FanFic.nl

Sorry! I'm your daughter! (Hogwarts)

29

Hij glijdt met zijn warme tong over mijn lippen en ik open zachtjes mijn mond.
God, wat voelde dit zo goed…
Hij laat me langzaam los en kijkt me ongemakkelijk aan.
“Dankje.”� Zeg ik stil en ik draai me om om weg te gaan maar hij grijpt me stevig bij de polsen. “Blijf hier.”�
“Sorry ik moet gaan.”� Fluister ik stil en snel loop ik de kamer uit, terug naar Zweinstein.
De rest van de dag verliep nog langzaam en het was al 18:30uur.

Snel trok ik andere kleren aan fatsoeneerde me wat en liep dat naar de Grote Hal waar Blaise op me zou wachten.
Als ik er aankom staat Blaise al ongeduldig te wachten.
Snel verschijnselen we naar Zweinsveld en we gaan de 3bezemstelen binnen.
We bestellen ons een boterbierje en zetten ons aan een gezellig tafeltje.
“Hoe is het thuis eigelijk nog?”� Vraag ik.
Blaise haalt zijn schouders op.”�Leeg.”�
“Laten we het over iets anders hebben.”� Stelt hij voor.
Ik knike en neem een slokje van mijn boterbiertje.
“Mogen we hier eigelijk wel zijn, zolaat buiten de schoolmuren?”� Vraagt hij.
“Geen idee, we zullen er wel achter komen als ze ons betrappen zeker.”�
“Hoe was het eigelijk bij Viktor?”�
“Waarom vraag je dat nu?”�
“Gewoon, jullie lijken zo close met elkaar.”�
“Zijn we ook.”� Zeg ik lachend.
“Maar je bent niet me hem?”�
Ik schud lachend nee.
“En je hebt ook niet?”�
“Niet wat?”� Vraag ik verbaast.
“Je weet wel.”� Zegt hij zachtjes en hij maakt een rare beweging.
Ik had wel door dat hij bedoelde of we met elkaar geveeën hadden, maar hij was zo schattig bezig.
Ik blijf hem vragend aankijken.
“’het’”� Zegt hij stil.
“Oo! Je bedoelt vrijen!”� Zeg ik luid en enkele mensen kijken onze richting uit.
“sssst!”� Sist hij rap.
“En nee, broertje in het het niet gedaan.”� Zeg ik lachend.
Het belletje boven de deur dat aanheeft als er iemand binnenkomt rinkeld luid en nieuwschierig kijk in die kant uit.
“Shit! Het is Anderling!”� Sist Blaise en hij trekt me onder de tafel.
Ik kijk achter me en enkele mensen staren ons aan.
Een man staat op en stap op Anderling af.
“haa Minerva dat ik lang geleden.”� Horen we hem zeggen en Anderlings aandacht gaat helemaal op hem.
“Als ik me kan herinneren was dat gisteren, ludvi.”� Zegt ze lachend.
De man gaat hevig met haar in gesprek en met zijn ene hand gebaart hij achter zijn rug dat we snel moesten verdwijnen.
Ik aazel geen seconde en grijp Blais bij zijn pols en bukkend paseren we Anderling en snel gaan we naar buiten.
Buiten zetten we een klein sprintje en daarna laten we ons lachend op de grond ploffen.
“Daar waren we juist op tijd weg.”� Zegt Blaise lachend en achter Blaise komen er verschillende schimmen tevoorschijn.
“Neeneen, jullie zijn juist op tijd.”� Zegt een welbekende stem vals

Reacties: