FanFic.nl

Another fight against evil - complete

Hoofdstuk 7: Draken

“Dan moeten we de rest van de week maar zonder Leo doorbrengen hè,”� zei Fred.
“We waren van plan om vandaag naar Charlie te gaan,”� zei George.
“En dat gaan we doen ook, wel spijtig dat Leo niet mee kan...”�
“Charlie is toch die ene die met draken werkt he?”� vroeg Sam.
“Jep.”�
“Cool.”�
“Het probleem is dat Pa en Ma hiet niets van weten, die vinden ons nog te jong om alleen naar Charlie te gaan. En we zijn minderjarig dus kunnen we ook geen legale viavia maken.”�
“Dus moeten we eerst Bill losmaken.”�
“Spijtig genoeg wel ja.”�
Met tegenzin liepen de jongens naar Bill toe om hem te bevrijden.
“Zo, dus eerst binden jullie me vast zodat die meisjes hun wraakactie konden uitvoeren, en nu willen jullie dat ik help met het maken van een viavia om jullie naar Charlie te brengen terwijl Molly me heeft laten beloven dat ik jullie niets gevaarlijks zou laten doen.”�
“Wat is er nu gevaarlijk aan een bezoekje brengen aan onze broer.”�
“Ten eerste weet Charlie totaal niet dat jullie komen, ten tweede weet je niet eens of Charlie op dit moment in Roemenië is, ten derde gaat het hier om draken en ten vierde jullie zijn nog minderjarig.”�
“We hebben Charlie een paar dagen terug al een uil gestuurd en hij blijft voor de rest van de zomer in Roemenië, hij heeft er geen enkel probleem mee dat we afkomen. En die draken zitten toch in kooien? En er zijn drakentemmers voor iets.”�
“Jullie blijven minderjarig en als Molly hier achter komt mogen jullie hier nooit meer komen.”�
“Ma komt hier toch nooit achter. En jij wou toch ook al zo lang eens naar Charlie?”�
“Ik moet morgen solliciteren voor die job bij goudgrijp. En ik wil daar niet aankomen met allerei brandwonden.”�
“Kun je echt geen viavia maken voor ons? Alsjeblieft?”�
“Het antwoord is neen.”�
“Goed dan gaan we wel met de bezem.”�
“Zijn jullie gek geworden? Weet je wel hoe ver dat Roemenië wel niet ligt?”�
“Ver, maar we overleven het wel. We zullen genoeg rantsoen meenemen.”�
“Ok, het is al goed, ik zal wel een viavia maken maar op één voorwaarde. Dat jullie voortaan het huis opruimen voor de rest van jullie verblijf hier.”�
De jongens wisten dat er niets anders opzat dan te gehoorzamen en knikten. Bill liep weg en kwam even later terug met een afgedankte laars. Sam gaf hem zijn toverstok en Bill tikte op de laars terwijl hij 'Portus' zei. De jongens namen allemaal de laars vast en verdwenen in het niets. Even later vielen ze met een klap op de grond, geluiden van protesterende Draken en roepende drakentemmers doorboorden de stilte. De jongens krabbelden overeind en keken om zich heen. Ze stonden vlak voor een reusachtige kooi waar een Hongaarse Hoornstraat zijn middagdutje lag te doen. Uit zijn neus kwamen kleine rookwolkjes als hij uitademde. In de kooi ernaast zat een Zweedse Stompsnuit die hen achterdochtig aankeek. Één van de drakentemmers was bezig met hem eten te geven en draaide zich geërgerd om.
“Wat doen jullie hier in hemelsnaam? Jullie zijn geen drakentemmers toch?”�
“We kwamen een bezoekje brengen aan onze broer, Charlie, Charlie Wemel.”�
“Wemel is in het hoofdgebouw en zouden jullie alsjeblieft in het vervolg ergens anders tevoorschijn willen komen?”�
De jongens knikten en liepen toen weg naar het grote gebouw even verderop waarvan ze vermoeden dat dat het hoofdgebouw wel was. Ze konden enkel binnen met een code en besloten dan maar om aan te bellen. Even later opende een jonge vrouw van in de twintig de deur.
“Wat moeten jullie hier?”�
“We zijn op zoek naar Charlie Wemel.”�
“Wemel zeg je? Wacht eventjes.”�
Ze liep weg en kwam even later terug met Charlie op haar hielen.
“Hier is Wemel, nog een prettige dag verder,”� zei ze en verdween toen weer naar binnen. Charlie keek hem half boos half geamuseerd aan.
“Wat komen jullie hier nu weer doen? Je weet dat je hier niet zomaar mag komen!”�
“We wouden ons lief broertje nog eens bezoeken.”� “
Jaja, dat zal wel, wat hebben jullie dit keer nodig?”�
“Niets, we wilden Sam gewoon de draakjes laten zien.”�
“Jullie willen dus een rondleiding?”�
“Zoiets ja en misschien als extraatje een ritje op een draak?”�
“Ik kan niets beloven. Bovendien zou ik nu kwaad moeten worden op jullie en jullie stande pede terug naar huis moeten sturen. Wees blij dat ik dat niet.”�
“Dankje Charlie.”�
“Je bent de beste.”�
Charlie rolde met zijn ogen. “Wacht hier, ik ga eventjes wat spullen halen voor jullie.”�
De jongens wachtten ongeduldig voor de deur. Sam keek in het rond en merkte op dat in en rond de kooien al het gras was weggeschroeit. Het was één kale vlakte met hier en daar een dapper plantje dat omhoog stak. Hij bestudeerde de Hongaarse Hoornstaart maar wendde vlug zijn blik af toen die hem met vlammende ogen aankeek. Een straal van vuur spoot uit zijn muil en de hitte sloeg Sam in het gezicht. Op dat moment kwam Charlie weer naar buiten. “Hongaarse Hoornstaarten zijn snel op hun tenen getrapt, ik zou niet te veel oogcontact met hen maken als ik jou was.”�
Hij had een stapeltje brandveilige mantels vast en gaf er aan elk van de jongens één. Daarna deelde hij ook brandveilige handschoenen uit en waarschuwde hen om niet te dicht bij de kooien te komen. Toen ging hij hen voor over een bijna onzichtbaar paadje dat langs al de verschillende kooien liep.
“Dit hier is een Groene Huisdraak, de minst agressieve van allemaal. Momenteel broed ze op een ei, we hopen natuurlijk allemaal dat het uitkomt.”�
“Waar is het mannetje?”� vroeg George.
“Die hebben we weggehaald, vrouwlijke draken reageren nogal agressief als er iets of iemand te dicht bij haar ei komt, een hels karwei was het. Het mannetje had zich helemaal vanboven genesteld, dus moesten we wel langs het vrouwtje maar die reageerde dus agressief omdat we iets te dicht bij haar nest kwamen. Ik heb een aantal fixe brandwonden opgelopen toen. Maar goed, ik ga jullie niet vervelen met mijn verhalen, we zijn hier voor een rondleiding niet waar?”�
De jongens keken teleurgesteld, ze waren juist geinteresseerd in Charlies verhalen.
“Goed, hier rechts hebben we dan een Zweedse Stompsnuit, iets agressiever dan de Groen Huisdraak maar op zich niet zo heel gevaarlijk. Hier dan de Chinese Zenger, die vind ik zelf één van de mooiste met zijn vuurrode schubben, wel heel agressief tegenover mensen dus niet te lang treuzelen. Hier hebben we dan de Noorse Bultrug, een heel intressant beestje, dat wel. Hij kan in veertien stappen tachtig kilometer per uur bereiken. Je maakt hem dus beter niet te kwaad... Dan hebben we hier de Peruaanse Addertand. Bij deze moet je heel erg opletten voor zijn tanden, hij heeft de grootste tanden van allemaal. Geen enkel dier heeft grotere tanden dan hij. Hier hebben we dan de Schotse Zwartkop, de Oekraïenze Ijzerbuik, de Roemeense Langhoorn, zoals de naam al doet vermoeden en zoals je zelf ziet heeft hij een lange hoorn op zijn kop. Vlijmscherp, doorboord je in een milliseconde. We hebben het zelf al mogen meemaken, een erg spijtige zaak. Nu proberen we zijn hoorn tijdens zijn slaap wat stomper te maken. De Antipodische Opaaloog, heeft zeer mooie ogen, maar dat wil niet zeggen dat hij minder gevaarlijk is! En dan hier de Hongaarse Hoornstaart. De gevaarlijkste van allemaal. Kan vuur spuwen tot zestien meter ver. Hij is mijn verantwoordelijkheid. Ik vind dat ik hem al wat manieren heb bijgeleerd. Hej Arnold, hoe gaat het met je? Dit zijn vrienden van me. Ja braaf draakje.”� Charlie stak zijn hand door de tralies en de draak liet hem over zijn hoofd wrijven.
“Proberen jullie ook maar eens,”� zei hij. Fred stapte dapper naar voren en volgde zijn broers voorbeeld. George volgde meteen en toen raapte ook Sam moed bijeen en liep ook naar voor. Maar de Hongaarse Hoornstaart was de strelingen precies beu want hij opende zijn ogen weer en keek Sam boos aan. Sam sprong haastig opzij en net op dat moment spuwde de Hoornstaart een straal van vlammen uit.
“Hij houd er niet zo van om veel aangeraakt te worden.”�
“Dat merken we,”� antwoordde Fred droog.
Bill schudde met zijn hoofd en mompelde “Ik wist dat dit een slecht idee was.”�
Charlie liet hen nog even zien met welke middelen ze een draak temden, waar ze werden genezen als ze gewond waren en waar ze het eten voor de draken klaar maakten en zei toen: “Ziezo, de rondleiding zit erop. Willen jullie misschien iets gaan drinken ofzo?”�
“Ja, maar eerst wil ik een ritje op een draak,”� zei Fred.
“Ik zal even vragen aan Macy, zij is de opasser van de Groene Huisdraak, jullie willen er alle vier op?”�
“Nee ik niet, ik blijf liever met beide voetjes op de grond,”� antwoordde Bill.
“Goed, drie personen dus, moet lukken, ik kom direct terug en niet te dicht bij de kooien komen! Tenzij je graag brandwonden wilt.”�
De jongens bleven braafjes wachten op een veilige afstand van de kooien.
“Dit is zo cool!”� riep Sam. “Als ik geen schouwer word, word ik zeker drakentemmer!”�
“Draken zijn cool maar daar blijft het bij,”� zei George.
“En trouwens ik en George gaan een fopwinkel openen!”�
“Dat dacht ik al.”�
“Ik denk niet dat Ma dat zo'n leuk idee gaat vinden.”�
“Ma vind onze ideeën nooit leuk, maar je zult zien, ze zal uiteindelijk heel trots op ons zijn, daar ben ik zeker van!”�
“En als jullie toch het huis worden uitgestuurd, mogen jullie altijd bij mij komen wonen, ons huis is toch groot genoeg.”�
“Dat ga ik onthouden Sammieboy.”�
Even later kwam Charlie terug met naast zich een jonge vrouw, waarschijnlijk die Macy.
“Goedmiddag, ik heb gehoord van Charlie dat jullie op Caroline willen rijden?”�
“Ja, heel erg graag!”�
“Wel... Het is eigenlijk niet toegelaten om bezoekers op een draak te laten vliegen dus verwacht ik wel dat jullie, als tegenprestatie mij helpen met het opkuisen van haar kooi.”�
“Maar we mogen nog niet toveren buiten school!”�
“Dan doe je het maar zonder magie, het is dat of het is niet.”�
“Oké goed dan, we zullen je wel helpen.”�
Ze knikte. “Goed, volg mij dan maar.”�
Bill bleef achter bij Charlie om samen met hem iets te gaan drinken en de drie vrienden volgden Macy richting de kooi van Caroline.
“Hou je goed vast! We gaan vertrekken!”� riep Macy naar achter.
De vier mensen zaten in een rijtje achter elkaar op de draak. Macy zat voorop en zou Caroline de juiste kant op laten vliegen. De drie jongens klemden hun benen stevig tegen de draak aan en namen met hun handen de persoon voor hen vast. De draak begon te lopen en even later zaten ze in de lucht. “Woow, dit is nog leuker als vliegen op een bezem!”� riep Sam uit. Op een bepaald moment liet Macy de draak een zijdelingse rol van 180° graden maken in de lucht en de jongens schreeuwden het uit van plezier. Toen ze terug beneden stonden hadden ze allemaal een big smile op hun gezicht. “Dat was het meest coole ooit!”� riep Fred uit.
“Het was echt fan-tas-tisch.”�
“Dankjewel dat we een ritje maken op uw draak mevrouw,”� zei Sam beleefd.
“Mevrouw klinkt zo deftig, ik noem Macy. En nu gaan jullie me helpen met het opkuisen van de kooi.”� De jongens kreunden, ze waren het eerlijk gezegd al vergeten na dat fantastische ritje. Toen ze na drie uur eindelijk klaar waren was het al donker. Ze namen afscheid van Charlie, Macy en de draken en gingen toen naar huis om een lekkere pizza te eten.

Reacties: