FanFic.nl

Nieuw leven.

Hoofdstuk 4.

De directeur had er dus aan gedacht om ons de rest van de week vrij te geven om de tijd te geven de spullen in te pakken en de spullen voor school bij elkaar te zoeken dat we die donderdag naar hem toe moesten brengen.
Samen met onze vader gingen we ook naar de stad om nog wat kleren te kopen. En op vrijdag gingen we de auto verkopen bij de dealer zodat we dat geld konden gebruiken voor de rit naar Amsterdam toe en door naar Forks.
Ik had een aantal dingen opgezocht over Forks en een van de dingen was dat de hoogste tempratuur dat daar ooit was geweest 20 graden was. Dus we zouden meer winterkleren nodig hebben dan zomer. Als we ooit nog zomer kleren daar nodig hebben. Maar toch namen we het wel mee. Voor als we weer terug in Nederland kwamen konden we het hier gebruiken.
De nacht voor we vertrokken naar het vliegveld kon ik bijna niet slapen door de zenuwen en stres. Ik kon er niet zo goed tegen als ik niet wist wat ik moest verwachten.

De zaterdag moesten we vroeg op, omdat het 3 uur rijden was naar Amsterdam toe en we 2 uur voor dat het vlucht ging in gecheckt moesten zijn.
We hoefde ons niet meer te haasten omdat nu alles was ingepakt en we de laatste overgebleven spullen van het eten en drinken in de container kon. Papa had met het werk de afspraak gemaakt dat hun het huis in bewaring stelde of iemand anders in zouden laten wonen tot we terug kwamen naar Nederland.
Om 8 uur wilde we vertrekken om naar het station te gaan, maar er kwam een auto voor ons stil staan toen we op de stoep liepen.
“Lift nodig naar Amsterdam?”� Vroeg de man in de auto.
“Dat had ik niet verwacht, we hebben de treinkaartjes al gekocht om daar heen te gaan.”� Zei papa tegen de vreemde man in de auto.
“Pap wie is dat?”� Vroeg Jil aan hem.
“Oh sorry meiden dit is de man die me heeft aangenomen en waardoor we nu naar Forks toe gaan.”� Vertelde papa en hij stelde ons voor.
“Je krijgt het geld wel weer terug dan, het scheelt veel tijd als ik jullie breng?”�
“Ja is wel goed.”� Zei papa. “Kom meiden.”�
We stapten toen in de auto en reden met die man naar Amsterdam. Nu waren we er veel te vroeg en moesten uren wachten voor we in het vliegtuig konden.
Eenmaal in het vliegtuig was de spanning die door mijn lijf heen ging bijna niet meer te houden. Ik was al wel blij dat ik bij het raampje zat en zo niet de kans had de hele tijd heen en weer te lopen, wat ik normaal doe als ik heel zenuwachtig ben.
Op een gegeven moment klonk er door de speakers dat we de gordels vast moesten maken en we gingen opstijgen.
Het was geweldig om te zien hoe het land onder ons langzaam kleiner en kleiner werd. Maar ook vreemd om Amsterdam zo van boven af te zien.
We maakte met het vliegtuig een bocht en vlogen nu richting Amerika. Wat ik had begrepen van papa moesten we eerst naar Phoenix vliegen en dan met een ander vliegtuig naar Seattle en dan zouden we daar opgehaald worden om naar ons nieuwe huis gebracht te worden.
Ineens gingen alle lichten uit toen we boven het water waren en we vlogen naar beneden.

Reacties: