choo! Choo!!" Gil ik en ik ren naar Cho toe.
Cho die dit hoorde kijkt verbaast om en kijkt me raar aan.
Logisch toch? Iemand dat nog nooit tegen haar gesproken had ging nu hysterisch haar naam roepen.
"Harry is smoo.." Probeer ik uit te brengen maar meteen legt Harry zijn hand op mijn mond en trekt me naar achter.
"Niet op haar letten, ze is een beetje raar." Zegt hij tegen Cho.
"Dat merk ik." Zegt ze droog en geïriteert draait ze zich om.
Ik probeer nog wat te zeggen maar Harry trekt me snel weer mee naar onze eigen tafel.
"Ben jij altijd zo hyper?" Vraagt Ron verbaast.
Ik kijk hem beledigt aan.
"Komop Chiara, lachen! We hebben nog een verassing voor je!" Zeggen Fred en George in koor.
Ik kijk hen vragend aan.
"Weet je nog toen je mij lelijk noemde?" Vraagt Fred.


Flashback

Zuchtend laat ik me in de zetel ploffen naast Fred.
"Hallo lekker ding." Zegt hij grijnzend.
Ik kijk hem scheef aan.
"Ik ben jou lekker ding niet." Zeg ik en speels steek ik mijn tong naar hem uit.
Hij kijkt me met wateroogjes aan en trekt een pruillipje.
"Trek niet zo'n gezicht dat maakt je nog lelijker." Zeg ik spottend.
"Wat?! Jij vind mij lelijk?!" Vraagt hij luid.
"Ja." Zeg ik lachend.
"Ik ga je straffen." Zegt hij droog.
Ik trek mijn wenkbrauwen op. "En hoe ga je dat doen?"
"Dat zul je nog wel merken." Zegt hij grijnzend en hij staat op en loopt naar George.
Ik zie hem iets fluisteren tegen George en wat later kijkt George me grijnzend aan.


"Hoe kan ik dat ooit vergeten?" Vraag ik sarcastisch.
"Onze wraak zul je ook nooit vergeten." Zegt George lachend en met grote ogen kijk ik ze aan.
Ze kijken elkaar grijnzend aan.
Ojeee, wat waren ze nu weer van plan?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.