FanFic.nl

Nieuw leven.

Hoofdstuk 2

De tijd na het gesprek met papa ging heel snel voorbij. We moesten de spullen wat we in Amerika wilde hebben al een week van te voren klaar hebben staan en dat werd dan opgehaald door een vrachtwagen en naar ons nieuwe huis in Amerika gebracht. We kwamen te wonen in Forks het was niet een heel bekend stadje maar het was het huis wat het werk van papa had geregeld zodat we dat niet meer hoefde te doen.
Dus een week voor ons vertrek stonden wel de meubels nog in huis maar niet veel kleren of persoonlijke spullen meer en dat voelde behoorlijk leeg.
Op school hadden we ook al een brief ingeleverd maar verder nog niks van gehoord dus moesten Jil en ik nog naar de directeur toe van de school morgen.
Ik was al langzaam begonnen met een paar spulletjes in te pakken die ik deze week niet meer gebruikte of aan hoefde zodat ik vrijdag niet alles op het laatste moment hoefde te doen.
“Hé Jen heb jij het al iemand op school verteld in de klas dat we gaan verhuizen?”� Vroeg Jil toen ze op mijn kamer kwam.
“Nee nog niet. Wie zou ik het moeten vertellen? Ik praat daar nooit met iemand en in de pauze zit ik altijd bij jou dus als ik het morgen doe is het vroeg genoeg. Zelfs mijn mentor weet het nog niet.”�
“Mijn mentor heb ik het wel verteld maar die wil het niet geloven tot hij het op papier heeft gezien. Ik heb gezegd dat we een brief hebben gestuurd.”�
“Nou we wachten wel af wat de directeur zegt morgen. Ik heb een kopie van de brief in mijn tas. Misschien zegt hij wel dat we ook deze week niet meer naar school hoeven. Dan hebben we helemaal de tijd om alles in te pakken en rustig aan te doen.”�
“Nou ja we zien morgen wel. Ik ga weer naar mijn kamer, slapen.”�
“Oké is goed ik ga ook zo slapen.”� Zei ik toen ze wegliep.
Ik ruimde nog even me spullen op en ging toen me omkleden om naar bed te gaan.

Toen ik al een tijdje in bed lag hoorde ik beneden de deur bel ging. En aangezien dat we alleen thuis waren moest ik of Jilisa wel lopen.
Ik stond op en hoorde geen geluid uit haar kamer en ik ging met mijn badjas aan naar beneden. Op de klok zag ik dat het al later dan 12 uur was.
De deur deed ik een klein stukje open.
“Hallo Jennifer, sorry dat ik nog zo laat hier ben, maar ik hoorde van jullie vertrek en was al bang dat jullie weg zouden zijn.”�
“Tante Diane?”� Vroeg ik verbaasd. Zij was ik wel het laatste die ik had verwacht. Met haar hadden we het langste geen contact meer omdat zij ons verdacht van fraude wat dus niet klopte. Papa had gezegd dat we haar niet meer binnen mochten laten.
“Het spijt me Jennifer. Ik wil je geen nieuwe hoop geven maar alleen deze brief. Laat het lezen aan je zus en je vader. Dat is het laatste wat ik jullie wil zeggen en succes in Amerika.”�
Toen draaide ze om en liep weer weg. Ik keek met een verbaasde gezicht haar na niet meer in staat te reageren op haar bezoek.

Reacties: