FanFic.nl

Another fight against evil - complete

Hoofdstuk 9 : Stavlov

Met haastige stappen liep ik door de duistere straat. Het werd bijna dag. Ik moest snel een verstopplaast zoeken. Ik hoorde een dreuzelauto mijn kant op komen. Ik hief mijn toverstok en blies de auto op. Arme, arme dreuzel. Op het einde van de straat ging ik naar links, ik zag het bos al voor me. Nagini gleed zachtjes voor me uit en sliste. Ik volgde haar, zij wist altijd de beste plekjes zijn. Ze gleed het bos in en zigzagde tussen de bomen door. Plots stond ze stil.
“Ssss - aan de voet van die boom isssss er een gat - sss - het leidt naar een donker hol - sss - waarsssschijnlijk van een vossss.”�
Ik glimlachte, één van mijn zeldzame glimlachjes, en bedankte haar. Ik liep naar de boom en zag het gat. Ik liet me erin vallen en kwam uit in een groot vossenhol. De vossen waren er niet, waarschijnlijk op jacht. Ik trok mijn mantel steviger om me heen, ging liggen en viel bijna onmiddelijk in slaap. Plotseling werd ik wakker van een paar scherpe tanden in mijn vel. Ik trok mijn arm weg en riep Nagini.

Ze siste, ik hoorde een gejank, een gekraak en toen was alles stil. Ik viel terug in slaap. Toen ik weer wakker werd scheen de zon volop. Het was waarschijnlijk middag. Voor mij zag ik het dode vossenlijkje liggen. Ik nam mijn toverstaf en acciote wat droge takken naar me toe die ik in brand stak. Met een zwiepje liet ik het vel van de vos op de grond vallen, legde de naakte vos op het vuur en wachtte tot hij gaar was. Van de vossenvacht maakte ik een paar zakjes waar ik de flesjes met toverdrank in opborg. Ze waren belangrijk en de toverdrank mocht zeker niet verloren gaan. Er was Veritaserum bij en ik had ook wisseldrank gemaakt. In het derde flesje zat een gouden vloeistof. Felix Fortunatis. Het heeft me veel tijd gekost om het perfect te kunnen maken. Ik heb het nog niet gebruikt maar ik heb het nu ook nog niet nodig. Toen de vos eindelijk gaar was begon ik te eten. Het had een raar smaakje. Maar ik had voedsel nodig. En dit was het enige dat ter beschikking was. Mijn krachten begonnen af te nemen. Hoe meer Gruzielementen verdwenen hoe zwakker ik me voelde. Ik keek naar mijn arm en zag dat de wonden die de vos had veroorzaakt een klein beetje ontstoken waren. Met behulp van een spreuk verdwenen ze echter als sneeuw voor de zon.

Ik moest echt iets vinden om sterker van te worden. De Zegevlier was niet genoeg. Met één van mijn Gruzielementen rond mijn nek voelde ik me een beetje sterker dan eerst, maar toch. Ik had krachten nodig. Bloed van een goede tovenaar zou me beslist sterker maken. Bellatrix zou wel wat bloed willen afstaan. Maar dan ben ik nog nauwer met haar verbonden en ze zou er verkeerde conclusies uit trekken. Nee, ik moet iemand anders vinden. Sneep misschien. Ja, Sneep was een goede tovenaar, ik wist nog altijd niet of ik hem kon volledig kon vertrouwen, ook al was hij één van de enige die nog altijd geloofde dat ik terug zou keren. Als hij zijn bloed afstond zou ik me denk ik wel geruster voelen. Maar eerst moest ik Stavlov eens een bezoekje brengen. Ik stond recht en klom het hol uit. Nagini volgde me. Het was moeilijker om overdag te reizen. Ik had te weinig kracht om te verdwijnselen en ik kon niet wachten tot vannacht. Ik had geen bezem en de collectebus kon ik niet gebruiken. Ik moest helemaal te voet gaan. Tenzij ik ergens een bezem zou stelen uit een dreuzelhuis. Ik liep het bos uit. Voor mij zag ik een huis waarvan de rolluiken dicht waren, niemand thuis dus. Ik sloop stilletjes naar binnen en zocht naar een bezemsteel. Na tien minuten zoeken had ik er een gevonden. Nu maar hopen dat ik erop kon vliegen.

Ik liep terug naar buiten en keek eerst goed of er geen dreuzels waren. Als ik er zou moeten vermoorden zou er nog meer kracht van me weggaan. Ik stapte over de bezem en zette me af. Het werkte. Ik vloog hoog boven de wolken zodat niemand mij zou kunnen zien. Na een uur moest ik naar beneden om te rusten. Wat was er mis met mij? Vroeger had ik te veel kracht en nu ... nu voelde ik me zwak en leeg. Maar ik was nu vlakbij Stavlov. Ik kon het niet riskeren om eerst naar Sneep te gaan. Na een halfuur had ik weer wat kracht en ik klom weer op de bezem. Toen ik eindelijk bij Stavlov aankwam was ik uitgeput. Ik moest dringend slapen. Ik zocht weer een schuilplaats, wikkelde me in mijn mantel en viel onmiddelijk in slaap.

Toen ik wakker werd was het al bijna terug ochtend. Ik had vreselijk lang geslapen maar ik voelde me nog altijd slecht. Wat was er aan de hand? Ik moest zo snel mogelijk naar Sneep nadat ik Stavlov had gesproken. Ik stond recht, maar zakte bijna onmiddelijk door mijn benen. Nagini keek me bezorgd aan. Ik glimlachte naar haar. Nu naar Sneep verdwijnselen zou te riskant zijn. En helemaal met de bezem naar daar was ook geen optie. Ik moest nu iets doen. Ik haalde het flesje Felix Fortunatis uit mijn zak. Het was de enige oplossing die ik kon bedenken. Ik nam een klein slokje en voelde me direct een stuk beter. Ik stond terug recht en beende met grote passen naar het huis van Stavlov.

“Hoe, jij hebt de staf niet? Wie heeft hem dan wel?”�
Ik was woedend, ik had heel deze reis gemaakt voor ... niets. Stavlov had de staf niet.
“Ik het weet het niet heer, het is al zo lang geleden, het was een blonde jongen.”�
“CRUCIO!”�
“Aaaargh.”� Stavlov kronkelde over de grond. “Genade, heer, genade, ik weet het echt niet.”�
“Heb je geen enkel vermoeden?”� Ik hief mijn toverstaf op om hem op adem te laten komen
“Een vermoeden heer? Misschien was het Grindelwald, ik weet het niet.”�
“En waar is die jongen … die Grindelwald?"
“Dat weet ik niet, alstjeblieft, genade, ik zweer het u, ik weet het niet!”�
Ik was woedend, ik vergat dat ik zwak was, ik hief mijn toverstok, een groene flits. Stavlov was voorgoed verleden tijd. Ik zakte door mijn benen. Ik kon amper ademen. Ik had dringend iets nodig. Ik dronk nog een beetje Felix Fortunatis, hopend dat het zou werken.

Reacties: