FanFic.nl

Pokémon Black and White Adventure's!

Halloween Special: Halloween Festival!

Een 6 jarige Sora speelde met zijn broertje Roxas en vrienden buiten op het erf van zijn ouders.
De tien en elf jarige jongens; Barry en Lucas speelde een partijtje voetbal tegen Sora en Roxas terwijl het zusje van Lucas, die Dawn heette aan de kant zat met Turtwig en Chimchar. Sora gaf de voetbal een keiharde trap richting het doel en scoorde een punt, “Ha! Probeer mij en Roxas nou maar eens in te halen!”� riep Sora met een triomfantelijke blik in zijn ogen. Hij sprong als een gek op de nek van zijn broer. “Sora! Roxas! Komen jullie eten!”� riep een mannenstem vanuit het huis op de heuvel, “we moeten gaan. Tot morgen!,”� riepen Roxas en Sora in koor en rende met zijn tweeën naar hun huis toe, “Papa!, riep Roxas meteen en sprong in de boomlange kerel zijn armen terwijl Sora keek waar zijn moeder was en ging toen zonder iets te zeggen naar binnen maar voelde hoe hij met een sterke arm werd opgetild en op de brede schouder van zijn vader werd neergezet,”�hebben me jongens fijn buiten gespeeld?”� zei de vader van Sora waarbij de jongens knikte. Toen de Jongens net klaar waren met eten ging Roxas richting de voordeur omdat hun ouders een verhitte discussie hadden en hoorde Sora een deur dichtslaan, “Cloud, ik ga niet weer in discussie! Als jij zo nodig wilt vertrekken naar Unova dan ga je maar lekker! Maar ik en de jongens blijven hier,”� gilde zijn moeder kwaad. Sora luisterde aandachtig naar wat zijn vader te zeggen had maar gek genoeg hoorde hij niks meer dan geruis in zijn oren en leek het meer een filter die hij voor zijn oren had. Echter de kleine jongen had niet door dat er tranen over zijn wangen stroomde toen zijn vader iets heel naars tegen zijn moeder zei. Sora kroop snikkend in een hoekje en wenste dat hij achter zijn broer was aangerend in plaats van hier te blijven zitten en naar de verhitte discussie te luisteren. Een deur knalde met een harde klap dicht en Sora sprong overeind terwijl hij naar de voordeur rende en nog net zijn vader zag weggaan. De kleine jongen smeet de voordeur open en rende op zijn sokken achter zijn vader aan, “Papa!”� riep Sora al rennend naar zijn vader die zich omdraaide,”�Sora, me jongen, ga naar binnen je word zo nog ziek.”� sprak zijn vader geschrokken maar Sora pakte zijn hand beet, “Pap, kom naar huis,”� zei Sora snikkend maar Cloud schudde zijn hoofd en knielde naast Sora neer,“Papa, komt voorlopig niet meer naar huis,”� zei Cloud zachtjes waardoor Sora grote ogen opzette,”�maar waarom ga je weg?”� en veegde het water van zijn wangen af maar zijn vader draaide zijn rug naar Sora,”�dat begrijp je nu nog niet. Als je ouder bent begrijp je het wel”� en liep verder de regen in… Sora daar achterlatend…

Sora schrok wakker en keek verward om zich heen… Even dacht hij werkelijk in de regen te staan, maar hoe kwam het ineens dat hij daaraan terug dacht.. of eerder droomde? Dat was gewoon maf. De bruinharige jongen wreef in zijn ogen en voelde tot zijn verbijstering dat zijn ogen vochtig waren van de tranen. Gauw veegde hij zijn ogen droog en keek op de klok naast zijn bed, beseffend dat het vandaag Halloween was. Hier in Nimbasa City was er een soort van festival ter ere van deze feestdag alleen had Sora zelf geen zin in deze onzin. Hij had hele andere problemen.. zoals zijn vader… Nobu en Chiara zo snel mogelijk bij elkaar krijgen en het belangrijkste van alles… de Gyms uitdagen en League kampioen worden. Hij had al zijn Pokémon in de vorige dagen goed getraind vooral Nero de Zorua had een flinke training achter de rug,”�Sora, waarom zo vroeg?,”� vroeg Roxas slaperig terwijl Sora opschrok,”� ik.. ik schrok wakker,”� verzon Sora vlug maar kreeg geen antwoord en zakte weer terug in bed.. slapend…
“Sora, wakker worden! Het is Halloween!,”� riep de schrille stem van zijn broertje na een tijdje.
Sora opende zijn ogen en zag dat Roxas gehuld was in een Tovenaarsgewaad. Hij had een goudgele stropdas onder zijn grijze spencer waar weer een wit overhemd onder aan was getrokken, verder had zijn broer goed nagedacht over zijn kostuum want hij had in zijn linkerhand nog een Toverstok. Toen hij zijn broer zag kijken wist Sora gewoon dat hij speciaal voor hem mee ging doen aan de kostuums wedstrijd dus pakte hij maar gauw zijn Vampieren kostuum en trok die aan. Zijn pak was zwart met rood bezette linten op zijn benen en had op zijn rug vleermuis vleugels. Toen hij zijn pak aan had hij nog witte handschoenen met een grote X op de rug van zijn handen en een oranje masker die veel leek op een pompoen met oren leek maar was gestikt bij zijn linkeroog. Nadat op zijn hoofd geplant te hebben deed hij nog vampier tanden in, “Pika!,”� De Pikachu keek bewonderend naar het kostuum van zijn baasje en sprong op zijn schouder, “jij moet ook een mutsje op, Sparky. Voor jou is het ook Halloween,”� grinnikte Sora maar Sparky schudde zijn koppie en gaf de blauwe band waar zijn arm in hoorde te hangen die Sora aanpakte en direct zijn arm inlegde. Hierdoor werd de druk op zijn arm minder en hoefde hij hem niet meer stijf te houden. Sora hoorde voetstappen in de hal en zag Lucas naar hem toe komen,”� ik heb een verrassing, beneden,”�zei Lucas met een brede glimlach waardoor Sora hem niet begreep en volgde de blauwharige jongen naar beneden waar niemand minder stonden dan Barry en Dawn!
“is dit een soort reünie ofzo?,”� zei Sora en voelde tranen prikken toen hij hen zag.. zijn oude vrienden club was weer bij elkaar net als vroeger waardoor hij op Dawn afliep en haar breed glimlachend aankeek, ”�Gaan we - gaan we met zijn allen naar het festival?”� vroeg Sora en keek het groepje hoopvol aan, “natuurlijk!, ik kon alleen niet… nou ja.. ik wou dat Chiara het mee kon maken… in de avond had ze een Kimono kunnen dragen,”� mompelde Roxas met een lichte blos op zijn wangen. Sora sloeg zijn ogen neer en keek neerslachtig naar de grond… dat was namelijk een van die reden dat hij niet naar het festival wilde omdat hij dacht aan het moment als ze haar vader niet tegen waren gekomen ze gewoon nog hier was en met hem en Roxas dit festival hadden kunnen vieren, “hey kop op, allebei. Als jullie daar aan blijven denken is de dag voor jullie verpest en genieten wij ook minder, we zijn niet voor niets hierheen gekomen om jullie twee wat op te vrolijken,”� zei Dawn met een brede glimlach terwijl ze met een blije uitdrukking naar de twee jongens staarden, “dus geen gepeins of verdrietige gezichten. Alleen maar glimlachen,”� zei Dawn en deed de mondhoeken van Sora wat omhoog met haar wijsvingers, “Pika!”� Sparky sprong op zijn schouder met een brede glimlach waardoor Sora ook begon te glimlachen..


De vijf kinderen liepen over het plein met verschillende kraampjes zoals eten, snoepgoed en andere dingen onder andere fopartikelen.. Dawn, die naast Sora had gelopen was opeens verdwenen en was bij een kraampje met verschillende lantaarns van pompoenen gaan staan. Alle lantaarns hadden verschillende vormen van Pokémon en of griezelige monsters.. gek genoeg zag Sora een Pompoen met de vorm van een Cyndaquil en een Pikachu wat hem erg veel deed denken aan… haar en d’r Pokémon maar Sparky sprong met een brede glimlach op zijn schouder wat hem deed vergeten waarom hij zo verdrietig was, “hey, kom jongens het is bijna tijd voor het vuurwerk!, riep Roxas en wees naar de klok, het was al ver na negenen heen en zo donker dat het leek alsof het nacht was. Sora kon echter wel zien dat Roxas en Dawn hand in hand stonden daar hoefde geen lamp voor te schijnen dat zag hij zo al. Opeens voelde hij twee warme pootjes in zijn nek en keek hij in de ogen van zijn Pikachu, “Pika!”� ergens boven klonk een knal maar een aantal seconden later verschenen er allerlei kleuren in de lucht. Sora besloot om te gaan zitten en pakte Sparky van zijn schouder die hij op zijn schoot plantte, “Happy Halloween Sparky,”�mompelde Sora en voelde hoe Lucas en Barry aan weerszijden van hem gingen zitten,”�Happy Halloween,”� mompelde Sora tegen de twee jongens die hem een popcorn gaven,”�die twee hebben mekaar ook gevonden,”� grinnikte Lucas tegen Sora en Barry maar Sora besloot om er niet tegen in te gaan en naar de verschillende vormen in de lucht te kijken. Maar echter zijn blik ging weer naar zijn broer die erg dichtbij Dawn stond en stond te… Sora zuchtte keek weg van het tafereel, “BOE!”� Sora schrok zich te pletter van de stem van Barry zodat waardoor Roxas met Dawn van de heuvel was afgerold. Het gelach van Barry en Lucas bevestigde dat maar Sora hoopte als nog dat zijn broer niks had opgelopen door de val…

Sora wreef de vermoeidheid uit zijn ogen terwijl hij langzaam zijn kostuum uittrok en die hij over een stoel hing en zijn Pyjama aantrok… Sora was doodmoe van deze dag en kroop langzaam in bed. Hij hoorde de twee stemmen van Roxas en Dawn iets tegen elkaar zeggen maar viel algauw weer in slaap… Roxas deed de slaapkamer deur open van hun kamer en zag dat zijn tweelingbroer al lag te slapen en trok zwijgend zijn kostuum uit en ging op het hoekje van het bed zitten,starend naar het lichaam van zijn broer die diep zuchtte in zijn slaap. Uiteindelijk stond ook Roxas op en nam Suki in zijn armen en viel vrijwel meteen inslaap…

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.