FanFic.nl

Een plek onder de zon

Een plek onder de zon

‘Jongens, komen jullie niet ontbijten?’ vraagt Bianca de volgende ochtend verbaasd, als ze Lucas en Edwin hun jassen zien pakken, net nadat ze van de trap zijn afgekomen.
Edwin schudt zijn hoofd, ‘Ander keertje, mam’ belooft hij snel, ‘We moeten nu weg’
‘Neem in ieder geval een broodje voor onderweg dan’ onderbreekt Bianca ze, terwijl ze daad bij woord voegt en meteen naar de eettafel loopt.
‘Waar moeten jullie zo vroeg heen dan?’ vraagt Anton, terwijl hij zijn broodje opensnijdt.
‘We, euhm, hebben een afspraak’ antwoord Edwin, als hij even in Lucas’ hand knijpt. Sjoerd draait zich om, glimlacht begrijpend, maar zwijgt. Intussen had Bianca twee broodjes gesmeerd en liep terug naar de jongens, ‘Hier’ glimlacht ze warm, ‘Zie ik jullie straks weer?’
‘Bedankt mam’ knikt Edwin, waarna hij meteen een hap neemt, ‘Misschien, we zien wel’. Samen lopen ze de deur uit, Bianca verbaasd achterlatend.
‘Denk je dat ze iets doorhadden?’ vraagt Edwin, terwijl Lucas zijn helm opzet. Lucas schudt zijn hoofd, ‘Ik denk alleen wel dat ze iets doorhebben als je ineens ergens anders woont’ voegt hij dan serieus toe.
‘Heel grappig’ zegt Edwin sarcastisch, terwijl hij ook zijn helmriempje dichtritst, ‘Ik vertel het ze vanavond’ belooft hij dan, ‘ik kan het alleen moeilijk nu op tafel gooien en ervandoor gaan’
Lucas knikt en stapt achter Edwin op de brommer, waarna ze de oprit afrijden.
Aangekomen bij het complex staat iemand met een map in zijn hand hen al op te wachten. ‘Lucas Sanders?’ vraagt hij vriendelijk. Lucas knikt en schudt de man de hand, ‘Dat ben ik en dit is mijn vriend, Edwin Bouwhuis’. ‘David de Vries’ stelt de man zich voor, als hij ook Edwin de hand schudt.
‘Zullen we meteen naar boven gaan?’ stelt David daarna voor, terwijl hij ze voorgaat.
Even later lopen ze door het appartement en bekijken de kamers kritisch. ‘En dan is dit de tweede slaapkamer’ vertelt David, als hij de deur opent. ‘of natuurlijk studeerkamer’ voegt Lucas toe, terwijl hij Edwin aankijkt. Edwin knikt instemmend en kijkt even rond.
Als David ze voorloopt om weer te eindigen in de woonkamer, met aansluitende keuken, kijkt Lucas nogmaals naar Edwin. Die glimlacht om aan te geven dat het hem wel iets lijkt.
‘En in principe kunnen jullie er direct intrekken’ besluit David zijn verhaal, ‘als jullie tenminste geïnteresseerd zijn’.
Lucas kijkt nog even naar het uitzicht, wat zeker niet verkeerd was, als Edwin knikt, ‘En hoe snel moeten we een beslissing nemen?’ vraagt hij.
‘Ik moet eerlijk toegeven dat er meerdere gegadigden zijn, dus ik zou niet te lang wachten’ adviseert David hen.
Lucas knikt, ‘We hebben het er even samen over en laten het voor vanavond weten’ stelt hij voor, terwijl hij naar Edwin kijkt. David knikt en geeft de heren nog een hand, ‘Ik hoor graag van jullie’ zegt hij nog vriendelijk, voor ze de woning weer verlaten.
‘Jouw of mijn huis?’ vraagt Edwin, als ze weer op de brommer stappen. ‘Eerst mijn huis?’ stelt Lucas voor. Edwin glimlacht en knikt, voor hij het sleuteltje van zijn brommer draait en hem start.

‘Mam, is pap er ook?’ vraagt Edwin, als hij een aantal uurtjes later met Lucas de huiskamer in komt stappen. Bianca kijkt op vanuit de keuken, waar ze net bezig was met koffie zetten en knikt, ‘Hij is in zijn praktijk’ antwoord ze, ‘je kunt hem wel even storen denk ik’
Edwin knikt en loopt richting de praktijk, Lucas bij Bianca achterlatend. ‘Is er iets?’ vraagt die hem gewaarschuwd.
Lucas glimlacht, ‘We willen jullie iets vertellen’ zegt hij, terwijl hij op de bank gaat zitten en wacht tot Edwin terugkomt.
‘Koffie komt eraan’ kondigt Bianca aan, als ze naast Lucas op de bank gaat zitten, ‘Wat is er aan de hand?’
Lucas zwijgt echter, maar kijkt op als Edwin met Anton in zijn kielzog de kamer in lopen. Edwin neemt plaats op de rand van de bank, naast Lucas, en speelt even met zijn vingers. Lucas ziet Bianca en Anton afwachtend kijken en werpt even een geruststellende blik naar Edwin.
‘Je vroeg toch waar we vanochtend heengingen, Pap?’ begint Edwin dan, nadat hij zijn keel even schraapte.
Anton knikte instemmend, en keek de jongens vragend aan. Als Edwin niet meteen antwoord geeft, glimlacht Lucas.
‘We zijn naar een appartement wezen kijken’ vertelt Lucas trots. Hij ziet de ogen van Bianca en Anton groot worden, en even kijken Edwins ouders elkaar aan.
‘Jullie samen?’ vraagt Anton, waarna de jongens knikken.
‘Jullie willen gaan samenwonen?’ vraagt Bianca dan, waarna de jongens weer knikken. Even kijken Bianca en Anton elkaar nog even zwijgend aan, als Lucas de stilte doorbrak.
‘Het is een heel mooi appartement’ verzekert Lucas Edwins ouders, ‘heel netjes, twee slaapkamers en met mooie keuken en badkamer’
Anton staart de jongens nog steeds zwijgend aan, als Bianca knikt, ‘Waar is het?’ vraagt ze.
‘Appartementencomplex de Dieze’ antwoord Lucas, terwijl hij een folder uit zijn binnenzak vist en deze aan Bianca geeft, ‘dichtbij de universiteit en ook Dansatoria is niet te ver weg’
Bianca knikt nogmaals zwijgend terwijl ze door de folder bladert en de foto’s bekijkt. Even werpt ook Anton een blik op de foto’s en kijkt weer op naar zijn zoon.
‘Weet je zeker dat het wel verstandig is, jongen?’ vraagt hij, ‘Met je studie en zo?’
Edwin bijt even op zijn lip, maar knikt, ‘Pap, jij bent toch ook op kamers geweest tijdens je studie?’
Bianca glimlacht, ‘Daar heeft hij een punt, Anton’
Anton slaat even zijn armen over elkaar, ‘In een studentenhuis, Ed’ verduidelijkt hij, ‘dit is iets heel anders’
‘En een stuk hygiënischer waarschijnlijk’ grapt Lucas, als hij even van Edwin naar Anton kijkt. Bianca glimlacht, ‘Als jullie zeker weten dat jullie dat willen, vind ik het prima’ besluit ze, ‘het ziet er in ieder geval erg mooi uit’
Lucas en Edwin knikken dankbaar, als Edwin zich weer op zijn vader richt, ‘Pap?’ vraagt hij tenslotte.
‘Hoe ga je dat financieren?’ vraagt die tenslotte.
‘Lucas en ik delen de huur’ legt Edwin uit, ‘en ik heb mijn bijbaantje, studiefinanciering en mijn spaargeld’
Anton kijkt even gewaarschuwd op, als Lucas inspringt, ‘Natuurlijk passen we op met Edwins spaargeld’ zegt hij snel, ‘en gaat zijn studie voor’
Edwin kijkt even naar Lucas, die zijn hand pakt en er gerustgesteld in knijpt, ‘Het komt wel goed’ belooft hij.
‘Wat vinden jouw ouders?’ vraagt Bianca plots, als ze weer opkijkt vanuit de folder.
Lucas glimlacht, ‘die vinden het allang prima dat ze dadelijk het huis voor zich alleen hebben’ knipoogt hij speels, ‘en als we maar vaak genoeg op bezoek kwamen’
Bianca lacht en kijkt Anton even aan, die inmiddels ook glimlacht. ‘Als dit is wat je wilt jongen, dat moet je er voor gaan’ vertelt hij zijn zoon tenslotte. Edwin knikt dankbaar en vist zijn telefoon uit zijn zak. ‘Bellen?’ vraagt hij nog even aan Lucas. Die knikt meteen, ‘Ja, natuurlijk bellen’ zegt hij snel, als Edwin het nummer al intoetst en opstaat.
‘Dat wordt straks nog wennen voor je Lucas’ glimlacht Bianca, als ze Lucas zenuwachtig naar Edwins silhouet in de gang ziet kijken, ‘hoe mooi het ook is, het is geen huize Sanders natuurlijk’
Lucas kijkt op en schudt zijn hoofd, ‘Naja, je moet ergens beginnen toch’ glimlacht hij, ‘en we zijn tenslotte maar met zijn tweeën’.
Even kijkt Bianca naar haar schoonzoon en knikt instemmend, terwijl ze even een blik op Anton wierp. Die had intussen de folder gepakt en bladerde er geïnteresseerd doorheen.
Als de kamerdeur klinkt en Edwin weer binnenstapt, veert Lucas op, maar een blik op Edwins teleurgestelde gezicht zei genoeg en hij zakte terug in de bank. Edwin plofte naast hem neer en zuchtte, ‘Het was al weg’ zegt hij overbodig. Even zaten de jongens zwijgend naast elkaar, als Bianca opstaat om de koffie in te schenken, ‘Jongens, het volgende appartement is voor jullie’ stelt ze ze gerust met een warme glimlach, ‘dat weet ik zeker’.

Reacties: