FanFic.nl

Een plek onder de zon

Een plek onder de zon

Enthousiast liep Edwin dan ook een paar weken later huize Sanders binnen en trof Lucas druk werkend achter zijn laptop aan de eettafel aan.
‘Stoor ik?’ vraagt hij met een glimlach, als Lucas niet schijnt te reageren op zijn binnenkomst.
Lucas kijkt op en tovert meteen een brede glimlach op zijn gezicht als hij ziet wie zijn bezoeker is, ‘Natuurlijk niet’ antwoordt hij overbodig.
Edwin schuift een stoel onder de tafel uit en gaat zitten, terwijl hij met een brede glimlach naar Lucas blijft kijken.
‘En waarom ben jij zo vrolijk?’ vraagt Lucas nieuwsgierig, ‘heb je de uitslag van dat tentamen binnen?’
Edwin schudde zijn hoofd, ‘Ik heb iets beters’ zegt hij dan mysterieus, als hij een folder vanuit zijn jas tevoorschijn toverde, ‘ik heb een appartement voor ons gevonden’
Lucas’ ogen worden groot, ‘Laat zien’ zegt hij meteen ook enthousiast, waarna hij de brochure meteen openslaat.
‘Dit ziet er heel goed uit’ glimlacht hij, als hij weer opkijkt, ‘Waar heb je die gevonden?’
‘Net nieuw op de site’ knipoogt Edwin, ‘En ik hoopte eigenlijk dat je nu even tijd had om te gaan kijken’
‘Nu?’ herhaalde Lucas, terwijl hij een peinzende blik op zijn laptop wierp. Edwin beet op zijn lip en knikte, ‘Ik denk dat we er snel bij moeten zijn’ legde hij uit, ‘maar als je moet werken, dan gaan we gewoon later’
Lucas schudde zijn hoofd en stond op, ‘Ik maak het straks wel af’, besloot hij, ‘Ik wil tenslotte niet weer een huis mislopen’
‘Hebben jullie iets gevonden dan?’ vroeg Janine geïnteresseerd, terwijl ze de trap afliep.
‘Edwin heeft iets gevonden’ verbeterde Lucas, ‘en we gaan nu kijken of het zo goed is als we denken dat het is’
‘Succes dan maar’ knipoogt Janine met een glimlach, als ze de jongens enthousiast weg ziet lopen.
Even later komen de jongens, zo mogelijk nog enthousiaster, het Sanders’ huis weer inlopen. ‘Mam?’ zegt Edwin dan verbaasd, als hij Bianca en Janine aan de eettafel aantreft. Bianca en Janine kijken beide op, ‘En, hoe was het?’ vraagt Janine als eerste. Lucas knikt, ‘Iets groter dan het andere appartement’ vertelt hij, ‘maar qua onderhoud iets minder’
‘Moet er veel aan gebeuren?’ vraagt Bianca geïnteresseerd, als de jongens ook aan tafel komen zitten.
Edwin haalt zijn schouders op, ‘Meer schoonmaak en verfwerk’ vertelt hij, ‘En misschien wat plintjes en keukenkastjes repareren’
De moeders knikken, ‘wanneer horen jullie iets?’ vraagt Janine.
‘Eind van de middag’ glimlacht Lucas, ‘dus nog even afwachten’
‘Wat zijn jullie eigenlijk aan het doen?’ vraagt Edwin, als zijn oog valt op de beschreven blocnote die voor Bianca lag.
‘We zijn een lijstje voor jullie aan het maken’ legt Bianca uit, ‘van wat jullie allemaal nodig hebben, waar jullie aan moeten denken’
Lucas fronst even vragend en pakt de blocnote van tafel, ‘Zo, jullie hebben er al flink over nagedacht’ concludeert hij, terwijl ook Edwin een kritische blik over Lucas’ schouder op de blocnote werpt.
‘Een financieel plan?’ leest Edwin het eerste punt voor.
‘Ideetje van je vader’ glimlacht Bianca, ‘ik geloof dat hij jullie vanavond meteen wel wil helpen’
Lucas en Edwin werpen elkaar even een zwijgende blik, terwijl ze even het lijstje doornemen.
‘Mam, wat bedoel je met opslag?’ vraagt Lucas plots, als hij ziet dat dit woord rechts van het lijstje omcirkelt stond.
‘Nou, ik heb hier nog het een en ander staan van mijn oude huis’ legt Janine uit, ‘Meubels en andere spullen. Wat je daarvan kunt gebruiken, mag je meenemen’
Lucas kijkt verbaasd op van de blocnote, ‘Echt?’ vraagt hij met een glimlach, als Janine knikt, ‘Dan hoef je niet meteen zoveel te kopen’ legt ze uit.
Edwin en Lucas glimlachen dankbaar, als Lucas nog even hoofdschuddend ziet waar de moeders allemaal aan hadden gedacht. ‘Een strijkplank, mam?’ noemt hij zuchtend op.
Janine knikt, ‘Ja, daar heb je Rosa straks niet meer voor’ glimlacht ze, ‘Maar die kun je ook gewoon beneden pakken’
Lucas knikt instemmend, ‘Zullen we daar anders meteen even gaan kijken?’ stelt hij voor, als hij naar Edwin kijkt. Die knikt instemmend, maar net als de jongens opstaan begint Lucas’ telefoon te rinkelen.
‘Met Lucas Sanders’ beantwoordt Lucas zijn telefoon. Even luistert hij aandacht en geeft dan een kleine knik naar Edwin, ‘Okay, dan zien we u morgenochtend’
Edwin fronst even, niet-begrijpend, als Lucas de telefoon weer terugstopt in zijn zak. ‘We hebben het appartement’ begint hij met een brede glimlach. Edwin glimt meteen enthousiast en geeft Lucas spontaan een zoen, ‘Hoe cool is dat?’ brengt hij dan blij verrast uit.
‘Ik heb gezegd dat we morgenochtend langs kunnen komen om het een en ander door te spreken’ vertelt Lucas verder, ‘Je hebt geen college, toch?’
Edwin schudt zijn hoofd, ‘Dat gaat wel lukken’ beaamt hij, ‘Zullen we dan nu naar de spullen gaan kijken?’
De jongens springen nogmaals op, de moeders lachend om hun enthousiasme achterlatend.

‘Dit zijn gewoon meubels en spullen om een heel huis te vullen’ reageert Edwin verbaasd als Lucas de opslagruimte, gelegen in een kelderruimte van het Sanders’ huis, opent en binnenstapt.
‘Ja, het is dan ook zo ongeveer alles wat in mijn moeders huis stond’ knipoogt Lucas droog, terwijl hij tegelijkertijd op de labels van de dozen kijkt, ‘Meeste dozen zitten vol keukenspullen volgens mij’ vertelt hij Edwin.
‘Waarom heeft Nina niets meegenomen dan?’ vraagt Edwin verbaasd, als hij langs de opgestapelde keukenstoelen loopt. Lucas kijkt met een gefronste wenkbrauw op van de eerste opengemaakte doos, ‘Hallo, Edwin, je hebt het over Nina hè’ becommentarieert hij, ‘die heeft Noud langs tientallen winkels gesleept voor het nieuwste van het nieuwste’
Edwin rolt even met zijn ogen, maar glimlacht, dat klonk inderdaad als Nina. Maar, aan de andere kant, bij Lucas paste die beschrijving ook. Als Lucas ziet dat Edwins gezicht betrekt, stapt hij op zijn vriend af en pakt zijn hand, ‘Ik vind het echt prima’ verzekerde hij zijn vriend nogmaals, ‘Zo boeiend vind ik keukenspullen en linnengoed nu ook weer niet’
Edwin glimlachte en wierp een blik op het lijstje, ‘Nou, handdoeken moeten we nu net wel zelf uitzoeken’ knipoogt hij terug, ‘dus dan kun je daar al je passie in kwijt’
‘Vast en zeker’ reageert Lucas speels, voordat hij Edwin een zoen geeft, ‘Wat vind je van fuchsia?’
Edwin kijkt met een frons op, ‘Wat dacht je van wit?’ kaatst hij terug, als hij Lucas ziet speels glimlachen omdat hij Edwin had willen stangen, ‘Heel grappig’
Lucas drukt nog snel een kus op Edwins lippen en dan kijken de jongens even snel door de spullen wat ze konden gebruiken. Edwin schreef op wat er nog allemaal ontbrak, terwijl Lucas van alle geschikte meubels meteen bedacht waar ze ze neer konden zetten.
‘Weet je wat ik me net zit te bedenken’ zegt Lucas dan ineens, ‘Moeten we niet iemand meevragen morgen?’
Edwin kijkt op van de blocnote, ‘Helemaal niet zo’n slecht idee’ knikt hij, ‘Je moeder?’
Lucas fronst verbaasd, ‘Mijn moeder?’. Edwin knikt nogmaals, ‘Denk je dat ze dat wil?’
Lucas haalt zijn schouders op, ‘Dadelijk maar even vragen’ stelt hij voor, terwijl hij de laatste doos weer dichtmaakt, ‘En meteen je vader voor je financiën?’
Edwin zuchtte instemmend, terwijl hij wat laatste dingen aan het lijstje toevoegt. Daarna lopen de beide jongens weer terug naar de huiskamer, waar Anton en Ludo nu ook zaten, net terug van de squashbaan.
‘En, kunnen jullie wat gebruiken?’ vraagt Janine, als ze de jongens ziet aankomen.
Edwin en Lucas knikken, terwijl Edwin Janine even zijn lijstje laat zien. Lucas richt zich tenslotte op Anton, ‘Edwin en ik wilden je vragen of jij vanavond zou willen helpen met het financiële plaatje’
Anton knikte meteen, ‘Jullie gaan morgenochtend de puntjes op de i zetten, toch?’ informeert hij, waarop Lucas knikt.
‘Ik heb net even gekeken, Lucas, maar het ziet er goed uit’ voegt Ludo toe, ‘misschien wat kleine aanpassingen, maar verder klinkt het een goede deal’
Lucas knikt, als Bianca haar glas neerzet, ‘Gelukkig hebben jullie vele handen om jullie te helpen’ glimlacht ze, ‘Als Anton en ik verder nog iets kunnen doen, horen we het graag’
Lucas glimlacht dankbaar, als Edwin en hij nog even wat van hun plannen doorspreken. De ouders glimmen tevreden als ze merken dat de jongens overal serieus over hadden nagedacht.
‘Wat misschien wel slim is’ raadt Janine dan aan, ‘om iemand mee te nemen morgen’
De andere ouders knikten instemmend, als Lucas even een blik op Edwin werpt. Die snapt meteen wat hij bedoelt en knikt.
‘Nou mam, bij deze mag je mee dan’ knipoogt Lucas luchtig. Janine kijkt even verbaasd van Edwin naar Lucas, ‘ik?’ reageert ze verbaasd.
De jongens knikken en Janine straalt, ‘Okay’ zegt ze glimmend.

Reacties: