FanFic.nl

Another fight against evil - complete

Hoofdstuk 3: Het feest

De leeuwenklopper brulde. Fred en George liepen naar de deur om de gasten binnen te laten. Iedereen kreeg een gratis hangoor cadeau. Na een uurtje waren eindelijk alle gasten gearriveerd, het feest was al volop aan de gang. Plots kreeg Fred iemand in het oog. Het was een meisje met halflang blond haar en groene ogen.
“Is dat niet Sandra?”� vroeg hij aan zijn broer.
“Ja, dat is ze,”� grinnikte George.
“Wat is er met die Sandra?”� vroeg Bill
“Wel vorig jaar, had Sam haar gevraagd voor het kerstbal en weet je wat ze zei?”�
“Zwijg!”� schreeuwde Sam.
George ging echter onverstoorbaar verder. Sam sprong op zijn rug en legde zijn hand op zijn mond. Fred pikte in. “Sandra zei dus...
'Euhmm, nee, denk je nou echt dat ik met losers als jij, die altijd maar aandacht nodig hebben en die het altijd beter willen weten, naar het kerstbal wil gaan? Forget it.' En ze liep weg zonder naar hem te luisteren. Je had Sam zijn gezicht moeten zien!”� Fred, George, Leo en Bill gierden het uit.
Sam negeerde de jongens volkomen en liep vol goede moed naar Sandra.
“Hey,”� zei hij.
“Ben jij niet dat losertje, die mij vorig jaar voor het kerstbal vroeg?”�
“Ja, inderdaad, maar voordat je mij gaat negeren, ik kan er toch niets aan doen dat ik altijd de aandacht trek? Met vrienden zoals Fred, George en Leo sta je zowiezo in de 'spotlights', maar ik kan niet ontkennen dat ik mij daar echt aan stoor, en kom, zeg nu zelf, het zijn toch toffe kerels of niet soms?”�
“Dat kan ik niet ontkennen. En ik vond het eigenlijk wel waanzinnig dat je die mestbom in de leerarenkamer hebt gegooid!”�
“Haha, ja, Griffoendor heeft er wel een paar puntjes mee verloren en ik moet zeggen dat ik geen bekers meer kan zien, die dat gepoetst moeten worden bedoel ik dan maar het was de moeite waard. Vooral omdat Sneep het als eerste ontdekte!”�
“Ja, dat was nog het mooiste van allemaal.”�
“Wil deze mooie dame eigenlijk geen boterbiertje?”�
Sandra bloosde en antwoordde: “Nee, liever een pompoensapje graag.”�
“Ok, komt in orde,”� zei Sam, salueerde en glipte naar de bar. Hij vroeg een glaasje pompoensap en een flesje boterbier aan Bill, die ondertussen achter de toog was gaan staan, betaalde en snelde terug naar het tafeltje. “Alstublieft, uwe schoonheid, uw drankje.”�
Sandra lachte en dronk haar pompoensap in één keer op.
Plots klonk er zachte muziek door de luisprekers. Er werd een slow opgezet. Typisch Leo, die had hem waarschijnlijk met Sandra aan een tafeltje zien zitten. Sam haalde diep adem, stond recht, ging voor Sandra staan en vroeg: “Mag ik deze dans van u?”�
Sandra glimlachte en nam de uitgestoken hand van Sam vast. In het begin stonden ze redelijk ver uitelkaar, maar terwijl het liedje vorderde kwam ze steeds dichterbij. Toen de laatste noot door de boxen klonk, stonden ze zo dicht bij elkaar dat Sandra haar hoofd op zijn schouder kon leggen. Plots stonden Fred, George en Leo achter hem.
“Iets dichter met je hoofd,”� fluisterde Fred.
“Kus haar dan, idioot,”� fluisterde George in zijn ander oor.
“NU,”� fluisterde Leo.
Sam bracht zijn hoofd dichterbij, maar draaide hem op het laatste moment opzij (hij wou geen klap riskeren) en gaf voorzichtig een kusje op haar wang. Sandra glimlachte naar hem.
“Jij deugniet, al direct van de eerste keer mij proberen te versieren door kusjes te gaan geven of wat?”� En ze gaf hem toch nog een klap in zijn gezicht.
Sam zuchtte, waarom zitten meisjes ook zo ingewikkeld ineen? Ze liepen terug naar hun tafeltje. Sandra haalde de hangoor dat ze gekregen had van Fred aan de ingang tevoorschijn en vroeg:
“Voor wat dient dit gekke ding eigenlijk?”�
“Wel, als je deze, intellegente uitvinding, voor een deur hangt, hoor je luid en duidelijk wat er aan de andere kant word gezegd, net alsof je er zelf bij bent,”� legde George uit, die plots bij hun tafeltje stond. Sam zuchtte. Nu was hij eens alleen met Sandra, kwam George de rust verstoren. George zag zijn vriend met zijn ogen draaien, en een kun-je-me-niet-alleen-laten-met-Sandra blik werpen in zijn richting. Maar George negeerde de blik en zei tegen Sandra: “Kom maar mee, dan laat ik het je zien.”� Hij trok Sandra mee tot aan het huis van de buren waar er voor de zoveelste keer een ruzie aan de gang was.
“Hier, je hangoor, steek hem maar in en hang hem dan voor de deur, ik zweer het je, dit wordt echt lachen.”� Sandra gehoorzaamde en hoorde plots luid en duidelijk de ruzie tussen het dreuzelkoppel. Toen ze terugliepen naar het huis zei ze: “Dat was inderdaad lachen!”�
“Heb je die jongen horen smeken? En dat meisje die met zijn koffers smeet, hahaha, fantastisch gewoon!”�
Toen George terugkwam naar het tafeltje van Sam waar hij een woedende blik ontving zei hij: “Hier heb je je prinses terug,”� en liep toen weg om met een meisje te gaan dansen. Leo draaide fantastische nummers. Er hing een heel goede sfeer in de lucht en iedereen lachte en maakte grapjes. Er waren al enkelen dronken. En totaal onverwachts ontstond er een ruzie tussen twee dronken jongens.
“Dat meisje 'hik' is van mij 'hik',”� zei de ene.
“Ik had 'hik' haar eerst 'hik' gezien,”� zei de andere.
“Levi - hik - corpus,”� zei de ene weer. De spreuk trof de andere vol in de borst, maar doordat de spreuk niet in één keer was uitgesproken hing de ander wel met zijn enkel in de lucht, maar stond zijn andere voet nog op de grond, zodat hij in een onmogelijke positie zat en het uitschreeuwde van de pijn. Niemand wist hoe ze de jongen naar beneden moesten krijgen. Hij was zo boos dat hij 'crucio' riep, en de andere jongen schreeuwde van de pijn, terwijl hij over de grond rolde. Iedereen keek geschrokken naar de ruzie tussen de twee jongens. Het meisje waar de ruzie over ging, verschool zich achter een pilaar en verborg haar gezicht, zodat ze niets kon zien. Bill snelde achter zijn toog vandaan en herstelde vlug de orde. Fred en George sleurden de twee dronkaards naar buiten en sloten de deur. De leeuwenkop brulde. Eventjes later hoorde je het omvallen van een vuilnisbak. En daarna de motor van de collectebus. Die jongens waren ze kwijt. Het feest ging verder alsof er niets was gebeurd. Maar Bill haalde voor de zekerheid toch alle alcohol weg, buiten de boterbiertjes, en weigerde de dronkaards nog iets te geven. Leo zette weer een slow op en deze keer vroeg Sandra Sam ten dans.
“Zo, dus ik mag jou geen kusjes geven en jij mag mij wel ten dans vragen? Je weet toch dat je daarmee heel ingewikkelde signalen stuurt?”�
“Voor een jongen zijn ze ingewikkeld ja,”� beaamde Sandra.
Fred had met zijn charmes weer eens een meisje versierd en stond er nu mee te zoenen. George kreeg een klap in zijn gezicht van een ander meisje.
“Alé,”� zei hij, “één kusje maar, eentje, pleaass.”� en hij keek het meisje met puppy-eyes aan. Maar hij krijg weer een klap (nu op zijn andere wang) en hij liep vlug weg om een boterbiertje te halen bij zijn broer om zijn nederlaag te verdrinken. Sandra had ondertussen haar hoofd op Sams schouder gelegd en haar ogen gesloten, genietend van de dans. Een glimlach gleed over Sams lippen, misschien had hij toch nog een kans... Toen het liedje gedaan was, hief Sandra haar hoofd op, keek Sam recht in de ogen en gaf hem een kusje op zijn wang.
“Eigenlijk ben je best wel knap,”� floepte ze eruit.
“Dankje,”� mompelde Sam en bloosde. Hij snapte de logica van het meisje nog altijd niet. Als allerlaatse nummer koos Leo voor een swingend nummer waar iedereen wild op begon te dansen. Uiteindelijk vulde de allerlaatste noot van de avond de kamer. Sam keek Sandra treurig aan.
“Ik zie je wel weer op school,”� fluisterde ze in zijn oor. Sam drukte een kusje op haar wang, kneep nog eventjes in haar hand en liet haar dan de groene poort uitwandelen. Sanra keek nog één keer om en glimlachte naar hem. Hij had misschien toch nog een kans bedacht hij vrolijk. Toen iedereen buiten was bekeken ze de ravage. Op de vloer lagen er overal flesjes boterbier, Oude Klara's Jonge borrel, vuurwhisky's en bekertjes waar pompoensap had ingezeten. Hier en daar lag er zelfs kots. De jongens haalden hun toverstokken uit hun zakken maar beseften net op tijd dat ze nog niet mochten toveren buiten de school en lieten Bill de ravage opruimen. Ze klommen de trap op richting de kamer van Fred en George, waar er vier matrassen op de grond lagen. Tegen de muur stond een kast die tot de nok toe gevuld was met chocokikkers, smekkies in alle smaken, ketelkoeken, pompoentaartjes en nog andere lekkernijen. Sams rechterwang gloeide nog na van het kusje dat hij had gekregen van Sandra. Hij besloot kinderachtig dat hij die wang nooit meer ging wassen. Fred, George en Leo waren te moe om hem te plagen wat Sam alleen maar goed vond. Ze vielen alledrie gelijk in slaap en gesnurk vulde de kamer. Ook Sam viel bijna direct in slaap, na eerst nog een diepe zucht te slaken en zachtjes Sandra's naam uit te spreken.

Reacties: