FanFic.nl

Another fight against evil - complete

Hoofdstuk 4: Het visioen

Sam was in een donkere kamer gevuld met versleten meubilair en dichtgespijkerde ramen. Voor hem stond Sandra. Ze had een toverstok vast en was aan het vechten met een dooddoener.
“Waarom, heb je mijn broertje vermoord?”� vroeg ze hijgend terwijl ze allerhande vervloekingen ontweek.
“Omdat de heer dat wou,”� antwoordde de dooddoener.
“Mijn broertje heeft Jeweetwel niets aangedaan.”�
“Hij saboteerde de plannen van de Heer.”�
Een groene flits. Sandra sprong snel opzij. De groene straal miste haar op één haar na. Sandra kreeg een woedende flikkering in haar ogen.
“CRUCIO,”� riep ze. De dooddoener was volkomen verrast en de spreuk trof haar vol in de borst. Haar kap viel af en haar gezicht werd zichtbaar. Bellatrix van Detta. Sandra keek haar aan. Ze hief haar toverstok op. Bellatrix hijgde nog na.
“Volgens mij was het geen opdracht, Bellatrix. Jij wilt gewoon onze familie uitmoorden. Maar waarom? Waarom?”�
“Omdat, mijn liefste Sandra, jou gezin een schande is voor de gehele familie. Wij staan allemaal aan de kant van de Heer, behalve jou gezin. Dat hebben we niet zo graag.”�
“Op een dag zul je spijt hebben dat je voor Jeweetwel hebt gekozen, Bellatrix. Ik vind het spijtig dat onze familie zich rond Jeweetwel heeft geschaard. Vroeger was het nog allemaal rozengeur en maneschijn, heel de familie gezellig samen bij de kerst. Totdat Jeweetwel kwam. Hij verwoestte het huis. Hij vermoordde een paar mensen. En hij schreeuwde: 'Wie zich bij mij voegt spaar ik van de dood.' Jullie geloofden hem, gaven je over en werden dooddoeners. Maar mijn ouders, ik en mijn broertje hielden onze toverstok vast. Wij zouden ons nooit overgeven, nooit. Ik was toen nog heel klein, maar ik herinner het me nog allemaal Bellatrix. De groene flits, het dode lichaam van mijn vader op de grond. Mijn moeder die mijn hand vast nam en mijn broertje en toen verschijnselde…
“Ik moet je treurige verhaaltje niet weten, Sandra,”� onderbrak Bellatrix haar.
“ Ik leef in gunstige omstandigheden. Jullie moeten voortdurend vluchten. Ik kan op mijn gemak leven, zonder schrik te hebben van de dood. Jullie kunnen elke dag vermoord worden.”�
“Ik ben nog liever dood dan mij bij Jeweetwel te voegen!”�
“Avada -”� “PROTEGO.”�
Het gevecht was terug begonnen. Het meisje en de vrouw cirkelden om elkaar heen terwijl ze allerlei vloeken op elkaar afvuurden.
“Ik ben blij met het leven dat ik heb, Bellatrix, ik ben misschien wel op de vlucht, maar ik ben gelukkig. Jij moet altijd met de angst leven ofdat Jeweetwel je nog wel vertrouwt, waar is hij trouwens? Hij is al jaren vermist. Volgens mij doe je dit gewoon om in beter blaadje te staan bij Hem als hij terugkomt, om te kunnen vertellen dat je niet hebt stilgezeten! Je wilt altijd de beste dooddoener zijn, je vermoord veel mensen. Je bent sterk veranderd Bellatrix, van een lieve tante naar een boze stiefmoeder.”�
“Jij denkt dat ik niet gelukkig ben? Ik kan je vertellen, Sandra, dat ik het zalig vind om mensen te vermoorden. Het geeft mij een gelukzalig gevoel. En ja, ik wil de beste dooddoener zijn, want weet je Sandra, ik weet gewoon dat de Heer zal terugkeren. En ik zal bijna de enige zijn die gelooft heeft dat hij zou terugkeren. De Heer zou mij veel respect geven, hij zou me blindelings vertrouwen. Dat is mijn droom, en die droom zal werkelijkheid worden.”�
“Ben je misschien verliefd op Jeweetwel ofzo? Je spreekt over hem alsof het de belangrijkste persoon op aarde is.”�
“Dat is Hij ook, Hij is de belangrijkste, de grootste, de machtigste.”�
“Hij verwoest de wereld, Bellatrix, wil jij leven in een wereld waar er enkel duisternis is, een wereld waarin alle mensen vluchten? Een wereld waar alleen maar Jeweetwel en dooddoeners en bange tovenaars bestaan?”�
“Ja, Sandra, dat wil ik.”�
“Je bent gestoord!”�
“EXPELLI -”� Een groot wit schild beschermde Sandra.
“Je bent waarschijnlijk vergeten dat ik heel goed ben in spreuken uitvoeren zonder ze uit te spreken, Bellatrix, en gaan we nu overschakelen op een zwakkere spreuk, expelliarmus? Ik dacht,...”�
“Neen, dat ben ik niet, maar ik ben daar ook heel goed in. En ik weet dat jij vanavond zult sterven, in dit kot, en ik zal je moordenaar zijn!”�
“Je gaat dus een zuiver bloed vermoorden Bellatrix? Je weet dat Jeweetwel zoveel mogelijk Zuivere bloed-tovenaars wil sparen!”�
“Jij bent geen zuiver bloed, jij bent een bloedverraadster!”� gilde Bellatrix
“Liever dat, dan een dochter van dooddoener.”�
“Verkeerde keuze liefje, je weet net zo goed als ik dat het uiteindelijk de Heer en de dooddoeners zullen zijn die zullen heersen. En dan ben je beter een dooddoener als je niet als vuil wilt behandeld worden.”�
“Jeweetwel is een zeer goede tovenaar, maar hij zal nooit over de wereld heersen. Je vergeet dat er ook nog de Orde is!”�
“Alsof die orde de Heer zal kunnen verslaan.”�
Plots schoot Sandra's toverstok uit haar hand. Bellatrix had zonder geluid, onverwacht, de spreuk expelliarmus uitgesproken. Sandra's ogen werden groot, ze schuifelde achteruit.
“Vermoord me maar Bellatrix, vermoord me maar op de lafste manier die er bestaat!”�
“Ik ben niet laf!”�
“Dat denk jij! Herinner je nog de trouw van mijn ouders? Toen dat jij getuige was? Je was zo blij voor mijn ouders, je was zo graag getuige. En toen dat je mijn meter werd? Je ogen glinsterden toen ik in je armen lag. En nu wil je ons vermoorden? Je wilt de mensen vermoorden waar je zoveel van hield? De mensen die je blindelings vertrouwden? Doe het dan Bellatrix, vermoord me maar, vermoord je metekind maar!”�
Bellatrix liet haar toverstok hangen, ze dacht terug aan die fijne herinneringen, die het meisje bij haar opriep. Ze was zo gelukkig geweest, de goede oude tijd. Nu leefde ze in complete duisternis, ze wist de betekenis van liefde of vriendschap niet meer. De woorden gelukkig en blij waren uit haar leven gewist. Maar ze was liever dooddoener dan in angst te leven voor de Heer, de Heer die zo goed voor haar was geweest. De Heer die terug zou komen. Ze hief haar arm opnieuw op, ze richtte haar toverstok op Sandra's hart. Woede blonk in haar ogen.
“Doe het maar Bellatrix! Ik zal je niets in de weg staan.”�
Plots zag Sam zichzelf binnenstormen op de voet gevolgd door Fred, George, Leo en Katja..
“Wat doen jullie hier?”� vroeg Sandra.
Ze antwoordden niet. Sam haalde zijn toverstok uit zijn zak. De toverstok van Bellatrix vloog uit haar hand recht in de zijne. Maar hij liet hem snel terug vallen. Blaren verschenen op zijn hand. Bellatrix lachte.
“Je kunt me niets maken, jongetje, niets!”�
Plotseling kwamen er allemaal dooddoeners tevoorschijn. Een stuk of 5 waren het. Bellatrix lachte opnieuw.
“Dood ze!”� schreeuwde ze. Groene stralen vlogen de kamer rond. Sandra stond nog altijd op dezelfde plek. Sam en zijn vrienden liepen naar haar toe terwijl ze de groene stralen ontweken. Allemaal hadden ze een wit schild dat zich beschermde. Sam raapte Sandra's toverstok op en wierp hem naar haar toe. Ze stonden alle 6 naast elkaar. Ze riepen tegelijk PROTEGO en een groot schild verscheen. Ze werden er helemaal door omhuld. Groen stralen ketsten eropaf en schoten terug naar de dooddoeners. Drie vielen dood neer. Bellatrix' glimlach verdween. Ze greep haar toverstok en met een simpel zwiepje verdween het schild. De zes jongeren keken verbaasd maar herstelden zich snel. Er waren nog drie dooddoeners over. Sandra liep op Bellatrix af. Ze zetten opnieuw een stil gevecht in gang. Geen van beiden zei een woord. Maar toch schoten er allerlei stralen uit hun toverstokken. Sam en Katja vochten met een andere dooddoener. Ze waren aan de winnende hand. De dooddoener viel door een gat in de vloer en verdween in de diepte. Zijn schreeuw vulde de kamer. Fred, George, en Leo rekenden ondertussen met de twee andere dooddoeners af. Sandra en Bellatrix waren nog altijd aan het vechten. De vijf vrienden keken ademloos toe. Een groene straal kwam uit de stok van Bellatrix en ging recht op Sandra af. Sam keek met grote ogen toe en toen, als in een impuls sprong hij tussen de straal en Sandra in. Hij nam Sandra's hand vast, zijn liefde voor haar vulde heel zijn lichaam. De straal raakte hem vol in de borst. Bellatrix lachte triomfantelijk en verdween.

Sam schoot wakker. Hij baadde in het zweet en ademde zwaar. Hij had een paar minuten nodig om terug kalm te worden. Hij dacht na over zijn droom. Was het een visioen? Een teken? Of was het maar een gewone droom? Hij keek op zijn horloge hoe laat het was. Al 11.30 uur. Hij keek de kamer rond en zag dat de andere jongens al wakker waren. Hij sloeg zijn deken van zich af en slofte de trap af.
“Hier is onze schone slaper,”� grinnikte Fred.
“Over Sandra gedroomd?”� vroeg George.
Sam knikte langzaam. “Ja, ik heb over haar gedroomd, maar het was geen gewone droom..”�
“Vertel!”� riep Leo.
“Als jullie beloven om er niks over te zeggen, tegen niemand!”�
“We zullen niets vertellen.”�
“Tegen niemand.”�
“Beloofd!”�
Sam zuchtte, en begon te vertellen. De jongens keken hem met open mond aan. Toen Sam uitverteld was zaten Fred, George en Leo hem met open mond en grote ogen aan te staren.
“Volgens mij, is het een visioen,”� opperde Fred.
“Dat zou best eens kunnen,”� zei George.
“Het IS een visioen,”� dat was Bill.
Hij was in alle stilte de keuken binnen gekomen en had het verhaal van Sam aanhoord.
“En visioenen komen altijd uit,”� vulde hij aan.
De vier jongens slikten hoorbaar.
“Dan ga ik dood...,”� fluisterde Sam.
“Hoogstwaarschijnlijk,”� antwoordde Bill. “Dat zal de toekomst uitwijzen.”�
“Maar waarom heb ik dat visioen gekregen? Om te weten dat ik doodga?”�
“Dat weet ik niet...”�
Plots verstarde Bill. De vier jongens keken in de richting waarnaar Bill's vinger wees. Buiten stond er een meisje voor de deur.
“Zijn vriendin die hem het huis heeft uitgestuurd,”� legde Fred uit.
“Verstop me vlug! Zeg dat ik hier niet ben!”� beval Bill hen. Maar de vier jongens bleven waar ze waren. Leo stond op en opende de groene poort.
“Jij komt waarschijnlijk voor Bill? Volg me maar!”�
Leo leidde het meisje naar de keuken waar de drie ander jongens Bill ondertussen hadden vastgebonden aan een stoel. Een samenwerking van Sam en de tweeling en een plotselinge aanval op Bill had ervoor gezorgd dat Bill hen niet op tijd kon vervloeken. Sam speelde met Bill’s toverstok die hij handig uit Bill’s vingers had gegrist.
“Dag Bill,”� zei het meisje.

A/N: Het visioen was een droom, ik heb gewoon opgeschreven wat Sam ziet, meer details (zoals waarom Bellatrix niet in Azkaban zit) zal ik bijschrijven als ik het visioen laat uitkomen.

Reacties: