FanFic.nl

Living with One Direction [PAUZE]

Hoofdstuk 3

Liam POV

Iris en ik waren al iets meer dan een halfjaar samen en ik zag haar nog altijd even graag. Ik was echt blij dat we vandaag eens konden afspreken zonder dat de jongens of meisjes erbij waren, dat was echt veel te lang geleden. Nadat we ons halfjaar samen zijn uitgebreid hadden gevierd (ik had haar getrakteerd op een weekendje Parijs), hadden we eigenlijk niet veel romantische dates met ons tweetjes gehad. We spraken meestal in groep af, en daarbuiten had ik ook vaak last van fans, of ik moest optreden, of… Ik had zelfs schrik gekregen dat de vonk was overgewaaid. Maar daar ging ik vandaag verandering in brengen. De eerste keer dat ik haar ontmoette was toen ze eens met de meisjes mee naar een optreden was gaan kijken, ik vond haar al direct knap. En toen we na het optreden nog eventjes hadden gepraat, klikte het meteen. Op dat moment was ze nog samen met iemand anders maar ze had hem de volgende dag betrapt met een ander meisje. Een paar dagen later kwam ik haar weer tegen.

Flashback
Ik liep alleen door de stad omdat ik eventjes genoeg had van alle drukte en zag plots een meisje lopen die me bekend voorkwam. Toen ik beter keek zag ik dat het Iris was en ik liep op haar af. Ze had ruzie met een jongen. Toen ik dichterbij kwam begon hij haar ongevraagd te zoenen. “Blijf met je vuile poten van me af, klootzak!”� hoorde ik Iris roepen. Ik voelde me schuldig dat ik hun ruzie aan het volgen was maar toch bleef ik luistern.
“Iris, je ziet me toch nog graag? Kun je het mij niet vergeven, ik weet dat ik fout was.”�
“En jij denkt dat ik dat geloof?”�
Hij maakt weer aanstalten om haar te kussen en ik gaf hem een boks in zijn gezicht, het gebeurde automatisch maar ik had er meteen weer spijt van. Iris keek me verbaasd aan. “Liam?”� De jongen keek van mij naar Iris en terug en liep toen weg met zijn hand tegen zijn neus gedrukt om het bloeden tegen te houden. “Sorry.”�
“Ik had hem zelf willen slagen!”�
“Sorry,”� zei ik weer.
“Ach maakt niet uit, van mijn slag had hij waarschijnlijk toch niets gevoeld, hoe gaat het met je?”�
Ik keek haar aan, ik had zonet haar ex-lief geslagen en ze vond dat goed? Die jongen moet echt iets fouts hebben gedaan. Oké, bedriegen is sowieso iets fout, maar dat ze er zo luchtig overheen ging, dat vond ik chapeau. Ik glimlachte naar haar.
“Alles goed met mij, en met jou?”�
“Ook hè, nu zeker!”�
Ik lachte. “Wil je anders eventjes iets gaan drinken?”�
“Is goed.”�
“Oké, volg mij.”�
Ik leidde haar naar een gezellig cafeetje waar vaak koppeltjes kwamen. Ik trakteerde haar op een drankje en begonnen een tof gesprek. Haar hand lag op tafel en na lang getwijfeld te hebben legde ik mijn hand op de hare. Ze moest glimlachen en wreef met haar duim over mijn hand. Ik glimlachte terug en ze moest blozen.
“Je bent schattig als je bloost.”� Door die opmerking ging ze nog meer blozen.
“Dankje.”�
Ze deed me een beetje denken aan mijn nicht, die had bijna juist hetzelfde karakter. Ik slikte en schudde met mijn hoofd.
“Wat is er?”�
“Niks, ik moest aan iets denken.”�
Ik vocht tegen mijn tranen, mijn nicht was als een beste vriendin voor mij. Tot ze dat stomme auto-ongeluk kreeg en op slag stierf. Ik had niet eens afscheid kunnen nemen. Ik dwong mezelf aan iets anders te denken, ik zat hier met Iris gezellig iets te drinken, niet echt een moment waarop je aan je dode nicht moest denken. Ik keek Iris scheef glimlachend aan en streek met mijn duim over haar hand.
“Zeker dat er niets is?”�
“Jaja, alles is in orde, maak je maar geen zorgen.”�
Ze keek me nog eventjes bezorgd aan maar liet het daarbij. We dronken onze drankjes op, pakten onze fietsen en fietsten samen naar huis. Toen we onze wijk inreden reed ik even mee tot aan haar huis. Ik gaf haar een knuffel bij de voordeur en ze leek met niet te willen loslaten. Ze had haar hoofd op mijn borst gelegd met haar oor op mijn hart. Het klopte hard en snel en ik wist niet wat Iris ervan dacht. Na wat wel een eeuwigheid leek hief ze haar hoofd op en keek me diep in de ogen. Ze ging op haar tippen staan en ik boog me naar haar toe. Toen onze lippen elkaar raakten wast ik bang dat mijn hart uit mijn borstkast zou springen. Ik hief haar op en ze sloeg haar armen rond mijn middel zonder de kus te verbreken. Uiteindelijk moesten we hem wel verbreken om op adem te komen en ze leunde met haar voorhoofd tegen die van mij. Haar ogen twinkelden en ik gaf haar nog een kusje op haar neus voor ik haar terug op de grond zette. Ze opende de voordeur en bleef nog eventjes staan.
“Dag Liam, ik vond het echt leuk vandaag!”�
“Ik ook.”� Ik gaf haar nog een knuffel en een tedere kus en toen liep ze naar binnen en sloeg de voordeur dicht. Ik nam mijn fiets en stapte naar mijn huis, dat zich vijf meter verder bevond. Ik moest me inhouden om het niet uit te schreeuwen van vreugde.
Einde Flashback

Die dag staat in mijn top tien van de mooiste dagen van mijn leven. Ik zag Iris nog altijd even graag en wou haar dat bewijzen, in mijn hoofd vormde zich een plannetje en ik kocht nog snel even een roos bij de bloemenwinkel een paar straten verderop voor ik naar haar huis liep. Toen ze de deur opendeed ging ik op één knie zitten en bood haar de roos aan. Ze tikte met haar vinger op mijn neus en zei “Jij zotje toch.”� Ze nam de roos aan en liet haar ronddraaien tussen haar vingers voor ze eraan rook. Ik stond recht en trok haar mee naar buiten.
“Kom mee, ik heb een verrassing!”�
Ze haalde haar fiets uit het schuurtje dat naast haar huis stond, haar vader had het zelf gebouwd. We fietsten hand in hand en ik leidde haar naar de visvijver even verderop. Tot mijn opluchting waren er geen vissers aan het werk. Niet dat die veel interesse zouden tonen voor twee pubers maar helemaal alleen met zijn tweetjes was nog altijd leuker.
“Wacht even hier goed? En sluit je ogen.”�
Iris keek me even vreemd aan maar deed toch wat ik vroeg. Ik liep naar een rozenperkje iets verderop en plukte wat blaadjes, daarmee maakte ik een paadje tot aan een bankje en ik strooide ook wat blaadjes op het bankje zelf. Toen ging ik op het bankje zitten met een roos in mijn hand. “Iris! Doe je ogen maar open!”� Ze keek eerst verbaasd om haar heen, het bankje was verscholen achter een struik en ze kon me dus niet zien, maar ik haar wel. Toen keek ze naar de grond en zag de rozenblaadjes liggen. Een glimlach krulde zich om haar lippen en ze volgde al huppelend de rozenblaadjes. Ik voelde eventjes aan mijn jaszak of het doosje dat er instak er nog zat en voelde een soort van opluchting toen het er nog was. Iris was ondertussen gearriveerd en ik gaf haar de roos. Ze glimlachte.
“Hoeveel rozen ga je me eigenlijk nog geven?”�
Ik antwoordde niet maar schraapte mijn keel en begon te zingen. Ik had het liedje speciaal voor Iris geschreven en was eerst van plan geweest om het met gitaar te zingen maar die had ik nu niet dus moest het maar a capella. Toen ik uitgezongen was kreeg Iris tranen in haar ogen. “Ooh Liam, dat was prachtig, je hebt het zelf geschreven toch?”� Ik knikte. Ik boog me naar haar toe en veegde haar tranen weg met mijn duim. “Ik hou van je,”� zei ik zacht.
“Ik ook van jou.”� Ze glimlachte en ik zag haar ogen twinkelen door haar tranen heen. Ze pakte mijn hand en legde dat op haar hart. “Voel je dat? Dat komt door jou.”� Ik voelde haar hart hard en snel slaan. Ik pakte ook haar hand en legde dat op mijn hart. Ze glimlachte naar me. Ik boog nog wat verder naar haar toe en drukte toen een kus op haar lippen. Haar hart begon wild te bonzen en ik voelde dat mijn hart juist hetzelfde deed.
“Ik heb nog een verassing, draai je eens om.”�
Ze deed wat ik vroeg en ik haalde het doosje uit mijn zak. Er zat een kettinkje in met een hartje aan. Ik maakte het los en bond het rond haar nek. “Liam, het is prachtig!”� Ze pakte het hangertje met twee vingers vast en beek het goed.
“Die diamanten zijn echt.”�
“Meen je dat? Maar dan, dan heeft dat een fortuin gekost!”�
“Voor jou alles, schatje.”�
Ik was eigenlijk van plan geweest het haar in Parijs te geven, maar ik had het doosje thuis laten liggen en daar was ik nu blij om. Ze keek me aan en wierp zich toen op mij. We zoenden een tijdje en ik genoot van het feit dat haar lippen zo zacht waren. Na een tijdje besloten we om in het gras te gaan liggen, kwestie van meer plaats. Ze legde zich op mij en we begonnen weer te zoenen. Na een tijdje rolde ze zich van me af en ging tegen me aan liggen.
“Ik heb je zo gemist,”� fluisterde ik.
Ze was nooit weg geweest, maar het voelde eigenlijk wel zo.
“Ik jou ook.”�
We staarden naar de hemel en hielden elkaars hand vast. Ik streelde afwezig met mijn duim over haar hand. We zeiden niets, maar dat hoefde ook niet. Naar mijn gevoel lagen we daar eeuwig, gewoon genietend van elkaar. Maar naarmate de uren verstreken daalde ook de temperatuur en besloten we om naar huis te gaan. We fietsten weer hand in hand en ik liep met haar mee tot aan de voordeur om haar een afscheidskusje te geven.
“Bedankt Liam.”�
“Graag gedaan.”�
“Ik hou van je.”�
“Ik ook van jou.”�
Ik drukte nog een kus op haar voorhoofd en knuffelde haar stevig. Toen liep ze naar binnen en deed de voordeur langzaam dicht. Ik staarde haar in de ogen en plots smeet ze de voordeur weer open, sloeg haar armen rond mijn nek en begon me weer te zoenen.
“Huur een kamer!”� Steffie. Moest dat echt nu? We negeerden haar.
“Ik meen het, huur een kamer! Thomas, ze verstoren mijn uitzicht.”�
Met tegenzin liet ik Iris los, ik wilde geen gevecht met Thomas riskeren. Ik kneep nog eventjes in haar hand voor ze naar binnen liep en de voordeur sloot. Mijn schrik dat de vonk misschien was overgewaaid, was volledig weg. Iris en ik waren voorbestemd voor elkaar. Dat wist ik gewoon.

Reacties: