FanFic.nl

Sorry! I'm your daughter! (Hogwarts)

30 !!!

“Lucius.”� Zucht ik stil.
“Chiara.”� Zegt hij en verschillende dooddoeners komen van achter hem tevoorschijn.
“Volksvergadering?”�
Lucius grinnikt minachtig en kijkt ons strak aan.”�Wat doen 2 onschuldige bloedjes zoals jullie nog zo laat buiten de schoolmuren?”�
“Grassprietjes tellen.”� Antwoord Blaise er droog op.
Lucius wilt iets zeggen maar zijn woorden worden afgesnoert door een luid gegrom.
Verschrikt kijken Lucius en zijn aanhangsels op en voor hun staat een grote zwarte hond.
Sirius. Denk ik stil en bang grijp ik Blaises pols vast.
Bang kijk ik toe hoe Sirius Lucius aanvalt en van die gelegenheid neem ik de kans weg te vluchten samen met Blaise.
Verschillende spreuken worden op ons afgevuurt en we spurten zo snel mogelijk weg.
“Parralitis!”� Schreeuwt een dooddoener en Blaise wordt langs achter geraakt.
Ik wou Blaise niet achter laten dus haf ik me over.
De dooddoener, die Lucius bleek te zijn neemt mijn toverstok af en hij glimlacht schijnheilig.
“Je maakt het me moeilijk, chiara.”� Zucht hij en hij neemt mij en Blaise vast en ik voel ons ergens heen verschijnselen.
Met een harde klap kom ik op de grond terecht en snel sta ik op.
“Je bent er eindelijk.”� Snert de schelle stem van Voldemort.
Met een ruk draai ik me om en kijk hem boos aan.
“Lach toch eens, je bent zoveel mooier als je lacht.”�
Ik trek eventjes mijn mondhoeken schijnheilig omhoog en laat ze dan weer zakken.
“Waarom heb je me nodig?”� Vraag ik.
“Nodig? Dat is nogal veel gezegt. Ik kan je gewoon gebruiken.”� Zegt hij minachtig.
“Zie ik er soms uit om te gebruiken?”� Vraag ik sarcastish.
“Nog niet, maar binnenkort wel.”�
Ik draai met mijn ogen en blijf hem hatelijk aankijken.
“En wat moet ik dan doen? Harry Potter vermoorden? Of iets wat jij niet kunt,iets waarvoor je het gevoel van liefde en vriendschap nodig heb?”� Vraag ik bitcherig.
Hij kijkt me woest aan en zijn harde hand komt op mijn kaak terecht.
“Klootzak!”� Gil ik luid en boos draai ik me om, om weg te lopen maar enkele dooddoeners duwen me terug.
“Ik hoop dat je genoten hebt van je laatste dagen op Zweinstein want je gaat namelijk niet terug!”� Zegt hij met een valse lach.
“Wablieft?! Dat meen je niet!!”� Schreeuw ik luid.
“Meen ik wel, je gaat naar een privédreuzelschool waar de kinderen van belangrijke dreuzels naartoe gaan. je gaat 3 dreuzels vermoorden.”�
Mijn mond viel open van verbazing.
Dit kon hij niet menen…
“En wat als ik het niet doe?”� Vraag ik bitcherig.
“Dan hoop ik dat Blaise en Viktor sterk zijn en goed tegen Bellatrix’ martellingen kunnen.”�
Ergens kon ik het niet geloven, ik moest van de ene dag op de andere naar een dreuzelschool. Zou ik Blaise en Viktor dan wel nog zien?
En al mijn andere vrienden?
En hoe moest ik het in godsnaam aan Hermelien uitleggen wat hij van me wou.
Een traan rolt langzaam over mijn wang en voldemort merkte dat op.
“Niet huilen, liefje. Je het 2 maanden de tijd om deze 3 personen te vermoorden.”� Zei hij en hij haf me een briefje met 3 namen op.
“En wat ga je tegen school zeggen?”�
“Ik zeg wel dat je weggelopen bent.”� Moeit Lucius zich ertussen.
Ik zucht diep.”�Waneer moet ik gaan?”�
“Binnen 2 minuten.”� Zegt hij en hij geeft me mijn toverstok terug.

Reacties: